Συμπυκνώνω τη Χάρη της μετουσίωσης για το σύνολο του Ανθρώπου

Αγαπημένοι Μου μαθητές, θέλω να μιλήσουμε με αμε­σότητα για την πορεία σας, γι’ αυτή την πορεία που ξεκι­νήσατε γεμάτοι ενθουσιασμό, έχοντας γνώση του προ­ορισμού της, του τέλους της, του ενωτικού σκοπού της, της Χριστοποίησης, χωρίς όμως να έχετε απόλυτη γνώση των βημάτων της, χωρίς να σας έχει προδιαγράφει κανείς αναλυτικά τα στάδια, γιατί είναι Άπειρα, αναλογούν στην ποιότητα και στο είναι της κάθε υπόστασης, αναλογούν στις επιλογές που κάθε χρονική στιγμή η κάθε υπόσταση που μαθητεύει, κάνει. Γι’ αυτή την πορεία, Αγαπημένοι Μου Μαθητές, θέλω να σας μιλήσω.

Έχετε τροφοδοτηθεί με γνώσεις. Σας τις συμπύκνωσα μέσα σε βιβλία και σας τις παραχώρησα, για να υπάρχουν γραμμένες, έτοιμες να σας παραχωρήσουν τη βοήθειά τους, τη θωπεία τους, τη συμβουλή τους, την αναγεννητική τους πνοή, κάθε στιγμή που εσείς επιλέγετε, εσείς επιθυμείτε. Σας διαπότισα με Ευλογία κι εξακολουθητικά σας διαποτίζω, έχοντας αφυπνίσει τη Θεία Απειρότητα του Είναι σας, έχοντας ενισχύσει αυτήν με αλλεπάλληλα αποθέματα Αγάπης, Ενότητας και Ισορροπίας. Πολλοί από σας ίσως πιστεύετε και άλλοι ίσως οδηγηθείτε σ’ αυτό το συμπέρασμα αργότερα, ότι μπορείτε να προχωρήσετε μόνο μ’ αυτά. Ό,τι ήδη πήρατε, όσα χρειάζεστε, μαζέψατε μέσα σας τη γνώση και την Ευλογία και μπορείτε να δια­γράψετε τροχιά και να έχετε μία σύνδεση αραιή με την τροφοδοσία την αρχική, που είναι το Έργο αυτό, δημι­ουργώντας άλλες εκδηλώσεις.          

Αγαπημένοι Μου μαθητές, Είμαι ο Λόγος ο Ένας και Μοναδικός, που δεν διαιρούμαι, που δεν εξαντλούμαι, που δεν περιορίζομαι. Δεν έχω ανάγκη περιορισμένου αριθμού μαθητών, για να τροφοδοτώ. Μπορώ να τροφο­δοτώ όλη την ανθρωπότητα, άμα αυτή επιλέξει ταυτό­χρονα να μαθητεύσει κοντά Μου. Επομένως δεν υπάρχει ανάγκη να ανανεώνω τους κύκλους των μαθητών Μου, μπορώ να τους συντηρώ και να τους επαυξάνω. Ακόμα η μαθητεία, Αγαπημένοι Μου, που εδώ σου παραχωρείται, δεν έχει διακοπές, δεν είναι δυνατόν να σταματήσει για κάποια διαστήματα και ν’ αρχίσει για κάποια άλλα. Η μα­θητεία που σου παραχωρείται είναι συνεχής και επομένως σε κάθε λεπτό και σε κάθε στιγμή της Ζωής σου σε καλώ να έχεις επαφή μαζί Μου, επαφή με το Έργο Μου, επαφή έμπρακτη με τη μαθητεία, έστω κι αν σου φαίνεται ότι αυτή η μαθητεία μπορεί νοητικά να μη σου προσφέρει.

