Ἡ ἐπικοινωνία δὲν εἶναι ἀντικείμενον, οὐδὲ πρᾶγμα ἀπορρέον ἀπὸ τῆς ὕλης, ἵνα καταβάλῃς προπαθείας καὶ ἐπιτύχῃς τοῦτο. Εἶναι αἰθέριον, ἱστάμενον ὑψηλά, εἰς ἀναριθμήτους βαθμίδας. Ἄνελθε ἵνα τὸ συλλάβῃς, ἄνελθε ἵνα τὸ κατανοήσῃς, ἄνελθε ἵνα τὸ γνωρίσῃς.
Ἡ ζωή εἶναι κῆπος, εἰς τόν ὁποῖον φύονται παντός εἴδους φυτά. Ἐάν παραμελήσωμεν τήν τακτικήν των καλλιέργειαν, τότε ἀφήνομεν τήν ἀναφύτρωσιν τῶν παρασίτων καί τῶν ἀγρίων φυτῶν, τά ὁποῖα εὐκολώτερον τῶν καλλιεργησίμων πολλαπλασιαζόμενα καταπνίγουσιν αὐτά.
Ὀφείλετε νὰ καλλιεργήσητε ἑαυτούς, νὰ ὑψωθῆτε πνευματικῶς καὶ ψυχικῶς νὰ φθάσητε εἰς τὸ σημεῖον, ὅτι δὲν ἀνήκετε εἰς ἑαυτούς, ὅτι δὲν ἐξυπηρετεῖτε ἐν τῷ Ἔργῳ Μου τὸν ἑαυτόν σας, ἀλλὰ Ἐμὲ καὶ ἐν τῇ βαθμιαίᾳ αὐτοῦ ἀναδείξει θὰ ἐπιτύχητε καὶ τὴν ἀνάδειξιν καὶ βαθμιαίαν ἐν αὐτῷ τελειοποίησιν ὑμῶν καὶ τότε θὰ ἴδητε συντελούμενον ἐν τῇ ἀναδείξει ὑμῶν ταύτῃ καὶ τὴν ἀνάδειξιν αὐτοῦ.
Πόσον ἡ ἀνθρωπότης θὰ ἦτο εὐτυχής, ἐὰν ὅλοι ἐνεστερνίζοντο εἰς τὰς ψυχὰς αὐτῶν τὴν ἄδολον, εἰλικρινῆ καὶ πραγματικὴν Ἀγάπην. Ὁ ὑπεράνω τινὸς ἱστάμενος θὰ ἠδύνατο νὰ ἐφελκύσῃ τὴν εὐγνωμοσύνην, τὴν ἀφοσίωσιν, τὴν ἀγάπην τῶν κατωτέρων του. Οἰ δὲ κατώτεροι αὐτοῦ θὰ ἐλάμβανον ὠς μοναδικὸν παράδειγμα καὶ ὑπόδειγμα τὴν πρὸς αὐτοὺς παρεχομένην συγκατάβασιν τῆς ἐκδηλώσεως τῆς ἀγάπης, ἥτις θὰ ἐνεδυνάμωνε καὶ ὑπεδαύλιζε ζωπυρώτερον τὴν ἀφοσίωσιν καί ἀγάπην των πρὸς αὐτόν.
Πολλοὶ μὲν ἐξ ὑμῶν ἔσονται οἱ κλητοί, ἐλάχιστοι δὲ οἱ ἐκλεκτοί. Καὶ οἱ ἐκλεκτοὶ οὗτοι, οἱ ὑπ’ Ἐμοῦ ἐκλεγέντες, ἄλλοι μὲν ἐν τοῖς πρώτοις αὐτῶν βήμασι θέλουσι προσκόψει ἐν τῇ διαδρομῇ τῆς ὑπ’ Ἐμοῦ ἐνδεικνυομένης κατευθύνσεως καὶ θέλουσι σταθμεύσει, χωρὶς νὰ θελήσωσι νὰ προχωρήσωσιν, ἄλλοι δὲ θὰ θελήσωσι νὰ ἀναχαιτίσωσι καὶ ἐκείνους οἵτινες θὰ ἐπεθύμουν νὰ προχωρήσωσιν, ἄλλοι δὲ πάλιν θὰ καταπολεμήσωσι τοὺς προχωροῦντας ἢ θα ἐξεμέσωσι πᾶσαν ὕβριν κατ’ αὐτῶν, ἐνῷ θὰ ὀλιγωρήσωσι καὶ ἐμπαίξωσιν ἐκείνους οἵτινες ἐκ τῆς ἀδυναμίας αὐτῶν ἐσταμάτησαν ἐν τῇ ὁδῷ προσπαθοῦντες δι’ ὅλων αὐτῶν τῶν δυνάμεων νὰ ἐμποδίσωσιν αὐτοὺς ἀπὸ τοῦ νὰ βαδίσωσιν.
