Η εσωτερική διάκριση ανάμεσα σε διαίσθηση και αυταίσθηση δείχνει την πορεία της ψυχής από τη γνώση του Θεού προς τη συνείδηση της Ενότητας· από την προσευχή προς τη Θέωση. Είναι ένα από τα πλέον θεμελιώδη κεφάλαια του Εσωτερικού Χριστιανισμού.
Η Ενέργεια του Ιωάννη – του Ανθρώπου του Παντός – δεν είναι παρελθόν.
Είναι η ενεργός Παρουσία σου όταν αγαπάς άνευ όρων,
όταν προσφέρεις χωρίς αντάλλαγμα,
όταν λειτουργείς όχι για τον εαυτό σου, αλλά ως ο Εαυτός του Όλου.
Η Φώτιση δεν είναι μία εξωτερική ακτινοβολία που σε αγγίζει στιγμιαία, αλλά μία εσωτερική απόφαση Ενεργοποίησης του Θείου Εαυτού σου. Δεν αρκεί να επικαλείσαι τον Θεό με λόγια – ο λόγος, για να έχει δύναμη και να προκαλέσει μεταμόρφωση, οφείλει να ενεργοποιεί την Παρουσία του Θεού εντός σου. Η απλή προφορά Του, χωρίς συντονισμό μαζί Του, μένει ατελής.
Στην πορεία της ζωής μας όλοι ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον πειρασμό. Κανένας δεν τον αποφεύγει· ούτε οι άγιοι, ούτε οι μαθητές του Χριστού, ούτε ακόμη και ο ίδιος ο Κύριος, ο οποίος οδηγήθηκε στην έρημο και εκεί πειράσθηκε. Αυτό μας δείχνει πως ο πειρασμός δεν είναι ντροπή, αλλά είναι μέρος της πορείας προς τον Θεό.
Αυτός είναι ο δρόμος της μαθητείας: να φέρουμε το Πνεύμα μέσα στην ύλη, ώστε ό,τι αγγίζουμε να φωτίζεται, ό,τι πράττουμε να αγιάζεται, ό,τι ζούμε να γίνεται όχημα αγάπης.
Ο Δάσκαλος Ιωάννης μας φανερώνει ότι
η μεγαλύτερη μαρτυρία δεν είναι τα θαύματα, ούτε οι αποκαλύψεις ή τα υψηλά νοήματα. Η μεγαλύτερη μαρτυρία είναι η ζωή του μαθητή, που γίνεται καθαρό αγγείο, καθαρή αντανάκλαση του Θείου.
Σήμερα δεν σας μιλώ με γνώση νου, αλλά με ανάσα καρδιάς. Σήμερα δεν σας καλώ σε θεωρία, μα σε Παρουσία. Διότι ήλθε η ώρα. Η Ώρα που ο Άνθρωπος δεν αναμένει άλλη Παρουσία, διότι εκείνος είναι η Παρουσία.
Το Πνεύμα δημιουργεί, όχι για να επιβεβαιώσει το παλιό, αλλά για να φανερώσει το άγνωστο. Για να εκδηλώσει μια νέα λειτουργία, μια νέα μορφή του Λόγου.
Πρόκειται για ένα εσωτερικό πέρασμα από την ατομική πνευματικότητα στη συλλογική Θέωση. Ο Άνθρωπος δεν είναι μόνος. Η Δευτέρα Παρουσία είναι η επάνοδος του Θείου μέσα στον Κόσμο, διαμέσου του Ανθρώπου, και γίνεται δυνατή όταν το σύνολο υψώνεται. Η Εποχή της Πλάνης δίνει τη θέση της στην Εποχή της Αλήθειας. Όχι μέσα από εξωτερικά γεγονότα, αλλά από εσωτερικές γεννήσεις, από εσωτερικές Αποκαλύψεις, όπου ο καθένας καλείται να γίνει Συλλειτουργός του Θείου.
Η εποχή της Δευτέρας Παρουσίας δεν είναι αναμονή· είναι πρόσκληση. Μια πρόσκληση στην πράξη της Ενότητας και στη μετουσίωση των πάντων. Δεν πρόκειται για έναν Θεό που κατέρχεται έξωθεν, αλλά για μια άπειρη Παλμοδονητική Παρουσία που σε προσκαλεί να την ανεβάσεις μέσα σου.
End of content
End of content
