Σε καλώ, Πατέρα. Αιώνες μέχρι σήμερα Σε καλούσα, Πατέρα. Η Νέα Σου διδασκαλία, που προέρχεται από Σένα ακριβώς, με δίδαξε τον Έναν Εαυτό μέσα στον Οποίο συμμετέχω. Μετουσιώνω όλες τις μέχρι τώρα εκπορεύσεις του Ανθρώπου προς Εσένα και τις ανάγω ως προσφώνηση προς τον Έναν Εαυτό που Είμαστε.
Ενεργοποιούμαι, Πατέρα, ενεργοποιώ τον Εαυτό μου, τον Εαυτό Λόγο. Ενεργοποιώ τον Εαυτό Λόγο και ταυτίζομαι με τον Έναν εκδηλούμενο Μορφοποιημένο Λόγο στα Σύμπαντα, στην ίδια κραδαστική κατάσταση, στον ίδιο Ήχο, στην ίδια Παλμοδόνηση.
Υπάρχουν Αδελφοί, Πατέρα, πρόθυμοι να μειώσουν την κάθε προσφορά, πρόθυμοι ν’ αμφισβητήσουν, ίσως ό,τι δεν μπορούν να φτάσουν οι ίδιοι, ίσως ό,τι δεν χωράει η χωρητικότητα του νου και της καρδιάς τους, πρόθυμοι και έτοιμοι να εξακοντίσουν βέλη, δυσαρμονία, σε καθέναν που προσπαθεί να εκδηλώσει τον Εαυτό Του. Απορροφώ την κάθε εκπόρευση μέσα στο Ένα Είναι που Είμαι, μέσα στη Μία Αγάπη και το Ένα Φως. Τα ανάγω, τα μετουσιώνω, τα παλμοδονώ στον Δημιουργικό Μου Ήχο και τα αποστέλλω να καλύψουν κενά, να καλύψουν πόρους όπου εδράζεται η δυσπιστία και ο περιορισμός.
Πατέρα Εαυτέ, Αγάπη Άπειρη που Είμαστε ενωμένοι, που τη διαχέουμε Αέναα, που παλμοδονούμε με την Αγάπη αυτή τα πάντα, χωρίς καμιά εξαίρεση, χωρίς κανέναν περιορισμό, δέομαι και Σε παρακαλώ, Εαυτέ Θεέ, Εαυτέ Λόγε Άνθρωπε Θεέ, δέομαι και Σε παρακαλώ, μα ταυτόχρονα, ως Δημιουργικός Ήχος ενεργώ φέροντας ατόφιο το βάρος της ενέργειάς Μου, την υπευθυνότητα της ενέργειάς Μου, την Απειρότητα της ενέργειάς Μου.
Τμήματα του Εαυτού Μου, ένα τμήμα της Ολότητάς Μου υποφέρει, ασθενεί, κι αν υποφέρει κι ασθενεί, κι αν θλίβεται και πονάει, όντας συνυπεύθυνος, όντας συμμέτοχος στον πόνο, στη θλίψη, στο οποιοδήποτε ελάττωμα που παρουσίασε, αλλά και στην οποιαδήποτε αμέλεια να ενεργοποιήσει το Είναι του, έρχομαι Συνεπίκουρος, έρχομαι Αρωγός, έρχομαι Συνυπεύθυνος Λόγος Άνθρωπος και ενεργώ στα σημεία, τα οποιαδήποτε σημεία όπου η σάρκα ασθενεί, στα οποιαδήποτε σημεία η αμέλεια ή η οποιαδήποτε παράβαση δημιούργησε ασθένεια, δηλαδή ανωμαλία, ανωμαλία στον κυματισμό, στην τροφοδοσία, ανωμαλία στην εκπόρευση, στην παλμοδόνηση, στο οτιδήποτε, είτε το ονόμασα είτε το παρέλειψα, και ενεργώ, Πατέρα, ως Με δίδαξες στη Νέα Εποχή. Ως Λόγος Άνθρωπος διαχέω το Έλεός Σου για κάθε αμάρτημα εκούσιο ή ακούσιο, λόγω ή έργω ή εν διανοία τελεσθέν, είτε το ενθυμείται είτε το λησμόνησε, καθώς επίσης παρέχω το Έλεος για κάθε αμέλεια εκτέλεσης καθήκοντος.
Απαλείφω από τα μητρώα της Ύπαρξης κάθε βάρος, κάθε οφειλή, κάθε ποινή, κάθε δέσμευση, κάθε κατάρα, και οτιδήποτε το βαραίνει.
