Η ανάγκη της Ενότητας

Ο Δάσκαλος έλεγε: «Φέρεστε και συμπεριφέρεστε μεταξύ σας κατά τρόπον άψογο, αδελφικό. Δείχνετε σεβασμό απέναντι στον αδελφό σας, αγάπη, στοργή, συγκατάβαση, μακροθυμία και όλες εκείνες τις αρετές, με τις οποίες πρέπει να είσαστε ενδεδυμένοι».

Η ζωή μου χωρίς εκείνον έπρεπε, και πρέπει, να συνεχίσει όπως ο ίδιος με είχε διδάξει και καθοδηγήσει. Συνεχίζω την πορεία μου πιο υπεύθυνα και με την επίγνωση πως, πλέον, στο κάθε μου λάθος δεν είναι εκείνος κοντά μου για να το διορθώσει.

Όλοι πρέπει να γίνουμε, να είμαστε οι θεματοφύλακες του έργου που διδαχθήκαμε. Και θεματοφύλακες θα πει να διακηρύττουμε το έργο και τα μηνύματά του, όπως τα διδαχθήκαμε από τον Δάσκαλο, και να διορθώνουμε με παρρησία τα κακώς κείμενα, είτε γραπτά είτε προφορικά υφίστανται. Ακόμη, να διορθώνουμε κάθε παραποιημένη έννοια των λεγομένων του και να φανερώνουμε την αλήθεια, όπως μας τη φανέρωσε εκείνος και όχι όπως εμείς την αντιληφθήκαμε, γιατί η δική μας αντίληψη, για πολλούς λόγους, μπορεί να παραποιήσει τα λεγομενά του, ακόμη και τα γραφόμενά του. Το θέμα της αντίληψης είναι πολύ σοβαρή κατάσταση για τον κάθε άνθρωπο.

Εξαρτάται από πολλά, ώστε να πετύχεις να έχεις αντίληψη καθαρή. Ένα από αυτά, το πιο σημαντικό, είναι η καθαρότητα των κέντρων, της ψυχής και της συνείδησης, κάτι που ακόμα δεν είναι σε σταθερή κατάσταση μέσα στον άνθρωπο.

Όμως, μου λείπουν οι αδελφοί. Όλοι! Νομίζω πως η αγάπη, που πρέπει να φανερωθεί από τη μεταξύ μας επαφή, θα πυροδοτούσε την πνευματική μας εξέλιξη αυτή την εποχή. Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές η καθημερινότητα μάς απορροφά, ενώ, όταν ήταν κοντά μας ο Δάσκαλος, δεν μας άφηνε να καθηλωνόμαστε από αυτήν, πάντοτε είχε και κάποιο ερέθισμα, ώστε να μας ενεργοποιεί. Τώρα, πολλές φορές μας ενεργοποιούν τα γεγονότα που μας περιβάλλουν – και είναι σκληρός ενεργοποιητής.

Χαίρομαι, όταν άνθρωποι που περάσανε από την ομάδα μου έχουν σταθερή την πίστη προς τον Θεό και συνεχίζουν να προσεύχονται και να παρατηρούν τον εαυτό τους, για να καλυτερεύουν την υπόστασή τους, συνειδητοποιώντας τον προορισμό τους. Νιώθω πως, ό,τι μάθανε, δεν πήγε χαμένο. Κάπως έτσι πρέπει να νιώθει και ο Δάσκαλός μου, πιστεύω.

Διαβάζοντας διάφορα βιβλία, ακούγοντας θεωρίες, βλέποντας κάποιες εκπομπές στην τηλεόραση ή ντοκιμαντέρ, ενθουσιάζομαι από την τέλεια διδασκαλία που έχω λάβει από τον Δάσκαλό μου. Και αυτό, γιατί σήμερα αναγνωρίζω στις διδαχές του πόσο βάθος και αλήθεια εμπεριέχουν. Εκείνος γνώριζε πολλά και δεν κρατούσε τίποτε κρυφό για τον εαυτό του. Τα πάντα μας τα δίδασκε, κι ας μην ήταν εύκολο να τα αφομοιώσουμε όλα.

Η κύρια διδαχή του ήταν ο άνθρωπος να ξανασυνδεθεί με τον Θεό, να μάθει να ενώνεται μαζί Του, να καλλιεργήσει την προσωπικότητά του και να μετουσιώσει τον κατώτερο εαυτό σε ανώτερο. Θα πει κάποιος: «Όλες οι Σχολές, που ασχολούνται με τον αναβιβασμό του ανθρώπου, το ίδιο διδάσκουν». Συμφωνώ. Όμως το έργο που έκανε ο Δάσκαλός μου είχε κάτι που δεν έχουν όλες οι άλλες Σχολές. Και αυτό είναι η Θεία Χάρη που παρέχεται στον άνθρωπο από το Έλεος του Πατέρα.

