Μορφή Πανσυμπαντική και Άπειρη

Ο Λόγος περπατά στη γη, χωρίς ακόμα να έχει φανερωθεί ολότελα. Θα εκπαιδεύσει Λόγους, θα εκπαιδεύσει Χριστούς, για να μπορέσει να τους αποστείλει στα Άπειρα Σύμπαντά Του και να είναι αυτός, ο Ένας. Γιατί ο Λόγος δεν διαχωρίζεται, δεν διασπάται, υπάρχει παντού Ολόκληρος. Και ο Λόγος αυτή την εποχή θα εκφραστεί μ’ ένα τρόπο διαφορετικό, θα εκφραστεί σύμφωνα με την εποχή και θα φανερώσει τα Απύθμενα βάθη της Απειρότητάς Του, της Απειρότητας, της δικής σου Άνθρωπε, γιατί είσαι ο Λόγος μέσα σε χιλιάδες μορφές και χιλιάδες εκδηλώσεις.

Την περίοδο αυτή θα Τον δεις και θα Τον πιστέψεις και θα Τον δεις πρώτα μέσα από Μία Μορφή κι αυτή η Μορφή θα γίνει για σένα Πανσυμπαντική και Άπειρη, γιατί έτσι είναι. Γιατί δεν είναι περιορισμένος ο Λόγος σε καμιά μορφή, άλλα τις μορφές τις επεκτείνει, τις ανοίγει και τις διασκορπίζει μέσα στο Άπειρο. Είναι Αχώρητος, τα πάντα τα κάνει Ένα με το Αχώρητο, γι’ αυτό και χωράει στα πάντα.

Η εκπαίδευση αυτής της εποχής ταχύρρυθμη και δύσκολη, γιατί Άνθρωπε θέλει να διατρέξεις μέσα σε λίγο χρόνο τους Άπειρους Ουρανούς σου, και να τους κατακτήσεις όλους και να καταλάβεις ότι ο Ουρανός είναι Ένας και Ατέλειωτος, που είναι το ίδιο με το Άπειρο, και πώς θα το δεις, αν ο ίδιος ο Λόγος μέσα σε Μία Μορφή, πού είναι Άμορφο στην Ουσία, δεν σου εκδηλωθεί, για να σου σπάσει κάθε όριο και κάθε περιορισμό και δεν μιλήσει όχι μόνο σαν Λόγος, όχι μόνο σαν Υιός, αλλά και σαν Πατέρας, σαν το Παν, το Αεί υπάρχον, το Ανεκδήλωτο και το Εκδηλωμένο, το Άμορφο και το Μορφοποιημένο.

Αν δεν σου πει ο Λόγος, ότι μπορεί εσύ άνθρωπε να πεις Είμαι Θεός, Είμαι Πατέρας, Είμαι Υιός, Είμαι Μητέρα, Είμαι τα Πάντα ενωμένα, τα χείλη σου δεν θα δυνηθούν ουδέποτε να εκφράσουν τη μεγαλειώδη Αλήθεια, τον Ανυπέρβλητο Ουρανό του Ατελεύτητου Κάλλους και της Αρμονίας, που είναι μέσα σου, γιατί τα πάντα μέσα σου υπάρχουν, μέσα σου υπάρχει ολόκληρη η Δημιουργία. Και σύ, ανάλογα άνθρωπε, με το πόσο εναρμονισμένος είσαι με την Εκπνοή την Αέναη του Πατέρα θέτεις σε κίνηση τη Δημιουργία εντός σου και θέτεις όλα τα Σύμπαντά σου σε Αρμονία και τότε είσαι τα Σύμπαντα τα Άπειρα, σε Απόλυτη Αρμονία με την Εκπνοή τού Πατέρα.

