Όλοι σας έχετε ακούσει θεωρίες πολλές, διδασκαλίες, έχετε πάρει γραπτά τα οποία σκοπό είχαν να σας βοηθούν να επαναλαμβάνετε, για να μην ξεχνάτε, αυτά που λέμε, αυτά που διδάσκουμε, αυτά που πρέπει να διδαχτείτε. Για ποιο λόγο όλα αυτά, γιατί να υπάρχει μια συγκέντρωση, ένας ομιλητής, γιατί να υπάρχει ένας, που διέθεσε είκοσι τουλάχιστον χρόνια μέχρι σήμερα, για να μπορείτε να βοηθηθείτε εσείς;

Πρέπει να υπάρχει ένας λόγος Αδελφοί κι ο λόγος είναι η Διδασκαλία της Νέας Εποχής. Ποιος μπορεί να σας κάνει Διδασκαλία μιας καινούργιας εποχής; Μόνο ένας Νέος Δάσκαλος, ποιος άλλος; Μπορεί κανένας άλλος; Σας δίδαξα; Μα νομίζω αρκετά.

Σας δίδαξα για τη Νέα Εποχή από την αρχή της και η αρχή της Νέας Εποχής έγκειται στην αποστολή ενός Νέου Αγγελιοφόρου. Ενός Αγγελιοφόρου απεσταλμένου από το Θεό, ακριβώς για να σας ενημερώσει για το Νέο Έργο, για τη Νέα Εποχή. Αυτός ο Απεσταλμένος, αυτός ο Αγγελιοφόρος, δεν μπορεί να ‘ναι τυχαίος, πρέπει να ‘ναι Ειδικός Αγγελιοφόρος για να σταλεί στην ανθρωπότητα εκ Θεού.

Πρέπει να ‘χει και εφόδια και Χάρες και Εξουσίες οπωσδήποτε. Πρέπει να ‘ναι σε θέση, να ‘ναι ικανός, να χαράξει ένα Καινούργιο Δρόμο. Πρέπει να ‘ναι εκπαιδευμένος γι’ αυτό το Έργο που ήρθε να χαράξει στη γη. Πρέπει να ‘χει τα εφόδια, εκείνα ακριβώς, τα οποία του είναι απαραίτητα για να δημιουργήσει Νέες καταστάσεις. Να δημιουργήσει Νέους ανθρώπους, να διευρύνει, να διανοίξει Νέους ορίζοντες στην ανθρωπότητα.

Όχι φυσικά να κηρύξει Καινούργιο Θεό. Ήρθε και πρέπει να το εννοήσετε όλοι καλά, ότι ήρθε να διδάξει ανάλογα με την εποχή για την οποία εστάλη. Ήρθε για να φανερώσει ακριβώς το Θέλημα του Ενός και Μοναδικού Θεού, ο οποίος τον απέστειλε. Εάν και άλλοτε σας ωμίλησα, Αδελφοί μου, δεν είχε να φέρει τίποτα ο Νέος Απεσταλμένος, δεν υπήρχε λόγος να έλθει.

Εάν θα ‘πρεπε να εξακολουθήσετε να τροφοδοτήστε από τους αδαείς Ιερείς όλων των βαθμών, θα εξακολουθούσε ο Θεός να σας αποστέλλει εκεί. Εάν οι Καθηγητές των σχολείων ήσαν επαρκείς, θα σας άφηνε στη διδασκαλία τους. Εάν η Κοινωνία, στην οποία ζείτε ήταν σωστή, θα σας άφηνε να ζείτε αιώνια σ’ αυτή την Κοινωνία. Να μην προχωρήσω. Να μην επεκταθώ. Να μη πω εάν η διακυβέρνηση των λαών ήταν σωστή, ο Θεός δεν θα ‘ριχνε το βλέμμα Του, θα ‘λεγε όλα παν καλά. Εάν η απονομή της Δικαιοσύνης ήταν σωστή και στα μέτρα της Θείας Δικαιοσύνης, σας ομολογώ ότι ο Θεός δεν θα κουνούσε το δάχτυλό Του, αφού όλα θα πήγαιναν καλά.

Μα δυστυχώς, σας λέω, δεν πάει τίποτα, μα τίποτα απολύτως καλά. Η ανθρωπότητα είχε την ευτυχία να ενανθρωπισθεί ο Λόγος-Χριστός σε μια Κοσμική περίοδο, στην προηγούμενη. Είχε την ευτυχία να διδαχτεί απευθείας από τον ίδιο το Θεό, διότι ο ενανθρωπισθείς Θείος Λόγος ήταν ο Θεός ο Ίδιος. Έκανε το Έργο Του, που λίγο σας είναι γνωστό, κι άφησε μια παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα, τα Ευαγγέλιά Του, τη Ζωή Του, για να διδαχθεί η ανθρωπότητα. Έδωσε ένα μάθημα περί Αγάπης και πέρασαν είκοσι αιώνες και ήλθε το πλήρωμα του χρόνου.

