Τίς ἐν τῷ ἀγρῷ ἔχων ἀνὰ χεῖρας τὸ δρέπανον πρὸς συγκομιδήν;
Οὐδεὶς ἐξ ὅσων μετ’ Ἐμοῦ ἐκλήθησαν ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ τοῦ θερισμοῦ ἂς ἀδιαφορήσῃ. Ἂς καταβάλλῃ πᾶσαν ἐξ αὐτοῦ προερχομένην καλὴν θέλησιν ἐν τῷ μέτρῳ τῶν δυνάμεων αὐτοῦ, ἵνα ἐξυπηρετήσῃ τὸ Ἔργον, δι’ οὗ μόνον θέλει ἀναβιβάσει ἑαυτὸν εἰς τὴν ὑψηλοτέραν πνευματικήν σφαῖραν, καὶ ὃ μέλλει νὰ διαχαράξῃ ἐν τῇ ἀνθρωπότητι τὴν καινοτόμον καὶ ἐκ θεμελίων ἀνεγερθεῖσαν ὁδὸν τῶν Νέων Ἐπαγγελιῶν, δι’ ὧν ὁ ἄνθρωπος μέλλει νὰ ἐξανθρωπισθῇ καὶ συνεχίσῃ ἐν τῇ προόδῳ τοῦ ἐκπολιτισμοῦ του τὸ διακοπὲν Ἔργον τῆς Διδασκαλίας Μου.
Ὁ θερισμὸς ἐγγύς ἐστίν. Τίς ὅμως ἐγκαταλείψει τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ ἀκολουθήσει Ἐμὲ ἐν τῷ ἀγρῷ ἔχων ἀνὰ χεῖρας τὸ δρέπανον πρὸς συγκομιδήν;
Ἑκάστῳ ἀποδώσω κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ. Καὶ τῷ ἐργασθέντι μετὰ πλείονος ζήλου εἰς τὴν σύναξιν τοῦ σίτου, εἰς πάντα ὅστις κατέβαλε περισσοτέρας δυνάμεις εἰς τὴν συγκομιδὴν καὶ μεταφορὰν αὐτοῦ, οὐχὶ ἐν τῇ ἰδιαιτέρᾳ αὐτοῦ ἀποθήκη πρὸς διάθρεψιν ἑαυτοῦ καὶ τῆς οἰκογενείας του, ἀλλὰ πρὸς διατροφὴν καὶ θρέψιν τῶν μελῶν τοῦ Οἴκου Μου, τῶν πεινώντων ἀδελφῶν αὐτοῦ, οὗτος ἐκτὸς τῆς ἑαυτοῦ ἀμοιβῆς διὰ τοὺς κόπους αὐτοῦ θέλει λάβει ἱκανοποιητικὴν ἀντιμισθίαν διὰ τὴν προσφερθεῖσαν ἀρωγὴν αὐτοῦ πρὸς τοὺς ἔχοντας ἀνάγκην.
