Ο Κόσμος μεταβάλλεται και προάγεται αναδυόμενος από την πλάνη μιάς αμαθήτου εποχής

Ὁ ὁρῶν τὸν Πνευματικὸν Κόσμον καὶ ἐξ αὐτοῦ προσδοκῶν τὴν ἀνέλι­ξιν, δὲν δύναται νὰ λάβῃ οὐδεμίαν παρ’ αὐτοῦ ἔνδειξιν εἴτε τῆς ὑπάρξεώς του, εἴτε τῆς ἐπενεργείας του, ἐὰν δὲν πιστεύῃ πρὸς αὐτήν. Τοῦτο εἶναι Νόμος ἀδιαφιλονείκητος εἰς πάντα ἀσχολούμενον καὶ ἐνδιατρίβοντα εἰς τὰς μελέτας ταύτας.

Ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι ἁπλοῦν ἀνδρείκελον εἰς Χείρας τοῦ Δημιουρ­γοῦ του, εἴτε Ὑπερτέρας τινος Πνευματικῆς Ὀντότητος, κατευθυνόμενος ὑπ’ αὐτῆς καὶ συμφώνως τῆς θελήσεώς της, ἀλλ’ εἶναι Ὂν Ἐλεύθερον, δυνάμενον διὰ τῆς ἀτομικῆς αὐτοῦ ἀνεξαρτησίας καὶ αὐτοβουλίας νὰ προαγάγῃ ἢ νὰ ἐλαττώσῃ τὰς πνευματικὰς αὐτοῦ ἐκδηλώσεις καὶ τὰς ψυχικὰς αὐτοῦ ἰδιότητας.

Τὸ κάρμα, τὸ ὁποῖον οἱ λαοὶ τῆς Ἀνατολῆς παραδέχονται, δὲν εἶναι ἄλλο τι, παρὰ ἡ διάπλασις τῆς πνευματικῆς καὶ ψυχικῆς ὑποστάσεως τοῦ ἀνθρώπου, ἡ κληρονομικότης δηλονότι τῶν στοιχείων ἐκείνων τῶν προτερημάτων καὶ ἐλαττωμάτων, τὰ ὁποῖα μεταδόθησαν αὐτῷ ἐκ τῆς προγενεστέρας του ὑποστάσεως.

Ὁ ἄνθρωπος ὅμως εἶναι ἐλεύθερος ν’ ἀκολουθήσῃ τὸν δρόμον, ὃν ἡ κληρονομία αὕτη τῷ διαφυλάσσει διὰ τῆς ἀδρανείας καὶ ἀβουλίας, ἐνῷ διὰ τῆς ἀναπτύξεως καὶ καλλιεργείας τῆς θελήσεώς του δύναται ἀφ’ ἑνὸς μὲν ν’ ἀναπτύξῃ καὶ καλλιτερεύσῃ τὰ ψυχικά του χαρίσματα, ν’ ἀπο­βάλῃ δὲ τὰ ἐλαττώματά του καὶ νὰ καταστῇ ἱκανὸς ἐν μιᾷ καὶ μόνῃ πε­ριόδῳ τῆς ζωῆς του νὰ κάμῃ πλείονα ἑκατὸν προγενεστέρων του βίων.

Ὁ εἰς Ἐμὲ ἀνήκων, πνεύματι καὶ σώματι, ὑπὲρ Ἐμοῦ τὰ πάντα θύσει, ἵνα, διὰ τῆς ἑαυτοῦ θυσίας ὁλοκαύτωμα ὑπὲρ τῶν ἰδεῶν Μου γινόμενος, τὴν ἣν ἐνετειλάμην δόξαν διὰ τῆς ἑαυτοῦ θυσίας ὑπὲρ τοῦ ἐξιλασμοῦ τῶν ἄλλων ἐπιγενόμενος, τὴν Ἐμὴν Δόξαν προσκτήσει καὶ ταύτην τῷ κόσμῳ καὶ τοῖς ἀκολουθοῦσιν αὐτὸν δι’ Ἐμοῦ ἐπιβάλει, ἵνα ὑπὸ τῆς Δόξης Μου περιβαλλόμενος δοξάσῃ ἑαυτὸν καὶ δι’ ἑαυτοῦ Ἐμὲ δοξάσῃ.