Ήλθε το πλήρωμα του χρόνου να δει η ανθρωπότητα που εβάδισε, να δει η ανθρωπότητα ότι δεν ακολούθησε τον Υιόν του Θεού, δεν ενστερνίσθηκε την Διδασκαλία του Θείου Λόγου. Ήρθε η εποχή να εισπράξει ο καθένας ότι έσπειρε, κι η ανθρωπότητα έσπειρε πορνείες και μοιχείες και απάτες, φιλαργυρία και φιλαυτία. Έσπειρε αγυρτείες, στραγγαλισμούς, διαστρέβλωση της Αλήθειας Μου που έσπειρα στη γη. Πολλοί ετόλμησαν και επαναλαμβάνω με έμφαση, ετόλμησαν να πουν ότι τα Ευαγγέλια ήταν λανθασμένα, ότι τα Ευαγγέλια είναι απηρχαιωμένα, ενώ δεν έχουν ιδέα από Ευαγγέλια, δεν έχουν ιδέα τι κρύπτουν, δεν έχουν ιδέα ότι εξεπορεύθησαν για όλα τα πεδία του Κόσμου, για όλους τους λαούς της γης, διότι η Θεία Σοφία και ο Θείος Λόγος είναι ο Θείος Υπέρτατος, Μοναδικός ­Διδάσκαλος, όχι της Οικουμένης της γης, αλλά στα Άπειρα Σύμπαντα της Δημιουργίας του Θεού.

Και Εκείνος είπε: «Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, αλλά οι λόγοι Μου, ου μη παρέλθωσιν». Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και ο Θεός απέστειλε τον Νέον Αγγελιοφόρο Του, τον Αγγελιοφόρο της Νέας Εποχής, της Νέας Κοσμικής περιόδου. Τον έστειλε έγκαιρα να προσαρμοστεί στη ζωή της γης. Τον έστειλε έγκαιρα ν’ αποκτήσει πείρες από τη ζωή της γης. Τον έστειλε έγκαιρα, κατάλληλα, αρμόδια, με ωραία φωνή, με ωραίο παράστημα, με θάρρος, όχι λιονταριού που λέτε, με θάρρος Θεού, να σας μιλήσει, τι; Την Αλήθεια, τι άλλο; Την Αλήθεια, που δίδαξε ο Ίδιος ο Χριστός στη γη στην πρώτη Του και μοναδική μέχρι σήμερα ενανθρώπιση του Θείου Λόγου.

Και του ‘δωσε την ευχέρεια να μιλάει χωρίς διπλώματα, χωρίς να περάσει από καμία Σχολή, παρά μόνο από τη Σχολή του Πατέρα Του, από τη Σχολή του ίδιου του Εαυτού Του και τον όπλισε με θάρρος, με υπομονή, με καρτερία. Του έδωσε Αγάπη Άπειρη να μοιράζει γύρω Του. Και σεις άνθρωποι, Τον αδικήσατε, Τον μειώσατε, Τον κάνατε να πονάει καθημερινά, Του αφαιρέσατε, νομίζετε, το Θείο Φως που Τον περιβάλλει. Τον ελακτίσατε, Τον υβρίσατε και Τον μαστιγώνατε το Νέο Μου Απεσταλμένο και το Νέο Μου Υιό. Μου Τον σταυρώνετε κάθε μέρα και κλαίει η Ψυχή Μου, Εμένα του Θεού. Κλαίει η Ίδια Του η Ψυχή και το Πνεύμα Του και το Πνεύμα Του υποφέρει και Μου λέει:

