Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον…

Ἅπασα ἡ ἀνόργανος ἔτι φύσις εἰς τὰς χαρμοσύνους της στιγμὰς χαρίζει τὸ ἀνέκφραστον τοῦτο μειδίαμα, μὲ τὸν ἀνεξήγητον συγχρωτισμὸν τῶν στοιχείων της, εἰς τὴν λογικὴν ἢ καὶ τὴν αἰσθανομένην δημιουργίαν της. Κατὰ τὰς τῆς ἀνοίξεως ὥρας ἐν πάσῃ στιγμῇ ὁ οὐρανός, ὅταν εἶναι αἴθριος, φαίνεται προσμειδιῶν πρὸς τὴν πρασινοενδεδυμένην φύσιν. Τὰ ἄνθη τῶν ἀγρῶν, τῶν κοιλάδων ἢ πεδιάδων, μὲ τῆς δρόσου τοὺς ἀδάμαντας ἐπὶ τῶν ποικιλοχρόων πετάλλων των προσμειδιοῦν εἰς τὰς τοῦ ἡλίου ἀκτῖνας, ἐνῷ ἡ εἰς τάπητας ἐκτεταμένη πρασινωπὴ χλόη προσμειδιᾷ εἰς τὸ κελαρύζον ὕδωρ τῆς πηγῆς καὶ εἰς τὸ πλάνον ὄμμα τοῦ διαβάτου, προκαλοῦσα αὐτῷ τὴν οὐράνιον ρέμβην, τὸ μειδίαμα.

Ἐξελιγμέναι πνευματικότητες στολίζονται μὲ τοῦτο. Εἶναι ἡ ἔκφρασις τῆς Ἀγάπης. Τὸ μικρὸν μειδιᾷ πρὸς τὴν ἐσκυμμένην ὑπεράνω αὐτοῦ μητέρα, ἥτις ἐναγκαλιζομένη τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀνταποδίδει μειδίαμα.

Πετᾷ ἐλαφρὸ καὶ πλανᾶται ἤρεμον ἐκεῖ ὅπου τῆς Ἀγάπης ὁ πέπλος. Ἐξωτερικεύει τὴν ψυχικὴν καὶ πνευματικὴν φωταύγειαν καὶ λαμπρότητα.

Μειδίαμα, Ἔκφρασις τῆς Ἀγάπης, στολισμὸς τοῦ Θείου, Οὐράνιον Μειδίαμα…

Ὃ Ἐγὼ λαλῶ τινὶ καὶ ὁ τοὺς λόγους Μου ἀκούων καὶ τηρῶν αὐτούς, οὗτος τὸ Θέλημά Μου τὸ ἐν τοῖς λόγοις Μου ἀναφερόμενον ἐν ἰδέαις καὶ πράξεσιν αὐτοῦ τηρεῖ. Ἂν δὲ ὁ ἀκούων τοὺς λόγους Μου καὶ τηρῶν αὐτοὺς ὁμιλεῖ καὶ ἀναπτύσσει αὐτοὺς ἀναλύων πρὸς ἄλλους ἐν τῷ πνεύματι αὐτοῦ τῷ ἰδίῳ διατηρῶν τὸ πνεῦμα τῶν λόγων Μου, οὗτος οὐκ ἀφ’ ἑαυτοῦ ἀλλ’ ἐξ Ἐμοῦ ὁμιλεῖ, ὡς οἱ λόγοι αὐτοῦ ἐκ τῶν λόγων Μου ἐκπηγάζουσι καὶ τὸ πνεῦμα τῶν Ρημάτων Μου ἀναλλοιώτως διατηροῦσιν.

