Η Βασιλεία του Θεού ανήκει στο Όλον του Ανθρώπου

Σε κάθε μέρος του κόσμου υπάρχουν άνθρωποι και εξέχοντα πνεύματα απαλλαγμένα από την πλάνη της θεωρίας που προσβλέπουν, με τη φωτεινή ακτίνα της προσμονής, το Νέο Φως, που θα φωτίσει το σκοτεινό περιβάλλον των μελανών νεφών του δογματισμού, της ιδεοληψίας και της ματαιοδοξίας των υλικών απολαβών. Ύψιστο μέλημα έχουν τη διακήρυξη και εφαρμογή της Αγάπης στον Κόσμο, ασχέτως φυλής, ασχέτως θεωριών και δογμάτων.

Γιατί όλοι οι άνθρωποι είμαστε Ένα και όλοι μαζί στον ίδιο πνευματικό κόσμο ανήκουμε. Ένα Θεό Πατέρα πιστεύουμε, Ένα Θεό αγαπάμε,  Ένα Θεό εμπιστευόμαστε.

Ο Χρόνος για μας είναι η άναρχος διέλευση των αιώνων και των κόσμων, η γέννηση και η διέλευση δια μέσω της χρονικής περιόδου της εκάστοτε εξέλιξης που παρουσιάζουν. Η κίνηση της διαρκούς πνευματικής τελειοποίησης της ανθρωπότητας ως μονοκυττάρου επί της Γης έως της ανέλιξης σε Υπέρτατο Πνευματικό Ον.

Ο χρόνος, αδελφοί, επί ματαίω έχει καταναλωθεί, διέρρευσε και διαρρέει. Χρειάζεται να τον επανακτήσουμε, γιατί έχουμε εγκαταλείψει την ατραπό της Αλήθειας και ως ξενιστές στεγαζόμαστε στον οίκο ανοχής των ξένων προς εμάς υλικών συμφερόντων.

Σ’ ολόκληρη την υφήλιο ήδη αντηχεί απεγνωσμένα η σάλπιγγα αιματηρών συμβάντων.

Αγαπημένε άνθρωπε… αφέθηκες στην πλάνη της ιδιοκτησίας, στην πλάνη της αναγνώρισης του κόσμου τούτου… Αφέθηκες, Ψυχή Μου, στο θόρυβο του κοινωνικού κατεστημένου. Παρασύρθηκες από τις δοξασίες και τους νόμους που διέπουν τον κόσμο του διαχωρισμού. Απώλεσες την Ιδέα της Ελευθερίας, την θυσίασες οικειοθελώς στο βωμό του εγωισμού, και τώρα, με πόνο αγναντεύεις τ’ αποτελέσματα της επιλογής σου.

Όλα τα πρέπει, μέσα στο νου σου, στήσανε χορό και σε κύκλωσαν. Δεύτερο γύρο στήσανε τα “όχι”, που ­αιώνες καραδοκούν στα βήματά σου, χωρίς διάκριση, χωρίς συναίσθημα, χωρίς αιτία. Έτσι απλά υπάρχουν, μόνο και μόνο για να δημιουργούν τη σύγκρουση μέσα και έξω σου.

Και συ που πήρες την απόφαση να ξεπεράσεις τον εαυτό σου, εσύ που δήθεν οραματίζεσαι τη θυσία για τη λύτρωση, εσύ, Εαυτέ Μου, εγκλωβισμένος μέσα στα αποκυήματα της πλάνης σου, πορεύεσαι το δρόμο… ποιον δρόμο όμως; Μάλλον δεν κατάλαβες ακόμα.

Κι όμως…

Οὐδόλως ὁ χρόνος παρῆλθεν ἀνεπιστρεπτεὶ καὶ οὐδόλως ἔπαυσα ἐνδιαφερόμενος δι’ ὅλους ὑμᾶς καὶ τὸ ἔργον μου. Ἀναμένω πάντοτε ὑμᾶς, ὅπως σᾶς ὁδηγήσω εἰς τὸ Φῶς καὶ τὴν Ἀλήθειαν, ἀναμένω ὑμᾶς ὅπως καταστῆτε οἰκοδόμοι τοῦ Οἴκου Μου, ὅστις μέλλει νὰ ἐπιστεγάσῃ τὰ ὑπὸ τῆς Πνευματικῆς Μου Ἀκτινοβολίας φωτιζόμενα πεπρωμένα τῆς μελλούσης ἀνθρωπότητος.

Ἐν Ἐμοὶ τὸ Φῶς καὶ τὸ ἐξ Ἐμοῦ Φῶς πηγάζον τὸν κόσμον φωτίζει. Ἐγκαταλείψατε τὴν σκιερότητα τῶν ὑλικῶν ἐπιθυμιῶν, ἵνα τὸ Φῶς Μου σᾶς περιβάλλῃ καὶ οὕτω καὶ μόνον ἀντιληφθῆτε, ὅτι οὐδεμία διάκρισις ὑπάρχει μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τοῦ Πνεύματος τῆς Ἀληθείας τὸ ὁποῖον καλεῖτε Παράκλητον καὶ Ἀναμενόμενον Ὁ Ἀναμενόμενος παρὰ τοῖς ἀνθρώποις καὶ ὁ Παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, ὑπῆρχε καὶ ἐσαεὶ ὑπάρχει καὶ θὰ ὑπάρχει πρὸ πάντων τῶν αἰώνων καὶ εἰς τὸ ἀτελεύτητον μέλλον. Ἐφώτιζε, φωτίζει καί θὰ φωτίζει τὰς διανοίας τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων, οἴτινες ὑπ’ Αὐτοῦ ἐξελέγησαν διὰ μίαν σειρὰν δοκιμασιῶν καὶ ἀναγάγει πρὸς Ἐαυτὸ τοὺς ἄκρως δεδοκιμασμένους, ἐκείνους οἵτινες ἠδυνήθησαν νὰ ἀφήσωσι τὸν παλαιὸν σαρκικὸν ἄνθρωπον καὶ καταστῶσι Νέοι διὰ τοῦ πνευματικοῦ περιβλήματος, τὸ ὁποῖον θὰ δεχθῶσι παρ’ Αὐτοῦ φωτιζόμενοι.