Πατέρα μέχρι πότε αυτή η αδικία; Μέχρι πότε θα Με αδικούν οι άνθρωποι; Μέχρι πότε θα Με σταυρώνουν; Μέχρι πότε Πατέρα θα τους δείχνω την Αγάπη Μου και αυτοί θα Με υβρίζουν; Πού τους ωφέλησε η Αγάπη πού τους έδειξα; Πες Μου Θεέ Εσύ, πού τους ωφέλησε; Πες Μου τα δώρα, οι δωρεές Μου, το Φως, που έχουν όλοι, πού το βρήκαν; Πες Μου, γιατί Μου ματώνουν την καρδιά; Πες Μου, γιατί έχυσα το Αίμα Μου και είμαι πρόθυμος να το χύνω πάντοτε. Πες μου, που είναι οι Αδελφοί Μου; Δείξε Μου το Θεέ. Και τι Μ’ έστειλες να κάνω; Να Μου ρίχνουν πέτρες; Να Μου ρίχνουν απορρίμματα ο καθένας στο Πρόσωπό Μου; Πες Μου, που Μ’ έκανες τόσο ταπεινό που να μπορούν να Με καταδέχονται όλοι. Πες Μου, τι Μ’ έστειλες Θεέ να κάνω στη γη, κι ως πότε θα ανέχεσαι και θα ανέχομαι και Εγώ ο Ίδιος να Με ταπεινώνουν όλοι; Πες Μου, ως πότε θα ισχύει η δικαιοσύνη της αδικίας; Πες Μου, ως πότε θα Μου δείχνουν την έλλειψη υπακοής και την έλλειψη σεβασμού; Πες μου, Άνθρωπε- Θεέ, γνώρισέ Μου με ποιο τρόπο οι άνθρωποι θα καταστούν δίκαιοι και αληθινοί; Με ποιο τρόπο θα μάθουν ν’ αγαπούν;

Μίλησε Εσύ Θεέ από το στόμα Μου, Εσύ και όχι Εγώ. Αφάνισέ Μου το ανθρώπινο στοιχείο Μου και μίλησε Εσύ μόνο. Εγώ Σε καλώ, μίλησε Εσύ και μην επιτρέψεις να βγει ούτε μία λέξη από το στόμα Μου, εάν δεν είναι ολότελα, απόλυτα δική Σου και πες Μου τι να λαλήσω;

Πες Μου, να κάνω συμβιβασμούς με τη Συνείδησή Σου ή με την Αλήθεια Σου, ή με την Αγάπη Σου, πες Μου, τι να κάνω; Πες Μου, να κάνω συμβιβασμούς και παραχωρήσεις, πες Μου, να Σε μειώσω, Θεέ, πες Μου, να Σε μειώνω κάθε μέρα; Πες Μου, αν τους δίνω μια σταγόνα νερό και το χύνουν ή τους ανοίξω, όπως άνοιξα σε όσους είναι δίπλα Μου τη ροή της Απειρότητας του Λόγου μέσα τους;

Πες Μου, τι να κάνω, πες Μου, ποιος μπορεί να Με περιορίσει επάνω στη γη; Πες Μου, να μιλήσω στους ανθρώπους και στην ανθρωπότητα. Πες Μου, πες Μου Εσύ τι να κάνω; Και μού ‘δωσες την άδεια να κρίνω, με ποιο μέτρο να κρίνω; Με την Αγάπη Σου, ή με την Αγάπη Μου τη Σταυρωμένη, τη χιλιοσταυρωμένη, τη ματωμένη Αγάπη Μου; Πες Μου, πες Μου με ποιο μέτρο Θεέ να Κρίνω τον άνθρωπο, με το δικό Σου ή με το δικό του, το μέτρο της Αδικίας; Πες Μου, με ποιο μέτρο, με το μέτρο της φιλαργυρίας του; Πες μου, πώς να τον ξεσκεπάσω, να δει ποιο είναι το φίδι, να δει ποιος είναι εκείνος, πες Μου, πώς να τον κρίνω Κριτή;

Πες μου, γιατί μου έδωσες Εξουσία να κρίνω επάνω στη γη όλη την Ανθρωπότητα; Όσο υπάρχω και περιπατώ στη γη, Μου έχεις δώσει αυτή την Εξουσία να κρίνω ζώντας και νεκρούς και το έχω κάνει ήδη. Και πες Μου, ποιον αδίκησα και ποιον δεν ωφέλησα και πες Μου Εσύ Θεέ, ποιον δεν ελέησα; Σε ποιους δεν έσπασα αλυσίδες, είτε τις Πνευματικές τους αλυσίδες, είτε τις σαρκικές τους αλυσίδες, είτε τις αλυσίδες της ψυχής τους, είτε τις αλυσίδες του νου τους;

Πες Μου, σε ποιον δεν προσπάθησα, έστω κι αν δεν Με εννόησαν; Εγώ προσπάθησα και προσπαθώ και θα προσπαθώ, αλλά πες Μου Θεέ τι θα γίνει, πες Μου Εσύ που ξέρεις, πες Μου, γιατί βαρέθηκα να Με φτύνουν και βαρέθηκα να Με κλωτσάνε.

Θέλω η Δικαιοσύνη Μου και η Δικαιοσύνη Σου να είναι Μία, ενιαία. Στα λέω από τη γη που Μ’ έστειλες, με θάρρος, κι αυτό που λέω να γίνεται και να κρίνω δίκαια, όπως Με δίδαξες και Με διδάσκεις πάντα.