Ἀλλ’ ἂν οἱ τοὺς λόγους Μου ἀκούοντες ἀναπτύσσουσιν αὐτοὺς ἐν τῷ πνεύματι αὐτῶν καὶ μόνον μὴ διατηροῦντες τὴν ἐν τῷ βάθει τῶν λόγων μου ἐγκρυπτομένην Ἀλήθειαν καὶ ἂν ἔστω καὶ ἐν τῷ ζήλῳ τῆς ἑρμηνείας αὐτῶν ἢ τῆς κακῆς ὑπ’ αὐτῶν ἐννοουμένης Ἀληθείας δώσωσιν ἄλλην ἐξήγησιν ἐν τῷ πνεύματι τῶν λόγων μου, οὗτοι δὲν δύνανται νὰ καλοῦνται πιστοὶ τηρηταὶ τῶν λόγων μου, ἀλλὰ κακοὶ ἑρμηνευταί.

Ὅπως δὲ ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ αὐτῶν συνειδότος, ἀλλὰ ἐκ τῆς κακῆς αὐτῶν ἀντιλήψεως ἐν τῇ ἑρμηνείᾳ αὐτῶν δύνανται νὰ καταστῶσι διαστρεβλωταὶ τῆς ὑπ’ ἐμοῦ ὑποστηριζομένης Ἀληθείας ἐν τοῖς λόγοις Μου καὶ ἀντὶ καλοῦ πρόξενοι κακοῦ νὰ ἐπιγενῶσιν, οὕτω καὶ πάντες οἱ τοὺς λόγους Μου ἀκούοντες καὶ αὐτοὺς οὐ τηροῦντες, ἀλλὰ τοὺς λόγους τῶν ἄλλων ἀναμιγνύοντες μὲ τὴν Διδασκαλίαν Μου καὶ τὸ ἐξαγόμενον τῆς πίστεως καὶ κρίσεως αὐτῶν ἐπὶ τοῦ ἔργου καὶ τῆς διδαχῆς τῶν ἄλλων στηρίζοντες, δὲν εἶναι δυνατὸν παρὰ νὰ ἐπιζητῶσι νὰ συνδέσωσι τὴν ψυχὴν αὐτῶν μὲ τὰ πνεύματα τούτων καὶ τὸ πνεῦμα αὐτῶν παραδεχόμενον καὶ ἀσπαζόμενον τὴν διδασκαλίαν αὐτῶν νὰ καταστῇ ὄργανον αὐτῶν.

Οὐδεμία τότε δύναται νὰ γίνῃ ἐλευθέρα ἐκ μέρους αὐτῶν τῶν λόγων μου, ἀλλ’ οὔτε καὶ ἀνεπηρεάστως δύνανται οἱ τοιοῦτοι νὰ ἀκολουθήσωσι τὴν Διδασκαλίαν Μου.

Ἐν Ἐμοὶ οἱ λόγοι Μου καὶ ἡ κρίσις αὐτῶν Ἐμοὶ ἀνήκει.

Πᾶν τὸ ἐξ Ἐμοῦ ἀπορρέον, εἰς Ἐμὲ ἀνήκει καὶ πᾶν τὸ ἐν τῷ Κόσμῳ Μου φερόμενον, αὐτῷ καὶ μόνον ἀνήκει.

Πᾶν τὸ πρὸς Ἐμὲ παρ’ ἄλλων τεινόμενον ἀποδεκτὸν καθίσταται, ἂν τοῦτο δὲν ἀντιβαίνῃ πρὸς τὰς Ἀρχάς Μου. Ἄν ὅμως τοῦτο ἀντίκειται πρὸς αὐτάς, δεκτὸν οὔποτε παρ’ Ἐμοῦ γίγνεται, ὡς ἂν τοῦτο δεκτὸν παραγενῇ, τὰς ἀρχὰς ὡς πρὸς αὐτὰς ἀντιβαῖνον καὶ ἐπ’ αὐτῶν προσκροῦον, αὐτὰς τότε καταρρίψῃ καὶ ἀνατρέψῃ.

