Περί του Ἔργου του Ιωάννη Σταματιάδη

Ἀνοίγω τό θέμα. Οἱ Θεῖοι Λόγοι εἶναι Βουλή τοῦ Πατρός Μου καί Πατρός ὅλων μας, νά διασπαροῦν ἀπό τὴ γῆ εἰς τά Ἄπειρα Σύμπαντα, ὅπου φυσικά κατοικοῦν λογικά ὄντα.

Ἀρχιστράτηγε Μιχαήλ ἔχων Ἐξουσίαν λάβει Πατρός καλῶ σε εἰς τήν γῆν, ἵνα προσκομίσεις τήν ὥραν ταύτην πλησίον Μου καί φανερωθοῦν δύο πνεύματα, τά ὁποῖα ὑπέστησαν μεταλλαγήν καί δονοῦνται σήμερον εἰς τό μῆκος κύματος τοῦ λαλοῦντος, ὅστις Εἰμί Ἐγὼ.

Ἀναφέρω Κύριε ὅτι ἐνώπιόν σας ἵστανται δύο Ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ, ὡς καλοῦνται.

Ὅτε ἤμην εἰς τήν γῆν, (ὁμιλεῖ τό ἓν πνεῦμα) ἔφερον ὄνομα καί ἐλεγόμην Ἰωάννης Σταματιάδης. Ἤκουα τήν φωνήν Σου Διδάσκαλε ἐπὶ σειράν ἐτῶν καί κατέγραφα ὅσα Μοί ὑπαγορεύσατε. Κλείνω γόνυ Ἐνώπιόν Σου Κύριε καί Θεέ μου καί Σὲ εὐχαριστῶ διά τήν τιμήν, τήν ὁποίαν μοί προσὲδωσες ἐν τῇ Ἀπειρότητι τῆς Ἀγάπης Σου καί ἔλαβον τό χάρισμα νά λαλῶ ἐνώπιόν σας τήν ὥραν αὐτήν. Ὑποστέλλω τόν ἑαυτόν μου, τόν ἄλλοτε γήϊνον ἑαυτόν μου, ἵνα λαλήσω καθαρώτερον: Ἀδελφοὶ μου Ἕλληνες, τήν χώραν ταύτην ἠγάπησα σφόδρα. Επὶ ἥμισυ περίπου αἰῶνα κατέγραφα τάς Βουλάς τοῦ Κυρίου μου καί νῦν εὑρισκόμενος εἰς κατάστασιν πλήρους ταυτότητος καί ἑνότῃτος μετ’ Αὐτοῦ πάλλομαι καί δονοῦμαι ὡς Λόγος. Κατασπάζομαι τήν δεξιάν σου Ἀδελφέ, πού ἐλέγεσο κάποτε Διονύσιος καί χαίρω διότι μοῦ δίδεται ἡ εὐκαιρία νά ἑκφράσω ἐνώπιον τῶν παρισταμένων τήν χαράν μου, ὅτι τό Ἔργον τό ὁποῖον ἤρχισα ἐπί τῆς γῆς ἔλαβε ἐξέλιξιν τοιαύτην, διά τῆς χειρός σου Ἀδελφὲ μου Ἰωάννη καὶ θὲλει λάβει πολύ μεγάλην ἔκτασιν, καθ’ ὅσον εἶμαι εἰς θὲσιν νά γνωρίζω εἰς τήν μέλλουσαν νά ἐνανθρωπιστεῖ ἀνθρωπότητα. Ἀσπάζομαι ἕνα ἕκαστον τῶν παρευρισκομένων ἀδελφῶν καί σὲ φιλῶ μὲ ὅλη μου τήν ἀγάπη Ἀδελφὲ Διονύση. Εἶσαι πολύ ἐκλεκτός γιά νά γίνεις ὁδηγητής τέτοιων πνευμάτων. Σοῦ χρωστᾶ εὐγνωμοσύνη ἡ Ἑλλάδα καί ἡ ἀνθρωπότητα.

Ὁ ὁμιλῶν εἶναι πολύ συγκινημένος καί δάκρυα τρὲχουν ἀπό τά μάτια του. Κλαῖς, λὲει τό ἄλλο πνεῦμα. Κλαῖς; Τί εἶσαι ἄρρωστος; Ξέρω πόσο μ’ ἀγαπᾶς. Τά ξέρω γιατί εἶμαι ἑνωμὲνος μέ τό Διδάσκαλο. Θυμᾶσαι;

Θεοχάρη σ’ εὐχαριστῶ. Ἤσουνα καλός δάσκαλος. Σοῦ φιλῶ καί ἐγώ τό χέρι.

Ἀνάστησέ με ἀπό ἐντός Σου σάν Ἰωάννη, σάν Ἀβραάμ, σάν Ἀβακοὺμ, σάν Ἠσαΐα, σάν Ἰερεμία διότι ἐντὸς Σου Διδάσκαλε καί Λόγε τῆς Νέας Κοσμικῆς Περιόδου εἰσίν ἐγγεγραμμένα τά πάντα.

Ἀποσυρόμεθα καθ’ ὅσον ἐπετελέσαμεν τό καθῆκον μας, ἵνα παρουσιάσωμεν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων τίς Βουλές τοῦ Θεοῦ.

---

Γ΄ Ομιλιών της πολυγραφημένης έκδοσης “Εσωτερικός Χριστιανισμός” ΕΛΚΕΧ.