Τίς ὁ ἀκούσων Με ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ τῇ κρισίμῳ, καθ’ ἣν κρίνεται οὐ μόνον πᾶσα αὐτοῦ πρὸς τὸ Ἔργον Μου συμμετοχή, ἀλλὰ καὶ ὁ σκοπός, δι’ ὃν παρ’ Ἐμοῦ προσεκλήθη, ἵνα συμμετάσχῃ τῆς κοινῆς πανδαισίας, ἥτις θὰ ἐπακολουθήσῃ μετὰ τὸν θερισμὸν καὶ συγκομιδὴν ἐν τῷ Οἴκῳ Μου; Τίς θέλει ἀκούσει τῶν Ρημάτων Μου καὶ ἀκολουθήσῃ Ἐμὲ ἐν τῇ Νέᾳ ὁδῷ τῇ διανοιγομένῃ πρὸ ὑμῶν; Τίς θέλει θάψει ἐν ἑαυτῷ τὴν ἐγωϊστικὴν αὐτοῦ κλίσιν καὶ θέσει ὡς σκοπὸν τοῦ βίου αὐτοῦ τὴν ἐξυπηρέτησιν τοῦ Ἔργου Μου;
Πολλοὶ μὲν ἐξ ὑμῶν ἔσονται οἱ κλητοί, ἐλάχιστοι δὲ οἱ ἐκλεκτοί. Καὶ οἱ ἐκλεκτοὶ οὗτοι, οἱ ὑπ’ Ἐμοῦ ἐκλεγέντες, ἄλλοι μὲν ἐν τοῖς πρώτοις αὐτῶν βήμασι θέλουσι προσκόψει ἐν τῇ διαδρομῇ τῆς ὑπ’ Ἐμοῦ ἐνδεικνυομένης κατευθύνσεως καὶ θέλουσι σταθμεύσει, χωρὶς νὰ θελήσωσι νὰ προχωρήσωσιν, ἄλλοι δὲ θὰ θελήσωσι νὰ ἀναχαιτίσωσι καὶ ἐκείνους οἵτινες θὰ ἐπεθύμουν νὰ προχωρήσωσιν, ἄλλοι δὲ πάλιν θὰ καταπολεμήσωσι τοὺς προχωροῦντας ἢ θα ἐξεμέσωσι πᾶσαν ὕβριν κατ’ αὐτῶν, ἐνῷ θὰ ὀλιγωρήσωσι καὶ ἐμπαίξωσιν ἐκείνους οἵτινες ἐκ τῆς ἀδυναμίας αὐτῶν ἐσταμάτησαν ἐν τῇ ὁδῷ προσπαθοῦντες δι’ ὅλων αὐτῶν τῶν δυνάμεων νὰ ἐμποδίσωσιν αὐτοὺς ἀπὸ τοῦ νὰ βαδίσωσιν.
Οὐδεὶς ἐξ ὅσων μετ’ Ἐμοῦ ἐκλήθησαν ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ τοῦ θερισμοῦ ἂς ἀδιαφορήσῃ. Ἂς καταβάλλῃ πᾶσαν ἐξ αὐτοῦ προερχομένην καλὴν θέλησιν ἐν τῷ μέτρῳ τῶν δυνάμεων αὐτοῦ, ἵνα ἐξυπηρετήσῃ τὸ Ἔργον, δι’ οὗ μόνον θέλει ἀναβιβάσει ἑαυτὸν εἰς τὴν ὑψηλοτέραν πνευματικήν σφαῖραν, καὶ ὃ μέλλει νὰ διαχαράξῃ ἐν τῇ ἀνθρωπότητι τὴν καινοτόμον καὶ ἐκ θεμελίων ἀνεγερθεῖσαν ὁδὸν τῶν Νέων Ἐπαγγελιῶν, δι’ ὧν ὁ ἄνθρωπος μέλλει νὰ ἐξανθρωπισθῇ καὶ συνεχίσῃ ἐν τῇ προόδῳ τοῦ ἐκπολιτισμοῦ του τὸ διακοπὲν Ἔργον τῆς Διδασκαλίας Μου.
