Ο άνθρωπος χρειάζεται να καταλάβει ότι τα πάντα είναι Θεός. Και μόνο όταν φτάσει σ’ αυτή τη γνώση θα δει ότι ακόμα και μέσα στην ύλη, που βλέπει γύρω του να δονείται, θα διακρίνει τη μορφή του Θεού. Θα δει μέσα στα λουλούδια τη Μορφή του Θεού, στο κελάϊδισμα των πουλιών, θα μπορέσει ν’ ακούσει την Αρμονία του Σύμπαντος και τότε πραγματικά το πνεύμα του ελεύθερο θα υψωθεί πάνω από την ύλη και θα διαχυθεί μέσα στην Αρμονία, μέσα στην Ουσία του Θεού.
Ο άνθρωπος της γης, που ανεβαίνει την περίοδο αυτή από τη γη προς τον Ουρανό, που επιστρέφει, είναι αυτός που θα τροφοδοτήσει τον αδελφό του άνθρωπο με Θεία Ουσία, με Θεία Αγάπη. Ο Άπειρος Λόγος τροφοδοτεί Αενάως, όμως ο άνθρωπος, ο ταυτισμένος Απόλυτα με τον Λόγο, θα γίνει πλέον ο μεσοσταθμός εκείνος, που θα τροφοδοτήσει τις υποστάσεις, που δεν μπορούν να προχωρήσουν, που δεν έχουν την ανάλογη καλλιέργεια και εκλέπτυνση, που από τις επιλογές των αιώνων έχουν ίσως χάσει τον Θείο Σπινθήρα και βρίσκονται να πλανώνται αποκομμένοι πλήρως, τροφοδοτούμενοι από την Ενέργεια, που υπάρχει στο πεδίο της γης.
Ο Ιωάννης πορεύεται εκεί όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν ακόμη να μεταβούν και ετοιμάζει τόπο γι’ Αυτόν. Καθώς δημιουργεί Νέους Γαλαξίες και απειράριθμα πλανητικά συστήματα, εμπνέει και φωτίζει υποστάσεις σε πλανήτες της ήδη εκδηλωμένης Δημιουργίας, εκδηλούμενος ως Προφητικός Λόγος, για να προετοιμάσει την εκδήλωση των Υιών Του, Δασκάλων και Μητέρων, που θα σαρκωθούν για να κηρύξουν την Ανάσταση του Ανθρώπου, του Πατριάρχη Αδάμ, του Ανατέλλοντος Ηλία της Νέας Εποχής!
Με τη συμπεριφορά του ο άνθρωπος δείχνει ότι εξακολουθεί να προτιμά το Δένδρο της Γνώσης, από το Δένδρο της Ζωής. Το Θάνατό του από τη Ζωή του. Όμως ο Θεός αγαπά τον άνθρωπο. Του προσφέρει πολλές διαδρομές μέσα στην ύλη, για να διδαχτεί από το θάνατο τη Ζωή του, και να φτάσει με επίγνωση της θεότητάς του και της εξάρτησής του, της ένωσής του με τον Θεό, μπροστά στο Δένδρο της Ζωής.
Αφουγκράσου, Εαυτέ Μου, τους συγκρουόμενους ήχους, που θα ’πρεπε να είναι Αρμονία. Αφουγκράσου, Εαυτέ Μου, τα συγκρουόμενα συναισθήματα, που θα ’πρεπε να είναι μία Αγάπη. Αφουγκράσου και έλεγξε τις συνειδησιακές καταστάσεις της διττότητας και των διαχωρισμών, που θα ’πρεπε να είναι ένωση, και συνειδητοποίησε το λάθος του τμήματος της Ολότητας του Ανθρώπου που εσύ αποτελείς. Αφουγκράσου και συνειδητοποίησε τη δική σου ατελή προσφορά, που οδηγεί στην κατάληξη μιας δυσαρμονίας ανακυκλούμενης μέσα στα Σύμπαντα.
