Περί Ειρηνοποιών Ε΄: Μεταμόρφωση – Βαρθολομαίος

Μεταμορφώνομαι σ’ έναν Παρατηρητή, σ’ έναν ταξιδιώτη του Απείρου και παρατηρώ, δονούμαι και ενώνομαι με ό,τι παρατηρώ, με ό,τι ζω και αναπνέω. Μυήθηκα καλώς ως μυστολέκτης της Θείας Σου Παρουσίας για να φωτίζω τις νύκτες της αγνωσίας, ώστε να καταστούν μέρες καθαρές για τους κληρονόμους της Θείας Σου Παρακαταθήκης.

Τοῦ Παρακλήτου τὸ θεῖον πῦρ, ἐν τῇ γλώσσᾳ περιφέρων, τῆς ἀσεβείας τὴν ὕλην κατέφλεξα, καὶ τῶν έθνῶν τὰς ἀγέλας ἐφώτισα.

Τα πάντα ξεκινάνε από τον Ουρανό. Το Άγιο Πνεύμα έρχεται Αρωγός και Εμπνευστής, έμπιστος και αχώριστος σύντροφος, για την εκπλήρωση του προορισμού του Ανθρώπου. Η εγκαθίδρυση της βασιλείας των ιδεών του Ουρανού, θα γίνει με την εκδήλωση του Χριστού. Κάθε άνθρωπος θα μεγαλώσει μέσα του την «Εγώ Ειμί» Παρουσία, θα Χριστοποιηθεί. Ο Πατέρας θα δεχτεί στους Κόλπους Του τους Υιούς Του. Το Άγιο Πνεύμα θα τους συνοδεύει προσθέτοντας και το δικό του λαμπρό Φως στην άπλετη Φωτοχυσία τους.

Ο Χριστοποιημένος Άνθρωπος θα ενωθεί με την Τριάδα αποκτώντας και αυτός όμοια τριαδικότητα και κατανοώντας την ενότητά της. Μόνο τότε θα νιώσει τον τρόπο, που η Τριάδα απαρτίζει το Ένα, αλλά και εκδηλώνει τις Τρεις Υποστάσεις της Μεμονωμένα, χωρίς να υστερεί καμιά σε Θεότητα, Δύναμη, Πανσοφία, Αγάπη, γιατί εξακολουθούν να είναι Ένα. Θα συνειδητοποιήσει το Τρισυπόστατο, γιατί θα τον αγκαλιάζει και θα τον περιλαμβάνει μέσα Του και θα υπάρχει μόνο από τη δική Του ύπαρξη σε αδιαίρετη και συνεχή ένωση.

Τοῦ Παρακλήτου παναρμόνιον ὄργανον, τὸ στόμα τῆς ἀληθείας, ἡ γλῶσσα ἡ εὔλαλος, τῆς Χριστοῦ σωματώσεως, τῆς τῶν ἀνθρώπων, σωτηρίας διδάσκαλος. Συ μύστης ἔνθεος, τῆς Αὐτοῦ σωματώσεως, ὡς εἶπεν ὁ Κύριος τοῖ ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου…

Η κοινωνία του ανθρώπου με το Θεό και η ζωή σε μία κοινότητα ειρήνης είναι η ύψιστη έκφραση της ειρήνης του Θεού επί της γης.

Η ειρήνη έχει μια ουράνια προέλευση κι’ ένα γήινο σκοπό. Μια αποστολή προς την ανθρωπότητα.

Έρχεται σαν δωρεά για να πληρώσει τον άνθρωπο με χαρά και ευτυχία.

Μια ειρήνη που να εκφράζεται στην αγάπη και στη χαρά της αδελφοποιήσεως των πάντων.

Δέομαι, αδελφοί, για καθετί, για κάθε ιδέα, όχι μόνο δική σας αλλά της απειρότητας του Ανθρώπου, δέομαι για κάθε επιθυμία για την εκπλήρωση της δικαιοσύνης και της ισότητας πάνω στη γη, πάνω στους πλανήτες του σύμ­παντος. Δέομαι για τους ασθενείς και αδυνάτους. Δέομαι για τους κωφεύοντες στις Θείες παρορμήσεις του Έσω Εαυτού τους. Δέομαι για τους πόνους σας, για τις θλίψεις σας, για τα προβλήματά σας. Δέομαι για τη ζωή σας. Δέο­μαι για τις λειτουργίες σας, τις λειτουργίες του πνευματικού σας «Είναι» μα και τις λειτουργίες του σώματός σας. Δέομαι για καθετί που απασχόλησε το νου σας, για καθετί που απασχολεί την καρδιά σας, για καθετί που αναπνέει η υπόστασή σας και εκφράζει.

