ΑΡΧΕΙΟ

Τώρα όμως κατάλαβα πως όλα όσα κάνει ο Θεός, μένουν για πάντα. Τίποτα δεν μπορεί κανείς να τους προσθέσει ούτε ν’ αφαιρέσει τίποτε απ’ αυτά. Ο Θεός ενεργεί έτσι, που να τον σέβονται οι άνθρωποι. Κάνει τα ίδια γεγονότα να επαναλαμβάνονται: Ό,τι γίνεται τώρα, έχει γίνει και στο παρελθόν κι ό,τι μέλλει να γίνει, ήδη γίνεται. Εκκλ. Γ΄ 14-15

Ο άνθρωπος της γης, που ανεβαίνει την περίοδο αυτή από τη γη προς τον Ουρανό, που επιστρέφει, είναι αυτός που θα τροφοδοτήσει τον αδελφό του άνθρωπο με Θεία Ουσία, με Θεία Αγάπη. Ο Άπειρος Λόγος τροφοδοτεί Αενάως, όμως ο άνθρωπος, ο ταυτισμένος Απόλυτα με τον Λόγο, θα γίνει πλέον ο μεσοσταθμός εκείνος, που θα τροφοδοτήσει τις υποστάσεις, που δεν μπορούν να προχωρήσουν, που δεν έχουν την ανάλογη καλλιέργεια και εκλέπτυνση, που από τις επιλογές των αιώνων έχουν ίσως χάσει τον Θείο Σπινθήρα και βρίσκονται να πλανώνται αποκομμένοι πλήρως, τροφοδοτούμενοι από την Ενέργεια, που υπάρχει στο πεδίο της γης.

Ο Ιωάννης πορεύεται εκεί όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν ακόμη να μεταβούν και ετοιμάζει τόπο γι’ Αυτόν. Καθώς δημιουργεί Νέους Γαλαξίες και απειράριθμα πλανη­τικά συστήματα, εμπνέει και φωτίζει υποστάσεις σε ­πλανήτες της ήδη εκδηλωμένης Δημιουργίας, εκδηλούμενος ως Προφητικός Λόγος, για να προετοιμάσει την εκδήλωση των Υιών Του, Δασκάλων και Μητέρων, που θα σαρκωθούν για να κηρύξουν την Ανάσταση του Ανθρώπου, του Πατριάρχη Αδάμ, του Ανατέλλοντος Ηλία της Νέας Εποχής!

Με τη συμπεριφορά του ο άνθρωπος δείχνει ότι εξακολουθεί να προτιμά το Δένδρο της Γνώσης, από το Δένδρο της Ζωής. Το Θάνατό του από τη Ζωή του. Όμως ο Θεός αγαπά τον άνθρωπο. Του προσφέρει πολλές διαδρομές μέσα στην ύλη, για να διδαχτεί από το θάνατο τη Ζωή του, και να φτάσει με επίγνωση της θεότητάς του και της εξάρτησής του, της ένωσής του με τον Θεό, μπροστά στο Δένδρο της Ζωής.

Αφουγκράσου, Εαυτέ Μου, τους συγκρουόμενους ήχους, που θα ’πρεπε να είναι Αρμονία. Αφουγκράσου, Εαυτέ Μου, τα συγκρουόμενα συναισθήματα, που θα ’πρε­­­­­­­­­πε να είναι μία Αγάπη. Αφουγκράσου και έλεγξε τις συνειδη­σιακές καταστάσεις της διττότητας και των διαχωρισμών, που θα ’πρεπε να είναι ένωση, και συνει­δητοποίησε το λάθος του τμήματος της Ολότητας του Ανθρώπου που εσύ αποτελείς. Αφουγκράσου και συνειδητοποίησε τη δική σου ατελή προσφορά, που οδηγεί στην κατάληξη μιας δυσαρ­μονίας ανακυκλούμενης μέσα στα Σύμπαντα.

Αγαπημένε Άπειρε, αυτά τα Χριστούγεννα Εσύ γεννιέ­σαι μέσα στις Υποστάσεις και τους Κόσμους. Ο Θείος Παλμός της δικής Σου Υπερτέλειας Γέννησης θα ανακυ­κλώσει τα πάντα και θα τα θέσει σε Νέα κίνηση, νέο δονητικό κραδασμό. Γιατί μέσα σε σένα ο Θεός και ο Άνθρωπος ενώθηκαν Απόλυτα και Τέλεια.