ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

Η Δύναμη αυτή που στα Θεία Πεδία καλείται Απόλυτη Αρχή, εκφράζεται στα γήινα ως Αγάπη, περιέχει τις ίδιες δονήσεις μεταφερόμενες ανάλογα στο ανάλογο πεδίο, και ενεργεί δημιουργώντας τις προϋποθέσεις της Μίας εξέλιξης σε πλήρη ταύτιση των πάντων. Μία η Απόλυτη Μονάδα στο Σύμπαν, η Δύναμή της διασπώμενη αποκτά την ποιότητα του φίλτρου, από το οποίο διέρχεται και εκφράζεται με τις Άπειρες μορφές που υφίστανται.

Τώρα όμως κατάλαβα πως όλα όσα κάνει ο Θεός, μένουν για πάντα. Τίποτα δεν μπορεί κανείς να τους προσθέσει ούτε ν’ αφαιρέσει τίποτε απ’ αυτά. Ο Θεός ενεργεί έτσι, που να τον σέβονται οι άνθρωποι. Κάνει τα ίδια γεγονότα να επαναλαμβάνονται: Ό,τι γίνεται τώρα, έχει γίνει και στο παρελθόν κι ό,τι μέλλει να γίνει, ήδη γίνεται. Εκκλ. Γ΄ 14-15

Ο άνθρωπος της γης, που ανεβαίνει την περίοδο αυτή από τη γη προς τον Ουρανό, που επιστρέφει, είναι αυτός που θα τροφοδοτήσει τον αδελφό του άνθρωπο με Θεία Ουσία, με Θεία Αγάπη. Ο Άπειρος Λόγος τροφοδοτεί Αενάως, όμως ο άνθρωπος, ο ταυτισμένος Απόλυτα με τον Λόγο, θα γίνει πλέον ο μεσοσταθμός εκείνος, που θα τροφοδοτήσει τις υποστάσεις, που δεν μπορούν να προχωρήσουν, που δεν έχουν την ανάλογη καλλιέργεια και εκλέπτυνση, που από τις επιλογές των αιώνων έχουν ίσως χάσει τον Θείο Σπινθήρα και βρίσκονται να πλανώνται αποκομμένοι πλήρως, τροφοδοτούμενοι από την Ενέργεια, που υπάρχει στο πεδίο της γης.

Ο Ιωάννης πορεύεται εκεί όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν ακόμη να μεταβούν και ετοιμάζει τόπο γι’ Αυτόν. Καθώς δημιουργεί Νέους Γαλαξίες και απειράριθμα πλανη­τικά συστήματα, εμπνέει και φωτίζει υποστάσεις σε ­πλανήτες της ήδη εκδηλωμένης Δημιουργίας, εκδηλούμενος ως Προφητικός Λόγος, για να προετοιμάσει την εκδήλωση των Υιών Του, Δασκάλων και Μητέρων, που θα σαρκωθούν για να κηρύξουν την Ανάσταση του Ανθρώπου, του Πατριάρχη Αδάμ, του Ανατέλλοντος Ηλία της Νέας Εποχής!

Με τη συμπεριφορά του ο άνθρωπος δείχνει ότι εξακολουθεί να προτιμά το Δένδρο της Γνώσης, από το Δένδρο της Ζωής. Το Θάνατό του από τη Ζωή του. Όμως ο Θεός αγαπά τον άνθρωπο. Του προσφέρει πολλές διαδρομές μέσα στην ύλη, για να διδαχτεί από το θάνατο τη Ζωή του, και να φτάσει με επίγνωση της θεότητάς του και της εξάρτησής του, της ένωσής του με τον Θεό, μπροστά στο Δένδρο της Ζωής.

Αφουγκράσου, Εαυτέ Μου, τους συγκρουόμενους ήχους, που θα ’πρεπε να είναι Αρμονία. Αφουγκράσου, Εαυτέ Μου, τα συγκρουόμενα συναισθήματα, που θα ’πρε­­­­­­­­­πε να είναι μία Αγάπη. Αφουγκράσου και έλεγξε τις συνειδη­σιακές καταστάσεις της διττότητας και των διαχωρισμών, που θα ’πρεπε να είναι ένωση, και συνει­δητοποίησε το λάθος του τμήματος της Ολότητας του Ανθρώπου που εσύ αποτελείς. Αφουγκράσου και συνειδητοποίησε τη δική σου ατελή προσφορά, που οδηγεί στην κατάληξη μιας δυσαρ­μονίας ανακυκλούμενης μέσα στα Σύμπαντα.

