Νέα Άμπελος
Νέα Άμπελος
Μήν ἀφήνετε τὸν χρὸνο νά κυλάει, γιατί δέν ξέρετε σέ ποιά στιγμή χτυπάει γιά τόν καθένα ἡ ὥρα τῆς ἀναχώρησης. H προηγούμενη στάση σας ἦταν «θέλω νά Χριστοποιηθῶ» ἤ «θέλω νά καλλιεργηθῶ». Τώρα ὅμως πρέπει στό νοῦ σας πρῶτα νά φυτέψετε τήν φράση «θέλω νά ἐργαστῶ γιά τό πιστεύω μου». Τότε, συστηματικά, ἐπίμονα, πέρα ἀπό τήν ἀτομική σας καλλιέργεια, τίς ἀτομικές προσευχές, θά ἔχετε σάν ἔργο τῆς ζωῆς σας, σάν ἔργο τῶν καθημερινῶν σας ἀπασχολήσεων καί τό πῶς νά βοηθήσετε κάποια ψυχή.
Ἀδελφοί, θά ξεκινήστε μέ τήν νέα τοποθέτηση ὅτι «θέλω νά ἐργαστῶ». H προηγούμενη στάση σας ἦταν «θέλω νά Χριστοποιηθῶ» ἤ «θέλω νά καλλιεργηθῶ». Τώρα ὅμως πρέπει στό νοῦ σας πρῶτα νά φυτέψετε τήν φράση «θέλω νά ἐργαστῶ γιά τό πιστεύω μου». Τότε, συστηματικά, ἐπίμονα, πέρα ἀπό τήν ἀτομική σας καλλιέργεια, τίς ἀτομικές προσευχές, θά ἔχετε σάν ἔργο τῆς ζωῆς σας, σάν ἔργο τῶν καθημερινῶν σας ἀπασχολήσεων καί τό πῶς νά βοηθήσετε κάποια ψυχή.
Σκεφτεῖτε ἕνα πελώριο τσαμπί ἀπό σταφὺλια. Κάθε ρόγα εἶναι χωριστή, ὡστὸσο ὅλες συνδέονται ἀπό τόν ἴδιο μίσχο. Ἔτσι ἡ ἀνθρωπότητα ἔχει ἕνα κοινό κορμό, μιά κοινή χορδή, πού συνδέει τά διάσπαρτα αὐτά δημιουργήματα σέ ὅλη τή γῆ. Φαντὰζεστε ὅτι κάποτε θά φθάσει ἡ ἀνθρωπότητα στό σημεῖο νά θεωθεῖ, δηλαδή νά χάσει κάθε ἴχνος ἀπό τήν κατώτερη ὑπόστασή της καί νά ξαναγίνει πνεῦμα Θεϊκό ὅπως δημιουργήθηκε. Ἀλλά φαντάζεστε ὅτι ἕνα τμῆμα της θά φτάσει κάποτε σέ αὐτό τό σημεῖο, ἐνῶ ἄλλο θά εὑρίσκεται σέ ἀτέλειωτες χιλιομετρικές ἀποστάσεις; Σᾶς βεβαιῶ ὅτι αὐτό δέν μπορεῖ νά γίνει. Πρέπει ὅλο τό τσαμπί νά κοπεῖ μαζί, ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα θά πρέπει νά ἐπανέλθει στήν πρωταρχική κατάσταση πού βρισκὸταν ὅταν δημιουργήθηκε. Μπορεῖ ἕνας νά προπορεὺεται, ἄλλος νά καθυστερεῖ, ἀλλά οἱ πόρτες τοῦ Οὐράνιου κόσμου δέν θ’ ἀνοίγουν καί θά κλείνουν γιά κάθε ψυχή. Θά κλείσουν κάποτε γιά ὁλόκληρη τήν ἀνθρωποτητα. Βιαστεῖτε λοιπὸν ἐσεῖς πού φέρνετε τό μεγάλο φορτίο στούς ὤμους σας, νά ἔχετε γίνει γνῶστες ἀποκαλύψεων, ἀνακοινώσεων καί νά εἶστε καί φορεῖς εὐλογίας. Συνεργαστεῖτε ἀναμεταξύ σας, συνεργαστεῖτε μέ ὅσους ἀδελφούς πιστεὺετε ὅτι μποροῦν νά βοηθήσουν σ’ αὐτόν τόν ἀγῶνα.
Μήν ἀφήνετε τὸν χρὸνο νά κυλάει, γιατί δέν ξέρετε σέ ποιά στιγμή χτυπάει γιά τόν καθένα ἡ ὥρα τῆς ἀναχώρησης. Καί τότε ὅταν περάσετε μπροστά ἀπό τήν Μεγάλη Πόρτα, ὁ Κύριος θά σᾶς πεῖ «δῶσε μου τά τάλαντα πού σοῦ ἐμπιστεύθηκα» καί σεῖς τί θά δώσετε; Σᾶς βεβαιῶ ὅτι ὅλες οἱ ὑλικές ἀσχολίες σας πού ἔχουν τόσο ἐντυπωσιακά καλύμματα, τόσες ἐντυπωσιακές ἐτικέττες, ὅπως κοινωνική ὑπόσταση, οἰκογενειακές φροντίδες, ἐπάγγελμα, ὅλ’ αὐτά δέν εἶναι χρυσός πού μπορεῖ νά κατατεθεῖ στήν τράπεζα, στήν δική σας καρτέλλα. Μόνον ὁ χρυσός τῆς ψυχῆς σας εἶναι αὐτὸς πού θά σᾶς βοηθήσει ν’ ἀναρριχηθεῖτε στά ὑπόλοιπα ἐξελικτικά σκαλοπάτια.
Ἔτσι καί τώρα θά πρέπει νά κάνετε μία ἀνακατάταξη καί νά βάλετε τό Πνευματικό θέμα στήν πρώτῃ θὲση. Τότε μόνο θά μπορεῖτε νά πεῖτε ὅτι ὀδηγεῖτε τὸν ἑαυτόν σας ἐκεῖ πού ἐσεῖς θέλετε. Γιατί ἄν αὐτή τή στιγμή ἡ ψυχή σας ἀγάλλεται, συγκινεῖται, τέρπεται καί ἀναγνωρίζετε καί μέ τό νοῦ καί ὅλη ἡ ὑπόστασή σας συμμαχεῖ καί συμφωνεῖ, ὅτι μεγαλύτερος σκοπός καί εὐτυχία δέν εἶναι παρά ἡ ἓνωση μέ τό Θεό, τότε βάλτε αὐτό προμετωπίδα σέ ὅλη σας τή ζωή.
Νέλλη Θεοδώρου, 28/3/1982
