ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

Κάθε αίτηση αποβλέπουσα στην ανύψωση της ψυχής, αποδεκτή γίνεται Ενώπιόν Σου, και ότι ο λαλών και δεόμενος την ώρα αυτή εκ Σου κατευθύνεται και επιφωτίζεται διά το Έργο Σου.

Κάνε τις νοητικές σου προσπάθειες, Άνθρωπέ Μου, αλλά μη συγκεντρώνεις το δυναμικό σου εκεί μόνο. Συγκεντρώσου , ώστε να καταστείς έτοιμος για να μπορέσεις να εισδεχθείς στους κόλπους σου τον Άνθρωπο, για να μπορέσεις να τον βοηθήσεις, έτσι όπως χρειάζεται. Γιατί το Έργο Μου και ο Δάσκαλος Ιωάννης δεν έχουν ανάγκη από φανέρωση, ούτε από διαφήμιση ή επέκταση, απλώς και μόνο για ν’ ακουστούν, με σκοπό να δρέψουν την Κοινωνική αναγνώριση. Αν εσύ θέλεις κοινωνική αναγνώριση, Εγώ δεν την επιζητώ. Αν εσύ θέλεις Κοινωνική αναγνώριση, τότε εγκλωβίζεσαι μέσα στις νοητικές σου διεργασίες, που την επιζητούν και απομακρύνεσαι από Εμένα.

Και Εκείνος είπε: «Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, αλλά οι λόγοι Μου, ου μη παρέλθωσιν». Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και ο Θεός απέστειλε τον Νέον Αγγελιοφόρο Του, τον Αγγελιοφόρο της Νέας Εποχής, της Νέας Κοσμικής περιόδου. Τον έστειλε έγκαιρα να προσαρμοστεί στη ζωή της γης. Τον έστειλε έγκαιρα ν’ αποκτήσει πείρες από τη ζωή της γης. Τον έστειλε έγκαιρα, κατάλληλα, αρμόδια, με ωραία φωνή, με ωραίο παράστημα, με θάρρος, όχι λιονταριού που λέτε, με θάρρος Θεού, να σας μιλήσει, τι; Την Αλήθεια, τι άλλο; Την Αλήθεια, που δίδαξε ο Ίδιος ο Χριστός στη γη στην πρώτη Του και μοναδική μέχρι σήμερα ενανθρώπιση του Θείου Λόγου.

Γνωρίζεις, ότι για οτιδήποτε εκδηλώνεται πάνω στη γη, φέρεις ευθύνη. Γνωρίζεις, ότι δεν είσαι αναίτιος για καμία κατάσταση ανθρώπινης εκδήλωσης εξευτελισμού ή δυσαρ­μονίας, γιατί με κάθε κομμάτι του Ανθρώπου αποτελείς Ένα. Γνωρίζεις, ότι εσύ, ο δυνάμενος να προσφέρεις Ουσία απ’ το Είναι σου, είναι που πρέπει ενσυνείδητα ν’ αναλά­βεις τις ευθύνες της Ολότητάς σου και να τις μετουσιώ­σεις, διανοίγον­τας μ’ αυτό τον τρόπο την Οδό της επιστρο­φής για Ολόκληρο τον Εαυτό σου. Κι αυτή η εκδήλωσή σου δεν πρέπει να νοείται από εσένα σαν προσφορά που σε ανάγει σε κάποια στάδια ­ιεραρχι­κά υψη­λότερα, αλλά σαν λειτουργικότητα και μόνο της υπό­στασής σου, γιατί η Θεία Ύπαρξη είναι Προσφορά, Αγάπη, Αναγέννηση και Ζωή, χωρίς να διαχωρίζει, να εξαιρεί ή να κατατάσσει σε στάδια.

Είμαι το Έλεος και η Αγάπη. Αποκτήσετε την βάση εκείνη η οποία σας είναι απαραίτητος, για να οδεύσετε προς την Αλήθεια του παντός. Και η βάση είναι Μία και Μοναδική. Είναι η Αγάπη την οποία εφανέρωσε και εδίδαξε και εξακολουθητικώς διδάσκει, προς όλες τις υποστάσεις αδιακρίτως, ο ενανθρωπιζόμενος εκ νέου εφ’ απάσης της ανθρωπότητος Λόγος Χριστός.