Δεν έχω γνωρίσει άλλον Δάσκαλο που να ενεργοποιεί Θεία Χάρη στον πλησίον του, και όχι με λόγια, αλλά στην πράξη και με δείγματα καθημερινά. Όσοι περάσανε από δίπλα του αποδεδειγμένα φέρουν Χάρη Θεία, είτε το πιστεύουν είτε όχι. Σε περίπτωση ανάγκης, πολλοί έχουν ενεργοποιήσει αυτή τη Χάρη και έχουν τα ανάλογα δείγματα.

Στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο (κεφ. Γ΄ 27) γράφει: «Δεν δύναται ο άνθρωπος να λαμβάνη ουδέν, εάν δεν είναι δεδομένον εις αυτόν εκ του ουρανού». Με αυτή τη ρήση μας φανερώνει πως η Χάρη του Θεού δεν είναι κάτι που ο άνθρωπος έλκει χωρίς το Θέλημα του Πατέρα. Η Θεία Χάρη δεν δίνεται στον άνθρωπο, για να νιώσει διαφορετικός από τον άλλον, αλλά για να την προσφέρει στον συνάνθρωπό του με σεβασμό, πίστη και αγάπη.

Λέγοντας πίστη, εννοούμε την ενσυνείδητη πίστη και όχι αυτήν που εκδηλώνουμε από άγνοια ή φόβο, πιστεύοντας ότι ο Θεός είναι εκδικητικός ή τιμωρός. Ο Θεός υπάρχει εντός των ανθρώπων και δεν πρέπει πια να είναι σε αδράνεια. Οφείλουμε να φανερώσουμε τη Δύναμή Του μέσω του λόγου μας, της σκέψης μας, των πράξεών μας, της αγάπης μας, μέσα από την αύρα μας. Οφείλουμε να αγκαλιάζουμε τον αδελφό μας και αυτός να νιώθει την αγάπη μας να τον αναζωογονεί, να τον πυροδοτεί, να τον καίει και να ζεσταίνει την ψυχή του.

Ο Δάσκαλος μάς έλεγε: «Εγώ δεν έχω μαθητές, ο Λόγος έχει μαθητές και πάντα εν Ονόματί Του θα πράττετε». Διαβάζουμε στον Απόστολο Ιωάννη: «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους» (Ιωάν. κεφ. ΙΓ΄ 35). Σε ένα άλλο σημείο λέει: «Εν εκείνη τη ημέρα σεις θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι εν τω πατρί μου και σεις εν εμοί και εγώ εν υμίν» (Ιωάν. κεφ. ΙΔ΄ 20).

Και ο Δάσκαλος έλεγε: «Θα έλξετε τον Κύριο από τις αγαθές σας πράξεις, από την ποιότητα των σκέψεών σας, από την ποιότητα των λόγων σας, από τα έργα σας, από την αγάπη σας. Θα έλξετε τον Κύριο, εφόσον Τον πιστεύετε, εφόσον προσεύχεσθε σε Αυτόν και Τον επικαλείσθε. Τον έλκουν οι ψυχές και τα πνεύματα που Τον θέλουν, Τον πιστεύουν, Τον λατρεύουν και Τον επιθυμούν διακαώς. Πρέπει να εκμηδενιστεί το ανθρώπινο «εγώ» και στη θέση του να ακουστεί εκείνο το άφθαστο, το μοναδικό, το τέλειο: “Εγώ ειμί ο ζων Θεός, ο Λόγος ο ευλογών πάσαν την δημιουργίαν”».

Κάθε μέρα, από τότε που αναχώρησε, διάφορα γεγονότα μου καταδεικνύουν πόσο δύσκολη είναι η πνευματική πορεία. Σα να είναι ο δρόμος επάνω σε ένα ξυράφι, και άρα τα βήματα πρέπει να γίνονται με πολλή προσοχή και ισορροπία.