Ὁ πορευόμενος ἐν τῇ ὁδῷ, ἣν ἐν ἑκάστῳ ἀποκαλύψω ἐν τῇ ἰδίᾳ αὐτοῦ ἀτραπῷ καὶ διὰ τῆς ἰδίας αὐτοῦ πρὸς Ἐμὲ κατευθύνσεως, οὐ δύναται προσβλέπων τοὺς συνακολουθοῦντας αὐτὸν νὰ ἀκολουθήσῃ τὴν ἰδίαν αὐτοῦ ἀτραπὸν ὑπ’ αὐτῶν ὑποβασταζόμενος ἢ χειραγωγούμενος.

Ἕκαστος τὴν ἰδίαν αὐτοῦ ἀτραπὸν ὀφείλει διὰ τῶν ἑαυτοῦ δυνάμεων νὰ ἀποκαλύψῃ καὶ ταύτην ἀνελλειπῶς καὶ ἀδιασπάστως νὰ ἀκολουθήσῃ, ἄχρις ὅτου διὰ τῆς ἰδίας αὐτοῦ ἀνελίξεως καὶ προόδου διὰ τῶν ἰδίων αὐτοῦ πνευματικῶν ὀφθαλμῶν θὰ διακρίνῃ τὴν ἀσφαλῆ πρὸς Ἐμὲ κατεύθυνσίν του καὶ τότε ἀρρηκτότερον συνδεόμενος μετ’ Ἐμοῦ καὶ Ἐμοῦ προπορευομένου καὶ τὰ βήματά Μου ἀκολουθῶν δύναται νὰ φθάσῃ ταχύτερον καὶ ἀσφαλέστερον εἰς τὸ τέρμα τοῦ προορισμοῦ, εἰς ὃν δι’ ἕκαστος ἐξ ὑμῶν ἐπιφυλάσσω.
Μὴ ζητῆτε τὴν Ἀλήθειαν, τὴν ἐξ Ἐμοῦ ἐκπορευομένην, ἐν τῇ καθοδηγήσει τῶν σοφῶν τῆς γῆς. Ἀφήσατε τὴν διάνοιαν ὑμῶν ἀπηλλαγμένην ἀπὸ τὰς ξενικὰς ἐπιρροὰς καὶ ἀκολουθήσατε τὴν Διδασκαλίαν, ἣν εἰς ὑμᾶς διδάσκω.

Αἱ ἀντιλήψεις τῶν σοφῶν τῆς γῆς συγκρούονται ἀναμεταξύ των καὶ ἀναπτύσσουσι ἀναλόγως τῶν ἀντιλήψεων ἑνὸς ἑκάστου ἰδιότυπον σύστημα φιλοσοφικῆς ἐρεύνης, ἕκαστον τῶν ὁποίων διαφέρει ἡ συσχετίζεται πρὸς τὰ ἄλλα ἀναλόγως τοῦ συστήματος τῶν ἀντιλήψεων ἑνὸς ἑκάστου καὶ τῆς παραλλαγῆς τῶν ἰδεῶν, ἃς δι’ αὐτοῦ ἀναπτύσσει ἕκαστος τούτων.

Διὰ τοῦτο, ἀφ’ ἧς ἐποχῆς ὁ ἄνθρωπος ἤρχισε σκεπτόμενος, ἐδημιουργήθησαν πλεῖστα ὅσα συστήματα θεωριῶν, αἱ ὁποῖαι ἀναπτύσσουν ἴδια συστήματα καὶ καταπολεμοῦνται ἀναμεταξύ των. Ἐφ’ ὅσον δὲ ἡ πρόοδος τῶν ἐπιστημῶν ἀναπτύσσεται, κατὰ τοσοῦτον καὶ συμπήγνυνται διὰ τῶν νέων ἀνακαλύψεων καὶ ἐφευρέσεων νέα συστήματα, τὰ ὁποῖα εἴτε ἀνατρέπουν τὰς προγενεστέρας βάσεις τῶν προηγουμένων ἐπιστημονικῶν ἀνακαλύψεων, εἴτε συμπληροῦσι τὰ κενά, τὰ ὁποῖα προέκυπτον ἐν τῇ ἀναλύσει τῶν προγενεστέρων θεωριῶν.