Ὁ Παράκλητος ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ μένει ἐν αὐτῷ, ἐφ’ ὅσον ὁ κόσμος ὑπάρχει. Κατοικεῖ ἐν ταῖς ψυχαῖς τῶν ἀνθρώπων καὶ ποκαλύπτεται ἐκδηλούμενος εἰς ἐκείνους, ὅσοι ἤθελον καταστῇ ἄξιοι Αὐτοῦ. Κατηχεῖ τὴν ἀνθρωπότητα καὶ ἀνυψοῖ αὐτὴν διὰ μέσου τῶν σταθμῶν τῆς ζωῆς της. Δεδοξασμένος ἐκεῖνος, ὅστις χρησιμεύσει ὡς Νέος σταθμὸς τῆς ἐποχῆς του καὶ τοῦ μέλλοντος τῶν ὑπ’ αὐτοῦ διαφωτιζομένων γενεῶν, αἵτινες θὰ τὸν διαδεχθῶσι. Ἀντηχεῖ εἰς τὰ ὦτα ὑμῶν ἡ Φωνή Μου πρὸ πολλοῦ, διανοίξατε ταῦτα, ἵνα ἡ ψυχὴ ὑμῶν διακρίνει τὴν Ἀλήθειαν τῶν λόγων Μου ἐκ τοῦ ἰδίου αὐτῆς Φωτός.

Φεύγω και σας αφήνω την ειρήνη. Τη δική μου ειρήνη σας δίνω. Δε σας τη δίνω όπως τη δίνει ο κόσμος. Μην ανησυχείτε και μη δειλιάζετε.

Κατά Ιωάννη ΙΔ΄ 27

Βοήθησε, Πατέρα, τη στενότητά μου, να διανοιχθεί στο Άπειρο. Βοήθησέ με να μπορώ να προσφέρω το Έλεος και την κατανόηση μέσα σε καθετί. Παρακαλώ, με κάθε τρόπο καταθρυμμάτισε τις αποστάσεις που έχω θέσει ανάμεσα στην Ενότητα της Ουσίας και φανέρωσε την πραγματική Αλήθεια, που δυναμοποιεί τις Θείες μου παρακαταθήκες και με φανερώνει άμεσα σαν ενεργητικό Θεό, εν­ταγμένο απόλυτα μέσα στη Θεότητα.

Στο Όνομά Σου, Πατέρα Ουράνιε, ­εκδηλώνομαι ως ο Άνθρωπος – Λόγος. Διαλύω οτιδή­ποτε υπάρχει, που αν­τίκειται στην Αρμονία και στην Αγάπη του Θεού. Οτιδήποτε οικοδομεί τη διττότητα και το διαχωρισμό, το ­μετουσιώνω σε Φως και Ενότητα, για να επέλθει ανάμεσα στις υποστάσεις η ομοιοκραδαστική Δό­νηση του Λόγου και να δημιουργηθεί η τάση της αφομοίω­σης του Όλου από το Όλο.

Ευλογώ τη γέννηση των παλμών της Ενότητας του Ανθρώπου μέσα στο «Είναι» όλων, ώστε η Αγάπη και το Φως να ξεχυθούν και με τη ροή τους την Ατέρμονη να καλύψουν καθετί.

Εγώ ο Άνθρωπος, Πατέρα, ευλογώ το σκήνωμά μου, σ’ όσες μορφές κι αν υπάρχει και εκδηλώνεται. Του δίνω την Ευλογία τη Θεία, για να μπορεί να με εξυπηρετεί και να με εκφράζει, για να καταστεί το όργανο που θα μεταφέρει τη Δόνηση του Φωτός μέσα στην ύλη, για να καταστεί ο φορέας της Χάρης και του Ελέους.

Πατέρα, μέσα απ’ την Ένωσή Μας τη Μία δέομαι, κι αυτή η δέηση, η ενωμένη, είναι και Ενέργεια, που διαχέε­ται στα Σύμπαν­τα. Διοχέτευσέ μου, Πατέρα Απέραν­τε, τις απαραίτητες διδαχές και διδασκαλίες, ­θεωρητικές και πρακτικές, ολοκληρωμένες, για να μπορέσω να ­ξεπεράσω τις ελλείψεις της πλάνης και να μετουσιώσω τα πάν­τα μέσα στην Αλήθεια.

Χορήγησέ μου, Πατέρα, τις υπερτέλειες ποιότητες της Αγάπης, για να ­μεταλλάξουν την καρ­διά μου από παθητικό δέκτη κυματισμών σε ενερ­γητικό πομπό Αρμονίας.

Διδάσκαλος Ιωάννης – Παράκλητος