Ένας ο Νόμος του Σύμπαντος, Εγώ. Ένα το Θέλημα της Άπειρης Υπόστασης, Εγώ. Ένας ο Λόγος, Μία Ύπαρξη και τίποτ’ άλλο. Τα πάντα μέσα στο Εν, είναι το Ένα με τις άπειρες μορφές Του, Είμαι Εγώ στις εκδηλώσεις Μου, που τη Θεία Σοφία φανερώνουν και θέτουν σ’ ενέργεια τον Άπειρο Νου Μου.

Τα πάντα ξεκινούν από Εμέ, Είμαι η Ενέργεια του Σύμπαντος, η Αυτούσια Ενέργεια, Καθαρή, Ανεπηρέαστη κι Απεριόριστη. Είμαι το Φως, που πριν προλάβει να φανερωθεί, να λάβει Χρώμα και Μορφή, ενεργείται και εκδηλώνεται δημιουργώντας Φως και πάλι σε διάφορες μορφές, με διάφορα χρώματα και συνδυασμούς, κι αυτή είναι η Εικόνα του Σύμπαντος όλου, του Μορφικού και του Άμορφου.

Το Φως όσο απομακρύνεται από την Εστία αλλάζει ποιότητα, δυναμικό και τρόπο εκδήλωσης. Σε όλη του την πορεία δημιουργεί το ανάλογο δυναμικό κι ενεργειακό πεδίο σε μία πληρότητα, δηλαδή, το πεδίο το εκάστοτε υπάρχον εκδηλώνεται στην ανάλογη μορφή κι εμπεριέχει στη μορφή αυτή την πληρότητα του Σύμπαντος. Σε κάθε σημείο της καθοδικής πορείας του Φωτός, διότι εφόσον δημιουργεί απομακρυνόμενο από την Εστία ακολουθεί καθοδική πορεία, υπάρχει η ­Συμπαντική Πληρότητα.

Μία είναι η Μορφή και η ίδια επαναλαμβάνεται ανάλογα με τον τρόπο διοχέτευσης του Φωτός στα διάφορα πεδία και υποπεδία. Οι Δυνάμεις της δεν αλλοιώνονται, ούτε χάνονται, υπάρχουν, μόνο που εκδηλώνονται ανάλογα του ποιοτικού δυναμικού του πεδίου. Δηλαδή, το Φως υπάρχει, η δύναμή του δε χάνεται, αλλοιώνεται όμως ο τρόπος ενεργοποίησης και διοχέτευσής του, αυτό άλλωστε είναι ουσιαστικά και το διάγραμμα της καθοδικής του πορείας ή η μεταλλαγή του χρώματός του.

Το Φως της Εστίας, όταν βρίσκεται σ’ Αυτήν εκδηλώνει όλες του τις Δυνάμεις Απεριόριστα, είναι Ασύλληπτο, Αεικίνητο, Μορφικό και Άμορφο. Μορφικό, γιατί μπορεί να λάβει οποιαδήποτε μορφή, και Άμορφο, διότι δεν έχει υφή, δεν μπορεί να γίνει κατανοητό, ανά πάσα στιγμή, στην Άχρονη διάσταση αλλάζει, Αναπλάθεται, Αναγεννάται, είναι μια συνεχής Κίνηση και Δημιουργία.

Είναι Άμορφο, μα παίρνει όλες τις μορφές, δεν έχει χρώμα, μα περιέχει και δύναται ν’ αναλυθεί σε όλους τους χρωματισμούς, που αποτελούν τη συμπαγή Σφαίρα του Σύμπαντος. Θα μπορούσε η Σφαίρα αυτή να μην ήταν τίποτε άλλο, παρά Ένα Φως Αμετάβλητο, το Φως της Εστίας με τις Άπειρες δυνατότητές του σε πλήρη λειτουργία κι ενεργοποίηση. Δηλαδή, θα μπορούσε το Φως της Εστίας να ήταν παντού το ίδιο, σε οριζόντια πορεία εκδηλωμένο χωρίς μείωση της εκδηλωμένης δύναμής του.

Τότε το Σύμπαν θα ήταν μία Πηγή Ενέργειας και τώρα είναι, όχι όμως σε πλήρη δημιουργική εκδήλωση, γιατί αν όλες οι Απεριόριστες Δυνάμεις ήταν σε εκδήλωση, τότε το Άπειρο θα ήταν μία Εστία ενεργοποιημένη, μία φιλτραρισμένη Κατάσταση Ενέργειας – Αυτούσιας Θείας Ουσίας.

Προορισμός όλων των μορίων του Σύμπαντος είναι να καταστούν και πάλι Εστίες σε πλήρη εκδήλωση δύναμης, δηλαδή να ενεργοποιήσουν ολόκληρο το «Είναι» τους και τότε δημιουργείται η ομοιομορφία του Άπειρου, Ένας Ήχος, Ένα Χρώμα, Μία Δόνηση, μα μέσα στο Ένα τα πάντα με όλες τις δυνατότητες εκδήλωσης ή μη.