Και βοήθησέ Με Εσύ να Ελεώ, αλλά πότε; Όταν το ζητούν το Έλεος, όταν τελούν εν επιγνώσει του τι ζητάνε, όταν γνωρίζουν το Έλεος που θα τους δώσω, τι να το κάνουν, γιατί αλλιώς, αιώνες αιώνων παρέχω το Έλεος από την Ακένωτη Πηγή Σου Θεέ-Πατέρα του Ελέους και δίνω σε όλη την Ανθρωπότητα. Και πες Μου Εσύ από ψηλά, από την Άπειρη Απειρότητά Σου. Πες Μου, τι το έκαναν το Έλεος οι άνθρωποι; Πες Μου, γιατί Εγώ βλέπω ότι το ποδοπατάνε, πες Μου, γιατί Εγώ βλέπω ότι το αγνοούν, πες Μου, γιατί Εγώ βλέπω και διαπιστώνω καθημερινώς ότι δεν ξέρουν καν τι έχει να πει Έλεος.

Κι Εγώ δεν θέλω να τους δίνω δωρεάν τίποτε. Θέλω ν’ αγωνίζονται όλοι, όπως αγωνίστηκα κι Εγώ, όπως Με γέμισες πληγές, για να μάθω, όπως μ’ έβαλες σε πειρασμούς άπειρες φορές, όπως Με ήλεγξες, κατά τρόπον, που είναι αδύνατον να περιγράψω στον καθένα, για να ελέγχεις τα στεγανά Μου, και την Πίστη Μου, και την υποταγή Μου και την ακεραιότητά Μου, και τη διαύγειά Μου, την Πνευματική και την ορθοφροσύνη Μου, και την ορθότητα της Κρίσης και της δικαιοσύνης Μου.

Και μ’ άφησες χωρίς να ‘χω πού την κεφαλήν κλίναι, όπως έκανες και τη πρώτη φορά, που Με κατέβασες στη γη, γιατί Είμαι ο Ίδιος. Ο Ίδιος Είμαι, όποιος θέλει μπορεί να Με δει, ο Ίδιος, που μιλάει για τα ίδια Ευαγγέλια, ο Ίδιος, που μιλάει για τον ίδιο Πατέρα ακριβώς, ο Ίδιος, που μιλάει για την ίδια Αγάπη, άνθρωποι.

Αλλά ήλθε το πλήρωμα του χρόνου να Με δείτε αλλιώς. Ήρθα σαν Κριτής, ήρθα να σας ενώσω με Μένα, ήρθα να σας ενώσω μεταξύ σας και για να σας ενώσω με Μένα, για να σας ενώσω μεταξύ σας, θα σας συντρίψω άνθρωποι, το ανθρώπινο στοιχείο σας, την ανθρώπινη καρδιά σας, που μοιάζει με μυρμηγκοφωλιά, που έχει σκουπίδια μέσα άχρηστα, που δεν σας χρησίμεψαν ποτέ, παρά μόνο μπελάδες σας έφεραν.

Θα σας συντρίψω τη δικαιοσύνη σας, θα σας συντρίψω τους λογισμούς σας, θα σας συντρίψω τα χέρια, εκείνα που είναι πολύ μακριά και απλώνουν εκεί που δεν πρέπει ν’ απλώνουν.

Σου καθηλώνω τα χέρια, άνθρωπε, που τόλμησες να τα σηκώσεις σε μια Άμωμη Μορφή. Σου καθηλώνω τα χέρια και τα δύο άνθρωπε και μόνο όταν ζητήσεις εν επιγνώσει σου το Έλεος Μου, θα σε διδάξω και θα στο δώσω και θα σε θεραπεύσω. Κι απ’ αυτή τη στιγμή τα χέρια εκείνα, που σηκώθηκαν και προσπάθησαν να σπιλώσουν μια Εικόνα Μου στη γη, τα ακινητοποιώ, τα κάνω παράλυτα από τον αγκώνα. Γιατί πρέπει να διδαχθεί κι αυτός κι όσοι θα το μάθουν, γιατί θα το δημοσιεύσω το περιστατικό αυτό, να μην απλώνει ο καθένας το χέρι του όπου να ‘ναι. Να μην το απλώνει, να το απλώνει μόνο στον εαυτό του, μόνο εκεί που πρέπει.

