Tο Υπέρτατο Μυστήριο της Εξιλέωσης, το οποίο παρουσιάζεται ως η Θυσία του Διδασκάλου της Αγάπης, δια του οποίου ο άνθρωπος καλείται να εξέλθει από το σκοτάδι της άγνοιας και της πλάνης. Η έλευση του νέου Φωτός παρουσιάζεται ως αναγκαιότητα για την αφύπνιση της ανθρωπότητας και την αποφυγή του πνευματικού θανάτου. Προτρέπει στον εστιασμό της Θείας αποστολής του ανθρώπου και προετοιμάζει για τις επερχόμενες κοσμικές αλλαγές.
Η προσευχή λειτουργεί ως γέφυρα μεταξύ του Θείου και του Ανθρώπινου, δημιουργώντας ένα κανάλι αέναης ροής ενέργειας που διαχέεται μέσα από την ψυχή, την καρδιά και κάθε μόριο του «Είναι». Ο άνθρωπος καλείται να αποδεσμευτεί από την αντίληψη της δυαδικότητας και να αγκαλιάσει τη Θεϊκή Ενότητα, η οποία αντικατοπτρίζεται τόσο στον εσωτερικό του κόσμο όσο και στο σύμπαν.
Ο σύγχρονος μαθητής καλείται να ανακαλύψει το πνευματικό του έργο, όχι απαραίτητα ως επάγγελμα, αλλά ως πρόθεση και συμβολή στο Όλον. Αυτό εκδηλώνεται μέσω της αυθεντικότητας, της ηθικής παρουσίας, της προσφοράς και της υπευθυνότητας στο περιβάλλον του. Μπορεί να είναι ένας γονιός, ένας δάσκαλος, ένας καλλιτέχνης που μεταδίδει φως μέσα από την εργασία και τις πράξεις του.
Το «Αγαπάτε Αλλήλους» λειτουργεί ως αποκάλυψη, διδασκαλία και πρακτική οδηγία. Αναδεικνύει την Αγάπη ως το απόλυτο μέτρο πνευματικής προόδου και την καθιστά μοναδικό δρόμο προς την Θέωση του Ανθρώπου. Ο Άνθρωπος, όταν αγαπά, δεν απλώς πλησιάζει τον Θεό – Τον εκδηλώνει.
Ο Δάσκαλος Ιωάννης δεν μας καλεί να τον ακολουθήσουμε ως πρόσωπο.
Μας καλεί να ακολουθήσουμε το Ίχνος του Λόγου που εκείνος άφησε ζωντανό μέσα μας.
Ο Πατήρ δεν εποπτεύει εξ αποστάσεως. Η Επιστασία Του είναι Ζώσα, είναι Διάχυτη, είναι Παρούσα. Και δια μέσου του Δασκάλου Ιωάννη μας δόθηκε η δυνατότητα να εισέλθουμε σε μια βαθύτερη κατανόηση: Ότι είμαστε κι εμείς λειτουργοί, συνεργοί στην Οικοδόμηση της Νέας Γης.
Ήλθε το πλήρωμα του χρόνου να δει η ανθρωπότητα που εβάδισε, να δει η ανθρωπότητα ότι δεν ακολούθησε τον Υιόν του Θεού, δεν ενστερνίσθηκε την Διδασκαλία του Θείου Λόγου. Ήρθε η εποχή να εισπράξει ο καθένας ότι έσπειρε, κι η ανθρωπότητα έσπειρε πορνείες και μοιχείες και απάτες, φιλαργυρία και φιλαυτία. Έσπειρε αγυρτείες, στραγγαλισμούς, διαστρέβλωση της Αλήθειας Μου που έσπειρα στη γη. Πολλοί ετόλμησαν και επαναλαμβάνω με έμφαση, ετόλμησαν να πουν ότι τα Ευαγγέλια ήταν λανθασμένα, ότι τα Ευαγγέλια είναι απηρχαιωμένα, ενώ δεν έχουν ιδέα από Ευαγγέλια, δεν έχουν ιδέα τι κρύπτουν, δεν έχουν ιδέα ότι εξεπορεύθησαν για όλα τα πεδία του Κόσμου, για όλους τους λαούς της γης, διότι η Θεία Σοφία και ο Θείος Λόγος είναι ο Θείος Υπέρτατος, Μοναδικός Διδάσκαλος, όχι της Οικουμένης της γης, αλλά στα Άπειρα Σύμπαντα της Δημιουργίας του Θεού.
Ο Λόγος, ο Χριστός, δεν αναμένει άλλη ενσάρκωση. Δεν επιστρέφει για να σωθεί. Επέστρεψε ήδη, ως Φλόγα μέσα στην Καρδιά του Ανθρώπου. Ο Άνθρωπος οικειοθελώς επιλέγει να ενδυθεί αυτή τη Φλόγα, να πάψει να ξεχωρίζει, να προσφέρει την Αγάπη όχι σαν συναίσθημα, αλλά σαν Κραδασμό Δημιουργίας.
Ο Δάσκαλος Ιωάννης είναι ο Απεσταλμένος του Θεού, ο οποίος πρώτος καταδεικνύει τη Χριστοποίηση και τη Θέωση του Ανθρώπου – άρα η ίδια του η ύπαρξη και πορεία συνιστά μια συνεχή προσφορά, ένα διαρκές πνευματικό κάλεσμα.
Στο Σύμπαν τα πάντα δονούνται, πάλλονται, κινούνται και αυτή η αέναος παλμοδόνηση είναι το σημείο της ύπαρξης της Ζωής. Η αδράνεια και η στασιμότητα είναι έργο της άρνησης και είναι τα πρώτα βήματα, τα πρώτα δείγματα για τον Πνευματικό θάνατο.
End of content
End of content