Η εκδήλωση αυτή είναι όλες οι μορφές εξέλιξης μέχρι την τελευταία βαθμίδα της Τελειότητας, που εκάστοτε τα Μόρια του Φωτός εκδήλωναν. Αφού διέλθουν όλα τα στάδια και φθάσουν στην Τελειότητα, μπορούν να εκδηλωθούν μέσα απ’ Αυτήν σε Άπειρες Μορφές, με Άπειρες δυνατότητες, μα πάντα Δημιουργικά, με φιλτραρισμένη Θεία Ποιότητα, που είναι η ενεργοποίηση του Υπέρτατου Κεντρικού Μορίου, του πλέον εκλεπτυσμένου Σημείου του κάθε Συμπαντικού Μορίου. Αυτή η Θεία Ποιότητα σαν Υπόσταση εμποτίζει, κατ’ αρχήν κάθε Συμπαντικό Μόριο, καθιστώντας το Ένα μαζί Της κι έτσι το Σύμπαν αποτελούμενο από τα Θεία Μόρια, που έχουν εκδηλωθεί, είναι Ένα Ομοιοκραδαστικό Μόριο, η Θεία Ουσία σε πλήρη εκδήλωση.

Η Ύψιστη Δημιουργία αρχίζει να εκδηλώνεται, τελείωσε η διαδρομή της Επιστροφής και από την Απόλυτη Αρχή άρχεται η Δημιουργία της Τελειότητας. Το εμπειρικό – εκπαιδευτικό στάδιο έχει αναχθεί σε πλήρωση του σκοπού της ύπαρξης της Ζωής.

Η Ουσία φιλτραρισμένη μέσα από την εμπειρία, βρίσκεται στο σημείο Αναδημιουργίας και Ανάπλασής της, αρχίζει μια Νέα διαδρομή εξέλιξης, μέσα από την απαραίτητη ενεργοποίηση της Δύναμής της σαν Θεία Ενέργεια.

Αυτή είναι η Ουσία της Ζωής, αυτή είναι η Ύπαρξη των Όντων, αυτή είναι η εκδήλωση της Θείας Εκπνοής, αυτός είναι ο «Παράδεισος». Αυτή είναι η Γέννηση.

Μία συνεχής Γέννηση είναι η Νέα Ζωή της Ουσίας, κάθε κεκτημένη εμπειρία μπορεί να χρωματίσει την εξέλιξή της θετικά μόνο, γιατί πλέον δεν υπάρχει αρνητική πλευρά. Υπάρχει η Αρχή, το σημείο της Δημιουργίας, το Απόλυτο και η πορεία μέσα στην Απόλυτη Τελειότητα. Ο άλλοτε στόχος προς την Τελειότητα έχει γίνει σημείο εκκίνησης για τέλεια Δημιουργία και διάχυσή της στην Απόλυτη Αρχή. Μα η Απόλυτη Αρχή είναι που εκδηλώνεται μέσα σε όλα τα Μόρια της Τελειότητας, που την αποτελούν και η Τελειότητα είναι που κάνει όλα τα Μόρια να είναι Ένα.

Η Δύναμη αυτή που στα Θεία Πεδία καλείται Απόλυτη Αρχή, εκφράζεται στα γήινα ως Αγάπη, περιέχει τις ίδιες δονήσεις μεταφερόμενες ανάλογα στο ανάλογο πεδίο, και ενεργεί δημιουργώντας τις προϋποθέσεις της Μίας εξέλιξης σε πλήρη ταύτιση των πάντων. Μία η Απόλυτη Μονάδα στο Σύμπαν, η Δύναμή της διασπώμενη αποκτά την ποιότητα του φίλτρου, από το οποίο διέρχεται και εκφράζεται με τις Άπειρες μορφές που υφίστανται.

Δεν υπάρχει Άσπρο ή Μαύρο Φως, αυτές είναι διαχωριστικές εκφράσεις, που καταδεικνύουν την ποιοτική εκδήλωση του Φωτός, το οποίο απορρέει από την Απόλυτη Μονάδα. Η Δύναμη του Φωτός είναι μία, εκπορεύεται από την Εστία, έχει τις δονήσεις της Θείας Αρχής, το Φως είναι η ποιότητα των μορίων της. Μετά την εκπόρευσή Του ακολουθεί κάποιο δρόμο, μέσω του οποίου ενεργοποιείται και λαμβάνει υφή και ποιότητα. Διαποτίζει τα πάντα και δίνει την Ουσία Του, που είναι η Ζωή και η εξέλιξη, και τα πάντα ορατά και αόρατα απ’ Αυτό λαμβάνουν το Ύδωρ της Ζωής, μα την ποιότητά Του μεταλλάσσουν ανάλογα με τη δική τους εκδήλωση και το ενεργοποιούν δίνοντάς Του χροιά ανάλογη με τις δονήσεις τους, με αποτέλεσμα να υφίστανται και δυνάμεις άρνησης. Έτσι βλέπουμε την ανομοιομορφία του Σύμπαντος, που είναι συνέπεια των διάφορων εκδηλώσεων του Φωτός στα ανάλογα σχηματιζόμενα δονησιακά πεδία.