Σ’ ερωτώ Αδελφέ Μου Λόγε, πώς θα ενοποιηθείς μ’ Εμέ τον Άπειρο Λόγο, αν δεν ενοποιηθείς πρώτα με το Λόγο, που υπάρχει γύρω σου, με το Λόγο που ενατενίζεις στα σκηνώματα όλων των Αδελφών; Και πώς θα ενοποιήθείς με το Λόγο που υπάρχει στα σκηνώματα όλων των Αδελφών, αν δεν ενοποιηθείς τις στιγμές εκείνες που υπάρχουν δυσκολίες, που υπάρχουν αντιξοότητες, που υπάρχουν επιφανειακά διαχωρισμοί; Όταν τα πάντα είναι ήρεμα, η ενότητα είναι επιφανειακή και ίσως δεν έχει προχωρήσει στο βάθος. Η ενότητα καταδεικνύεται όταν οι καταστάσεις είναι αντίξοες, όταν τα πάντα είναι αρνητικά, όταν στρέφονται εναντίον σας κυματισμοί «εγώ».
Κάνε τις νοητικές σου προσπάθειες, Άνθρωπέ Μου, αλλά μη συγκεντρώνεις το δυναμικό σου εκεί μόνο. Συγκεντρώσου , ώστε να καταστείς έτοιμος για να μπορέσεις να εισδεχθείς στους κόλπους σου τον Άνθρωπο, για να μπορέσεις να τον βοηθήσεις, έτσι όπως χρειάζεται. Γιατί το Έργο Μου και ο Δάσκαλος Ιωάννης δεν έχουν ανάγκη από φανέρωση, ούτε από διαφήμιση ή επέκταση, απλώς και μόνο για ν’ ακουστούν, με σκοπό να δρέψουν την Κοινωνική αναγνώριση. Αν εσύ θέλεις κοινωνική αναγνώριση, Εγώ δεν την επιζητώ. Αν εσύ θέλεις Κοινωνική αναγνώριση, τότε εγκλωβίζεσαι μέσα στις νοητικές σου διεργασίες, που την επιζητούν και απομακρύνεσαι από Εμένα.
Ευχαριστώ το Σύμπαν, ευχαριστώ τον Άνθρωπο απ’ οπουδήποτε Μου απέστειλε την ενέργειά του, την Αγάπη του, βοήθεια, και παρακαλώ όσους εγνώρισαν το Φως και το Έλεος, να αναπέμψουν δεήσεις για τη βελτίωση και την άνοδο του Ανθρώπου, για την απαλλαγή του από τα δεινά και τις μάστιγες, για την απελευθέρωσή του, για τη Θέωσή του.
Γνωρίζεις, ότι για οτιδήποτε εκδηλώνεται πάνω στη γη, φέρεις ευθύνη. Γνωρίζεις, ότι δεν είσαι αναίτιος για καμία κατάσταση ανθρώπινης εκδήλωσης εξευτελισμού ή δυσαρμονίας, γιατί με κάθε κομμάτι του Ανθρώπου αποτελείς Ένα. Γνωρίζεις, ότι εσύ, ο δυνάμενος να προσφέρεις Ουσία απ’ το Είναι σου, είναι που πρέπει ενσυνείδητα ν’ αναλάβεις τις ευθύνες της Ολότητάς σου και να τις μετουσιώσεις, διανοίγοντας μ’ αυτό τον τρόπο την Οδό της επιστροφής για Ολόκληρο τον Εαυτό σου. Κι αυτή η εκδήλωσή σου δεν πρέπει να νοείται από εσένα σαν προσφορά που σε ανάγει σε κάποια στάδια ιεραρχικά υψηλότερα, αλλά σαν λειτουργικότητα και μόνο της υπόστασής σου, γιατί η Θεία Ύπαρξη είναι Προσφορά, Αγάπη, Αναγέννηση και Ζωή, χωρίς να διαχωρίζει, να εξαιρεί ή να κατατάσσει σε στάδια.
Είμαι το Έλεος και η Αγάπη. Αποκτήσετε την βάση εκείνη η οποία σας είναι απαραίτητος, για να οδεύσετε προς την Αλήθεια του παντός. Και η βάση είναι Μία και Μοναδική. Είναι η Αγάπη την οποία εφανέρωσε και εδίδαξε και εξακολουθητικώς διδάσκει, προς όλες τις υποστάσεις αδιακρίτως, ο ενανθρωπιζόμενος εκ νέου εφ’ απάσης της ανθρωπότητος Λόγος Χριστός.
End of content
End of content