Τότε γίνεσαι η Εισπνοή Του κι απορροφάς μέσα σου τα Σύμπαντά σου και δημιουργείς Καινούργια και νέα, και συνεχώς αναγεννάσαι και αναγεννάς, εκπνέοντας και εισπνέοντας, σύμφωνα με τη Μία Εισπνοή και ‘Εκπνοή, πού διέπει τα πάντα, που συνεχώς αναπλάθει, συνεχώς αναγεννά, δημιουργεί, διαμορφώνει, κοσμεί, ωραιοποιεί, τα Άπειρα Σύμπαντα εντός σου και εκτός σου, που είναι Ένα.

Κι όταν νοιώσεις την Αναδημιουργία Άνθρωπε, αυτή την ταύτιση με τον Πατέρα, τότε ξεφεύγεις κι απ’ την ταύτιση, ξεπερνάς την Ενότητα κι αυτές οι έννοιες, δεν έχουν για σένα σημασία, γιατί ΕΙΣΑΙ, κι όταν ΕΙΣΑΙ, λέξεις ταυτότητα και ένωση είναι κενές, δεν σε εκφράζουν. Αυτές σου δεικνύουν ένα δρόμο, σου διανοίγουν τους ορίζοντες, σου ευρύνουν τους Ουρανούς σου, για να τούς διατρέξεις όλους. Όταν όμως μπορέσεις να δεις την Αναδημιουργία, την Εισπνοή και Εκπνοή που συνεχώς πάλλεται και δονείται μέσα σου, θα είσαι ένα Αιώνιο Είναι μέσα στα πάντα. Θα είσαι Μία Αιώνια Ύπαρξη και Μία Αιώνια Ανυπαρξία. Το ίδιο είναι, Ένα Αιώνιο Ένα ή Μηδέν, δεν υπάρχει διαφορά.

Η διαφορά είναι στις λέξεις, στις λέξεις πού έπλασε ο Ανθρώπινος νους, ο νους ο περιορισμένος, και όχι ο Θείος, ο νους, που γνώριζε μόνο να θέτει αντιθέσεις. Κι αυτές οι αντιθέσεις ενωποιούμενες θα γίνουν Ένα κι αφομοιούμενες από την Εισπνοή σου μέσα στα Άπειρα Σύμπαντα θα δημιουργήσουν Νέα Κάλλη Άπειρα, γιατί η Ομορφιά και το Κάλλος και η Αρμονία και η Τελειότητα δεν έχει Τέλος, δεν έχει Αρχή. Είναι η Εισπνοή και η Εκπνοή του Πατέρα, τόσο συνεχής και τόσο ταχύρρυθμη, η Νέα Αναδημιουργία των Άπειρων Κόσμων, με τόσο ταχύτατο ρυθμό, που φαίνεται σαν να μην υπάρχει. Και ο Λόγος περιπατεί στη γη Άνθρωπε, για να σου διδάξει ακριβώς αυτή την ταχύρρυθμη Αναδημιουργία των πάντων μέσα σου και έξω σου, αυτό το Είναι πού Είσαι, άλλα πρέπει να φανερώσει. Και θα εκδηλωθεί με τρόπους πολλούς, Απεριόριστους, γιατί ο Λόγος ουδέποτε περιορίστηκε, και ουδέποτε θα περιοριστεί μέσα στις στενές αντιλήψεις κανενός ανθρώπου.

Κι ο Λόγος είναι Αστάθμητος και ενεργεί σύμφωνα με το Θέλημά Του, γιατί το Θέλημά Του είναι το θέλημα τού Πατέρα, κι είναι Ένα και το αυτό και πάντα υπάρχει η Σκοπιμότητα και πάντα γνωρίζει γιατί ενεργεί και πάντα βλέπει τα Άπειρα βάθη σου και γνωρίζει το Συντονισμό σου με τη Μία, την Αέναη Ροή, των Απείρων Κόσμων και γνωρίζει τον τρόπο, που θα σε συντονίσει με Αυτή τη Ροή. Γιατί μπορεί να σέ βαφτίσει στο Λόγο, γιατί μόνο, άνθρωπε, όταν βαφτιστείς στο Λόγο θα συντονιστείς με τη Ροή την Αέναη, που είναι ο Λόγος.