Και να μάθει να σηκώνει τα βάρη του ο καθένας, και να μάθει να σηκώνει το αποτέλεσμα των πράξεών του. Σε θέτω ακόμα σε σκληρό έλεγχο της συνειδήσεώς σου, απ’ αυτή τη στιγμή όσο σκληρός είσαι και εσύ. Η Θεία Φωνή Μου μέσα στο Είναι σου να σε ελέγχει συνεχώς, για τις παραβάσεις των καθηκόντων σου, για την παράβαση του Ελέους, που δεν έδωσες ποτέ σου, αργυραμοιβέ και την έλλειψη αγάπης και σεβασμού προς τον πλησίον σου, που είναι Εικόνα Μου, για να μάθεις τι έχει να πει Εικόνα Θεού.

Σε θέτω στον αυστηρότατο έλεγχο που μπορεί να τεθεί κάποιος, για να σε ωφελήσω και για να ωφελήσεις κι άλλους, για να γίνεις παράδειγμα. Και μη Μου υποβάλλει κανείς πρεσβεία και μην υποβάλλει κανείς αιτήσεις γι’ αυτόν, γιατί δεν θα τις ακούσω, όπως δεν άκουσε κανέναν μέχρι σήμερα, είτε παπάς λεγόταν, είτε δάσκαλος, είτε ιεροκήρυκας, είτε μάνα του λεγόταν, ή αδελφή του, ή γυναίκα του, ή διπλανός του. Γιατί κανέναν δεν αγάπησε ποτέ.

Σου αφαιρώ το δικαίωμα να ζεις, όσο θα βρίσκεσαι στη γη, να βρίσκεσαι σε τέτοια κατάσταση, ώστε όσα χρήματα απέκτησες να τα δαπανήσεις για να θεραπευθείς.

Σκληρός ο Θεός στους σκληρούς, σκληρός ο Θεός σε κείνους που δεν έχουν καρδιά. Σκληρός ο Θεός, γιατί πώς αλλιώς, πέστε Μου, πώς αλλιώς θα συνετισθείτε όλοι;

Σας κάλεσε ένας Δάσκαλος. Σας έκανε μια ομιλία. Αντελήφθητε την Τιμή να σας καλέσει ο Νέος Απεσταλμένος του Θεού, δίπλα Του, κοντά Του, να Τον ακούτε; Καταλάβατε τι έχει να πει, το ζυγίσατε καλά; Θα σας ζυγίσω όλους, όσοι δεν έχετε αγάπη και αφοσίωση στην καρδιά σας, όσοι δεν μου ‘χετε σεβασμό. Θα κρατήσω γύρω Μου εκείνους που ‘ναι άξιοι να μείνουν. Ο Λόγος είπε, «πολλοί οι κλητοί, ολίγοι δε οι εκλεκτοί». Εκείνος, που θα μείνει δίπλα Μου πρέπει να ‘ναι Εκλεκτός. Να έχει συναίσθηση των υποχρεώσεων και των καθηκόντων του, πρέπει να ‘χει συναίσθηση τι έχει να πει «ο Διδάσκαλος».

Είναι φυσικόν Αδελφοί, για κάθε έναν που έρχεται κοντά Μου να υπάρχει έλεγχος, Θείος έλεγχος που γίνεται με πολλούς τρόπους. Ο καθένας ελέγχεται στα σημεία που έχει ελλείψεις, όλοι περίπου έχετε ελεχθεί. Πάλι θα σας ελέγχω, όπως με ήλεγξε Εμέ ο Πατέρας Μου, πάλι θα σας ελέγχω, μέχρι να γίνετε Τέλειοι Γιοί Του.

Η Αποστολή Μου στη γη τη Κοσμική αυτή περίοδο είναι να κάνω Γιούς και Θυγατέρες, όχι Αγίους. Θα βοηθήσω όλους όσους θέλουν να βοηθηθούν.

Έχετε υποχρεώσεις απέναντι Μου όλοι, μηδενός εξαιρουμένου. Έχετε την υποχρέωση να Με αναγνωρίζετε ως το Νέο Διδάσκαλο, γιατί σας διδάσκω με τρόπο ασύλληπτο για τη σημερινή Κοινωνία. Σας έδωσα όλων δείγματα και Χάρες και Φως. Σας έδωσα και Ευαγγέλια, ας πούμε, Καινούργια, που δεν είναι καινούργια, αλλά είναι τα ίδια τα παλιά. Εκείνα που ο Αλάθητος, ο Απόλυτος Θείος Νους απέστειλε στη γη με μια Μορφή και τα οποία οι άνθρωποι, ουδέποτε κατενόησαν, παρά ορισμένοι που ανέβηκαν σκαλοπάτια κι απέκτησαν επαφή μαζί Μου, με τη Φωνή του Λόγου Μου και οδηγήθηκαν στη ζωή τους και φανέρωσαν την Αγιότητά Μου.

