Εγώ μεθ’ υμών και πάλιν Ειμί…

Πολλοί λένε, δείχνοντας ένα Ευαγγέλιο, ότι αυτός είναι ο Λόγος του Θεού. Σας κάνω μια διευκρίνιση, περιέχει διδασκαλία εκ του Λόγου του Θεού. Ο Λόγος του Θεού, αδελφοί μου, είναι ζων και ενεργών εν παντί. Θέλω να διαστείλετε τι έχει να πει εκ του Λόγου, ρήματα του Λόγου, Γραφές εκ του Λόγου και τι έχει να πει ο Λόγος, ο Αυτούσιος Λόγος. Ο Αυτούσιος Λόγος είναι η Δημιουργική Δύναμη με την οποία ο Απρόσωπος, Πάνταχού Παρών και τα πάντα πληρών Θεός, εκφράζεται και Δημιουργεί στους Κόσμους του Απείρου. Είναι η Δη­μιουργική Δύναμη, η οποία δεν είναι ανεξάρτητη, αλλά αποτελεί ΕΝΑ Ενιαίο σύνολο με την Απρόσωπη Υπόστα­ση και Πανταχού Παρουσία του Δημιουργού Θεού.

Ο Λόγος είναι η έκφραση του Πατρός στους Κόσμους της Δημιουργίας. Άλλοτε μεν ο Λόγος εμπνέει ανθρώπους, ανθρώπινα πνεύματα και δι’ αυτών μεταφέρει τις Βουλές του Θεού, τις Οδηγίες του Θεού, τους Νόμους του Θεού στην ανθρωπότητα, άλλοτε δε, επισκιάζει καθ’ ολοκληρίαν πνεύματα ανθρώπινα και τα οδηγεί, ώστε να βοηθήσουν τους ανθρώπους, άλλοτε δε, ενανθρωπίζεται, ντύνεται δηλαδή σάρκα, σώμα ανάλογα μ’ εκείνο το σώμα το οποίο φέρουν τα όντα στον Πλανήτη στον οποίον θέλει να εμφανισθεί.

Στη γη μας ενανθρωπίσθηκε ο Λόγος πριν 2.000 περίπου χρόνια για να μπορέσει να εκδηλωθεί, για να μπορέσει να φανερώσει το τμήμα εκείνο της Αλήθειας του Θεού, που ο Θεός Πατέρας του έδωσε εντολή να φανερώ­σει στη γη. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός εφανέρωσε ένα τμήμα Αλήθειας, αυτό που μπορούσε να δεχθεί η ανθρω­πότητα. Έκανα τη διευκρίνιση αυτή, γιατί θέλω να γνωρίζετε, ότι δεν είναι δυνατόν σ’ ένα βιβλιαράκι μικρό να περικλείσουμε την Άπειρη Σοφία του Θεού και την Άπειρη Γνώση.

Τα Ευαγγέλια περιέχουν το τμήμα εκείνο της Θείας Σοφίας που ήταν κατάλληλο για να φανερωθεί σε μια Κοσμική περίοδο στους ανθρώπους της γης και το οποίο θα ωφελούσε την ανθρωπότητα και θα ανήγαγε, θα ανύψωνε μέχρις ενός ορισμένου σημείου τα όντα τα οποία κατοικούσαν στον Πλανήτη αυτό. Ο Κύριος, ως γνωρίζετε είχε Μαθητές Αποστόλους τους οποίους απέστειλε σε όλη την ανθρωπότητα και μέσω των οποίων άρχισε να διαδίδεται η διδασκαλία Του.

Πριν φύγει από τη γη είπε στους Μαθητές Του, «Έτι πολλά έχω λέγειν υμίν, αλλ’ ου δύνασθε βαστάζειν άρτι», δηλαδή έχω πολλά ακόμη να σας πω, αλλά δεν τα αντέχετε, δεν μπορείτε να τα βαστάξετε, όταν δε έλθη Εκείνος, το Πνεύμα της Αλήθειας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την Αλήθειαν: ου γαρ λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση λαλήσει, και τα ερχόμενα αναγγελεί υμίν. Εκείνος εμέ δοξάσει, ότι εκ του εμού λήψεται και αναγγελεί υμίν. Πάντα όσα έχει ο Πατήρ εμά εστί: διά τούτο είπον ότι εκ του Εμού λήψεται και αναγγελεί υμίν (Ιωάν. ΙΣΤ΄ 12-15).

Αδελφοί, όλοι μέχρι σήμερα είδαν περιορισμένα το θέμα αυτό, γιατί ο νους του ανθρώπου είναι πεπερασμέ­νος και περιορισμένος και συλλαμβάνει ανάλογα με την εξέλιξή του.

Σε καθιστώ, Άνθρωπε, που κλήθηκες στο Έργο Μου, που έλαβες το Μήνυμά Μου, που δέχεσαι τις διδασκαλίες Μου εσωτερικά και εξωτερικά όλες τις ώρες, όπου κι αν βρίσκεσαι, σε όποια πλάτη και μήκη της γης, ισορροπιστή των Νόμων και του Ελέους, ισορροπιστή της Ενέργειας της θετικής και της αρνητικής. Σε καθιστώ τη γείωση ε­κείνη, που θ’ αφομοιώνει τις Ενέργειες και θα προκαλεί Ουδετερότητα. Σε καθιστώ Πομπό και Πηγή Ουδέτερης Ενέργειας και απορροφητή κάθε στοιχείου που δεν συμμετέχει σωστά σ’ αυτή, ώστε να το εναρμονίζεις με την Ουδετερότητα του Παντός. Σε απεγκλωβίζω από τις συ­αισθηματικές σου τάσεις, από τις διαθέσεις ανισορρο­πίας, από τις νοητικές ιδέες ημιμάθειας και σε κρούω σε νέα επίπεδα βάθους, ύψους, μήκους, πλάτους, για να κα­τανοήσεις ότι δεν υπάρχουν επίπεδα, αλλά η Άπειρη Διά­στασή Μου περιέχει τα πάντα ταυτόχρονα.