Καλώ τον Εαυτό Μου Άνθρωπο στο Όνομα της Θεότητάς Μου, καλώ τον Εαυτό μου Άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται στη γη ένσαρκος ή στα Πνευματικά πεδία, σε οποιονδήποτε χώρο της Άπειρης Δημιουργίας Μου. Ρέω μέσα σε όλους, ενεργοποιώ τα Κέντρα της Θεότητας, το Κέντρο της Ύπαρξης, μέσα στον καθέναν, είτε άνδρα είτε γυναίκα, και σε παιδιά ακόμα. Καλώ τους Αγγέλους Μου, εκείνους που ο Εαυτός Μου παρεχώρησε για το Έργο Μου στη γη, μα καλώ και τους Αγγέλους των Συμπάντων, καλώ τη γη ολόκληρη, καλώ τους ήλιους και τις Αρμονίες του Θεού, του Ενός Θεού που Είμαστε, να Μου προσφέρουν τη δέησή τους, τον παλμό τους, την παλμοδόνηση του Ενός Είναι, του Ενός Εαυτού, να Μου προσφέρουν την Αγάπη τους, να Μου προσφέρουν το Φως τους, το Έλεός τους. Καλώ τους πάντες και τα πάντα, όσα ευρίσκονται εν Θεώ, όσα ζουν, όσα αναπνέουν, όσα υπάρχουν, όσα σκέπτονται και όσα δεν σκέπτονται. Καλώ τα πάντα σε εγρήγορση, σε Ένωση με τον Έναν Θεό Πατέρα, Τον Οποίο εκπροσωπώ στη γη, με τη Μία Δόνηση τη Δημιουργική, που τα πάντα δημιούργησε. Καλώ όλους να Μου στείλουν την ικεσία των κόσμων που προσκυνούν στον Άναρχο Θεό και την παλμοδόνηση της ίασης, για το ασθενές μέρος.
Έλκω με την Παντοδυναμία Μου κύτταρα και μόρια υγιή, κύτταρα Φωτός, και έλκω έξω από το σκήνωμα των Αδελφών Μου κάθε σημείο που πονεί, κάθε ασθενές κύτταρο, κάθε κυματισμό ασθένειας, ο οποίος τυχόν επιτείνει την υπάρχουσα κατάσταση. Απορροφώ τις ίνες, τα υγρά, τα οποιαδήποτε, χωρίς να τα ονομάσω, τα έλκω με ακατανίκητη δύναμη, να μην μπορούν να παραμείνουν στη θέση τους με την Αέναη Παντοδυναμία του Ενός Θεού, τα έλκω έξω από το σκήνωμα, έξω από την Υπόσταση τους, και τα αντικαθιστώ, αφού αποπλύνω το μέρος με Έλεος, με την Αγιότητα και τη Χριστότητα του Λόγου, με Αγάπη και Φως, παρέχοντας ασηψία τοπική. Αντικαθιστώ με τα νέα κύτταρα του Φωτός που έλαβα από τον Εαυτό Μου, από την Πανταχού Παρουσία Μου, από την Πηγή Μου την Άπειρη, από το Αυθύπαρκτο Φως Μου και τα εναρμονίζω στη σάρκα της Αδελφής Μου, τα εναρμονίζω σε Τελειότητα εκδήλωσης, σε τέλεια Ισορροπία και Αρμονία, σε τέλεια λειτουργικότητα Φωτός και Αγάπης, σε Αέναη λειτουργία.
Ευλογώ τα μέρη που πριν αλγούσαν και ασθενούσαν, με το Χέρι Σου, Θεέ Παντοκράτορα. Ευλογώ τα σημεία όπου εκδηλώθηκε η δυσαρμονία. Ευλογώ την Υπόσταση και της παρέχω πλήρη σωματική υγεία, Αγάπη, Έλεος, της παρέχω Πνευματική ισορροπία, Πνευματική διάκριση, Πνεύμα Άγιο να καθοδηγεί την πορεία της ζωής και την εκπλήρωση του προορισμού.
Ευχαριστώ το Σύμπαν, ευχαριστώ τον Άνθρωπο απ’ οπουδήποτε Μου απέστειλε την ενέργειά του, την Αγάπη του, βοήθεια, και παρακαλώ όσους εγνώρισαν το Φως και το Έλεος, να αναπέμψουν δεήσεις για τη βελτίωση και την άνοδο του Ανθρώπου, για την απαλλαγή του από τα δεινά και τις μάστιγες, για την απελευθέρωσή του, για τη Θέωσή του.
Με το Χέρι Σου, Πατέρα Θεέ Παντοκράτορα, Ένα μ’ Εσένα, Αδιαχώριστο, Αιώνιο, Ευλογώ τη γη και παρέχω στον Άνθρωπο ίαση αμαρτιών, ίαση παραπτωμάτων, εξόφληση χρεών. Παρέχω το Μέγα Σου και Απεριόριστο Έλεος, παρέχω την Ουσία Σου, Πατέρα, να ιάνει την ασθένεια, τη θλίψη, την πλάνη, τους πόνους, και να ελευθερώσει τον Άνθρωπο Εαυτό που Είμαστε.
Διαχέω την Ουσία Σου Απεριόριστα στην Ανθρωπότητα, να κατακλυσθεί από Φως και Αγάπη και Αρμονία και Δύναμη. Μεταστοιχειώνω το Είναι της, κάθε εκπόρευσή της, κάθε εκδήλωσή της στην ύλη, μέσα στην Πηγή τη Μία, την Άπειρη που Είμαστε, σε Αγάπη και Φως, σε παλμοδόνηση Αρμονίας και Τελειότητας.
Ευχαριστώ τον καθέναν που συμμετείχε ενεργά και δραστήρια στην έκκλησή Μου. Ευλογώ τα πάντα και διαχέω μέσα στα πάντα την Αρμονία του Λόγου και τη γλυκύτητα του Λόγου Θεοτόκος Μαρία.
Αμήν.
Η ενέργεια του Δασκάλου δημοσιεύτηκε στο βιβλίο ΦΩΤΙΣΗ
της σειράς Εσωτερικός Χριστιανισμός του Διονύση Δώριζα