Ὅπως δὲ τούτου δεκτοῦ παραγινομένου καὶ τῶν Ἀρχῶν Μου καταπεσουσῶν οὐδεμία ἀξία ἐν Ἐμοὶ ἤθελε παραμείνει, οὕτω καὶ εἰς τοὺς δεχομένους μετὰ τοῦ Ἔργου Μου καὶ τῶν Ἀρχῶν Μου τὸ ἔργον τῶν ἄλλων, οὐδεμίαν ἀρχὴν ἐν τῷ ἔργῳ μου διατηρήσουσιν, ὡς ἡ ἀρχὴ τῶν ἄλλων ἐν αὐτῷ συναμιγνυομένη ἄρδην τοῦτο δύναται νὰ μεταβάλῃ.

Τὰ πνεύματα τὰ εἰς ἄλλους κόσμους ἀνήκοντα ἐστὶν ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα διδάσκουσιν ὑμᾶς ἀντιθέτους δοξασίας τῶν Ἀρχῶν Μου, ἢ καὶ ἐκεῖνα εἰσέτι, τὰ ὁποῖα, ἐνῷ δύνανται νὰ ἔχωσι σχέσιν τινὰ πρὸς τὰς Ἀρχάς Μου, οὐδεμίαν ὃμως σχέσιν καὶ συνάφειαν ἔχουσι μετ’ Ἐμοῦ.

Τὰ πνεύματα ταῦτα εἶναι ἅπαντα τὰ πνεύματα, τὰ ὁποῖα δὲν ἀνήκουσιν εἰς τὸν στενὸν κύκλον τοῦ περιβάλλοντός Μου καὶ ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα δὲν ἐξαρτῶνται οὔτε διαφωτίζονται παρ’ Ἐμοῦ. Ἐπίσης ἅπαντα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἀνήκουσιν εἰς ἰδιαιτέρους αὐτῶν κύκλους καὶ πολλὰ μάλιστα τῶν ὁποίων δύνανται νὰ ἔχωσι μεγίστην τινὰ ἢ μεγάλην ἐξουσίαν καὶ ἐπίδρασιν ἐπὶ τοῦ κόσμου τούτου.

Ὁ σκοπὸς τοῦ Ἔργου Μου καὶ ἡ ἐκ τῆς ἀναπτύξεως αὐτοῦ ­ἀπορ­­ρέ­ουσα Διδασκαλία Μου ἀποβλέπει εἰς τὸ νὰ δώσῃ τὴν ἀληθῆ πνευματικὴν καὶ ψυχικὴν κατεύθυνσιν εἰς τὸν ἄνθρωπον, διὰ νὰ δυνηθῇ διὰ τῶν ἐν αὐτῷ ἀναπτυσσομένων πνευματικῶν καὶ ψυχικῶν του ἰδιο­τήτων νὰ εἰσδεχθῇ καὶ ἀποκαλύψῃ ἐν τῷ μέτρῳ αὐτῶν τὴν ὑπ’ Ἐμοῦ πρὸς αὐτὸν παρεχομένην Ἀλήθειαν.

Τὸ Ἔργον Μου τοῦτο εἶναι ἡ συμπλήρωσις τοῦ διακοπέντος ἔργου τοῦ Ὑπάτου ἐν ἀνθρώποις ἐνσαρκωθέντος Θείου Πνεύματος.

Οἱ δυνάμενοι ν’ ἀκολουθήσωσι τὸν εὐθὺ δρόμον τῆς Ἀληθείας, ἂς προσπαθήσωσι πρῶτον νὰ δημιουργήσωσιν ἕνα Θεὸν Τέλειον, ἕνα Θεὸν Ἀνεξίκακον καὶ Ἀγαθόν, ἕνα Θεὸν ἀγαπῶντα τοὺς πάντας, λατρεύοντα τοὺς ἀκολούθους Αὐτοῦ περισσότερον ἀπ’ ὅτι ἀγαπᾶ καὶ λατρεύει ἡ μητέρα τὸ τέκνον της, ἕνα Θεὸν ὑπεράνω τῶν ἀνθρωπίνων ἀδυναμιῶν καὶ ἀτελειῶν καὶ τὸν Θεὸν τοῦτον ἂς Τὸν ἐναποθέσωσιν εἰς τὸ βάθος τῆς ­ψυχῆς αὐτῶν, προσπαθοῦντες νὰ μεταβάλωσι τὰς ἀδυναμίας καὶ ἀτελείας αὐτῶν ὡς τὴν ὑπεράγαν Αὐτοῦ Τελειότητα.

