ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

Μελαγχολία, μὴ ἡ Ἔκφρασις τῆς Ἀπείρου Ἀγαθότητος δὲν ἐκδηλοῦται διὰ σοῦ; Μήπως σὺ δὲν ἐστόλισας τοῦ Μεγάλου Ναζωραίου, ὡς ἀχώριστος σύντροφος, τὸ Αἰγλεῖεν καὶ Ἱλαρὸν Πρόσωπον; Μήπως ἡ Ἄπειρος Δημιουργία σὲ δὲν γεννᾷ εἰς τὰς ὑψηλοτέρας της στιγμάς; Μελαγχολία, πόσον ὁ ἀθόρυβος κόσμος σου μᾶς χρησιμεύει ὡς ὁ οὐράνιος σταθμὸς ἑνὸς ὑπερφυσικοῦ εἰς τὰ ἄπειρα τοῦ Ἀπείρου βασίλεια καὶ εἰς τοὺς πνευματικοὺς τοῦ Ὑπερπέραν ἀνθώνας ταξειδίου καὶ ὡς μέσον συναδελφώσεως μὲ τὴν καθολικότητα τῆς φύσεως καὶ ἐπαφῆς μὲ τὰς Συγχορδίας τοῦ Σύμπαντος!

Προχωράς σε Πνευματικό δρόμο, αλλά οι κινήσεις σου είναι κινήσεις επιφάνειας. Οι καθημερινές σου εκδηλώσεις καταδεικνύουν έλλειψη ταυτότητας με τον Εαυτό σου. Οι καθημερινές σου σκέψεις, λόγοι, συναισθήματα και βιώματα καταδεικνύουν πόσο απομονωμένος είσαι και πόσο βουτηγμένος μέσα στην ένδεια της φθοράς. Μα πώς είναι δυνατόν, Αγαπημένε Άνθρωπε, ν’ ακολουθείς μια τέτοια πορεία και να μην αποτινάζεις από πάνω σου τα φθοροποιά στοιχεία της στατικότητας, την απομόνωσή σου; Να μην αποτινάζεις, με κάθε σκέψη και κάθε παλμό σου, οτιδήποτε έρχεται να σε αποκόψει ή να σε αποχωρίσει από το τμήμα του Εαυτού σου Ανθρώπου, που βρίσκεται μέσα σ’ ένα άλλο σκήνωμα, ή από κάποιο παλμοδονούμενο κραδασμό που υπάρχει στα Σύμπαντα;

Η παραποίηση και η αναλήθεια, η ιδιοποίηση και ο σφετερισμός, συνθέτουν το Βασίλειο της Άρνησης που στην ειλικρίνεια αναγνωρίζει το μεγαλύτερο κίν­δυνο για την κυριαρχία της και είναι απόλυτα βέβαιο πως πολεμά σκληρά και λυσσαλέα προκειμένου ν’ απο­φύγει την ειλικρίνεια που φέρει στο Φως κάθε συλλογι­σμό και συναίσθημα, κάθε πράξη που το Βασίλειο του σκότους της Άρνησης καλύπτει για να εργάζεται συνεχώς, υποσκάπτοντας το Πνευματικό οικοδόμημα του ανερχόμενου προς Θέωση Ανθρώπου στη Νέα Εποχή.

­Εισ­χώρησε στο Άμορφο και ντύσε όλες τις μορφές μ’ αυτό, παράλαβέ τες μέσα σου, στην Ουσία σου, εκεί  όπου χωράει κάθε μορφή, όπου μεταλ­λάσ­σεται κάθε μορφή και λαμ­βάνει τις μορφές των ανθρώπων όλης της Οικουμένης, και ενοποίησέ τες. Σύνδεσε το νου σου και την Αγάπη σου με την ενοποίηση αυτή, ώστε τίποτα να μην εξέρ­χεται απομονωμένο από εν­τός σου, αλ­λά να κατευθύνεται ενωμένο προς το Όλο του Ανθρώπου και να τείνει συνεχώς στην πλήρη συν­­ταύτιση με το Λόγο Υιό – Μητέρα.

Η Διδασκαλία της Νέας Κοσμικής Περιόδου φανε­ρώνει την Απειρότητα της Διδασκαλίας του Πνεύματος και τη δυνατότητα του ανθρώπου να καταστεί Υιός Θεού, αφού πρώτα γνωρίσει τη λειτουργικότητα των Νόμων που διέπουν τον Εαυτό του για να μπορέσει να εφαρμόσει την Εντολή «Έσεσθε ουν υμείς τέλειοι…», που σήμερα πλέον έχει διαμορφωθεί σε μια πιο εξελιγμένη μορφή, ανάλογη με την εξέλιξη που ο άνθρωπος προορίζεται να λάβει. Σήμερα είναι απαραίτητο ο άνθρωπος, για να μπορέ­σει να λάβει τη νέα του εξέλιξη, να εμβαθύνει στην Αλή­θεια του Λόγου Θεού και να αποκαταστήσει τις λανθασμέ­νες τοποθετήσεις αιώνων που κάλυψαν τους Ουρανούς του και τον αποπροσανατόλισαν από τις Αρχές της Διδα­σκαλίας του Πνεύματος.