Δημιουργώ μέσα στις μοριακές κυτταρικές δομές του σώματός σου και του «είναι» σου την Άπειρη Διάσταση της Υπόστασής Μου, ώστε να μπορεί η υπόστασή σου και το σώμα σου να συγχρονίζεται με την Άπειρη Διάστασή Μου και να διαχέεται διαπερνώντας ύλη ή πεδία άλλα δια­μορφωμένα από περιορισμούς. Αναδιπλώνω τον Εαυτό Μου μέσα από εσένα. Αναδιπλώνω τον Εαυτό Μου μέσα από το Άμορφο του Πατέρα και αυτή την αναδίπλωση εκ του Ανθρώπου και εκ του Πατρός ενώνω σ’ Ένα, σε Μία Αναδίπλωση. Ενοποιώ την εκδήλωση Άνθρωπος και τον Ανεκδήλωτο Πατέρα και σταλάζω μέσα στις υποστάσεις τον Πυρήνα της αφομοιούμενης και ταυτιζόμενης αυτής ανακύκλωσης, γιατί οι μαθητές Μου Λόγοι θα παρουσιά­σουν τον Πατέρα επί της γης.Ευλογώ την υπόστασή σου να χωρέσει όλη την αθλιό­τητα του Ανθρώπου, όλο τον εξευτελισμό του Ανθρώπου. Ευλογώ την καρδιά σου να περιλάβει όλη τη μνησικακία και τη μη αγάπη του Ανθρώπου. Ευλογώ τον νου σου να χωρέσει κάθε πώρωση, κάθε Κατεστημένο. Ευλογώ το «εί­ναι» σου ν’ αγκαλιάσει καθετί που εκδηλώνεται λανθα­σμένα και ατελώς. Ευλογώ τη Ζωή σου να λάβει εντός της κάθε μη ύπαρξη ζωής και κίνησης. Ευλογώ τα χέρια σου να δώσουν τον παλμό τους σε κάθε χέρι, που αδυσώπητα επιτίθεται, χτυπά, παραβιάζει, εξευτελίζει, εξουσιάζει. Ευ­λογώ τα μόρια του «είναι» σου, τα μόρια του σώματός σου, να ρεύσουν και να καλύψουν τα μόρια του «είναι» και των σωμάτων εκείνων, που αρνούνται τον Θεό, που δεν αγκαλιάζουν τον Άνθρωπο, που τον καταπατούν. Σε Ευλο­γώ να γίνεις όλα αυτά με τη δύναμη της παροχής της Χάρης, να τα λάβεις εντός σου και να δώσεις εσύ την Αγάπη, το Φως και τη Ζωή.

Πρέπει, Άνθρωπε, να δε­χτείς τα ραπίσματα του Εαυτού σου, τα σκληρότερα, τα πιο οδυνηρά. Πρέπει, Άνθρωπε, να δεχτείς τις ύβρεις του Εαυτού σου, τις πιο εξευτελιστικές. Πρέπει να δεχτείς την άρνηση και τη μη Αγάπη να σε περιβάλλει και να μην αντιδράς, αλλά ν’ αγαπάς, γιατί μόνον έτσι αποκτάς το δι­καίωμα να γεννήσεις Ζωή, να μετουσιώσεις και να ενώ­σεις, να εκδηλωθείς σαν Ουδέτερη εκπροσώπηση του Θεού Λόγου και να φανερώσεις την Ανάσταση του Συνό­λου του Εαυτού. Σε Ευλογώ, Άνθρωπε, να φανερώσεις αυτή την Ανά­σταση του Συνόλου του Εαυτού. Σε παραλαμβάνω μέσα Μου σ’ αυτή την Ευλογία, εσένα που κάλεσα, εσένα που δίδαξα και διδάσκω, εσένα που κατευθύνω μ’ όλους τους τρόπους και δημιουργώ εντός σου ζυμώσεις πολλές. Σε αφαρπάζω εντός Μου, μορφικά και άμορφα, άυλα και υλο­ποιημένα και σε εναποθέτω στο Κέντρο της Ύπαρξης του Πατέρα. Αυτή η λειτουργία εναποθέτει ταυτόχρονα εντός σου μορφικά και άμορφα, υλοποιημένα και άυλα, την εκδήλωση του Πατέρα. Συνδέω εσένα με τον Πατέρα απευ­θείας, όχι δι’ Εμού μόνο, αλλά σε εισάγω σε νέα στάδια εκδήλωσης, όπου εσύ κι ο Πατήρ είστε Εν, όπου το δι’ Εμού εις τον Πατέρα δεν υφίσταται, διότι Εγώ και εσύ Άνθρωπε είμαστε Ένα κι εγώ και ο Πατήρ Ένα και το Αυ­τό.

Ιδού Εγώ εν μέσω υμών.

Εγώ μεθ’ υμών και πάλιν Ειμί. Εγώ Ειμί πλησίον υμών.
Εγώ Ειμί μεθ’ υμών. Ορώ υμάς. Εγώ δε προς πάντας λαλώ.

Εγώ δε προς υμάς προσεύχομαι, ίνα ποιήσητε πάντα εκείνα,

τα οποία Εγώ προς υμάς επιφυλάσσω ως έργον Εμόν και ό εις υμάς ανήκει.