Έχουν περάσει χρόνια από την αναχώρησή του. Σκέπτομαι να ξαναεπιχειρήσω μία προσπάθεια για συνάντηση με τους αδελφούς δασκάλους. Είναι μία ανάγκη του «είναι» μου. Κάνοντας αυτή τη σκέψη και πιστεύοντας στη βοήθεια του Δασκάλου, κάνω τα δύο πρώτα τηλεφωνήματα. Διαπιστώνω πως νιώθουν και αυτοί οι αδελφοί την ίδια αναγκαιότητα. Η ψυχή μου αναπτερώνεται. Με πολλή αγάπη στην ψυχή, κάνω προσευχή, ώστε να τα καταφέρω. Ακούω τη φωνή του Δασκάλου μέσα μου, παίρνω χαρτί και μολύβι και γράφω: Αδελφός πνευματικός θα πει ότι έχει τον ίδιο στόχο, την ίδια πορεία, την ίδια ευλογία από τον ίδιο Απεσταλμένο του Θείου Σχεδίου.

Σας ενώνει άρρηκτα η Ευλογία που λάβατε, σας ενώνει το Έλεος του Θεού, σας ενώνει ο ένας προορισμός- και δεν είναι επιλογή δική σας, αλλά ο Θεός σάς επέλεξε. Σας ενώνει ο Δάσκαλος, που μεσιτεύει για εσάς και σας ελεεί.

Αυτό που σας διαχωρίζει είναι το «εγώ» σας και τα λάθη του παρελθόντος, που τόσο επιπόλαια δημιουργήσατε, η κρίση και η κατάκριση, που πηγάζει από την έλλειψη αγάπης σας. Ο Θεός σάς ελέησε, και εσείς δεν μπορείτε να ελεήσετε ο ένας τον άλλον; Λέγεστε αδελφοί στα πνευματικά πεδία, έχετε ενώσεις άρρηκτες, και όποιος δεν το αποδέχεται αυτό ας μάθει ότι οι ενώσεις αυτές θα σας φέρουν αντιμέτωπους σε κάποια χρονική στιγμή – τότε όμως θα έχετε υποστεί και τις ανάλογες συνέπειες.

Αν δεν μπορείτε να συγχωρέσετε τον αδελφό σας, τότε ποιον μπορείτε; Μην απατάσθε ότι κάνετε Έργο Θεού, έργο ανόδου, έργο που εγώ σας δίδαξα, γιατί αυτός που «κρατάει» εναντίον του αδελφού του δεν έχει απελευθερωθεί ακόμη από το «εγώ» του, και αυτό το «εγώ» δεν περνά τις πύλες της Αλήθειας.

Όλοι λαμβάνετε από τις ίδιες τις γνώσεις που έχετε καταγράψει στη συνείδησή σας. Το κανάλι επικοινωνίας για την Αγάπη που σας άνοιξα και σας οδήγησα έχει κλείσει, όπως και το κέντρο της Θείας Αγάπης σας. Εγώ συγχώρησα και συγχωρώ όλους, δεν κρατώ σε κανέναν τίποτα, γιατί θέλω να παραμείνω ελεύθερος. Το ίδιο να κάνετε και εσείς. Κρατήστε ό,τι σας ενώνει – και σας ενώνουν πολλά και σημαντικά για την πνευματική σας εξέλιξη.

Μεταφέρετε τις διδασκαλίες μου, ο κάθε ένας διαφορετικά, με τον δικό του τρόπο, όμως οι συντεταγμένες οδηγούν στην ένωση του ανθρώπου με τον Θεό. Αυτό είναι το έργο της νέας εποχής και αυτό σας δίδαξα και σας κατέδειξα. Αν δεν ανοίξετε το κέντρο της Θείας Αγάπης, δεν θα μπορέσετε να νιώσετε ελεύθεροι.

Η Αγάπη έχει δώδεκα στάδια, όπως δώδεκα ήταν και οι μαθητές του Χριστού. Εσείς όλοι οι χρισμένοι δάσκαλοι εκπροσωπείτε αυτά τα στάδια· μόνο όταν είσαστε ενωμένοι μπορείτε να εκδηλώσετε αυτά τα στάδια. Δεν έχετε το δικαίωμα να τα διαμοιράζετε, κρίνοντας ο ένας τον άλλον, διότι δεν γνωρίζετε πως αυτά τα δώδεκα στάδια έχουν προορισμό να καταδειχθούν από το Έργο, που είναι Θείο. Αυτά τα στάδια έχουν ποικίλες ποιότητες και αναφάνηκαν πρώτα στο πρόσωπό μου. Εγώ δεν σας ξεχώρισα, δεν σας έκρινα, αλλά σας ευλόγησα. Το ίδιο να κάνετε και εσείς.

