Ω Αδελφοί Αγαπημένοι, πώς μπορείτε ενώ η θαλπωρή της Αγάπης Μου και της Παρουσίας Μου της Άπειρης σας καλύπτει να ξεφεύγετε απ’ αυτόν τον Θείο Κραδασμό, πώς μπορείτε, ενώ η Θεία Χάρη Μου σας πλημμυρίζει να εκδηλώνεστε ως απλοί άνθρωποι, που ξεχνάτε την υπευθυνότητα, που ξεχνάτε την ένταση και την ισχύ του λόγου σας, που δεν υπολογίζετε τις επιδράσεις του λόγου σας όχι μόνο στα πνεύματα και στις ψυχές, που βρίσκονται γύρω σας, αλλά και στα ίδια τα υλικά αντικείμενα και στον ίδιο το χώρο τον Ελλαδικό, που κατοικείτε.

Έχετε συνειδητοποιήσει την προσφώνηση, που τόσες και τόσες φορές λέγω προς εσάς «Αδελφοί Λόγοι», κι έχετε συνειδητοποιήσει, ότι η προσφώνηση αυτή δεν είναι τύπος, αλλ’ έχει αρχίσει να καθίσταται Ουσία και ότι ως Εκπρόσωποι Λόγου επιδράτε άμεσα με τους κραδασμούς της σκέψης σας, των συναισθημάτων και του λόγου, στην εκδήλωση φαινομένων όχι μόνο στην κάθε ψυχή και στην κάθε υπόσταση, αλλά και στην εκδήλωση φαινομένων στο χώρο της Ελλάδας;

Ανάλογα με την εκδήλωση του λόγου σας έχετε συνειδητοποιήσει, ότι έλκετε καταστάσεις, που μπορούν να φέρουν δοκιμασίες σκληρές, όχι μόνο στην προσωπική σας υπόσταση, αλλά με επεκτάσεις που δεν μπορείτε να διανοηθείτε, γιατί δεν μπορείτε να συλλάβετε ακόμη το ασύλληπτο της δόνησης του Λόγου και τον στροβιλισμό που έχει αυτή η δόνηση και πώς συμπαρασύρει όλες τις ενέργειες. Είστε όντα ελεύθερα, όταν σας προσφωνώ ως Λόγους, είστε σεις οι υπεύθυνοι του χειρισμού αυτής της εσωτερικής κατάστασης, είστε σεις οι υπεύθυνοι αν προκαλέσετε γεγονότα, εσείς είστε οι υπεύθυνοι αν αντιστρέφετε εκδηλώνοντας τη Ροή του Λόγου και δεν συντελείτε στην ανοικοδόμηση, στην ανόρθωση ψυχών, στην ανόρθωση συνειδήσεων, στην ανόρθωση ερειπίων, αλλά κατακρημνίζετε.

Πώς να σας προσφωνήσω, λοιπόν, να πάψω να σας δίνω αυτή την προσφώνηση, ή να σταματήσω να σας εκπαιδεύω ή να σας αποσύρω τη Χάρη και να κλείσω τα Κέντρα του Λόγου, γιατί σε διάφορες στιγμές κάποια επιπολαιότητα ή κάποια λανθασμένη κρίση Τον εκδηλώνει αρνητικά, με συνέπειες ανυπολόγιστες; Να καλύπτω συνεχώς τα λάθη σας, σα να είσαστε παιδιά Νηπιαγωγείου, που δεν μπορείτε να συλλάβετε την υπευθυνότητα, που φέρετε και να ενεργήσετε, ως άτομα και ως υπάρξεις που έλαβαν τη Χάρη του Λόγου;

Δε θέλω να είμαι αυστηρός μαζί σας, όμως απαιτώ από σας περισσότερη υπευθυνότητα σε κάθε σας εκδήλωση. Αν είστε σεις τα προορισμένα Μου πνεύματα και εκδηλώνεστε με τέτοιο τρόπο, πώς θέλετε να προσελκύσετε άλλες ψυχές; Και σας ερωτώ, αναρωτιέστε αν αυτές οι έστω και στιγμιαίες εκδηλώσεις σας απομακρύνουν, αποσυνθέτουν, αποδιοργανώνουν ένα Έργο, που δομήθηκε με αγώνες και θυσίες και που απαιτεί ακόμα πάρα πολλές, για να μπορέσει να φθάσει στην πλήρη του εκδήλωση;

Το θέμα του Συντονισμού και της Υπακοής είναι θέμα πρωταρχικό. Η εκδήλωση της Αγάπης σας προς τον Εκπρόσωπό Μου και Διδάσκαλο, Υπεύθυνο του εκδηλωμένου Έργου, περιλαμβάνει και την υπακοή και την πειθαρχία την απόλυτη. Δεν νοείται Αγάπη προς τον Διδάσκαλο χωρίς πειθαρχία και υπακοή. Δεν νοείται Αγάπη προς τον Διδάσκαλο χωρίς συντονισμό με τη θέληση και τη βουλή του, διότι ο Διδάσκαλος δεν εκφράζει βουλή δική του, αλλά εκφράζει Βουλή Θεού.