Ἀπὸ ὑμᾶς καὶ ἐκείνους οἵτινες ἐν πλήρει εἰλικρινείᾳ καὶ βαθμιαίῳ καθαρμῷ τῆς ψυχῆς αὐτῶν καὶ τῇ συντελεσθείσῃ καὶ ἐπακολουθησάσῃ ἀνελίξει καὶ τελειοποιήσει τῆς πνευματικῆς αὐτῶν ὑποστάσεως, ἐν τῇ ἀνελίξει τοῡ Ἔργου Μου γενομένης ἐξαρτᾶται ἡ ὁλοκλήρωσις καὶ ἡ πλήρης ἐπιτυχία αὐτοῦ. Εἰς ἐκεῖνο ὃ προωθῶ ὑμᾶς σήμερον καὶ πάντας ἐκείνους, οἵτινες οὐδεμίαν γνῶσιν ἔχουσι περὶ Ἐμοῦ καὶ τοῦ ἀποκαλυφθησομένου Ἔργου Μου, ἀλλ’ ἐκ τῶν ὁποίων θέλουσι καταστεῖ διαπυρσιώτεροι ὑμῶν κήρυκες καὶ πιστότεροι ὑμῶν ἀκόλουθοι, δὲν εἶναι παρὰ τὸ πρῶτον βῆμα τῆς δοκιμασίας ὑμῶν. Δὲν θὰ πράξητε ἄλλο παρὰ νὰ δώσητε ἓν δεῖγμα ἐπιτυχιὼν ἢ ἀποτυχουσῶν ἐξετάσεων ἐν τῇ πρώτῃ σταδιοδρομίᾳ τοῦ Ἔργου Μου, ἥτις προϋποθέτει τὴν ἀναγκαὶαν ἵδρυσιν ἐνὸς ἐντύπου ὀργάνου καὶ ἑνὸς πυρῆνος, ἀμφοτέρων σὺν τῷ χρόνῳ καλλιεργουμένων καὶ ἀναπτυσσομένων, ὅπως ἐξελιχθῶσι διὰ τῆς ἀναπτύξεως καὶ μορφώσεως τῶν μελῶν αὐτῶν εἰς τὴν μέλλουσαν νὰ διαδεχθῇ αὐτὰ «Ἀποκρυφιστικὴν Σχολήν», ἥτις διὰ τῶν νέων ἠθικῶν καὶ πνευματικῶν αὐτῆς ἐπιδόσεων διὰ τῆς τελειοποιήσεως ἱκανῶν καὶ τὸν σκοπὸν τοῦ Ἔργου Μου ἀποδεχομένων καὶ καλλιεργούντων συντελεστῶν θέλουσι ἀποκαλύψει εἰς τὴν ἀνθρωπότητα τὰς νέας κατευθύνσεις τῆς τελειοποιήσεως αὐτῆς, ἑδραζομένην ἐπὶ τῶν νέων ἀρχῶν τῆς ὑπ’ Ἐμοῦ ἱδρυθησομένης: Νέας Θρησκείας τοῦ Πνεύματος.
Διὰ νὰ πραγματοποιηθῆ ὅμως ὁ σκοπὸς οὗτος καὶ ἵνα τὸ ταχύτερον καταστῆτε ἀντάξιοι τῆς πρὸς ὑμᾶς γενομένης ἐκκλήσεως, ἀνάγκη νὰ θεωρήσητε τὸ πρῶτον τοῦτο παρ’ ὑμῶν γενόμενον βῆμα ὡς μὴ προερχόμενον ἢ ὡς ἀποτέλεσμα τῶν ἰδίων ὑμῶν ἐνεργειῶν, ἀλλ’ ὡς ὤθησιν ἐκ μέρους Ἐκείνου, Ὅστις κατευθύνει τὰ βήματα ὑμῶν καὶ Ὅστις καθ’ ὅλον αὐτὸ τὸ διάστημα σᾶς περιέβαλε διὰ πλείστων δοκιμασιῶν, ἵνα αἱ δοκιμασίαι αὗται καταστῶσιν εἰς ὑμᾶς μάθημα τῶν σημειωθέντων σφαλμάτων, ὧν τὴν πεῖραν ἤδη κτησάμενοι ἐν τῷ μέλλοντι μὴ ἀφεθῆτε ἕρμαια ἀποτυχίας τινος. Τὰ σφάλματα τοῦ παρελθόντος ἂς καταστῶσιν εἰς ὑμᾶς ὁ μακρυνὸς φάρος, δι’ οὗ κατατοπιζόμενοι θέλετε ἀπροσκόπτως ἐν τῷ μέλλοντι συνεχίσει τὸ διακοπὲν ὑμῶν ταξείδιον, ἀποφεύγοντες τὰς ὑφάλους καὶ πᾶν ἐμπόδιον, ἅτινα κατὰ τὸ παρελθὸν συνετέλεσαν εἰς τὸ ναυάγιον τοῦ παρ’ ὑμῶν ἐπιδιωκομένου σκοποῦ.