Αγαπημένε Άπειρε, αυτά τα Χριστούγεννα Εσύ γεννιέ­σαι μέσα στις Υποστάσεις και τους Κόσμους. Ο Θείος Παλμός της δικής Σου Υπερτέλειας Γέννησης θα ανακυ­κλώσει τα πάντα και θα τα θέσει σε Νέα κίνηση, νέο δονητικό κραδασμό. Γιατί μέσα σε σένα ο Θεός και ο Άνθρωπος ενώθηκαν Απόλυτα και Τέλεια.

Είμαι στην ύλη ως Δευτέρα Παρουσία. Θα εισπορευθώ σε όλους απόψε, σε όσους δεν Είμαι. Ήρθα να κρίνω ζώντας και νεκρούς. Μη σας κάνει εντύπωση, μη σας απατά η Μορφή Μου, μη σας περιορίζει το ανάστημά Μου, αν είναι κοντό ή ψηλό, μη σας περιορίζουν τα χέρια Μου, μήπως τα βλέπετε αδύνατα; Ο εντός μου Χριστός, ως ο εντός του κάθε ανθρώπου ενυπάρχων Θείος Λόγος, ευρίσκεται εν πλήρει εκδηλώσει άγων την νόμιμον ηλικίαν τριακονταετούς Χριστού για να εκδηλωθεί και να φανερωθεί στην ύλη. Ο εντός μου Χριστός-Διδάσκαλος είναι ενωμένος με την Πανταχού Παρουσία του Θεού. Είναι ενωμένος με την Πανταχού Παρουσία του Χριστού, είναι ενωμένος με την Πανταχού Παρουσία του Λόγου, του Ενός Λόγου, ο Οποίος δημιούργησε διά της Δημιουργικής Αυτού Δυνάμεως τα Σύμπαντα.

Η Αγάπη, Αγαπημένε Μου Μαθητή, είναι ένα θέμα πάρα πολύ ευρύ και πάρα πολύ δύσκολο να το χειριστείς, γιατί είναι Άπειρη. Έχει Άπειρες διαστάσεις και επομένως πρέπει να διδαχτείς να εκπέμπεις μέσα απ’ αυτές τις Άπειρες διαστάσεις. Όμως η χωρητικότητά σου κάθε φορά δεν είναι τόση, ώστε να χωρέσει τις Άπειρες διαστάσεις της Αγάπης. Δεν είναι τόση, ώστε να δεχτεί την ενέργεια η οποία τροφοδοτεί το Είναι σου και δημιουργεί τη Θεία δύναμη της Αγάπης, για να εκδηλωθεί από εντός σου. Η στενότητα του χώρου που παρουσιάζεις, δεν είναι απαραίτητα μία δυσλειτουργία στο Κέντρο της καρδιάς σου, αλλά ξεκινά από το νου σου, που όταν δεν μπορεί να χωρέσει ιδέες Απείρου, όταν δεν μπορεί να τις δεχτεί, όταν δεν μπορεί να τις συλλάβει και να τις κατανοήσει, περιορίζεται μέσα σε μία κατάσταση χωρητικότητας και αποβάλλει οτιδήποτε τον κρούει, που επεκτείνεται σε μεγαλύτερο χώρο.

Σ’ ερωτώ Αδελφέ Μου Λόγε, πώς θα ενοποιηθείς μ’ Εμέ τον Άπειρο Λόγο, αν δεν ενοποιη­θείς πρώτα με το Λόγο, που υπάρχει γύρω σου, με το Λόγο που ενατενίζεις στα σκηνώματα όλων των Αδελφών; Και πώς θα ενοποιήθείς με το Λόγο που υπάρχει στα σκηνώματα όλων των Αδελφών, αν δεν ενοποιηθείς τις στιγμές εκείνες που υπάρχουν δυσκολίες, που υπάρχουν αντιξοότητες, που υπάρχουν επιφανειακά διαχωρισμοί; Όταν τα πάντα είναι ήρεμα, η ενότητα είναι επιφανειακή και ίσως δεν έχει προχωρήσει στο βάθος. Η ενότητα καταδεικνύεται όταν οι καταστάσεις είναι αντίξοες, όταν τα πάντα είναι αρνητικά, όταν στρέφονται εναντίον σας κυματισμοί «εγώ».