Ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη
Τα πάντα ξεκινάνε από τον Ουρανό. Το Άγιο Πνεύμα έρχεται Αρωγός και Εμπνευστής, έμπιστος και αχώριστος σύντροφος, για την εκπλήρωση του προορισμού του Ανθρώπου. Η εγκαθίδρυση της βασιλείας των ιδεών του Ουρανού, θα γίνει με την εκδήλωση του Χριστού. Κάθε άνθρωπος θα μεγαλώσει μέσα του την «Εγώ Ειμί» Παρουσία, θα Χριστοποιηθεί. Ο Πατέρας θα δεχτεί στους Κόλπους Του τους Υιούς Του. Το Άγιο Πνεύμα θα τους συνοδεύει προσθέτοντας και το δικό του λαμπρό Φως στην άπλετη Φωτοχυσία τους.
Γύρω μας ασφαλώς υπάρχει ένας κόσμος, που κινείται, αφοσιώνεται σε ορισμένα επαγγέλματα, εργάζεται, τρώει, ερευνά, συζητά, διαβάζει και γενικά εντρυφεί και καταπιάνεται με διάφορες ασχολίες μέσα στην ύλη. Έχουμε πολλά ενδιαφέροντα στην ύλη, έτσι τουλάχιστον φαίνεται. Πολλοί από εμάς, ίσως να είναι ιδιαίτερα απασχολημένοι, αυτό επιθυμούν και δεν έχουν καθόλου καιρό να ερευνήσουν τι ακριβώς είναι, τι προορισμό έχουν, γιατί ήρθαν εδώ, αλλά εξακολουθούν να ασχολούνται με τις διάφορες ασχολίες τους, σοβαρές ή χαμηλές, δημιουργώντας ενέργεια, κραδασμούς γύρω στον κόσμο, που ζουν. Έχουν επίγνωση γι’ αυτό;
Μερικοί ίσως να έχουν προχωρήσει σ’ αυτό το στάδιο και να έχουν αυτή τη γνώση, ότι η κάθε έκφραση του Λόγου, που φέρουν σε εκδήλωση, το κάθε συναίσθημα, η κυκλοφορία του αίματός τους, η ανάσα τους, κάθε είδους ασχολία παραγωγής έργου δημιουργεί παλμούς, παλμικές δονήσεις. Δημιουργεί κύματα, παράγει ενέργεια, που είτε είναι θετική είτε αρνητική, ανάλογα με την ποιότητα της εκδήλωσης του ανθρώπου, της ασχολίας και της σκέψης του. Άλλοι δεν το κατέχουν ακόμη. Πρέπει επομένως να προχωρήσουν κι αυτοί, να διδαχθούν αυτό το κομμάτι της λειτουργίας του ανθρώπου, που είναι πολύ σοβαρό για τον άνθρωπο της γης, που είναι ντυμένος ακόμα με ύλη. Έχουμε έρθει όλοι στη γη να διδαχτούμε και σαφώς έχουμε όλοι ανάγκη ν’ αποκτήσουμε αυτές τις γνώσεις και να τις νοιώσουμε βαθιά μέσα μας, ώστε να παραμείνουν ενεργείς και όχι εν ύπνω.
Σαν σύνολο ανθρωπότητας, ως ανθρωποϊδέα, είμαστε υπόλογοι γι’ αυτό που δημιουργήσαμε και γι’ αυτό που καθημερινά, κάθε στιγμή δημιουργούμε. Φέρουμε ευθύνη για ό,τι εξωτερικεύουμε, φέρουμε ευθύνη για τους κραδασμούς που δημιουργήσαμε, αλλά και ευθύνη έχουμε για την εξέλιξη που δίνουμε στο περιβάλλον μας. Είμαστε σήμερα υπόλογοι για την σημερινή εξέλιξη του Ανθρώπου. Δείχνουμε όμως το ενδιαφέρον που έπρεπε, που είμαστε υποχρεωμένοι να δείξουμε, που έχουμε καθήκον να επιδείξουμε στη συμπεριφορά την ατομική μας, στην επιμόρφωσή του ο καθένας μας; Δείχνουμε ενδιαφέρον για την εξάπλωση εκείνου, που αφομοιώσαμε, εκείνου που ενστερνισθήκαμε;
Η πτώση του ανθρώπου δημιούργησε 7 χαρακτήρες – προσωπικότητες, οι οποίες κατά την κάθοδό του στα πεδία λειτουργούν συμπληρωματικά ως τριάδες μιας κύριας προσωπικότητας, ενώ κατά την άνοδό του συγχωνεύονται σταδιακά όλες σε μία.
Χαρακτήρες οι οποίοι ταξινομούνται ως εξής:
Άυλος Πνευματικός
Υλικός – Ψυχικός – Πνευματικός
Ψυχοϋλικός – Ψυχοπνευματικός
Πνευματοϋλικός
Στην τροχιά που χάραξε ο άνθρωπος κατά την πτώση του συναντάς τον Άυλο Πνευματικό, τον Ψυχοπνευματικό, τον Ψυχικό, τον Ψυχοϋλικό και τέλος τον Υλικό. Το Μυστήριο του υπερφυσικού Πνευματοϋλικού χαρακτήρα εμπεριέχει το εσωτερικό δυναμικό του ανθρώπου για εξέλιξη και άνοδο προς τον Άυλο Πνευματικό (Πνεύμα ο Θεός).