Θὰ μοῦ εἴπητε ὅτι τὸ δὶς ἐξαμαρτεῖν οὐκ ἀνδρὸς σοφοῦ. Καὶ τὸ νὰ ἐπανέλθητε εἰς τὴν ἀποτυχοῦσαν κατεύθυνσιν εἶναι ἁμάρτημα. Ἀλλὰ ἐὰν ἡ κατεύθυνσις αὕτη ἀποτελεῖ τὸ θεμέλιον τῆς βάσεως, ἐπὶ τοῦ ὁποίου μέλλει νὰ στηριχθῇ ἡ συμπλήρωσις τοῦ ὅλου οἰκοδομήματος, πρέπει νὰ ἀπορριφθῇ; Καὶ ἡ ἀποτυχία τῆς θεμελιώσεως ταύτης προῆλθεν ἐκ τῆς ἀτελείας καὶ τῆς ἀνεπαρκείας τοῦ συλλεγέντος ὑλικοῦ ἢ ἐκ τῆς ἀγνοίας ὑμῶν διὰ τὴν χείρισιν τοῦ ὑλικοῠ ἐπὶ τῆ βάσει τοῦ δοθέντος ὑμῖν σχεδιαγράμματος ὑπὸ ἐμπείρου ἀρχιτέκτονος, ἢ ἂν ἀκόμη ἡ περαιτέρω τῆς οἰκοδομῆς συνέχισις προσέκοψεν ἐκ τῆς ἐγκαταλείψεως τῆς ἐργασίας ὑμῶν, διότι ἐκουράσθητε ἢ ἀπεγοητεύθητε, ἕπεται ὅτι εἰς τοῦτο πταίει ὁ δώσας τὸ σχέδιον ἢ ὁ διαγράψας καὶ ὑποδείξας τοῦτο;
Ἀνατρέξατε διὰ τῆς μνήμης ὑμῶν εἰς τὸ παρελθὸν τοῦτο καὶ ἐὰν κρίνητε ἀμερολήπτως καὶ δικαὶως θὰ ἀνομολογήσητε ὅτι ἡ ἐποχὴ ἐκείνη οὐ μόνον ἦτο προσφορωτέρα εἰς ἐξάπλωσιν τῶν ἰδεῶν ὑμῶν, ἀλλὰ καὶ πληρεστέρα πνευματικῶν ἀποδόσεων καὶ ψυχικῶν φαινομένων. Ἐκτὸς τοῦ αὐξανομένου ἀριθμοῦ τῶν ἀκολούθων τῶν ἰδεῶν σας, ἐκτὸς τῶν ἐπιτυχιῶν ἐν τῷ πειραματικῷ πεδίῳ πρὸς ἀπόδειξιν τῶν εἰς ὑμᾶς καὶ αὐτοὺς παρεχομένων καὶ αναπτυσσομένων θεωριῶν καὶ εἷς ἕκαστος ἐξ ὑμῶν, εξ ἐκείνων οἵτινες τὸ πρῶτον καὶ τὸ δεύτερον ἀπετέλεσαν τὸν περὶ Ἐμὲ πυρῆνα, πάντες πολλάκις ἔσχον καταφανῆ δείγματα ψυχικῆς ἐξελίξεως καὶ τῆς πρὸς αὐτοὺς ἐνισχυτικῆς Ἀρωγῆς καὶ Ἐπεμβάσεώς Μου.