Κι η Βάπτιση με Φωτιά είναι Θείο Πυρ, που μετουσιώνει και αναγεννά και αναπλάθει και εξαλείφει κάθε στοιχείο, που δεν μπορεί να γίνει Πύρινο και Ακατάβλητο, που δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα υπαρκτό και ανύπαρκτο, εκδηλωμένο και ανεκδήλωτο.

Αυτά άνθρωπε θα μείνουν πίσω σου, γιατί δεν είναι δικά σου. Εσύ είσαι ο Λόγος κι αυτό θα διδαχτείς, γιατί κι από μέσα σου θα το νοιώσεις, άλλα και εξωτερικά θα σε αγγίξει και θα σου μιλήσει και θα σ’ αγκαλιάσει, και πάλι άνθρωπε.

Θα μπερδευτείς μέσα στην πλάνη σου και παρ’ όλο ότι ο Λόγος θα θέλει να σέ βαφτίσει μέσα στη Μία Απειρότητα, πού είναι η Απειρότητά σου, εσύ θα εξακολουθήσεις βαπτισμένος στήνε πλάνη σου, τίς ίδιες πράξεις, όμως θα συντελεστεί η βάπτιση, γιατί αυτό είναι το Θέλημα το Ένα, η βάπτιση στο Λόγο, για όλη τη γη, για τα Άπειρα Σύμπαντά σου, πού είναι μέσα σου, αδιαχώρητα και αδιάσπαστα και ενωμένα με τα πάντα.

Σε αγκαλιάζω Άνθρωπέ Μου μέσα απ’ τη γη. Σε αγκαλιάζω μέσα απ’ τα λουλούδια, μέσα από τη φύση που αντικρύζεις, σε αγκαλιάζω μέσα από την Απειρότητά σου και σύ Με αγκαλιάζεις, όμως δεν το γνωρίζεις και δεν μπορείς φανερά να το εκδηλώσεις και όλα πρέπει να φανερωθούν, τα πάντα να έλθουν σε εκδήλωση, γιατί γι’ αυτό υπάρχουν οι μορφές για να εκδηλωθούν τα πάντα μέσα από τις μορφές, αλλιώς δεν υπήρχε Σκοπιμότητα να υπάρχουν μορφές.

Εκδήλωσέ Με, με Άπειρους τρόπους μέσα από τίς μορφές, που είναι Μία κι αγκάλιασέ Με φανερά μέσα σέ κάθε τί, αγκάλιασε την Απειρότητά σου μέσα στα πάντα, γιατί αυτή υπάρχει μέσα στα πάντα.

Σε φιλώ Άνθρωπε Μοναδικέ, Άνθρωπε Θεέ, Άνθρωπε Λόγε, Άνθρωπε Πατέρα. Σε φιλώ για να σου δώσω την Αγάπη την Άπειρη , που θα εκδηλώσει την ’Απειρότητά σου και θα την φανερώσει ενεργά, μέσα από τα πάντα. ’Εναγκαλίζομαι τα Σύμπαντά σου, τα Άπειρα. Σε περιβάλλω από παντού και Με περιβάλλεις. Σέ δονώ Άνθρωπε, γιατί μόνο Εγώ μπορώ να σέ δονήσω κι Εγώ μπορώ μόνο να εκδηλώσω την ’Απειρότητα, που είναι Μία. Το Αχώρητο, μόνο στο Αχώρητο χωράει και το Άπειρο στο Άπειρο. Κι εσύ μόνο εκεί χωράς, φανέρωσέ το. Η πλάνη σου σέ δίδαξε πολλά και θα σε διδάξει και αυτή την περίοδο. Μέσα από την πλάνη σου διδάχτηκες και θα διδαχτείς ακόμα πιο έντονα, το Αχώρητο τού Είναι σου, το Απέραντο και το Άπειρο. Διάλυσε την πλάνη, απελευθέρωσέ τη, γιατί κι αυτή ένα με το Αχώρητο θα γίνει, γιατί τα Πάντα είναι το Αέναο Ένα, το Αέναο Μηδέν.