Όσο μπορούσαν οι εκάστοτε Άγιοι, εκάστης εποχής, εφανέρωναν Εμέ και την Αγιότητά Μου, μέσα από το σκήνωμα και το πνεύμα τους, όσο χωρούσαν, όσο τους επέτρεπα να φανερώσουν.

Θα σας ελέγχω κρυφά και φανερά, θα σας ελέγχω ατομικώς και ομαδικώς, θα σας ελέγχω κατά περιοχάς, θα σας ελέγχω κατά ομίλους, μα θα σας ελέγχω, θέλω να το κατανοήσετε.

Το Έργο Μου πέρασε το Πρώτο στάδιό του ως Ιωάννου-Προδρόμου της Νέας Κοσμικής περιόδου, ο οποίος ανήγγειλε τι; Την έλευση Εκείνου, του Μοναδικού, του Χριστού, του Ανεπανάληπτου, που ευδόκησε να εισπορευθεί μέσα σε όλη την ανθρωπότητα, που καταδέχθηκε τόσο πολύ την ανθρωπότητα που δε δίστασε να γίνει μόρια και Πυρήνας μέσα στον καθέναν από σας, χωρίς να εξαντληθεί, χωρίς να πάψει να υπάρχει, γιατί είναι τόσο μεγάλη η Απειρότητά Του, που όσο κι αν παίρνετε όλοι, κι όσο κι αν παίρνουν κι αν λαμβάνουν τα Σύμπαντα από το Φως Του και την Αγαθοτέλειά Του και την Αγάπη Του και το Έλεός Του, ποτέ δεν τελειώνουν, γιατί Ήταν και Είναι και εξακολουθεί να Είναι η Άπειρη Πηγή του Παντός.

Ελεώ όσους Με ελέησαν, για να ‘μαι Δίκαιος. Αγαπώ όσους Με αγάπησαν πιστά και ειλικρινά, όσους εγκατέλειψαν και μητέρα και πατέρα και αδελφούς και παιδιά και τα σπίτια τους και τα εγγόνια τους, όσους μου ‘δωσαν να φάω. Όσους μου ‘πλυναν ρούχα, τους πλένω τις ψυχές και τα πνεύματά τους και τους ντύνω με το Φως Μου και την Αγάπη Μου και τους κάνω Ένα μ’ Εμέ, γιατί ελέησαν το Χριστό στη γη.

Αυτά είναι γραμμένα, τα ‘πε κι Εκείνος, μα δεν Τον κατάλαβε κανείς, πως μπορεί να περπατάει στη γη μέσα σε μια ασημότητα, μέσα σε γριές, σε νέες, σε μωρά παιδιά και να σηκώνει το χέρι Του από μια παιδούλα οχτώ χρονών, γιατί δεν έχει περιορισμό και να ευλογεί. Θα σταματήσω εδώ; Όχι. Θα αναγκαστείτε όλοι να αποδείξετε την αγάπη σας, να αποδείξετε όχι με λόγια μόνο, το σεβασμό σας, την υπακοή σας, την υποταγή σας στο Θείο Θέλημα.

Όποιος δεν υποτάσσεται στο Θείο Θέλημα αυτομάτως εκπίπτει από τη Χάρη Μου και την Ευλογία Μου, χάνει το Φως Μου, είναι μακράν του Θεού, αυτοτοποθετείται να βασανίζεται μέχρις ότου ανανήψει, μέχρις ότου κατανοήσει τι είχε και τι έχασε, μέχρις ότου διορθωθεί στην πράξη, έμπρακτα και ξαναδώσει εξετάσεις, και εκ τρίτου, όπως ο Πέτρος ηρωτήθη τρεις φορές αν Με αγαπούσε. Έτσι θα σου φερθώ και τώρα άνθρωπε. Θα σε δοκιμάσω αν Μ’ αγαπάς, θα σε δοκιμάσω αν Με κατανόησες, αν Μου αφοσιώθηκες ολοκληρωτικά. Δεν υπόκειμαι σε περιορισμούς, μιλώ όπου θέλω, στα λεωφορεία, στα ταξί, στις ταβέρνες, σε σαλόνια. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ουδείς περιορισμός, δια τον εκφραζόμενον και την ώραν αυτήν Λόγον, Ύψιστον Λόγον του Θεού Πατρός, τον εκπορευθέντα εκ του Θείου Θελήματος ίνα κατανοήσητε Αληθείας κεκαλυμμένας, αίτινες θέλουσιν αποκαλυφθεί εις υμάς, ουχί μόνον δι’ Εμού, αλλά και δι’ άλλων Αδελφών, οίτινες θα λάβουν την Χάριν και την Εξουσίαν εξ Εμού και του Πατρός Μου να αποκαλύπτουν Αληθείας και Θείαν Νομοτέλειαν και Θείας Λειτουργίας της Ψυχής και του Πνεύματος.