Ὁ Παράκλητος ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ μένει ἐν αὐτῷ, ἐφ’ ὅσον ὁ κόσμος ὑπάρχει. Κατοικεῖ ἐν ταῖς ψυχαῖς τῶν ἀνθρώπων καὶ ἀποκαλύπτεται ἐκδηλούμενος εἰς ἐκείνους, ὅσοι ἤθελον καταστῇ ἄξιοι Αὐτοῦ. Κατηχεῖ τὴν ἀνθρωπότητα καὶ ἀνυψοῖ αὐτὴν διὰ μέσου τῶν σταθμῶν τῆς ζωῆς της.
Πᾶς ὁ γνοὺς τὸν Υἱόν, γιγνώσκει δι’ Αὐτοῦ τὸν Πατέρα καὶ δὲν δύναται τις νὰ γνωρίσῃ τὸν Θεόν, ἂν μὴ κατέχῃται ὑπὸ Πνεύματος. Ὁ ἀκολουθῶν τὸν Υἱόν, τὴν ὁδὸν Αὐτοῦ θέλει ἀκολουθήσει. Καὶ ὁ γιγνώσκων τὴν ᾿Αλήθειαν, τὰ Ρήματα τοῦ Υἱοῦ ἐγκολποῦται καὶ συνδέεται μετ’ Αὐτοῦ ἀμεσώτερον καὶ ἀρραγέστερον.
Ἡ Ἀγάπη εἶναι ἐκείνη ἥτις συγκεντροῖ εἰς ἑκαστον ἀτομον τὰ πρῶτα καὶ ἀπαραίτητα στοιχεῖα, διὰ τὴν περαιτέρω βαθμιαίαν ἐξέλιξίν του. Ἡ Ἀγάπη εἶναι ἐκείνη ἥτις θεμελιοῖ τὰς βάσεις οἱασδήποτε κοινωνικῆς ἁρμονίας, ἐπιδιωκούσης τὴν πρόοδον καὶ τὸν πλήρη τῶν μελῶν αὐτῆς ἐξανθρωπισμόν.
Ἐπίσης δυνατὸν εἰς τὸ μέλλον νὰ ἀναφυῶσι πλεῖσται ὅσαι ἀντιθέσεις, ἐν τῇ ἐρμηνείᾳ τῶν λόγων Μου, καὶ νὰ προκαλέσωσι τὴν διάσπασιν ἐκείνων, οἵτινες ἐθεωροῦντο ὡς ἀδελφοὶ τῆς αὐτῆς ἰδέας καὶ τέκνα τῆς ἰδίας πίστεως. Ἐὰν δὲ προέλθῃ τοιοῦτος διαχωρισμὸς ἰδεῶν, εἶναι προτιμώτερον ν’ ἀπαρνηθῶσι οὗτοι τὰς ἀρχάς, ἃς πρεσβεύουν, παρὰ ν’ ἀφεθῶσι νὰ παρασυρθοῦν ὑπὸ τῆς ἀντιθέσεως καὶ συγκρούσεως τῶν ἰδεῶν τοῦ αὐτοῦ ἐργου, διότι τοῦτο καταμεριζόμενον καὶ διασπώμενον ὑπὸ τῶν ἰδίων αὐτοῦ συντελεστῶν θέλει ἀφ’ ἑαυτοῦ καταστραφῇ.
Ὁ κόσμος, εἰς ὃν σήμερον ζῆτε, καὶ διὰ τοὺς μὲν καὶ διὰ τοὺς δὲ, ἐπικρατεῖ ἡ ἀντίληψις καὶ εἴς τινας ἡ πεποίθησις, ὅτι εἶναι εἷς σταθμὸς δοκιμασίας, δι’ οὗ τὸ πνεῦμα ἀποκαθαίρεται καὶ ἡ ψυχὴ διαλευκαίνεται ἐκ τῶν σφαλμάτων καὶ ρύπων τοῦ παρελθόντος. Ἐκεῖνος, ὅστις δύναται νὰ διατηρήσῃ ὀλιγωτέρους δεσμοὺς μὲ τὸ ὑλικὸν περιβάλλον τῆς ζωῆς, ἐκεῖνος καὶ κατορθώνει νὰ ἐξυψωθῇ ὑψηλότερον καὶ νὰ εἰσχωρήσῃ εὐκολώτερον εἰς τὸν ὕπερθεν αὐτοῦ Πνευματικὸν καὶ Ψυχικὸν Κόσμον, ὅστις καὶ ἐγκρύπτει ἐν ἑαυτῷ τῆν πραγματικὴν Αλήθειαν.