Ἡ βάσις μιᾶς θεωρίας, ἥτις ἐπὶ αἰῶνας ἐθεωρεῖτο ὅτι ἐβασίζετο ἐπὶ τῆς πραγματικῆς Ἀληθείας τῶν λογικῶν συμπερασμάτων ἑνὸς αἰῶνος, ἀνατρέπεται ἄρδην ἐκ θεμελίων καὶ ἐκριζοῦται παντελῶς ἐξ αὐτῶν, διὰ νὰ ἐδραιωθῇ ἐπ’ αὐτῶν μία νέα Ἀλήθεια, ἡ ὁποία ἢ ἀνατρέπει ἐκ βάθρων τὴν προγενεστέραν ἢ συμπληρώνει ταύτην κατὰ τοιοῦτον τρόπον οὕτως, ὥστε νὰ θεωρῆται ὡς μία νέα ἀρχή, οὐδόλως προσομοιάζουσα πρὸς τὰς προγενεστέρας τοιαύτας.

Συνεπῶς ἡ Ἀπόλυτος ἔννοια τῆς πραγματικῆς Ἀληθείας δὲν δύναται νὰ ὑφίσταται ὡς τοιαύτῃ, ἀλλὰ δύναται νὰ μεταβληθῇ καὶ ἀνατραπῇ ἀναλόγως τῶν ἀντιλήψεων ἑκάστης ἐποχῆς, ἥτις συμπληροῦται διὰ τῆς προόδου τῶν ἐπιστημονικῶν δεδομένων, τὰ ὁποῖα μᾶς παρέχει ἑκάστοτε ἡ ἀνθρωπίνη πνευματικὴ ἀνάπτυξις καὶ πρόοδος. Ὁ κόσμος ἄρα ἄρδην μεταβάλλεται καὶ προάγεται ἀναλόγως τῆς πνευματικῆς καὶ ὑλικῆς προόδου ἑκάστης ἐποχῆς.

Οὕτω δὲ παρατηροῦμεν καὶ δικαὶως κρίνομεν ὅτι πολλὰ πράγματα, τὰ ὁποῖα ἐθεωροῦντο ὡς μῦθοι καὶ ἀποκυήματα φαντασιοπλήκτου διανοίας, ἐγένοντο πραγματικότητες καὶ ἀληθῆ μέσα τῆς ἐξυπηρετήσεως τοῦ σημερινοῦ πολιτισμοῦ τῆς ἀνθρωπότητος καὶ ἄλλαι πάλιν βασικαὶ ἀξίαι καὶ πεποιθήσεις τῶν μεγάλων ἡγετικῶν πνευμάτων τοῦ παρελθόντος ἀπεδείχθησαν ὡς πλάναι τῆς ἀγνοίας τῶν πιστευόντων εἰς αὐτάς.

Ὁ μῦθος τῶν ἱπταμένων πτερύγων τοῦ Ἰκάρου, ὁ ἱπτάμενος κριὸς τοῦ Φρίξου καὶ τῆς Ἕλλης, ἡ θεωρία τῆς περὶ τὴν γῆν κινήσεως τῶν ἄστρων, ἡ λατρεία τῆς εἰδωλολατρικῆς ἐποχῆς τοῦ δωδεκαθέου καὶ τοῦ πολυθεϊσμοῦ, ὁ μὲν πρῶτος ἔγινε σωστὴ πραγματικότης καὶ τὸ σύγχρονον ἐξυπηρετικὸν μέσον τῆς συγκοινωνίας τῶν μᾶλλον ἀπομεμακρυσμένων ἀποστάσεων, ἐνῶ ἡ δευτέρα ἐκ βάθρων ἀνετράπη καὶ κατέπεσεν, ἀντικατασταθεῖσα ὑπὸ ἄλλης ἐντελῶς διαφορετικῆς, οὕτως ὥστε ἡ προγενεστέρα νὰ θεωρῆται πλάνη μιᾶς ἀμαθήτου ἐποχῆς.