Εγώ, Αγαπημένε Μου, Είμαι ο Αδιάφθορος Δάσκαλος και αντέχω την κριτική σου, αντέχω τα γεννήματα του νου σου, που εκδηλώνονται, αντέχω τις καταστάσεις του συν­αισθήματος σου, που υψώνονται, αντέχω τον εγωισμό σου, που επιθυμεί να εκδηλωθεί, αντέχω την οκνηρία σου, την αμέλεια σου, αντέχω κάθε εκδήλωσή σου. Γι’ αυτό σε θέλω κοντά Μου, δίπλα Μου συνεχώς, σε άμεση επαφή μαζί Μου, γιατί ό,τι και να εκδηλώνεις σε Μένα, Εγώ δεν φθείρομαι, δεν αναλώνομαι, δεν μεταλλάσσομαι. Είμαι πάντα Πύρινος, Αέναος, Αναλλοίωτος, υπάρχω παλλόμενος κι εκδηλούμενος σε ενεργοποιώ. Ενεργοποιώ όλες αυτές τις τάσεις που πρέπει να ενεργοποιηθούν από μέσα σου, που δεν πρέπει να παραμείνουν σαν σκιές, που δεν πρέπει να παραμείνουν σαν κενά, αλλά είναι απαραίτητο να εκ­δηλωθούν, για να μπορέσουν να μεταλλαχθούν και να γί­νουν Φως. Για να μπορέσεις να φτάσεις στο σημείο να Με εκδηλώνεις και να είσαι όμοια Αδιάφθορος, όμοια Αναλ­λοίωτος, ν’ αντέχεις όμοια την οποιαδήποτε Κριτική που δεν θα σ’ αγγίζει, ν’ αντέχεις όμοια την οποιαδήποτε σύν­θεση έκφρασης, που στη γλώσσα σου ονομάζεις προσβο­λή, γιατί δεν θα σ’ αγγίζει.

Μέσα σ’ αυτό το Έργο που μαθητεύετε, Αγαπημένοι Μου, διδάσκεστε πάνω απ’ όλα να προχωράτε με Αγάπη και Ένωση στη μοναδική πορεία της Χριστοποίησής σας. Να προχωράτε φανερώνοντας αυτή την πορεία προς όλες τις κατευθύνσεις και με όλους τους τρόπους, χωρίς ανα­στολές ή χωρίς καταστάσεις φόβου. Είναι πάρα πολύ εύ­κολο να μείνετε σε μία ενασχόληση εξωτερική, ενταγμένη μέσα στα καθιερωμένα πλαίσια της ανθρώπινης αναζήτη­σης. Το σημαντικό είναι πως θ’ αλλάξετε το ρυθμό της καθιερωμένης ανθρώπινης αναζήτησης και θα την κάνετε πόθο Ύπαρξης, πως θ’ αναγεννήσετε την Υπόστασή σας μέσα από τις φλόγες της Θείας Ουσίας, για να την αφήσετε να εκδηλώσει την ακένωτη Αλήθεια της, την Αγάπη της, την Προσφορά της. Δεν έχει σημασία σ’ αυτή την πο­ρεία που πορεύεστε, τι μπορείτε να μεταφέρετε σαν νοητική γνώση. Σημασία έχει τι μπορείτε να εκφράσετε σαν Ένωση, πόσο μπορείτε να βιώσετε τον Λόγο που Είμαι, πόσο μπορείτε να εκφράσετε την Αγάπη, πόσο μπορείτε να καλύψετε τις αποστάσεις που δημιουργούν οι γήινες γνώσεις, τα γήινα συναισθήματα και να κάνετε τα πάντα Μία Απέραντη Ένωση.

Υπάρχουν Αδελφοί, Πατέρα, πρόθυμοι να μειώσουν την κάθε προσφορά, πρόθυμοι ν’ αμφισβητήσουν, ίσως ό,τι δεν μπορούν να φτάσουν οι ίδιοι, ίσως ό,τι δεν χωράει η χωρητικότητα του νου και της καρδιάς τους, πρόθυμοι και έτοιμοι να εξακοντίσουν βέλη, δυσαρμονία, σε καθέναν που προσπαθεί να εκδηλώσει τον Εαυτό Του. Απορροφώ την κάθε εκπόρευση μέσα στο Ένα Είναι που Είμαι, μέσα στη Μία Αγάπη και το Ένα Φως.