Ευλογώ την ύλη κι απορροφώ αυτήν εντός Μου, εκ­πέ­μποντάς την πάλι με νέους παλμούς, νέα στοιχεία εκλεπτυ­σμένα και ελαφρύτερα, δυνάμενα να μεταφέρουν την Ενέργειά Μου και την έκφραση της Θέλησής Μου. Διασπώ τους περιορισμούς του νου, της καρδιάς και της Συνείδησης, τους περιορισμούς των συνηθειών και των Κατεστημέ­νων και διαμορφώνω νέα ροή πραγμάτων τείνουσα να οδηγήσει τα πάντα στο Άπειρο, στην ταύτισή τους με τον Λόγο.

Συλλέγω τους ήχους που εκπέμπεις, Άνθρωπε, επιζη­τώντας να ενωθείς μαζί Μου, τους μετουσιώνω και στους διαμοιράζω σαν δόνηση ενεργειακή και Ουσία Θεία, που θα σε οδηγήσει στη γνώση – επίγνωση και συνεχή ­βίωση της Ένωσής Μας. Είμαι ενωμένος μαζί σου, μη Με επικαλείσαι για ένωση. Να επικαλείσαι την εκδήλωση της Ενότητάς Μας μέσα απ’ τα χέρια σου, απ’ τα μάτια σου, απ’ τα χείλη σου, μέσα απ’ την καθημερινή σου εκδήλωση. Μην καταβιβάζεις τον εαυτό σου στα όρια της απάθειας, αναβίβασέ τον στα όρια της δράσης. Εκεί υπάρχεις, εκεί εκδηλώνεσαι, εκεί ζεις. Μπορείς να δρας στα πεδία, και δρας όταν συνειδητοποιείς την Ένωσή σου μ’ Εμένα. Μπορείς να δρας στα Σύμπαντα, στον Ενωμένο Εαυτό σου, αρκεί μόνο να μετακινηθείς από τη στάση της ένδειας και να κατανοή­σεις, ότι καθετί υπάρχει μέσα σου, Είμαι Εγώ και πρέπει ν’ αναβλύσω.

Εγκαινιάζω τη Γέννησή σου στα πεδία του Λόγου, εγκαινιάζω την Εκδήλωσή σου στα πεδία του Λόγου σε Ολότητα. Εισέρχομαι και ταυτίζομαι με τον πόλεμο, την εξαθλίωση, τα ναρκωτικά, την έλλειψη δικαιοσύνης, την έλλειψη Αγάπης, την εκμετάλλευση, την οποιασδήποτε μορφής ένδεια, την οποιασδήποτε μορφής κακή χρήση εξουσίας, την οποιασδήποτε μορφής λανθασμένη έννοια των Αληθειών Μου. Μετουσιώνομαι σε βροχή Ζωής, Ειρήνης, αποκατάστασης, και ραίνω τον πλανήτη και τα Σύμπαντα κι όλα τα τμήματα του Ανθρώπου με Ανεξάντλητους Πυρήνες Ύπαρξης, που δεν δύνανται ν’ αλλοιωθούν, γιατί είναι προσφερόμενοι από τον Άνθρωπο Λόγο, γιατί παλμοδονούνται στο Τρισυπόστατο και παρουσιάζουν την Απόλυτη Ουδετερότητα του Ενός.