Τὸ Ἄπειρον καὶ οἱ νόμοι του εἶναι ἀκατανόητοι. Δὲν ἐπιδρᾷ ἡ ὕλη ἐπὶ τῆς λειτουργίας, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα ἐπὶ τῆς λειτουργούσης ὕλης. Τὸ Πνεῦμα δημιουργεῖ τὸ Πνεῦμα, διότι ἡ ὕλη εἶναι τὸ ὄργανον. Μὴ ζητεῖτε μὲ τὴν μικρὰν τῶν ὀλίγων ἐτῶν ζωήν σας νὰ κατανοήσητε διὰ τῆς μικρᾶς σκέψεώς σας τὸ Ἄπειρον καὶ τοὺς ἀπείρους νόμους αὐτοῦ. Αἱ θεωρίαι σας εἶναι καλαὶ διὰ νὰ ἐπικρατήσωσι τόσον ἐπὶ τῆς ἀνθρωπότητος, ὅση εἶναι ἡ μικρὰ διάρκεια τῆς ζωῆς σας καὶ μέχρις ὅτου ἀναφανῶσιν ὑγιέστεραι αὐτῶν καὶ ἐπικρατήσωσι αὗται ἐπ’ αὐτῶν.

Ἐὰν ὁ ἐν τῇ γῇ ριπτόμενος σπόρος δὲν πολλαπλασιασθῇ καὶ ἀποδώσῃ πλείονα καρπόν, οὐδεὶς τότε σκοπὸς τῆς ὑπὸ τοῦ γεωργοῦ γενομένης σπορᾶς. Καὶ ἐὰν ἡ γινομένη πρὸς ὑμᾶς Διδασκαλία Μου καὶ ἡ ἐν τῷ μέλλοντι εὐρυτέρα αὐτῆς διάδοσις εἶχε σκοπὸν νὰ περιορισθῇ εἰς τὸν στενὸν κύκλον ὑμῶν καὶ νὰ ταφῇ εἰς τὴν παρ’ ὑμῶν καὶ μόνον διαφύλαξίν της, τότε θὰ ἦτο προτιμώτερον νὰ παραμένῃ ἀσφαλέστερον διαφυλαττομένη ἐν τῷ Πνεύματί Μου.

Βοήθησε, Πατέρα, τη στενότητά μου, να διανοιχθεί στο Άπειρο. Βοήθησέ με να μπορώ να προσφέρω το Έλεος και την κατανόηση μέσα σε καθετί. Παρακαλώ, με κάθε τρόπο καταθρυμμάτισε τις αποστάσεις που έχω θέσει ανάμεσα στην Ενότητα της Ουσίας και φανέρωσε την πραγματική Αλήθεια, που δυναμοποιεί τις Θείες μου παρακαταθήκες και με φανερώνει άμεσα σαν ενεργητικό Θεό, εν­ταγμένο απόλυτα μέσα στη Θεότητα.

Αγάπη εστίν αξίωμα Πατρός Δημιουργού, αι απορρέουσαι δε λειτουργίαι συνθέτουν την συμπεριφοράν του Πατρός προς τα Δημιουργήματα Αυτού, ήτις περιέχει Στοργήν, Τρυφερότητα, Καλωσύνην, Έλεος, Προσφο­ράν και Διδαχήν.

Το διάβα των αιώνων που στον πλανήτη χάραξες, το διάβα της φθοράς που διάλεξες, θα γίνει Φως και Αλήθεια, καθώς με τον Έλεγχο θ’ αποκατασταθεί η Μνήμη για κάθε σου έλευση, κάθε σου πράξη, ακόμη και λανθασμένη σκέψη. Καθετί που εκπόρευσες θα μετουσιωθεί με συν­τριβή και ανοικοδόμηση μέσα σου, μα κι έξω από σένα. Κι όταν τελειώσει, δεν θα ’χεις πια καμιά οφειλή στον κόσμο, μόνο το να τον αγαπάς, μόνο το να προσφέρεις τον εαυτό σου για τη σωτηρία του Εαυτού. Δεν θα ’ναι δύσκολο, γιατί μετά τον Έλεγχο τίποτε δεν θα ’χει μείνει μέσα σου να το θεωρείς δικό σου, αλλά με τα καινούργια μάτια σου, τα μάτια της Αλήθειας, θα βλέπεις πως όλα, ό,τι έχεις, είναι του Πατέρα και πως εσύ ανέλαβες τη διαχείρισή τους.