Η Φανέρωση της Αλήθειας του Πατέρα Θεού

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄ 13:8-13

Τα θεία μηνύματα των προφητών κάποτε δε θα υπάρχουν πια· η γλωσσολαλία θα πάψει· θα σταματήσει η γνώση των μυστηρίων του Θεού. Γιατί και η γνώση μας και η προφητεία μας περιορίζονται μονάχα σ’ ένα μέρος της αλήθειας. Όταν όμως το τέλειο που περιμένουμε θα ’ρθεί, τότε το μερικό θα πάψει να υπάρχει. Μικρό παιδί όταν ήμουν, σαν μικρό παιδί μιλούσα, αισθανόμουν και σκεφτόμουν. Άντρας πια όταν έγινα, κατήργησα τους τρόπους του μικρού παιδιού. Αλήθεια, τώρα βλέπουμε τα πράγματα θαμπά, σαν μέσα από μεταλλικό καθρέφτη· τότε όμως πρόσωπο με πρόσωπο θα δούμε το Θεό. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος, τότε όμως θα γνωρίσω με πληρότητα, όπως και ο Θεός μ’ έχει γνωρίσει.

Η λέξη προφητεία είναι ανεπιτυχής για τις καταστάσεις που ωθούν τον Άνθρωπο σε Τελειότητα. Γιατί αυτές οι καταστάσεις, αυτές οι διατυπώσεις του Λόγου, μας ωθούν να τελειωθούμε, είναι εναρ­μονισμένες με την εκ­δήλωση του Λόγου Χριστού, πριν δύο χιλιάδες χρόνια, που μίλησε και είπε: «Θεοί εστέ». Αυτό δεν ήταν προφη­τεία, ήταν γνώση, ήταν Δόνηση, ήταν Αλήθεια, που εγκολπώθηκε άμεσα μέσα στον πυρήνα του Πνεύματος του καθενός. Ενώ η προφητεία περιφέρεται στα καλύμ­ματα που σκεπάζουν τον πυρήνα, δονείται σ’ αυτά για να τα ενερ­γοποιεί, ώστε να μετουσιωθούν, για να τα κρούει, ώστε να έχουν επίγνωση του κιν­δύνου της μη ουσιαστικής σύν­δεσης και επαφής με την Ολότητα του Πνεύματος.

Αυτή η περίοδος, η Νέα εποχή, δεν θ’ ασχοληθεί με τα καλύμ­ματα, αλ­λά με τον Πυρήνα, δεν θ’ ασχοληθεί με τις προφητείες, αλ­λά με την Αλήθεια. Δεν καλούμαστε να γίνουμε προφήτες, αυτό το στάδιο είναι πλέον πεπερασμένο, είναι στάδιο της πρώτης εκ­δήλωσης του Θεού. Έχει παρέλθει αιώνες τώρα. Καλούμαστε να γίνουμε Θεός, κι ως Θεός ενσυνείδητος, υπεύθυνος, δεν υπάρ­χει τίποτα που να περιορίζει ή να δεσμεύει ή να εν­τάσ­σει σε πλαίσια ή να μην επιτρέπει με την εκ­δήλω­ση Θείας Ενέρ­γειας απέραν­της ισχύος να μετατρέψεις καταστάσεις. Είναι καιρός να σταματήσουμε την όποια λανθασμένη πορεία και εκ βάθρων ν’ αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας. Καλούμαστε ως Θεοί ν’ αν­τιμετωπίσουμε όλες τις καταστάσεις. Αυτή εί­ναι η Νέα εκ­δήλωση της Αλήθειας Του Πατέρα Θεού, η βαθύτερη, αυτά είναι τα νέα αποτελέσματα που θα φανερώσει ο Άνθρω­πος.

Η Νέα Εποχή ελευθερώνει. Κάθε πνευματική Εξουσία και Χάρις σκοπό έχει να ελευθερώσει τον Άνθρωπο, από περιορισμούς, από πλάνη, από ημιμάθεια, από προλήψεις, από δεισιδαιμονίες, από πλεονεξία και από καθετί το οποίο τον δεσμεύει και τον καθηλώνει.

Ο Κύριος πάντα ευλογεί τις προσπάθειες, που έχουν σαν στόχο το ανέβασμα και την εκλέπτυνση της συνείδησης του ανθρώπου, ώστε κανείς να μην μπο­ρεί να υψώνει τον εαυτό του, πιστεύοντας ότι η μέχρι τώ­ρα πορεία του είναι η αιτία, στην οποία οφείλεται η ποιό­τητα και η ευρύτητα του Έργου που εκτελεί.

Όταν τοποθετηθεί κάποιος έτσι, έλκει τη διδαχή του από τους Νόμους. Έλκει την προσωρινή έκπτωσή του από τη Χάρη, ώστε να δει ποια είναι η λειτουργία και ποιες οι δυνατότητές του, αν δεν καλυφθεί από το Θείο Έλεος του Κυρίου. Συχνά γίνονται τέτοιες επανατοποθετήσεις. Συχνά επίσης ο Κύριος ενεργοποιεί και παρουσιάζει τέ­λειο Έργο από ατελείς υποστάσεις. Όλοι οι τρόποι είναι δικοί Του.