Σαν τμήμα της Ολότητας, φέρω σε εκδήλωση τα στοιχεία του Όλου Πνεύματος Ιωάννη. Είμαι δηλαδή το ­τμήμα εκείνο της Ολότητάς Μου, το οποίο έχει αναλάβει το Έργο της εκπαίδευσης των πνευμάτων τα οποία βρίσκονται σε σάρκα, αλλά και στα Πνευματικά Πεδία. Η Πνευματική Μου Υπόσταση ως τμήμα – εκδήλωση Λόγου ­Ιωάννη είναι ακαθόριστη, δεν έχει κανενός είδους όρια. Δύναται να διαχέεται στο Παν και να πυκνώνεται, εκδηλούμενη, ανάλογα με την εκάστοτε αναγκαιότητα, από κάθε φορέα – τμήμα το οποίο ο Δάσκαλος μού παραχωρεί για να εκπαιδευτώ και ταυτόχρονα να εξελίξω.

Μην αμφιβάλλεις. Η Αγάπη είναι παντού. Είναι διάσπαρτη σε όλα τα μέρη. Πώς είναι δυνατόν να μην περιβάλλει εσένα, τον Άνθρωπο, η Αγάπη Μου, όταν τα ζώα και τα φυτά χαίρονται και ζουν μέσα σ’ αυτή; Είναι δυνατόν ο Άνθρωπος, η Εικόνα Μου, που περιέχει μέσα του τον Θείο Σπινθήρα, που έχει προδιαγραφή να μοιάσει με Εμέ και να ενωθεί μαζί Μου, να μη δέχεται την Αγάπη Μου;

Εἰς τὸν Βωμὸν τῆς Ἀγάπης θέλετε θύσει πᾶσαν ἰδιοτέλειαν ὑμῶν καὶ θέλετε καταστεῖ Τέλειοι ἐν πνευματικότητι. Οὕτω καταρτιζόμενοι κα­θί­στασθε τὸ Πρότυπον ἐκείνων, οὓς μέλλετε σὺν τῷ χρόνῳ νὰ φέρητε πρὸς τὰς ἀρχὰς ὑμῶν.

Είναι φυσικά αστείο να νομίζει κανείς ότι προορισμός μας ήταν να έλθουμε στη γη, να ταλαιπωρηθούμε, όπως ταλαιπωρούμεθα, να κάνουμε παιδιά, να αγωνιστούμε να μεγαλώσουν, να αγωνιστούμε να τα παντρέψουμε, ίσως να νταντέψουμε τα εγγόνια και στο τέλος να μας βάλλουν σε μια κάσα και να φύγουμε.
Νομίζω ότι όλοι σας καταλαβαίνετε ότι δεν μπορεί να ‘ναι αυτή η ζωή, πρέπει κάτι να κρύβει, πρέπει κάτω απ’ αυτό που φαίνεται να υπάρχει κάτι άλλο ακόμη που διαφεύγει την κοινή προσοχή, τα κοινά μας αισθητήρια. Είναι κρυμμένη η μεγάλη Σκοπιμότητα.

Γνώριζε ότι οτιδήποτε εκδηλώνεις είναι ενέργεια και επηρεάζει κι εσένα που το εκδηλώνεις και τις υποστάσεις, τους χώρους και τα αντικείμενα, στα οποία αποστέλλεται, αλλά αυτή τη γνώση την έχεις περιορίσει μόνο στις δεσμεύσεις, στις καθηλώσεις, στις επιτιμήσεις, στις υποτιμήσεις, στην έκφραση, δηλαδή, του λόγου, της σκέψης σου, των συναισθημάτων σου, των παλμών σου, με τρόπο αρνητικό που συντελεί στη δυσαρμονία. Όμως η εκδήλωσή σου, πέρα του ότι σαν ενέργεια επικάθεται και πάνω σου και πάνω στους χώρους, στα αντικείμενα και στις υποστάσεις που αποστέλλεται, ταυτόχρονα κινεί Νόμους, όχι μόνο για τη δική σου διδαχή, αλλά μέσα από την Ενότητα του Ανθρώπου, για τον Άνθρωπο.