Αληθώς σου λέγω Άνθρωπε, αμήν, αμήν λέγω προς σε Ανθρωπότητα, ότι Εγώ Ειμί ο Διδάσκαλος, ο Διδάσκαλός σου ο Νέος και θέλω εκπορεύσει τα ρήματά Μου και τας Βουλάς Μου, αίτινες θέλουσιν τυπωθεί και ανατυπωθεί εις δισεκατομμύρια αντίτυπα, εις όλας τα γλώσσας του Κόσμου, ίνα κατανοήσητε ότι ήγγικεν το τέλος.

Ιδού Εγώ αναγγέλλω υμίν, ότι με το τέλος της Νέας Κοσμικής περιόδου, η γη εξεπλήρωσε τον Κοσμικόν της προορισμόν και θέλει διαλυθεί. Ιδού Εγώ προ τίνος έκλεισα το βιβλίο σου γη και εσφράγισα, ο Νέος Ενανθρωπισθείς Λόγος του Πατρός, ο αρμόδιος διά την Νέαν Κοσμικήν περίοδον, ο Ωμέγα. Εννοήσατε άνθρωποι, ο Ωμέγα, όστις κλείνει το βιβλίον σου Μητέρα γη, ως σε εκάλεσα διά την ανθρωπότητα, ίνα καταστείς και εσύ, αυτόφωτος Ήλιος, λαμπερός, που θα κοσμεί την Πατρική Μου Αγκάλη, διότι είναι το πρώτον Μέγιστον Διδακτήριον όπου κατήλθον τη Βουλή του Πατρός Μου, ίνα φανερώσω Αυτόν εις τους ανθρώπους, ίνα καταδείξω την Αγάπη Μου, ίνα ποτίσω το σώμα σου γη με το Αίμα Μου, ίνα καταστήσω τους κατοίκους σου, οίτινες παρεξέκλιναν της πορείας των, τους μέλλοντας Χριστούς του ενανθρωπιζομένου Σύμπαντος.

Αμήν, αμήν λέγω προς σε, Μητέρα γη, ότι σε ευλογώ να μείνεις πάντοτε ως Αστήρ άλφα μεγέθους εις την Ιστορίαν του Σύμπαντος, διότι οι νέοι Χριστοί θέλουσιν αναφέρει ότι εξεπαιδεύθησαν κάποτε παρά του Ιδιου του Θεού, Ος απέστειλεν αυτούς σ’ έναν Πλανήτη, που σήμερον έχει καταστεί Ήλιος.

Ευλογώ την Αδελφή σου Μητέρα γη, τη Σελήνη και κατονομάζω αυτήν ως πλανήτην Νέον. Δημιουργώ ατμόσφαιραν και συνθήκες επαναπατρισμού πνευμάτων, μη αγαθών, άτινα μέλλουσιν να ασκηθούν εις σκληροτέρας συνθήκας διά να ανανήψουν. Ιδού Εγώ αποστέλλω την Ευλογίαν Μου εις σε. Καλώ σε, Μητέρα Σελήνη, ίνα περιθάλψεις δι’ όσον το Θείο Θέλημα της Ανάρχου Θεότητος σου επιτρέψει, πνεύματα μη συμμορφωθέντα με τας Θείας Βουλάς Μου, με τας Θείας Μου Διδασκαλίας. Αναγάγω το πνεύμα σου Σελήνη μίαν βαθμίδα πλησιέστερον προς Εμέ, την Άναρχον Θεότητα, την οποίαν εκπροσωπώ επί της γης. Αναλύω τα δάκρυά σου Μητέρα γη, Μητέρα, Μητέρα Θεοτόκος, σ’ όσες μορφές σας βλέπω πάνω στη γη. Αναλύω τα δάκρυά σου Μητέρα Μου να πέσουν σα βροχή εξαγνισμού πάνω στη γη και να δημιουργήσουν συνθήκες ζωής και να αποκαθαίρουν τα πνεύματα και να τα ανακουφίζουν από την απότομη μεταβολή της θερμοκρασίας και του ψύχους.

Σε αποστέλλω Ε.Μ. εις τον πλανήτη αυτόν, ίνα καταστείς η Μητέρα αυτού του πλανήτου και διαθρέψεις την εκεί ανθρωπότητα, τα εκεί πνεύματα εις άϋλον μορφήν και όχι φέρουσα σάρκα. Σε αποστέλλω ως Πνεύμα, το οποίον δεν εδήλωσες ακόμη υποταγήν εις τον ενανθρωπισθέντα Λόγον, τον οποίον ηρνήθης.