Δὲν ἐπιθυμῶ νὰ ἐπιβάλω εἰς ὑμᾶς οὔτε εἰς τοὺς μέλλοντας νὰ ἐξυπηρετήσωσι τὸ Ἔργον Μου τὴν ἀναγκαὶαν ἵδρυσιν ἑνὸς πυρῆνος καὶ ἐκδοτικοῦ ὀργάνου, ἀπηχοῦντος καὶ ἀνακοινοῦντος τὰς ἀρχὰς καὶ ἐργασίας αὐτοῦ. Τοῦτο ἀρχῆθεν ὑπῆρξεν ἡ θεμελιώδης βάσις τοῦ Προγράμματός Μου, τὸ πρῶτον βῆμα εἰς τὴν ὁδὸν τῆς κατευθύνσεώς σας. Ἂν ἡ ἀποτυχία αὐτῶν προῆλθεν ἐκ τῆς ἀδυναμίας καὶ τῶν σφαλμάτων ὑμῶν, ἐὰν ἀντίθετοι πρὸς τὸν ἐπιδιωκόμενον σκοπὸν ἐφέσεις ὑμῶν καὶ ἐπιδιώξεις, ἐὰν ἐσωτερικαὶ διαμάχαι καὶ ἰδιοτελεῖς σκέψεις ἐπέφερον τὸ ναυάγιον τῶν ἐλπίδων ὑμῶν ἐν οὐριοδρομούντι πλῷ καὶ ἐν τῇ διαχαρασσομένῃ ἀσφαλῆ κατευθύνσει αὐτοῦ, Ἐγὼ δὲν δύναμαι ἐν τῆ συνεχίσει τοῦ Ἔργου Μου οὔτε ν’ ἀλλάξω τὰς θεμελιῶδεις γραμμὰς τοῦ σχεδιαγράμματός Μου, ἀλλ’ οὔτε καὶ νὰ ἐγείρῳ τὸ οἰκοδόμημά Μου ἐπὶ ἄλλων θεμελίων, ἀλλ’ οὔτε καὶ ν’ ἀπομακρύνω ἢ ἀποβάλλω ἐκείνους, οὓς ἐκάλεσα διὰ τὴν ἀνέγερσιν αὐτοῦ.
Ἐὰν τοῦτο ἔπραττον ἤθελον ἐκληφθεῖ ὡς ἀνακόλουθος τῶν ἀποφάσεών Μου, ἢ ἀρνητὴς τῶν ὑποσχέσεων Μου. Ἀκολουθήσατε τὴν νέαν κατεύθυνσιν, τὴν ὁποίαν δίδω εἰς ὑμᾶς εἰς τὴν ἐπιτυχῆ θεμελίωσιν τῆς βάσεως, ἐφ’ ἧς μέλλει νὰ στηριχθῇ τὸ οἰκοδόμημά Μου. Πρὶν ἢ ὅμως ἐκ νέου θέσετε τὸν πρῶτον λίθον, μελετήσατε ἀπὸ κοινοῦ καὶ ἐν στενῷ κύκλῳ τοῦ πυρῆνος ὑμῶν τὰ σφάλματα, τὰ ὁποῖα ἕνα ἕκαστον ὑμῶν ἐπιβαρύνουσι καὶ προσπαθήσατε νὰ θέσητε τοὺς μετέπειτα λίθους ἀφοῦ βεβαιωθῆτε ὅτι τὰ θεμέλια εἶναι ἰσχυρὰ καὶ ἀδιασάλευτα ἵνα δεχθῶσι ἐπ’ αὐτῶν τὸ βαρὺ οἰκοδόμημά Μου.
Ὑμεῖς ἐστέ οἱ οἰκοδόμοι, πάντες δὲ οἱ ἄλλοι ἕως οὗ προαχθῶσιν εἰς τὴν τοῦ οἰκοδόμου ἐργασίαν, ἁπλοῖ ἐργάται ἔσονται, διὰ τὴν ἀπόδοσιν τῆς ἐργασίας τῶν ὁποίων ὑμεῖς εὐθύνεσθε. Διὰ τοῦτο δὲ καὶ λίαν ἐπιφυλακτικοὶ διὰ τὴν ἐκλογὴν καὶ ἀνάθεσιν εἰς αὐτοὺς πρέπει νὰ εἶσθε.
Ιωάννης Σταματιάδης, Φως Αληθείας Ρέον Από Χριστού – ΤΟΜΟΣ Α΄
Διδασκαλία 86, σελ. 177 (3/5/1932)
Δεν υπάρχει τίποτα σκεπασμένο που δεν θα ξεσκεπαστεί, και τίποτα κρυφό που δε θα μαθευτεί. Ό,τι λοιπόν, λέτε στο σκοτάδι θα ακουστεί στο φως, κι ό,τι ψιθυρίζετε σε κλειστό χώρο θ’ ανακοινωθεί στα φανερά. Λουκ. 12:2-3