Όλα τα πρόσωπα γύρω μας ενσαρκώνουν τις εσωτερικές μας δομές. Οι δομές και οι εξελίξεις στον εξωτερικό χώρο είναι ένας πολύτιμος και σαφέστατος δείκτης για την εσωτερική μας πορεία. Η εσωτερική αλλαγή καθρεφτίζεται άμεσα και στον εξωτερικό χώρο. Έτσι ορίζεται το Πεδίο δράσεως που είναι ο εξωτερικός και ο εσωτερικός χώρος. Στόχος η σταδιακή αφύπνιση της Άγρυπνης ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ στο εσωτερικό του Ανθρώπου.
Ἡ ἔννοια τῆς ἰδιοκτησίας ἐγέννησε κατὰ μικρὸν τὸ ἀτομικὸν συμφέρον καὶ τὴν κυριαρχία μόνον τοῦ δικαιώματος, ἐνῶ ἡ ἔννοια τῆς πατρίδος ἐξῆψε ἴδιον φρόνημα, τὸ πατριωτικόν, ἐξεγεῖρον τὸ μῖσος τὸ φυλετικόν, τὴν ἰδέαν τῆς κατακτήσεως, καὶ τέλος ἐγέννησε τὸ μεγαλύτερον κοινωνικὸν ἄγος, τὸν πόλεμον.
Αλήθεια, είναι ο στόχος που σου κατέδειξα, Αλήθεια όμως είναι και το μονοπάτι προς το στόχο. Το μονοπάτι αυτό, είναι η σκληρή εκπαίδευσή σου, στο οποίο κανένας δεν βαδίζει όρθιος και με το κεφάλι ψηλά. Στο μονοπάτι αυτό, δεν αφήνεις πίσω σου βήματα, αφήνεις ζωή, τη ζωή που όλους αυτούς τους αιώνες γνώριζες.
Τα κρυμμένα Μυστήρια που βρίσκονται πέρα από μας τα προσεγγίζουμε μόνο εν σιωπή.
Οὐδὲν ἀπρονόητον οὐδὲ ἠμελημένον παρὰ τῷ Θεῷ· πάντα σκοπεύει ὁ ἀκοίμητος ὀφθαλμός· πᾶσι πάρεστι σκορπίζων ἑκάστῳ τὴν σωτηρίαν. Πολλάκις γοῦν καὶ ἐν τοῖς μικροτάτοις ἡ σοφία αὐτοῦ καὶ ἡ πρόνοια διαφαίνεται
Η Ανθρωπότητα θα αλλάξει πρόσωπο ή μάλλον θα ολοκληρωθεί ως πρόσωπο Ιερό όταν ο Λόγος θα εκδηλώνεται πλέον από χιλιάδες στόματα γυναικών μεταφέροντας την Πίστη σαν πρωτόγνωρο βίωμα απελευθέρωσης μέσα από την Αλήθεια που θα αναδύεται από εντός τους. Αυτή η μαζική αποδέσμευση θα γίνει μαζικός φωτισμός και μαζική τελειοποίηση αλλάζοντας την πραγματικότητα.
Οἱ Θεῖοι Λόγοι εἶναι Βουλή τοῦ Πατρός Μου καί Πατρός ὅλων μας, νά διασπαροῦν ἀπό τὴ γῆ εἰς τά Ἄπειρα Σύμπαντα, ὅπου φυσικά κατοικοῦν λογικά ὄντα.
Οι ιδέες που έχουμε για ορισμένα ζητήματα είναι σαφώς λανθασμένες αντιλήψεις, όπως να θεωρούμε την Πεντηκοστή ως γεγονός τελειωτικής μεταμόρφωσης. Οι Απόστολοι λαμβάνουν Πνεύμα Άγιο και αρχίζουν να θεραπεύουν, να μιλούν γλώσσες και να κάνουν αποστολικό έργο. Θεωρούμε την Επιφοίτηση γεγονός, που όταν συμβεί γινόμαστε αλάνθαστοι και έχει εξασφαλιστεί η εσωτερική μας καθοδήγηση. Αυτό είναι εσφαλμένο, και υπάρχει ως απόδειξη το γεγονός της προστριβής των Αποστόλων και ιδιαίτερα του Παύλου και του Πέτρου, που συνέβη μετά την Πεντηκοστή.
Δεν χρειαζόμαστε να εκζητάμε την πλήρωση του Αγίου Πνεύματος, διότι ο Πατέρας δίνει το Πνεύμα σε εκείνους που παραδίδονται στον Υιό. Με άλλα λόγια, η διαθήκη μας με την Θεότητα, φέρνει το Πνεύμα μέσα στις ζωές μας. Σαν Χριστιανοί δεν χρειαζόμαστε να εκζητάμε το Άγιο Πνεύμα, διότι Αυτός έχει ήδη δοθεί σε μας.
Η Πεντηκοστή δεν είναι ανάμνηση ενός γεγονότος στο παρελθόν, αλλά το βίωμα και η επίγνωση της συνέχειάς του εδώ και τώρα. Αποκαλύπτεται μαζικά ο νέος Κόσμος, που εγκαινίασε ο Χριστός με την Ανάστασή Του. Είναι ένα βίωμα, όχι μόνο προσωπικό, αλλά που το μοιράζονται όλοι. Ο Παράκλητος διαχέει την Χάρη Του για πρώτη φορά μέσω της Εκκλησίας σε όλο τον κόσμο. Η ωριμότεροι πνευματικά συνειδητοποιούν, ότι ο Ίδιος ο Χριστός είναι ο Νέος Παράκλητος, που θα μείνει μαζί μας μέχρι την συντέλεια του αιώνος διότι είναι ο Ων, ο Ην και ο Ερχόμενος, ο Νους και η Καρδιά και η συνείδηση της Εκκλησίας, που μεταμορφώνει τον άνθρωπο που βαδίζει τον δρόμο της Χριστοποίησης και Θέωσης.
Ο Εσωτερικός Χριστιανισμός προάγει την ορθή χρήση της ελευθερίας του λόγου, με εφαρμογή της Θείας Νομοτέλειας και τον συντονισμό του με τον Ζώντα Λόγο, τον Θείο, τον Δημιουργικό. Η εκδήλωση του Θείου Λόγου από το στόμα των ανθρώπων, έρχεται να καταλύσει τα όρια που έθεσε η θεολογία στην απόσταση της Θείας και της Ανθρώπινης Ουσίας.