Δεν νοείται να καλείσθε μαθητές από τη στιγμή που θέτετε οι ίδιοι τον εαυτό σας στην ανυπακοή, γιατί αυτομάτως αναιρείτε εσείς οι ίδιοι την πίστη στο Διδάσκαλο και οι ίδιοι με τη δική σας εκλογή εκπίπτετε από τη θέση μαθητή και ακολούθου, αυτού που μέλλει να εκδηλωθεί ως Διδάσκαλος στη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού.

Δημιουργήθηκε θέμα μεταξύ σας, θέμα ενημέρωσης προς τον Υπεύθυνο. Θέλατε να συζητήσετε αν και κατά πόσο η ενημέρωση πρέπει να γίνεται. Μα, Αδελφοί Μου, δεν κατανοήσατε ακόμα, ότι εσείς, ο Διδάσκαλος και το Έργο είναι Ένα. Δεν κατανοήσατε ακόμα, ότι πρέπει να υπάρχει Μία Πνοή, Μία Θέληση, Ένας κτύπος στην καρδιά όλων; Δεν κατανοήσατε ακόμα, ότι αυτές οι διαφορετικές τοποθετήσεις κατακερματίζουν και καταθρυμματίζουν όλες τις προσπάθειές σας να ταυτισθείτε με τον Διδάσκαλο και με το Έργο και να εκδηλώσετε χωρίς περιορισμούς αυτή την ταύτιση;

Ω Αδελφοί Αγαπημένοι, ω Πνεύματά Μου προορισμένα να Με φανερώσετε, αλήθεια πιστεύετε πως είναι καλύτερα να αποφεύγετε ν’ αναφέρετε ορισμένες καταστάσεις στον Υπεύθυνο; Μα μήπως αυτή η αποφυγή έχει αργότερα συνέπειες που δεν τις γνωρίζετε; Δε θα ‘ταν καλύτερα ο καθένας ν’ αναθεωρήσει τις τοποθετήσεις του, ν’ αναθεωρήσει τη στάση του, ν’ αποκτήσει περισσότερη υπευθυνότητα και να ενημερώνει βέβαια ο ίδιος τον Διδάσκαλο προσωπικά, για τις δικές του καταστάσεις, αλλά αν ακόμα υπάρχει ανάγκη, να ενημερώσει και για κάποια άλλη κατάσταση;

Μήπως θα ήταν καλύτερα όχι να έχει υπευθυνότητα μόνο τόση, όση θα είχε για τον εαυτό του, αλλά διπλή και τριπλή και πολλαπλή και να μην εκδηλώνεται ως «εγώ», να μην εκδηλώνεται ως ξεχωριστή υπόσταση, αλλά με αυτή την πολλαπλή υπευθυνότητα να εκδηλώνεται ως προέκταση της Μίας Ενιαίας Υπόστασης, που πρέπει να καταστείτε και να εκδηλώνεται ως ο Ενιαίος Άνθρωπος, που τόσες και τόσες διδαχές έχετε λάβει κι έχετε ακούσει; Και πού είναι τότε, Αδελφοί Αγαπημένοι, η λάθος πληροφόρηση, πού είναι τότε, Αδελφοί Αγαπημένοι, η συντριβή υποστάσεων, πού είναι τότε ο κατακρημνισμός συνειδήσεων;

Γιατί αν Αδελφή και Αδελφέ θέτεις τον εαυτό σου στη θέση του κάθε δοκιμαζόμενου, γιατί είναι ο Εαυτός σου και καταστείς ένα μ’ αυτόν και ταυτισθείς, διότι φέρεις και τη Χάρη και την ικανότητα και την Εξουσία να ταυτισθείς μ’ αυτόν, αφού είσαι ο Ενωμένος Άνθρωπος και αφού Εγώ απευθύνομαι σε σένα, ως τον Ενωμένο Άνθρωπο, τότε όχι μόνο θα προσφέρεις, όχι μόνο θα βοηθήσεις, αλλά η ίδια σου η ταύτιση θα είναι άμεσα μια προσφορά Αγάπης και μια Θυσία, γιατί άμεσα θα λάβεις τη δόνηση της εσωτερικής του κατάστασης και άμεσα θα πάψεις να υφίστασαι ως προσωπικότητα και ως «εγώ» και ως ύπαρξη διαχωρισμένη και θα εκδηλωθείς ως ενοποίηση.