Καὶ ὅταν ἡ οὕτω καλλιεργηθεῖσα καὶ ἀναπτυχθεῖσα ψυχὴ ἀποκαταστήσῃ ἐν ἑαυτῇ τὸν Ἀληθῆ αὐτῆς καὶ Τέλειον Θεόν, θὰ δύναται τότε μόνη της νὰ βαδίσῃ ἐπὶ τῆς εὐθείας ἀτραποῦ, τὴν ὁποίαν Οὗτος εἰς αὐτὴν διεχάραξε νὰ ἀκολουθήσῃ καὶ θὰ φθάσῃ ταχέως καὶ συντομώτερον πάσης ἄλλης εἰς τὸν προορισμὸν αὐτῆς.

Ἀκολουθήσατε ὅθεν καὶ ὑμεῖς τὴν παρεχομένην εἰς ὑμᾶς Θεόπνευστον Διδασκαλίαν, ἐπιδιώξατε νὰ ἐγκολπωθῆτε ἐν τῷ βάθει τῆς ψυχῆς ὑμῶν τὸν Τέλειον καὶ Ἀγαθὸν καὶ ὑπὲρ πάντα ἄλλον ἀγαπῶντα ὑμᾶς Θεὸν καὶ ἐστὲ βέβαιοι, ὅτι αἱ πρὸς Αὐτὸν δεήσεις ὑμῶν εἰσακουσθήσονται καὶ ἡ πρὸς ὑμᾶς Ἐπενέργειά Του θέλει διαφυλάσσει ὑμᾶς ἐν παντὶ καὶ πάντοτε.

Αγαπημένη γη, Αγαπημένε πλανήτη της εκπαίδευσης του Εαυτού Μου, η δόνηση που σε πάλλει τη χρονική αυτή περίοδο, ενεργοποιεί την εκδήλωσή Μου ως Θηλεία Αρχή, ως Υπερούσια και Άχραντη, Ανεξάντλητη και Αναλλοίωτη, ουδόλως αναλισκόμενη Μητέρα – Λόγο – Χριστό. Διαχέομαι και απορροφώ τον ατελή κραδασμό σου που επικαλείται την Ευλογία Μου, την ατελή ποιότητα της αγάπης σου που επικαλείται την ενεργοποίηση της Θείας Αγάπης, την ατελή ποιότητα της συγγνώμης, της κατανόησης, του ελέους, που επικαλείται και ενεργοποιεί τη Θεία Κατανόηση και το Θείο Έλεος. Ευλογώ όλους τους κραδασμούς, που εκχέεις γη, τους προερχόμενους από τις τοποθετήσεις του νου των υποστάσεων που σε κατοικούν και τους αναβιβάζω, τους τελειοποιώ, ώστε να συντονιστούν με δυναμικό Θείας ποιότητας, για να έλξουν σ’ εσένα τη Θεία Απειρότητά Μου και τη Θεία Αγάπη Μου ολοκληρωμένα, για να συντελεστεί ουσιαστική μεταβολή στη ροή των συνειδήσεων, στη ροή των συναισθημάτων, στη ροή του νου.