Τόσον ὅθεν αἱ θεωρίαι, αἱ στηριζόμεναι ἐπὶ τοῦ πνευματικοῦ πεδίου, ὅπως εἶναι αἱ δοξασίαι καὶ αἱ αἰρέσεις τῶν διαφόρων θρησκειῶν, ὅσον καὶ ἐκεῖναι, αἱ ὁποῖαι στηρίζονται ἐπὶ τοῦ φυσικοῦ πεδίου, ἀναλόγως τῆς προόδου μιᾶς νέας ἐποχῆς, δυνατὸν νὰ μεταβληθοῦν, συμπληρωθοῦν ἢ ἀνατραποῦν.

Συνεπῶς ἡ πραγματικὴ Ἀλήθεια ἐκπηγάζει ἐκ τῶν κανόνων καὶ θεωριῶν, ἃς κατώρθωσε ν’ ἀποκαλύψῃ καὶ συμπληρώσῃ μία ἐποχὴ τελειοτέρα τῆς ἄλλης καὶ διὰ τοῦτο δὲν δύναται νὰ ὁρίσῃ ἐπακριβῶς τὸ περιεχόμενον ταύτης ὡς ἀπολύτως ἐξηκριβωμένον, ἐφ’ ὅσον δὲν ἔχουν συμπληρωθῇ τὰ κενά, τὰ ὁποῖα ἤδη φαίνονται συμπληρωμένα καὶ τὰ ὁποῖα ἡ τελειοποίησις νέων μέσων προόδου δύναται ν’ ἀποκαλύψῃ αὐτὰ ὡς τοιαῦτα.

Ἐφ’ ὅσον ὅθεν ἡ ἀνθρωπότης προάγεται καὶ τελειοῦται, ἐφ’ ὅσον ὁ κύκλος τῶν ἐπιστημονικῶν ἐρευνῶν εὐρύνεται καὶ συμπληροῦται ὑπὸ νέων ἀνακαλύψεων καὶ συμπληρώσεων, ἐπὶ τοσοῦτον καὶ θὰ γεννῶνται νέαι θεωρίαι καὶ συστήματα, ἀνατρέποντα ἡ συμπληροῦντα τὰ προγενέστερα καὶ κατὰ τοσοῦτον ἡ Ἀλήθεια θὰ δοκιμάζηται καὶ θὰ συμπληροῦται.

Διὰ ν’ ἀνεύρῃ τις τὴν πραγματικὴν Ἀλήθειαν, δέον νὰ ἀνατρέξῃ εἰς τὴν Ὑπερτάτην Πηγὴν ἐξ ἧς αὕτη ἀπορρέει. Καὶ ἡ Πηγὴ αὕτη εἶναι Μία καὶ μόνη, ἡ Πηγὴ τῆς Ἐνθέου κατανοήσεως.

Διὰ νὰ φθάσῃ ὅμως εἰς αὐτήν, ὀφείλει νὰ ἀκολουθήσῃ τὸν δρόμον, ὅστις ἄγει πρὸς αὐτήν. Ὑπάρχουν πλεῖσται ὅσαι κατευθύνσεις, ἄγουσαι πρὸς αὐτήν. Ἀλλὰ μία εἶναι ἡ ἀσφαλεστέρα πρὸς αὐτήν. Ἐκείνη ἡ ὁποία ἐχαράχθη ὑπ’ Ἐμοῦ καὶ ἣν ἕκαστος παρ’ Ἐμοῦ καλούμενος ὀφείλει διὰ τῶν ἰδίων αὐτοῦ δυνάμεων, διὰ τῆς ἰδίας αὐτοῦ ἀνελίξεως καὶ ψυχικῆς τελειοποιήσεως νὰ ἀνεύρῃ καὶ ἀκολουθήσῃ, διότι εἶναι ἡ ἰδία αὐτοῦ ἀτραπός, ἐπὶ τῆς ὁποίας καὶ μόνον ὀφείλει νὰ βαδίσῃ, ἐὰν θέλῃ νὰ φθάσῃ ἀσφαλῶς εἰς τὸ τέρμα τοῦ προορισμοῦ αὐτοῦ.