Υπάρχει τίποτα πιο υψηλό από αυτό, σ’ αυτό δεν πρέπει να φθάσεις; Διότι σ’ ερωτώ Αδελφέ Μου Λόγε, πώς θα ενοποιηθείς μ’ Εμέ τον Άπειρο Λόγο, αν δεν ενοποιη­θείς πρώτα με το Λόγο, που υπάρχει γύρω σου, με το Λόγο που ενατενίζεις στα σκηνώματα όλων των Αδελφών; Και πώς θα ενοποιήθείς με το Λόγο που υπάρχει στα σκηνώματα όλων των Αδελφών, αν δεν ενοποιηθείς τις στιγμές εκείνες που υπάρχουν δυσκολίες, που υπάρχουν αντιξοότητες, που υπάρχουν επιφανειακά διαχωρισμοί; Όταν τα πάντα είναι ήρεμα, η ενότητα είναι επιφανειακή και ίσως δεν έχει προχωρήσει στο βάθος. Η ενότητα καταδεικνύεται όταν οι καταστάσεις είναι αντίξοες, όταν τα πάντα είναι αρνητικά, όταν στρέφονται εναντίον σας κυματισμοί «εγώ».

Κατάδειξε την ενότητα Άνθρωπε Λόγε, Αδελφέ Λόγε, Αγαπημένε Αδελφέ Χριστέ, κατάδειξέ την υπερπηδώντας το «εγώ», που εκδηλώνεται εκείνη τη στιγμή εναντίον σου, κατάδειξέ την καλύπτοντας εσύ με τη δύναμη της αγάπης σου, με την ενεργοποίηση του Λόγου που έχεις μέσα σου, τον καταθρυμματισμό του «εγώ» και την αδυναμία του «εγώ», μπροστά στην πανίσχυρη δόνηση της Ενότητας. Κατάδειξέ την, Αδελφέ Αγαπημένε, δίνοντας εσύ όλη σου την υπόσταση ως Ένωση και τότε το «εγώ» θα αποδυναμωθεί, θα δώσει την τελευταία του κραυγή, την τελευταία του προσπάθεια να υπερισχύσει και μετά θα ενοποιηθεί μέσα σου, θα μετουσιωθεί πλήρως από σένα, γιατί αν αυτό δεν το πιστεύεις, τότε καταρρίπτεις τη δική Μου Μοναδική Ύπαρξη, που τόσες και τόσες φορές σου έχω αναφέρει, τη δική Μου Μοναδική Δόνηση κι εξυψώνεις την ύλη και αντλείς από την ύλη και δυναμώνεις την ύλη.

Αδελφέ Μου Λόγε κατανόησε τις προεκτάσεις των πράξεών σου, των κινήσεών σου, των λόγων σου. Τα πάντα έχουν τόσο βάθος ασύλληπτο, που πρέπει πραγματικά να εντρυφήσεις σε κάθε σου σκέψη, σε κάθε σου εκδήλωση. Τίποτα δεν είναι τυχαίο απ’ τις εκδηλώσεις σου και ακόμα περισσότερο τώρα, που βρίσκεσαι σε συνεχή επιστασία, σε συνεχή εκπαίδευση.

Διδάξου, διδάξου από την αρνητικότητα, διδάξου από την αντίφαση, διδάξου από την έλλειψη αγάπης, από την έλλειψη πίστης. Διδάξου απ’ όλα αυτά και κατάδειξε, ότι η ενεργοποίησή σου Λόγε Αδελφέ Διδάσκαλε είναι πάνω και πέρα απ’ όλα αυτά, γιατί εσύ υπάρχεις ενωμένος μαζί Μου και διέπεις τα Σύμπαντα και συ ­δύνασαι να καταρρίψεις τα πάντα, για να εκδηλώσεις την Άπειρη Παρουσία Μου, γιατί αυτή είναι η μόνη σου Υπόσταση και μόνο μέσα από αυτή την Υπόσταση ζεις και εκδηλώνεσαι και υφίστασαι.

