ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Μὴ ζητῆτε καὶ πάλιν ἐπαναλαμβάνω, νὰ κατέλθωσι πρὸς ὑμᾶς αἱ Πνευματικαί Δυνάμεις, ἀλλὰ προσπαθήσατε νὰ ἀναχθῆτε πρὸς ταύτας ὑμεῖς, διότι ἀναγόμενοι ἐξέρχεσθε τοῦ ἀποπνικτικοῦ κλοιοῦ τοῦ κόσμου σας καὶ καθίστασθε ἐλεύθεροι τῶν δεσμῶν τῆς ὕλης καὶ ἐλευθερούμενοι τανύετε τὰς δυνάμεις ὑμῶν τὰς πνευματικὰς κατὰ βούλησιν μακρὰν πάσης κοσμικῆς μορφῆς καί πεπληρωμένας μορφῆς πνευματικότητος, ἣν θὰ ἀρυσθῆτε ἐν ταῖς ἐκτάσεσιν, ἐν αἷς εὑρισκόμενοι θὰ ἀντλήσητε

Κατά την αναγέννησή σου η θέληση μετατρέπεται και διδάσκεται με προσευχή πώς να σταθεροποιεί την Παγκόσμιον Ουσία. Κατά τον πνευματικό νόμο η θέληση γίνεται παραγωγός. Όταν η ατομική θέληση έχει γίνει μαθητής του Χριστού, του Πνευματικού Εγώ Ειμί, Ματθαίος, τότε η πνευματική κατά Χριστόν εκπαίδευση του ανθρώπου αρχίζει.

Μέ τήν ταπείνωσιν τῶν θρησκειῶν καί τήν ὑλικοποίησιν τοῦ αἰσθήματος τῶν ἀκολούθων των προπαρασκευάζεται μία νέα φιλοσοφική καί κοινωνική ἐπανάστασις, ἥτις θά ἐπιδιώξῃ τήν ἠθικήν καί πνευματικήν ἀναμόρφωσιν ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος.

Μὴν ἀπωλέσητε τὸν χρόνον τῆς παρούσης ὑμῶν ἐν τῇ γῇ ζωῆς, χρησιμοποιήσατε τοῦτον ὅπως ἐνωτισθῆτε τῶν πρώτων Ἐπαγγελιῶν ἃς Ἐγὼ προσέρχομαι νὰ φανερώσω καὶ ἃς ὁ Ἐρχόμενος καὶ ἐν τοῖς ἀνθρώποις Ἐνανθρωπιζόμενος, θέλει ἀποκαλύψει ἐν ὅλῃ τῇ φυσικῇ μεγαλοπρεπείᾳ.

Μὴ θλίβεσθε διὰ τοὺς μὴ σεβομένους τὸ ἔργον ὑμῶν, μὴ λυπεῖσθε διὰ τοὺς καθ’ ὑμῶν γενομένους κολάφους. Προσπαθήσατε μόνον ἀναδεικνύοντες τὸ εἰς ὑμᾶς ἅπαντας ἀνατεθὲν Ἔργον Μου, ἵνα φανῆτε ὅτι ὑμεῖς καὶ μόνον ἐκπροσωπεῖτε αὐτό. Καὶ ἂν ὄντως ἐννοήσητε τοῦτο κατὰ βάθος θὰ προσπαθήσητε νὰ δείξητε διὰ τῶν ἔργων σας ὅτι ὑπερέχετε πάντων κατά τε τὴν γενναιοφροσύνην, ἀνεξικακίαν καὶ ἀγαθότητα. Καὶ πᾶς κόλαφος καταφερόμενος κατὰ γενναιόφρονος καὶ ἀγαθοῦ ἐπιπίπτει κατὰ τῆς κεφαλῆς τοῦ παίσαντος πρῶτον.

Τὸ ἔργον ὅμως Ἐμοῦ καὶ ὁ σκοπὸς αὐτοῦ ἀποβλέπει εἰς τὴν ἐξύψωσιν τῆς πνευματικῆς ὑμῶν Ὑποστάσεως, εἰς τὴν τελειοποίησιν τῆς ψυχικῆς ὑμῶν τοιαύτης, ἵνα τελειοποιούμενοι μόνοι ἐκ τῆς ἰδίας ὑμῶν δυνάμεως καὶ μόνης ἀντλῆτε πᾶσαν ἐξ Ἐμοῦ Ἀρωγὴν καὶ πᾶσαν τῶν ἀναφυομένων ὑμῖν ζητημάτων ἐπίλυσιν.

Τὸ κυριῶδες δὲ σημεῖον εἶναι ὅτι δὲν προκαταλαμβάνομαι παρ’ οὐδεμιᾶς ἐντοπισμένης γνώμης, ἐχούσης θέσιν δόγματος ἐν ἐμοί, διότι τὰ πάντα παραμένουσιν ἀντιπαρερχόμενα, ἐξέλιξις διὰ νὰ καταλάβωσι τὴν θέσιν αὐτῶν, ἀλλὰ τὰ ὁποῖα ἐμφανίζονται ἀεὶ μὲ τὴν μορφὴν τῆς τελειότητος ἐπὶ τὰ πρόσω.

Ὅσον περισσότερον ἐκ τῶν ὑμῶν θύετε, τόσον περισσότερον ἐκ τῶν Ἐμῶν ἀπολαμβάνετε.

Ἂς μὴν ἀνατρέχητε εἰς τὸ παρελθόν, διότι τὸ παρελθὸν εἶναι παρελθόν. Καὶ τὰ γινόμενα οὐκ ἀπογίνονται.
Ἐπιζητήσατε ἀπὸ σήμερον καὶ ἐφεξῆς ἀνατρέχοντες εἰς τὸ παρελθόν, νὰ παραδράμητε τοῦτο, χωρὶς νὰ σταματήσητε τὰ πρόσω βαδίζοντα βήματα ὑμῶν, ἀλλὰ ἀπ’ ἐναντίας, ἐρευνῶντες καὶ ἐξετάζοντες ἐπισταμένως, νὰ σημειώσητε τὰ σφάλματα, εἰς ἃ ὑπεπέσατε, διὰ νὰ μὴν ἐπαναλάβητε αὐτά.