Την κάθε ποιότητα που εκδηλώνεται στο Έργο μου την οριοθετείτε και την κρίνετε, βάζοντας και από μία ετικέτα. Είναι λάθος σας, γιατί η ετικέτα καθηλώνει εσάς που τη βάλατε, και αυτός που τη φόρεσε μπορεί πιο γρήγορα να αλλάξει ποιότητα, χωρίς εσείς να μπορείτε να το δείτε, γιατί έχετε στην καρδιά σας και στη συνείδησή σας την ετικέτα που του βάλατε.

Τα στάδια και οι ποιότητες της Αγάπης είναι όλες Θείες- σήμερα είναι ακόμη και του Ιούδα, γιατί η θυσία μου μετουσίωσε κάθε ατέλεια και κάθε στοιχείο προδοσίας σε προσφορά και θυσία. Ο Ιούδας έχει Θείο έργο προσφοράς και θυσίας, δεν υπάρχει Ιούδας προδότης. Η προδοσία είναι κατάσταση έξω από τις δώδεκα ποιότητες και στάδια που σήμερα πρέπει να φανερώσετε.

Όλοι λάβατε ευλογία και είστε ενωμένοι με πνευματικούς λώρους άρρηκτους, που δεν είναι στο χέρι σας να τους αποκόψετε. Νομίζετε πως έχετε αποκοπεί, στην πραγματικότητα ανακυκλώνεστε μεταξύ σας και, όσο δεν συγχωρείτε αυτά που κατακρίνετε ως λάθος στους αδελφούς σας, θα είστε στο στάδιο της ανακύκλωσης και ποτέ δεν θα νιώσετε ελεύθεροι. Στην πορεία της Θέωσης του ανθρώπου, που σας δίδαξα, η ενότητα είναι αναγκαία, γιατί η Ευλογία που λάβατε δεν γίνεται να εκδηλωθεί τεμαχισμένα. Οι λώροι που σας ενώνουν θα σας πνίξουν, θα σας φέρουν ανισορροπία. Δεν θα ακυρώσουν την αποστολή σας, αλλά θα νομίζετε πως προχωράτε σωστά και πως όλα πάνε καλά, όμως αυτό θα είναι στάδιο πλάνης.

Ακούγεται να λέτε πως με προδώσανε ορισμένοι αδελφοί σας. Πιστεύετε πως εγώ δεν τους έχω συγχωρήσει; Δεν ήταν Θεού Θέλημα, ό,τι και αν έγινε; Πιστεύετε πως εσείς κατευθύνετε το Έργο του Θεού; Πιστεύετε πως είναι της βούλησής σας τα λάθη σας και όχι από τον Θεό; Τότε δεν πιστεύετε ότι το Έργο που σας δίδαξα ήταν και είναι κατευθυνόμενο από τον Θεό, αλλά πιστεύετε πως οι άνθρωποι το κατευθύνουν. Τα στάδια και οι ποιότητες είναι Θείες και τις εκδηλώνετε εναλλασσόμενα όλοι σας. Πρέπει, για να έχουν δύναμη προς εκδήλωση, να ενωθούν με μία αδελφική αγάπη, κατανόηση, και πάντα προς υψηλότερους στόχους.

Πιστεύετε πως διαχύθηκα στους μαθητές μου, και σωστά το πιστεύετε. Πώς λοιπόν απορρίπτετε τον μαθητή, στον οποίο εγώ κατοικώ; Μήπως απορρίπτετε εμένα; Μη φανταστείτε πως έκανα επιλογή σε ποιους διαχύθηκα, γιατί τότε δεν έχετε καταλάβει τίποτα από το Έργο μου. Σε όποιον άνθρωπο έδωσα Ευλογία, εντός του κατοικώ, είτε έμεινε στο Έργο είτε απομακρύνθηκε, γιατί η Ευλογία που του έδωσα δεν ήταν δική μου, αλλά του Θεού. Οι Ευλογίες που έδωσα ήταν η πόρτα που μου επέτρεψε να ενωθώ με τον άνθρωπο και η πόρτα αυτή δεν κλείνει ποτέ, μέχρι να ενωθεί ο ευλογημένος άνθρωπος ενσυνείδητα μαζί μου, γιατί τώρα είναι στο στάδιο που είμαι εγώ ενωμένος μαζί του. Η ενότητά του, τότε, θα είναι ενότητα με τον Θεό.