Δεν υπάρχεις ως ύλη κι αν οι εκδηλώσεις σου ακόμα ως σκήνωμα σου δίνουν την εντύπωση ότι υπάρχεις ως ύλη, σου ανακοινώνω από την ώρα αυτή ότι είναι στάδιο της εκπαίδευσής σου και η αρνητικότητα, που εκδηλώνεις πολλές φορές, κατευθύνεται από Εμέ ειδικώς για να σε εκπαιδεύσει και να σου φέρει πολλές φορές και τις τύψεις και την κρίση της συνείδησης και να σου διδάξει καταστάσεις, για να ενισχύσει τις εμπειρίες σου, για να ενισχύσει την αγάπη σου, για να ενισχύσει την κατανόησή σου προς το πλήθος που θ’ αντιμετωπίσεις.

Σ’ ερωτώ Αδελφέ Λόγε, ξέρεις τι θ’ αντιμετωπίσεις; Γνωρίζεις ποια πυρά θα κατευθύνονται επάνω σου, γνωρίζεις ποια αρνητικότητα πρέπει να μεταβάλεις σε αγάπη; Γνωρίζεις ότι η θυσία σου είναι θυσία όχι απλή, αλλά θυσία σ’ όλα τα πεδία, ότι η υπόστασή σου θα ξεχυθεί και θα καλύψει τις αρνητικότερες υποστάσεις; Κι όχι μόνο στο πεδίο της ύλης, αλλά σ’ όλα τα πεδία, γιατί απ’ όλα τα πεδία πέρασες, έως ότου φθάσεις σ’ αυτό το πεδίο. Γνωρίζεις ότι θα εκδηλωθείς κατά τη θυσία σου ως Άπειρος κι ότι δε θα υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα σε σένα και σε Μένα;

Πώς θα τ’ αντιμετωπίσεις όλα αυτά και πώς θα εκδηλώσεις την Αέναη Παρουσία του Λόγου, ευρισκόμενος ενώπιον όλων αυτών των καταστάσεων, που ουδόλως μπορείς να διανοηθείς τη σκληρότητα που θα έχουν, αν από τώρα δεν αντιμετωπίσεις μέσα στο στενό σου κύκλο τον Αδελφό, στον κύκλο που κυκλοφορεί η Αγάπη, έστω και με τους φαινομενικούς διαξιφισμούς, αυτές τις καταστάσεις;

Και πώς θα είσαι ο Τέλειος, γιατί τότε θα πρέπει να είσαι ο Τέλειος και δε θα σου δικαιολογείται καμιά ατέλεια, γιατί δε θα επισύρεις αρνητικές καταστάσεις και δε θα καταβαραθρώνεις μόνο την υπόστασή σου, αλλά θα καταβαραθρώνεις πλήθος ψυχών. Και γράφεται στα Ευαγγέλιά Μου, ότι όποιος έστω και μία ψυχή οδηγήσει λάθος, είναι καλύτερα ν’ απαρνηθεί τη ζωή του.

Μεγάλη η υπευθυνότητα και η εκδήλωση Αδελφέ Λόγε, γι’ αυτό απαιτώ εντονότερη προσπάθεια και γι’ αυτό δημιουργώ καταστάσεις αντιφατικές, καταστάσεις έντονες, για να βαθμολογηθείτε όλοι σας και για να κρίνετε όλοι σας την εκδήλωσή σας και όχι για να μεταφέρετε ευθύνες ο ένας στον άλλον, αλλά για να καταλογίσει ο καθένας την ευθύνη του την ατομική και την προσωπική και να καλύψει και να διορθώσει οποιοδήποτε κενό.

Ευρίσκομαι πάντα πλησίον σας, ουδέποτε αποσύρω τη Χάρη, διότι βρίσκεστε σε εκπαίδευση και η εκπαίδευσή Μου θα γίνει σκληρότερη και θα σας φέρει σε σημεία να καταδείξετε υπευθυνότητες, να καταδείξετε την Κρίση σας και την επιλογή σας άμεσα, να καταδείξετε την αγάπη σας και ν’ αναλογιστείτε ύστερα εσείς οι ίδιοι ευρισκόμενοι ενώπιον Ενωπίου, με τον εσωτερικό σας Λόγο, τις εκδηλώσεις αυτές. Διότι αν σήμερα η βαθμολογία σας από κάθε εκδήλωσή σας δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία, αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει η εμφάνιση των κενών και η κάλυψη των κενών, δε θα υπάρξουν ακόμα πολλά περιθώρια χρονικά, που θα μπορεί η εκπαίδευση να συνεχίζεται μ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά σε λίγο χρόνο θα περάσετε σε άλλο στάδιο. Γι’ αυτό κάθε εκδήλωσή σας αναγάγετέ την στα υψηλότερα πεδία και ελέγχετέ την από το πεδίο του Λόγου Διδασκάλου.