Διέρχομαι μέσα από τους αγωγούς της επαφής και επικοινωνίας σου με τα τμήματα του Εαυτού σου, Άνθρωπε, που εσύ διαμορφώνεις συντονισμένος με τις ιδέες και τις δονητικές ποιότητες της Αγάπης, της αλληλοβοήθειας, της Προσφοράς, που οι ημέρες ενεργοποιούν και μετουσιώνω μέσα από το νου, την καρδιά και τη συνείδησή σου, μέσα από την προσωπικότητά σου και από την ύπαρξή σου ολόκληρη, όλα τα στοιχεία της μικροπρέπειας, τα μέτρα και τα σταθμά που προέρχονται από τα ανθρώπινα κατεστημένα, οτιδήποτε τείνει να σε εγκλωβίσει σε κραδασμούς περιορισμένους και να σε έλξει σε στοιχεία ανθρώπινων εκδηλώσεων. Τα μετουσιώνω πλήρως εμβαπτίζοντάς τα στην Άπειρη, Θεία, Ύπαρξή Μου, στην Άπειρη Θεία Πηγή της Γέννησης των Κόσμων. Σου παραδίδω Θεία ροή Αγάπης μέσα στην καρδιά, Θεία ροή Αλήθειας μέσα στο νου, Θείες διαστάσεις συνειδησιακών βιωμάτων μέσα στη συνείδηση.

Απορροφώ ό,τι γεννάς σαν νους, σαν καρδιά, σαν συνείδηση και σαν προσωπικότητα και το εκδηλώνεις με ποικίλες μορφές στην καθημερινή ζωή σου οικοδομώντας κατεστημένα. Απορροφώ ό,τι γεννάς, που συντελεί στη διαπαιδαγώγηση της ανθρώπινης ύπαρξης, στη διαμόρφωση των συνθηκών ζωής της κοινωνίας, σε όλες τις μορφές της επιστήμης, της παιδείας, της δικαιοσύνης, της λογοτεχνίας, της τέχνης, σε όλες τις μορφές που εκφράζουν ιδέες ανώτερες ή κατώτερες, ή την εκμετάλλευση της ανθρώπινης υπόστασης με οποιοδήποτε τρόπο, που ωθούν σε κατεστημένα αναγκών και υποδούλωσης της ανθρώπινης ψυχής. Απορροφώ ό,τι γεννάς, Άνθρωπε, με όλους σου τους παλμούς και όλους’ τους τρόπους εκδηλώσεων και με αυτά κοσμείς τη γη σου, κοσμείς το σώμα σου. Τα απορροφώ ολοκληρωτικά και από εσένα και από τη γη σου, την οποία έχεις γεμίσει με αποτυπώματα δυσαρμονίας, με θεμέλια σαθρά, για να οικοδομήσεις κατεστημένα επί των κατεστημένων και να διατηρήσεις τη λανθασμένη πορεία των αιώνων, όταν ήδη ο πλανήτης πάλλεται στη Θεία Ζωή και στο Θείο Φως, όταν ήδη ο πλανήτης έχει αναχθεί σε νέες ποιότητες δονήσεων και έχει εισχωρήσει στην παλμοδόνηση της θεότητας.

Απορροφώ καθετί και το ενώνω με Εμένα, τη Θεία Μητέρα του Παντός, τη Θεία Γέννηση του Παντός, εκδηλώνοντας την αέναη ροή της Γέννησης εντός σου, μέσα στο νου, την καρδιά και τη συνείδησή σου, εγκολπώνοντας τη Θεία Μου Μήτρα με σπινθηρισμούς Πύρινους, με δομές Υπερούσιες, μέσα σε όλους τους παλμούς των σωμάτων σου, μέσα σε όλες τις δομές των κυττάρων σου, του νου, της καρδιάς και της συνείδησής σου, μέσα σε όλα τα συμπαγή στοιχεία της προσωπικότητάς σου.