Πατέρα, απόστειλε το Πνεύμα αυτό από την ώραν ταύτην φέρον Χάριν και Εξουσίαν εξ Εμού Βασιλίσσης Μητρός, συνοδεία τεσσάρων Αρχαγγέλων εκ των υπηρετούντων την δόξαν και το Μεγαλείον Σου και ίνα παραμείνει εκεί, μη δυναμένη να απομακρυνθεί. Αφαιρώ τα έργα σου επί της γης και τα κατακαίω, να μην τα αναγνωρίζουν οι άνθρωποι, να μην τα μελετούν, να μη σκοτίζουν κανένα, να μη διδάσκουν την αποστασία, αλλά να αναγιγνώσκουν την διδαχή του Θείου Λόγου, η οποία εκπορεύτηκε και εκπορεύεται και εξακολουθητικώς θα εκπορεύεται επί του Πλανήτη γη.

Μου αφιερώσατε τη ζωή σας, όσοι ακουμπήσατε την παλάμη σας επάνω στην καρδιά Μου ή στο σώμα Μου, να την κάνω ότι θέλω. Όποιος έχει μετανοήσει και φοβήθηκε του δίνω πίσω τον όρκο του, να μην έχει καμία συνέπεια. Είναι κανείς που έχει μετανοήσει; Όσοι Μου αφιερώσατε τη ζωή σας, που είναι και δική Μου Ζωή, σας αφιερώνω κι Εγώ τη δική Μου την ώρα αυτή. Να έρχεστε να Με βλέπετε, να κάθεστε κοντά Μου, να Μου μιλάτε, να τρώτε μαζί Μου και να κοιμάστε σ’ αυτό το σπίτι. Κάποιος που Με αγαπάει και για την αγάπη του αυτή θα αναφέρεται η προσφορά του, ότι Μου πρόσφερε το σπίτι του να μένω μέσα. Θα αναφερθεί μέσα στη διδασκαλία της Νέας Εποχής, για να μάθετε άνθρωποι, όλοι να κάνετε το ίδιο, γιατί κανείς από σας δεν έφερε τίποτα μαζί του, ούτε πήρε. Πήρατε μόνο, αν είχατε αγάπη και τα δείγματά της, ή αν είχατε κακία, την κακία σας άνθρωποι.

Μία Αδελφή, πολύ τιμημένη από το Θεό κι από Μένα, το ίδιο είναι, πολύ τιμημένη και δοξασμένη ως Αγία Αικατερίνη απεστάλη πλησίον Μου για να σας δώσει το Πρώτο δείγμα του ενανθρωπιζομένου Λόγου Μητέρας σε σκήνωμα γυναικός. Πολλάκις ελάλησα περί Αυτής, διά την ποιότητά της, ότι ουδέποτε είχε, ότι ουδέποτε είχε το επαναλαμβάνω υποδοχήν αρνήσεως, γι’ αυτό ουδέποτε εδοκιμάσθη, πλην ελαφρών Νομιμοτύπων δοκιμασιών, για σας, όχι για κείνη. Και εγκατέλειψε τα πάντα και Με λατρεύει και Με αγαπά και Με εναγκαλίζεται, χωρίς να φοβάται, παρ’ όλη την Άπειρη σεμνότητά της και είναι δίπλα Μου.

Εστάθηκε και στέκεται και είναι πρόθυμη σε ό,τι έργο της ανέθεσα, το διεκπεραίωσε και το διεκπεραιώνει, όχι άριστα μόνον, αλλά σαν Θεά, σας ομολογώ. Και σας έκανε ομιλίες και σας έδωσε δείγματα πολλά. Η Σεμνότητά της, που είναι έκδηλος, κατάδηλος, καταφανής εις την εμφάνισή της και εις το Πρόσωπό της και εις τους οφθαλμούς, οι οποίοι αντικρίζουν κι αντιφεγγίζουν κι αντανακλούν το Θείο Μεγαλείο της Ψυχής που φέρει. Και είναι δίπλα Μου χωρίς κανένα περιορισμό. Και τη δοκίμασα επανειλημμένως Εγώ ο Ίδιος και τη λάτρεψα και Εγώ και την Αγαπώ και την κρατώ από το χέρι σαν πολύ πολύτιμο θησαυρό που Μου εμπιστεύθηκε ο Θεός να περπατά μαζί Μου, άνθρωποι, στη γη, για να σας διδάξει την Θεία Αγάπη του Θεού-Μητέρα.

Θα την παρακαλέσω να σας δώσει ένα δείγμα η Ταπεινότητα της, η Απέριττη εμφάνισή της, ο Λόγος της ο Άπειρος, η Εξουσία της Μητέρας.