Καλώ Χερουβείμ και Σεραφείμ, καλώ ­αγγελικές Δυ­νάμεις, Θρόνους και Κυριότητες και Εξουσίες και παρακαλώ να διαχύσουν την αγάπη τους, την ακτινοβολία τους μέσα στα πάντα, μέσα στους κόσμους, να τους βοηθήσουν να αναγεννηθούν, να τους βοηθήσουν να έχουν ισορροπία. Αναγεννώ υποστάσεις, τις αναγεννώ ως γέγραπται, ίνα γεννηθούν άνωθεν, εξ ύδατος και Πνεύματος Αγίου, ίνα αναγεννηθούν εξ Αγάπης, εκ του Λόγου του Δημιουργικού, ίνα καταστούν η εκδηλούμενη Τελειότητα, η χιλιοπρόσωπη και χιλιοεκδήλωτη Αγάπη του Θεού Πατέρα, ίνα καταστούν η προέκτασις των χειρών του Θεού, η προέκτασις των χειρών της περιθάλψεως. Απορροφώ απ’ όλες τις κατηγορίες των ανθρώπων που εμνημόνευσα τα λάθη του παρελθόντος τους, τις δεσμεύσεις τους, την αδράνεια, την άγνοια του νου τους, την έλλειψη Αγάπης, την αδιαφορία τους, την πλάνη, την ημιμάθεια, το σκότος που τους καλύπτει. Διασπώ τα τοιχώματα του νου τους και ελευθερώνω το νου τους στη Θεία Απεριόριστη Τελειότητα, διασπώ τους πάγους και με την πύρινη Ροή της Αγάπης λιώνω τους πάγους και την αδιαφορία που υπάρχει γύρω από την καρδιά σου, άνθρωπε, να διαχυθεί ο ένας Εαυτός – Λόγος μέσα στην κάθε υπόσταση και να ανασύρει την Τελειότητα, τη δομή της Νέας Κοινωνίας των Τελείων Ανθρώπων που θα περιπατούν επί της γης, ως δείγμα εκδήλωσης της Νέας Κοσμικής Περιόδου.

Εντυπώνω τα άνωθεν, ως ενεργειακή κατάσταση, πάνω στον πλανήτη γη και στον Άνθρωπο, κι αυτό το εντύπωμα εγγράφω ταυτοχρόνως σ’ όλα τα πεδία, μετου­σιώνοντας τις διασπάσεις σε Ενότητα, τις αποστάσεις σε ταύτιση.

Άνοιγε το νου σου, αδελφέ μου άνθρωπε, δεχόμενος κάθε ιδέα που πάλλεται και δονείται γύρω σου. Μόνον έτσι δημιουργείς την προϋπόθεση να γί­νεις Άπειρος, μόνον έτσι πραγματώνεις την Απειρότητα. Νιώθε Με παντού, μέσα στη Ζωή που εκδηλώνε­ται, μέσα σε κάθε τμήμα του Εαυτού σου, μέσα στους ήχους της Δημιουργίας, στους χυμούς των φρούτων, στη μυρωδιά των λουλουδιών, στην αύρα της θάλασ­σας και στο κελάρυσμα των ποταμών. Νιώθε Με μέ­σα στις κινήσεις του Ανθρώπου, μέσα στους ήχους και στις σκέψεις του, μόνον έτσι Με νιώθεις μέσα σου. Με νιώθεις μέσα σου μέσα από τα πάντα, γιατί όπου υπάρχω, υπάρχουν τα πάντα, όπου υπάρχουν τα πάν­τα, υπάρχω. Νιώθε Με μέσα στην Αέναη κίνηση και τη δραστήρια παύση. Νιώθε Με μέσα στην Άναρχη Αρχή και το Ατελεύτητο Τέλος, μέσα στους Ουρανούς σου και μέσα στη γη σου, δηλαδή μέσα στο Πνεύμα και μέ­σα στην ύλη. Νιώσε Με να κυλάω μέσα στα κύτταρά σου. Νιώσε Με μέσα στο νερό που σε ξεδιψά και μέσα στο φαΐ που σε τρέφει. Γιατί μόνον αν Με νιώσεις έτσι, θα τραφείς με την Ενέργεια της Ζωής και θα μετουσιώ­σεις την ύλη της γης, που σε τροφοδοτεί, σε ενεργεια­κή δόνηση Αγάπης και Φωτός, σε δόνηση που θα πα­ρέχεται προς όλα τα βασίλεια, για να τ’ αναβιβάζει, προς κάθε τμήμα του Ανθρώπου, για να το κάνει Θεό.

Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτός… η Μεταμόρφωσις του Ανθρώπου.