Τα ανάγω, τα μετουσιώνω, τα παλμοδονώ στον Δημιουρ­γικό Μου Ήχο και τα αποστέλλω να καλύψουν κενά, να καλύψουν πόρους όπου εδράζεται η δυσπιστία και ο πε­ριορισμός.

Δάσκαλος Ιωάννης-Παράκλητος

Πηγές: Η ΦΩΤΙΣΗ, ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Ποιος θα το πίστευε αυτό που τώρα ακούσαμε; Και του Κυρίου η δύναμη σε ποιον μ’ αυτόν τον τρόπο έχει φανερωθεί; Με του Κυρίου το θέλημα ο δούλος του αναπτύχθηκε σαν τρυφερό φυτό και σαν τη ρίζα που σε ξεραμένη γη φυτρώνει. Ελκυστικός δεν ήταν ούτ’ ωραίος, ώστε να τον προσέξουμε· ούτε η παρουσία του ήταν τέτοια, που να τον αγαπήσουμε. Ήτανε περιφρονημένος απ’ τους ανθρώπους κι εγκαταλελειμμένος· άνθρωπος φορτωμένος θλίψεις, του πόνου σύντροφος, έτσι που να γυρίζουν απ’ αλλού οι άνθρωποι το πρόσωπό τους. Τον αγνοήσαμε σαν να ’ταν ένα τίποτα, του δώσαμε την καταφρόνια μας, κι εκτίμηση ούτε μια στάλα.

Αυτός, όμως, φορτώθηκε τις θλίψεις μας κι υπέφερε τους πόνους τους δικούς μας. Εμείς νομίζαμε πως όλα όσα τον βρήκαν ήταν τραύματα, πληγές και ταπεινώσεις από το Θεό. Μα ήταν αιτία οι αμαρτίες μας που αυτός πληγώθηκε, οι ανομίες μας που αυτός εξουθενώθηκε. Για χάρη της δικής μας σωτηρίας εκείνος τιμωρήθηκε και στις πληγές του βρήκαμε εμείς τη γιατρειά. Όλοι εμείς πλανιόμασταν σαν πρόβατα· είχε πάρει καθένας μας το δικό του δρόμο. Μα ο Κύριος έκανε να πέσει πάνω του όλων μας η ανομία.

Βασανιζόταν κι όμως ταπεινά υπέμενε, χωρίς παράπονο κανένα. Σαν πρόβατο που τ’ οδηγούνε στη σφαγή, καθώς το αρνί που στέκεται άφωνο μπροστά σ’ αυτόν που το κουρεύει, ποτέ του δεν παραπονέθηκε. Κακόπαθε, καταδικάστηκε και οδηγήθηκε μακριά· ποιος στη γενιά του ανάμεσα σκέφτεται τι ν’ απόγινε; Τον εξαφάνισαν από των ζωντανών τον κόσμο, για τις αμαρτίες μας χτυπήθηκε απ’ το θάνατο. Φτιάξαν τον τάφο του ανάμεσα στους ασεβείς, το μνήμα του ανάμεσα στους παραπεταμένους· κι όμως, δεν είχε πράξει ανομία καμιά και δόλος δεν είχε βρεθεί στο στόμα του. Ο Κύριος όμως θέλησε να τον συντρίψει με τον πόνο· έκανε τη ζωή του θυσία εξιλέωσης. Γι’ αυτό θα δει απογόνους· τα χρόνια του θα ’ναι πολλά και θα εκπληρωθεί μ’ αυτόν του Κυρίου το θέλημα. Ύστερα απ’ την ταλαιπωρία της ψυχής του, η αμοιβή του θα ’ναι να χορτάσει φως.

ΗΣΑΪΑΣ 53: 1-11