Η Ευλογία που δίνετε στον κάθε άνθρωπο είναι η πόρτα που, όταν εγκαταλείπετε το σώμα σας, θα εισέλθετε εντός της ψυχοπνευματικής του υπόστασης και θα επιτρέπεται να λειτουργείτε, σώζοντας την εκάστοτε οντότητα και ανεβάζοντας αυτήν σε Θεία πεδία, έως ότου η κάθε οντότητα φτάσει το επίπεδο εξέλιξής σας και ενωθεί μαζί σας. Έτσι, σαν μπουκέτα, θα γίνει η επιστροφή στον Πατέρα Δημιουργό μας. Εγώ βοηθώ, διαχεόμενος εντός σας, όμως και η δική σας ανοδική πορεία είναι σημαντική, για να γίνει η πλήρης ένωσή μας.

Ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, τους εχθρούς σας, την οικογένειά σας, τους φίλους σας και τους αδελφούς σας. Η κάθε Ευλογία δεν χάνεται ανά τους αιώνες. Οι Ευλογίες και οι Χάρες του Θεού δεν είναι «σήμερα σου δίνω και αύριο σου το παίρνω». Είναι αναλλοίωτες, είναι Θείες, είναι φωτιά.

Προσέχετε μην καθηλωθείτε υποτιμώντας καμία Χάρη και καμία Ευλογία, από οπουδήποτε και αν εκδηλώνεται. Φοβάστε μη χάσετε τη Χάρη ή την Ευλογία που λάβατε, ή πως κάποιος αδελφός την έχασε. Αυτό είναι λάθος. Ο Θεός δεν είναι δανειστής, για να παίρνει πίσω ό,τι έδωσε. Το ίδιο να κάνετε και εσείς. Δώστε αγάπη, έλεος, κατανόηση και μη χρεώνετε κανέναν για τίποτα. Διαγράφω από τη μνήμη σας ό,τι είναι αιτία για να σας δεσμεύει, να σας καθηλώνει, ώστε να γνωρίσετε την ελευθερία της ψυχοπνευματικής σας υπόστασης.

Τα δώδεκα στάδια είναι: Θαλπωρή, Κατανόηση, Τρυφερότητα, Συγχώρεση, Πίστη, Παρρησία, Συμπόνια, Ανιδιοτέλεια, Προσφορά, Αλληλεγγύη, Αφιέρωση και Θυσία. Αυτά τα στάδια θα εκδηλωθούν εναλλασσόμενα από τους χρισμένους δασκάλους μου, μόνο όταν υπάρξει ενότητα και συνεργασία. Το κάθε στάδιο θα εκδηλωθεί από όλους σας, για να βιώσετε τη Θεία Αγάπη. Στην πορεία σας δεν πρέπει να στερείστε κανενός σταδίου.

Κάνοντας ένα βράδυ προσευχή, η αγάπη πλημμύρισε την ψυχή μου. Έλαβα τα επόμενα λίγα λόγια και, κλείνοντας με αυτά, αφήνω τον αναγνώστη να διακρίνει από πού προέρχονται:

«Όποιος ισχυρίζεται πως με αγαπά, να το δείξει συνεχίζοντας το Έργο μου, το Έργο του Θεού, που χωρίς διάκριση σας κάλεσε, για να γίνετε το Φως του κόσμου. Μην κρίνετε με τα δικά σας κριτήρια, γιατί δεν έχετε ακόμη Αγάπη και αντικαθρεφτίζετε τις δικές σας ευθύνες και λάθη στους άλλους αδελφούς σας. Και όποιος το κάνει, είναι ο ίδιος λάθος, σύμφωνα με τον Νόμο της Αγάπης. Και εξηγώ γιατί: Το Έργο μου διδάσκει την Προσφορά και το Έλεος. Αν το πιστεύετε, ζητήστε Έλεος για τους αδελφούς σας και μην τους καταδικάζετε, γιατί αυτό που ζητάτε και καταμαρτυρείτε εναντίον τους σε μένα το καταμαρτυρείτε, επειδή εγώ ζω εντός αυτών και δεν με αναγνωρίσατε, εφόσον οι οφθαλμοί σας έχουν θαμπώσει από την έλλειψη Αγάπης. Αυτός που με αγαπά θα γονατίσει και θα ζητήσει το Έλεος και θα το προσφέρει σε αυτόν που το έχει ανάγκη – και όλοι το έχετε ανάγκη. Και όταν δίνετε Έλεος, Έλεος λαμβάνετε. Αυτούς τους μαθητές αναγνωρίζω για συνεχιστές του Έργου μου».