Γεννώ και θέτω σε λειτουργία τη γέννηση Θείας Αγάπης, Θείου Φωτός, Θείας Αρμονίας και Θείας Αλήθειας από εντός σου, τέτοιας μορφής και τέτοιας ροής που να μην μπορείς να τη σταματήσεις, να την αμαυρώσεις. Να μην μπορείς να την εγκλωβίσεις μέσα στα τοιχώματα του διαχωρισμού σου με κανένα τρόπο ή να περιορίσεις την ποιότητά της και την ορμή της, αλλά να εκδηλωθεί με συνεχείς μετατοπίσεις, μεταλλάξεις και ανακατατάξεις, που θα σε οδηγήσουν πλέον να συνειδητοποιήσεις με απόλυτη επίγνωση τη λανθασμένη πορεία σου και θα σου παρουσιάσουν φανερές εικόνες των σωστών επιλογών, της σωστής εκδήλωσης, της Ενότητας, του Φωτός, της Αγάπης, της Αρμονίας και της Ισορροπίας.

Γεννώ την Αρμονία πάνω στη γη για κάθε ­αποτύπωμα δυσαρμονίας, που απορρόφησα εντός Μου, που εσύ το δημιούργησες, Άνθρωπε. Γεννώ το Λόγο, την Ουσία της Ζωής και της Αγάπης, την Απειρότητα των Θείων Παλμών, σε πολλαπλότητα και Ολότητα, χωρίς αυτή η πολλαπλή Γέννηση να αποδυναμώνει την ολοκληρωμένη Ενότητά Του, αλλά παρουσιάζοντας σ’ εσένα πως ο Λόγος – Χριστός δύναται να εκδηλώνεται, χωρίς να αλλοιώνεται ή να παρεμποδίζεται, ενταγμένος στις αναγκαιότητες της πολλαπλότητάς σου, μα πάντα Ένας, πάντα Υπερούσιος, πάντα Ανεξάντλητος, πάντα δυνάμενος να δημιουργήσει, με τον κατάλληλο τρόπο και με τις κατάλληλες διεργασίες, όλες εκείνες τις προϋποθέσεις, που θα σε οδηγήσουν στην απόλυτη επίγνωση και μεταλλαγή.

Εγώ θυσιάζομαι για σένα γη, Εγώ θυσιάζομαι για σένα, Άνθρωπε, ως Λόγος Θηλεία Αρχή. Θύω τον Εαυτό Μου για την αναγωγή σου, για να λάβεις το Υπερούσιο Αυτενεργές Έλεος, για να συντονιστείς μαζί του και να λάβεις τα οφέλη του Νόμου αυτού, που ακόμα δεν συνέλαβες τον τρόπο λειτουργίας του.

Ευλογώ στο Όνομά Μου το Ένα και Μοναδικό όλα τα τμήματα του Εαυτού Ανθρώπου, που εκδηλώνονται από γυναικεία σκηνώματα και εγκυμονούν αυτή τη χρονική περίοδο πάνω στη γη. Διασπώ όλες τις συνδέσεις με τα πνεύματα και τις ψυχές, που αναμένουν να γεννηθούν, τα οποία δεν μπορούν να συμμετάσχουν στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας και να κατανοήσουν την Υπερούσια Αλήθεια του, λόγω της εξελικτικής τους βαθμίδας. Καλώ ψυχές και πνεύματα από τους πνευματικούς χώρους, με τη συνοδεία Αγγέλων Μου, καταρτισμένα και καταλλήλως εμποτισμένα με τη Θεία Διδαχή της Αλήθειας και της Αγάπης. Τα συνδέω άρρηκτα με τις υποστάσεις και τα σώματα των γυναικών από τις οποίες αποσύνδεσα προηγουμένως τα πνεύματα και τις ψυχές, που ανέμεναν τη γέννησή τους, για να γεννηθούν από αυτές. Ευλογώ τα σκηνώματα των γυναικών, για να μπορέσουν να ισορροπήσουν και να εισδεχθούν με απόλυτη Αρμονία τις νέες υποστάσεις. Ευλογώ τη γέννηση των φωτισμένων πνευμάτων και ψυχών, αναλαμβάνοντάς τα πλήρως υπό την απόλυτη Επιστασία Μου και Καθοδήγησή Μου για όλο το χρονικό διάστημα της ζωής τους, ώστε να μην απολεσθούν και να μη χάσουν τον προορισμό τους, αλλά όποιες κι αν είναι οι συνθήκες διαβίωσής τους, να επιφέρουν ανακατατάξεις ανόδου εκτελώντας το Έργο τους.