Μὴν ἀναζητῆτε νὰ ἀνεύρητε εἰς τὴν πορείαν ὑμῶν πρὸς Ἐμὲ τὰ βήματα ἄλλων, οἱ ὁποῖοι ἠκολούθησαν τὴν αὐτὴν μὲ ὑμᾶς ἀτραπόν. Ἕκαστος ἐξ ὑμῶν ἔχει ἰδίαν τοιαύτην. Ἂς προσπαθήσῃ ὅθεν ἕκαστος ἐξ ὑμῶν ν’ ἀκολουθήσῃ ταύτην.

Τότε πῶς ἐξηγεῖται ἡ σύστασίς Μου ὅτι ὀφείλετε νὰ συνενωθῆτε ἅπαντες, ἵνα ἀκολουθήσητε τὸν σκοπὸν τοῦ ἔργου, τὸ ὁποῖον ἀνέθεσα εἰς ὑμᾶς; Ἡ ἀτραπὸς ἑνὸς ἑκάστου ἐξ ὑμῶν παραλλήλως βαίνουσα πρὸς τὰς ἄλλας καὶ ὅλαι ὁμοῦ ἄγουσι πρὸς τὸ αὐτὸ τέρμα. Συνεπῶς ὁ ἀκολουθῶν τὴν ἰδίαν αὐτοῦ ἀτραπὸν καὶ οὐδόλως ἐκκλίνων ταύτης ἢ σταματῶν ἢ ὀπισθοδρομῶν δύναται νὰ φθάσῃ εἰς τὸ αὐτὸ τέρμα.

Ὅταν δὲ εἶσθε συνηνωμένοι καὶ ἀναχωρῆτε ὑπὸ τῆς αὐτῆς ἐφέσεως αἱ δυνάμεις ὑμῶν ἐνδυναμοῦνται περισσότερον καὶ οὕτως δύνασθε νὰ πορεύεσθε ἀσφαλέστερον, ἀντιδρῶντες διὰ τῆς συναντιλήψεως καὶ συναγωγῆς ὑμῶν εἰς τὰ ἑκάστοτε παρεντιθέμενα προσκόμματα τῶν ἀντενεργῶν δυνάμεων, ἵνα ἐμποδισθῆτε καὶ ἀνακόψητε ἢ ἐπιβραδύνητε τὴν πρὸς Ἐμὲ πορεῖαν ὑμῶν.

Ουράνιε Πατέρα, μας μιλάς και μας διδάσκεις για την Αγάπη Σου, μας καλύπτεις με την Αγάπη Σου και μας εκπαιδεύεις για να μάθουμε να εκδηλωνόμαστε. Μας εντέλλεις συνέχεια να διδάσκουμε Αγάπη και να δίνουμε Αγάπη και να εκδηλώνουμε Αγάπη για να μπορέσουμε να ενωθούμε μαζί Σου, γιατί Αγάπη Είσαι.

Σε παρακαλώ πολύ, βοήθησε τον παλμό της ψυχής, του πνεύματος, τον παλμό της καρδιάς μας να γίνει παλμός Αγάπης. Βοήθησε, Σε παρακαλώ, να ξεφύγουμε από την κλίμακα των παλμών που περιέχουν συναισθήματα, που περιέχουν προσωπικές τοποθετήσεις, που περιέχουν ανθρώπινα στοιχεία και να υπερυψωθούμε πάνω απ’ αυτούς τους παλμούς σ’ Έναν παλμό. Στον παλμό της Αγάπης χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς σκέψεις. Στον παλμό της Αγάπης που είναι προσφορά και ένωση.