Επιχέω την Αγάπη Μου σε όλους. Αδελφέ Άνθρωπε, αν γνώριζες, αν μπορούσες να εννοήσεις και να αισθανθείς την ασύλληπτη Αγάπη, Αδελφέ Άνθρωπε, αν ήξερες, τι προκαλείς σ’ Εμέ την Άπειρη Αέναη Υπόσταση! Αν ήξερες Υπόστασή Μου πώς υποφέρω για σένα, πώς υποφέρω μέσα από σένα, δε θα διενοήσο πια να εκδηλωθείς εσφαλμένα. Αδελφέ Μου Άνθρωπε σ’ εναγκαλίζομαι και σου δίνω τη Χάρη Μου, σου δίνω τη Γαλήνη Μου, την Ειρήνη την Υπερκόσμια, την Ειρήνη τη Θεία. Σ’ ενοποιώ μ’ Εμένα ακόμα περισσότερο, σ’ ενοποιώ με κάθε σκήνωμα Αδελφού Μου και Αδελφού σου. Είμαστε Ένα αγαπημένε Άπειρε Εαυτέ, σου δίνω την Υπόστασή Μου να τη χωρέσεις εντός σου. Βοήθησέ Με να φανερωθώ, βοήθησέ Με να γίνω εσύ, βοήθησέ Με, αγκαλιάζοντας Με μέσα απ’ όλα κι απ’ όλους και δώσε Μου το χέρι σου, όπου κι όπως Με συναντάς, για ν’ αγκαλιαστούμε Εγώ και εσύ πάντα Άπειρε Εαυτέ Μου σ’ ένα Αέναο αγκάλιασμα, σε μία Αέναη Υπόσταση και Παρουσία Μία, Παρουσία παλμοδονούμενη από Αγάπη κι από Φως κι από Τελειότητα.

Διαχέω εντός σου τη δόνησή Μου να σου δώσει ενεργοποίηση περισσότερη, για να ταυτιστούμε και να εκδηλωθούμε μαζί μέσα απ’ το σκήνωμά σου Αδελφέ Μου Άνθρωπε και να γίνεις εσύ το δικό Μου σκήνωμα, να γίνεις εσύ η δική Μου Παρουσία, η Εκδήλωσή Μου η Τέλεια, η προσαρμοσμένη στους Νόμους τους απερίγραπτους και τους ασύλληπτους της ατέρμονης Δημιουργίας, να γίνεις εσύ ο Λόγος ο Δημιουργικός, ο εκδηλώνων μόνο Τελειότητα και Ισορροπία και Αγάπη και ο διαχεόμενος στα Άπειρα Σύμπαντα.

Έλα κοντά Μου Αδελφέ Άνθρωπε, έλα κοντά Μου να γίνουμε Ένα, η Υπόστασή Μου σε καλεί ολοκληρώσου μέσα από Μένα κι Εγώ θα ολοκληρωθώ μέσα από σένα. Άνθρωπε Λόγε έλα να δείξουμε την ολοκλήρωση σε όσους δεν τη γνωρίζουν, έλα να δείξουμε την Αγάπη σε όσους την αγνοούν, έλα να δείξουμε την Ισορροπία σ’ όσους μόνο δυσαρμονία προκάλεσαν. Έλα να καταστήσουμε Ενότητα όχι μόνο τη γη που διαβιείς, αλλά τα Άπειρα Σύμπαντα, έλα να καταστήσουμε Φως τους Άπειρους Κόσμους και να εκδηλωθούμε πάλι μαζί σε Νέες Δημιουργίες, σε Νέους Κόσμους, σε Νέες Απειρότητες.

Σ’ αγαπώ Άνθρωπε ατέρμονα κι αέναα, σ’ αγαπώ ως Αγάπη, ως Φως, ως Τελειότητα και αναδεικνύομαι μέσα από σένα μ’ αυτό τον τρόπο. Γίνε ο Αρωγός αυτής της εκδήλωσης.