Καλό είναι να μην κρίνουμε ποτέ, κανέναν, για τις πράξεις ή για τις το­ποθετήσεις του, γιατί εφόσον εκδηλώνεται έτσι, ο Κύριος επιτρέπει να γίνει αυτό. Ο άνθρωπος καλείται πάντα να τοποθετείται, να είναι έτοιμος κάθε στιγμή για μετατόπι­ση. Η Πηγή όμως των οδηγιών για να μετατοπίζεται δεν είναι ο συνειδητός νους. Είναι ο Θείος Νους, ο Νους Χρι­στού. Συχνά συμβαίνουν πράγματα που δεν κατανοούμε. Αυτό σημαίνει ότι η γνώση μας είναι ελλιπής και πρέπει να ετοιμαστούμε να τη συμπληρώσουμε. Ας μη βιαζόμαστε πο­τέ να πάρουμε μια Απόλυτη Θέση. Ο Κύριος διδάσκει με όλους τους τρόπους, που μπορούμε ή δεν μπορούμε να φαν­ταστούμε.

Οι αντίστοιχες δομές για κάθε χρονική στιγμή στο πε­ριβάλλον, δηλαδή τα γεγονότα και η στάση των ανθρώ­πων, ενεργοποιούνται επίσης από το Λόγο, για το μοναδι­κό σκοπό που καταξιώνει την ύπαρξη, για να οδηγηθεί η ανεκδήλωτη ατέλεια του εκπεσόντος ανθρώπου στην εκ­δηλωμένη τελειότητα του Λόγου.

Το να υπεραί­ρεται κάποιος για τα πνευματικά του επιτεύγματα ή να κο­λακεύει αδελφό του με παρόμοια τοποθέτηση, είναι μία ακόμα παγίδα του διαχωρισμού, και μάλιστα η πιο εξευ­τελιστική, γιατί ο εγωισμός υψώνει το ανάστημά του για πράγματα στα οποία ο ρόλος της προσωπικότητας είναι ρόλος παρατηρητή και η στάση της συνειδητότητας είναι παθητική, μιας και η πηγή των γεγονότων και οι αλλαγές στις τοποθετήσεις της δεν ελέγχονται από την ίδια, αλ­λά από την Ενοποιημένη Πνευματική Υπόσταση, από το Λόγο – Χριστό.

Ο Λόγος, βέβαια, δεν έχει χώρο για έπαρση. Ας συνειδη­τοποιήσουμε, λοιπόν, ότι κάθε έπαρση για πνευματικά θέματα έχει πηγή την απόστασή μας από το Λόγο, τον Οδηγό και Υπεύθυνο για την πνευματική άνοδο του ανθρώπινου συ­νόλου και του καθενός ξεχωριστά.

Η διαχωριστική λειτουργία μέ­σα στο χωρόχρονο δίνει τροφή στον εγωισμό, με απο­τέλεσμα την ανακύκλωση του περιορισμού της ύπαρξης μέσα σ’ αυτόν. Ας ελευθερωθούμε από το διαχωρισμό, για να ελευθερω­θούμε από τους περιορισμούς που διέπουν την εκδήλωσή μας. Αν θέλουμε να δούμε πόσο «χώρο» δίνουμε στο διαχωρι­σμό, τότε ας κοιτάξουμε πόσοι περιορισμοί διέπουν τη δράση μας.

Αδελφοί, υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας οι οποίοι έχουν λάβει γνώση των εξελίξεων, που λαμβάνουν χώρα στα πλαίσια της νέας φάσης στην οποία ήδη έχει εισέλθει το Έργο. Επειδή όμως υπάρχουν και πολλές παρανοήσεις, γεγονός που ωθεί αδελφούς να ερμηνεύουν τα πάντα όπως θέλουν ή όπως είναι πιο βολικό για τον καθένα. Ίσως μερικοί να στενοχωρηθούν, άλλοι να εκνευριστούν και να θυμώσουν και άλλοι ίσως να διαρρήξουν και τα ιμάτιά τους. Αδελφοί, ανθρώπινα είναι αυτά και ας τα κατανοήσουμε. Είναι τα προς μετουσίωση. Είναι ένα μέρος της δουλειάς μας της πνευματικής. Ειρήνη υμίν.

Τι είδους καθαρότητα είναι αυτή που οφείλουμε να έχουμε για να μας αποκαλυφθεί ο Θεός; Όλοι γνωρίζουμε ανθρώπους που θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε «καθαρούς», από ηθική άποψη, όμως αυτοί δεν έχουν δει το Θεό. Πως συμβαίνει αυτό; Για τον ίδιο λόγο που τμήμα των θεμελίων ενός σπιτιού δεν είναι το σπίτι. Υπάρχει τρόπος επαλήθευσης της καθαρότητας; Ναι. Ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε το Θεό τώρα, αυτή τη στιγμή. Συνήθως ένας σωρός από νοερές ταλαντεύσεις δείχνουν ότι ο νους δεν είναι καθαρός και δεν έχει τη δυνατότητα της αντίληψης της Θείας Παρουσίας. Αν λάβει κανείς υπόψη και τα νοητικά εντυπώματα των καταβάσεών μας είναι ξεκάθαρο ότι για να είναι κανείς «καθαρός», αυτές οι εντυπώσεις θα πρέπει να διαλυθούν [Να μεταμορφώνεστε δια της ανακαινίσεως του νου σας… Παύλος ]. Αυτή η πλάνη των νοητικών εντυπωμάτων είναι απούσα σε μια φωτισμένη ψυχή. Γιατί είναι χωρίς άγνοια, χωρίς «εγώ», χωρίς προσκόλληση, χωρίς απέχθεια και χωρίς φόβο. Ακόμα κι αν μας χαριζόταν μία Θεία Αποκάλυψη δεν θα τη δεχόμασταν γιατί θα είχαμε τον γνωστό στιγμιαίο πανικό και από ένστικτο θα γραπώναμε και πάλι την επιφανειακή μας ζωή, την επιφανειακή μας συνείδηση, την οποία θα φοβόμασταν να εγκαταλείψουμε.