Παρακαλώ συντόνισε, τις καρδιές όλων μας σ’ αυτό τον παλμό. Ενοποίησε μας τόσο μέσα σ’ αυτό τον παλμό, ώστε αυτόματα να συντονιζόμαστε και να μπορούμε να αποστέλλουμε ως Μία Οντότητα Αγάπη παντού.

Βοήθησε να σιγάσουν εντός μας όλες οι άλλες δονήσεις, όλοι οι άλλοι ήχοι, όλες οι άλλες τοποθετήσεις της προσωπικότητας, της διαχωριστικότητας, της μη Αγάπης, της έλλειψης κατανόησης, της έλλειψης καλοσύνης και να ηχήσει ένας και μοναδικός ήχος, ένας και μοναδικός παλμός να μας δονήσει. Ο παλμός της Αγάπης που πηγάζει από Σένα και επιστρέφει σε Σένα και συμπαρασύρει μέσα Της τα πάντα, τα συντρίβει και τα μετουσιώνει και ανταποδίδει σε κάθε αρνητικότητα τη μετουσίωσή της, ανταποδίδει την Αγάπη, χωρίς ποτέ η Αγάπη να φθείρεται ή να ελαττώνεται.

Παρακαλώ πολύ, οι υποστάσεις μας ας γίνουν ένας παλμός, ένας παλμός Αγάπης, ώστε κάθε σκέψη μας αυτόματα να είναι αποστολή Αγάπης όχι ατομική, αλλά συνολική. Να είναι συγκέντρωση δύναμης ενός πνεύματος ενοποιημένου, ενός πνεύματος που συνειδητά μπορεί να αποστείλει Ενέργεια, Δύναμη και Φως αντλώντας από την Πηγή της Ενέργειας. Και έπειτα, Σε παρακαλώ Ουράνιε Πατέρα, βοήθησέ μας, αυτόν τον ένα παλμό που θα μας διακατέχει όλους να τον ενώσουμε με τον Απέραντο Παλμό της Αιωνιότητας, με τον Απέραντο Παλμό του Λόγου, που συνέχει όλους τους Κόσμους και αυτόματα η σκέψη μας, η κίνησή μας, η εκδήλωσή μας να είναι μία εκδήλωση Αγάπης του Λόγου. Αυτόματα η επιθυμία μας να αποστείλουμε Αγάπη να είναι και αποστολή. Η προδιάθεσή μας να καλύψουμε με Ενέργεια Αδελφούς και Αδελφές, ή Κράτη ή λαούς να είναι αυτόματα και κάλυψη.

Πατέρα Ουράνιε, ζητώ από Σένα την Ενότητα, τον ενωτικό παλμό. Απέχουμε ίσως πολύ, Ουράνιε Πατέρα, απ’ αυτό το σημείο εγκλωβισμένοι μέσα στα ξεχωριστά σκηνώματα της ύλης μας, όμως τι να ζητήσω από Εσέ; Έχεις άλλο τίποτα να δώσεις από Τελειότητα, έχεις άλλο τίποτα να δώσεις από Αγάπη, από Ενότητα; Τι να ζητήσω από Σένα, παρά μόνο την Απεραντοσύνη Σου, την Απειρότητα του Φωτός Σου, γιατί αυτά διαθέτεις, αυτά Είσαι, αυτός είναι ο Παλμός που διαχέεις στα πάντα.

Γι’ αυτό Πατέρα σε Σένα τον Απόλυτο αποτείνομαι και Απόλυτα ζητώ. Σε Σένα την Αγάπη αποτείνομαι και ζητώ να μας καταστήσεις Αγάπη. Σε Σένα το Φως και την Τελειότητα αποτείνομαι και ζητώ να μας καταστήσεις Φως και Τελειότητα, ενοποιημένους μεταξύ μας σε Μία Οντότητα και ενοποιημένους μαζί Σου.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ

ΦΩΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΡΕΟΝ ΑΠΟ ΧΡΙΣΤΟΥ – ΤΟΜΟΣ Α΄

ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