Στο Όνομά Μου το Ένα και Μοναδικό, ως Υπερούσια Μητέρα των Κόσμων, συλλέγω όλα τα πνεύματα και τις ψυχές που αποσύνδεσα από τις γυναίκες, που επρόκειτο να τα γεννήσουν. Τα χωρίζω σε ομάδες κατά φύλο, άρρεν και θήλυ. Στο Όνομά Μου το Ένα και Μοναδικό απεκδύω όλες τις υποστάσεις από τα ενδύματα που φέρουν, όποια κι αν είναι αυτά. Μετουσιώνω ολοκληρωτικά οτιδήποτε έχουν διαταράξει μέσα στο Σύμπαν, που αφορά υποστάσεις, χώρους ή αντικείμενα, επαναφέροντας τα πάντα στην τάξη, την Αρμονία, την ευρυθμία, το Άπειρο Φως, τη Θεία Ισορροπία και Τελειότητα. Ενδύω τις ψυχές και τα πνεύματα με χιτώνες πάλλευκους, παλμοδονούμενους στη Θεία Αγάπη και το Φως, φέροντες τυπωμένο επάνω τους το Σταυρό της Θυσίας του Λόγου – Χριστού. Δίνω μικρές πτέρυγες σε όλες τις υποστάσεις, για να μπορούν να κινούνται με άνεση στα πνευματικά πεδία. Τις εμβαπτίζω στο Όνομά Μου το Ένα και Μοναδικό και δίνω στις μεν άρρενες το όνομα Χρήστος, στις δε θηλείες το όνομα Μαρία. Παραδίδω αυτές, κατά ομάδες είκοσι υποστάσεων, συνοδευόμενη από δύο Αγγέλους Μου η κάθε ομάδα, σε Μητέρες των πνευματικών πεδίων, για να γαλουχηθούν στις αρχές της Αγάπης, της Ενότητας, της Ευλογίας, του Φωτός, της Θείας Νομοτέλειας και Αλήθειας. Συμπληρώνω κάθε στοιχείο που τους λείπει. Τελειοποιώ τις λειτουργίες τους. Ενσωματώνω εντός τους το Θείο Είναι Μου. Τους δίνω δύναμη προσευχής και δύναμη εκδήλωσης του Θείου είναι τους με καθαρότητα και σαφήνεια. Τις επισφραγίζω με την παλμοδονούμενη Ύπαρξή Μου.

Ενώνομαι με τους αγωγούς ροής της δυσαρμονίας του Ανθρώπου και της γης, που τροφοδοτούν την εκδήλωση συρράξεων. Καθιστώ αδύνατη την ανακύκλωση του ρεύματος αυτής της ποιότητας ανάμεσα στους λαούς, παρεμβάλλοντας τον ενωμένο Εαυτό Μου σαν Υπερούσια Ουσία Ζωής, σαν Υπερούσια Ουσία Ειρήνης. Ευλογώ την εξεύρεση κοινών λύσεων για αποτελέσματα Αρμονίας και Ειρήνης.

ΠΗΓΕΣ

ΦΩΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΡΕΟΝ ΑΠΟ ΧΡΙΣΤΟΥ – ΤΟΜΟΣ Α΄

ΦΩΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΡΕΟΝ ΑΠΟ ΧΡΙΣΤΟΥ – ΤΟΜΟΣ Β΄

ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΘΕΩΣΗΣ – Αναστασία Παππά