Αγαπάτε άνθρωποι…

Του απόκρυφου μυστηρίου, που συνδέει δύο ψυχές στο δρόμο της ζωής τους πριν ακόμη γνωριστούν, στον Ουρανό απλώνονται οι πέπλοι του που εξελίσσονται στη γη. Και τα βάσανα των θνητών και τα δάκρυα που χύνονται σε κάθε επιδιωκόμενο σκοπό σταλάζουν από την αθάνατη πηγή της ζωής, για να κάνουν εμφανέστερη της ευτυχίας την εκδήλωση. Και το πεπρωμένο που ρυθμίζει τις σχέσεις των ατόμων και διαγράφει το δρόμο που θ’ ακολουθήσουν σκιάζει με μελανά σύννεφα το μέλλον τους για να αισθανθούν αργότερα τις ζωόλουστες ακτίνες του ηλίου της πραγματοποίησης των ονείρων τους. Και το ζευγάρι αυτό θα περάσει απ’ όλες τις δοκιμασίες και τρικυμίες για να φτάσει στο λιμάνι της εκπλήρωσης του πόθου τους. Όσα εμπόδια κι αν εγερθούν μπροστά τους, όσα κακά κι αν συνοδεύσουν της ένωσής τους την επιδίωξη, το πεπρωμένο που τους έριψε στη γη για να ενωθούνε, θα τα σκορπίσει.

Ο κόσμος αν γνώριζε πως η πίκρα της ζωής είναι ο πρόδρομος της ευτυχίας δεν θ’ ανησυχούσε με της απελπισίας τη βαρυθυμία, αλλά θα καρτερούσε με της υπομονής την αντοχή το καλό στο βαθυλάσπωτο αυλάκι της δυστυχίας. Κανένα καλό δεν γίνεται στον κόσμο χωρίς πικρίες και βάσανα και κανένα κακό δεν εξακολούθησε να παραμένει κακό χωρίς να συναποφέρει κάποιου καλού τα αποτελέσματα. Ο άνθρωπος μόνο από την ατέλειά του χτυπάει αδιάκοπα το κεφάλι του σε κάθε κακοτυχία, χωρίς να ξέρει πως η δοκιμασία του αυτή για καλό του δόθηκε. Πονάει στις θλίψεις που στα βάθη τους εγκλείεται ο σκοπός μιας ανώτερης ευτυχίας και γελάνε με το μειδίασμα της πρόσκαιρης χαράς που δε βραδύνει να δύσει μόλις το φέγγος της ανέτειλε στον ορίζοντα της ζωής τους.

Ο Κόσμος ο Πνευματικός εξευρέθει από του Πατέρα Μου την Εκπνοή για να κυριαρχήσει της ύλης και να υποτάξει υπό την πνευματικότητά του την Άπειρη Δημιουργία. Οι πόνοι του μοιάζουν με τη φωτιά που πυρώνει το σίδερο για να το κάνουν μαλακότερο και για να προσαρμοστεί στο σχήμα που θα του δώσει ο Πλάστης Δημιουργός.

Μην αποκαρτερήστε άνθρωποι, Αιώνιοι και Αθάνατοι θεράποντες της Αιωνιότητας. Μη βαρυγκωμάτε με της δοκιμασίας σας τα βάσανα, μην πονάτε με το δηλητήριο, που το κακό ξεχύνει να σας θανατώσει. Όταν πιστεύετε στη σωτηρία σας και στη δύναμη του Καλού γρήγορα θα επανακτήσετε τις δυνάμεις σας.

Αγαπάτε τον κόσμο ανεξαιρέτως φίλων και εχθρών και τη ζωή με όλα τα βάσανά της. Αγαπώντας τους εχθρούς σας αποπλύνετε τη δηλητηριώδη πληγή του κακού και καθιστάτε τα βέλη του άχρηστα. Απ’ τη ζωή την ανθρώπινη η ευτυχία ανελίσσεται στα ουράνια. Κι απ’ του πόνου τ’ ανυπόφορο κέντρισμα η ευτυχία ξεφυτρώνει. Αγαπάτε άνθρωποι.

Τρεις Ιστορίες Ένας Νομος: Ο Μουγγός