Η συνύπαρξη των Θείων Ομοούσιων υποστάσεων της Αγίας Τριάδος είναι συνέπεια «της ακολουθίας του ομοουσίου και φυσικά αδιαίρετου». Αυτή η συνύπαρξη με την έννοια του αλληλοδιαπερνώ και σε βαθύτερη αποφλοίωση με την έννοια της αμοιβαίας διείσδυσης της μιας υπόστασης στην άλλη, της ενύπαρξης της μιας εντός της άλλης ή την αλλήλοις ενοίκηση, παρουσιάζει την αρχέτυπη λειτουργία του Όντος. Κατ’ αναλογία αυτό καθορίζει και την αμοιβαία ενοίκηση των 7 προσωπικοτήτων εντός του ανθρώπου.
Η διαφορά του ανθρώπινου νου από τον Θείο έγκειται στην καθαρότητα, τη χωρητικότητα και την έκταση στην οποία κινείται, δηλαδή, με άλλους λόγους, έγκειται στην ενεργοποίησή του. Αυτά καθορίζουν και την ποιότητα των ιδεών που συλλαμβάνει, διαχειρίζεται και υλοποιεί. Ο ανθρώπινος νους, επομένως, δεν μπορεί μόνο να περιορίζεται μονάχα στις βιολογικές λειτουργίες, αλλά εκτείνεται και στη χώρα των ιδεών. Ο άνθρωπος πλέον βρίσκεται σ’ ένα εξελικτικό στάδιο που τον οδηγεί σε μία νέα φάση εξέλιξης και γι’ αυτό θα πρέπει να δίνουμε νέους ορισμούς, ευρύτερους, ώστε να αποκτήσουμε τα κατάλληλα εφόδια για τη νέα μας πορεία, μιας και οι παλιές αντιλήψεις δεν μας εξυπηρετούν.
Η εισροή του Φωτός, μέσω των νέων ιδεών στον ανθρώπινο νου, θα προκαλέσει μία συμπίεση σε όλα, ακριβώς γιατί θ’ αυξήσει σταδιακά την ταχύτητά τους. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα και τη συμπίεση του χρόνου, τον οποίον οι άνθρωποι θ’ αρχίσουν ν’ αντιλαμβάνονται εντελώς διαφορετικά, γιατί σταδιακά Παρελθόν και Μέλλον θα χάσουν την έννοιά τους καθώς θ’ αρχίσουν να συμπυκνώνονται στο Παρόν. Όσο οι καταστάσεις του Ουρανού και της γης, δηλαδή του νου και του σώματος, θα συντονίζονται με το Φως, θ’ αρχίσουν ν’ αποκτούν κοινή ιδιότητα, το ίδιο το Φως, κι αυτό θα έχει σαν φυσιολογικό αποτέλεσμα τη σταδιακή ενοποίηση των πάντων. Έτσι, θ’ αρχίσουν να μεταφέρονται οι πείρες τού ενός προς τον άλλον, ενώ η μάζα των σωμάτων θ’ αρχίσει, λόγω της εκλέπτυνσης που θα υποστεί, να εμφανίζει υψηλότερες καταστάσεις, οι οποίες δεν θα έχουν τη χροιά άρρενος ή θηλείας αρχής, αλλά τη Δόνηση του Πνεύματος.
Τα πάντα ξεκινάνε από τον Ουρανό. Το Άγιο Πνεύμα έρχεται Αρωγός και Εμπνευστής, έμπιστος και αχώριστος σύντροφος, για την εκπλήρωση του προορισμού του Ανθρώπου. Η εγκαθίδρυση της βασιλείας των ιδεών του Ουρανού, θα γίνει με την εκδήλωση του Χριστού. Κάθε άνθρωπος θα μεγαλώσει μέσα του την «Εγώ Ειμί» Παρουσία, θα Χριστοποιηθεί. Ο Πατέρας θα δεχτεί στους Κόλπους Του τους Υιούς Του. Το Άγιο Πνεύμα θα τους συνοδεύει προσθέτοντας και το δικό του λαμπρό Φως στην άπλετη Φωτοχυσία τους.
Ο Χριστοποιημένος Άνθρωπος θα ενωθεί με την Τριάδα αποκτώντας και αυτός όμοια τριαδικότητα και κατανοώντας την ενότητά της. Μόνο τότε θα νιώσει τον τρόπο, που η Τριάδα απαρτίζει το Ένα, αλλά και εκδηλώνει τις Τρεις Υποστάσεις της Μεμονωμένα, χωρίς να υστερεί καμιά σε Θεότητα, Δύναμη, Πανσοφία, Αγάπη, γιατί εξακολουθούν να είναι Ένα. Θα συνειδητοποιήσει το Τρισυπόστατο, γιατί θα τον αγκαλιάζει και θα τον περιλαμβάνει μέσα Του και θα υπάρχει μόνο από τη δική Του ύπαρξη σε αδιαίρετη και συνεχή ένωση.
Νομοτελειακά υπάρχει ένα τρίπτυχο Καθάρσεων για τον άνθρωπο ώστε να οδηγηθεί δια της Χριστοποιήσεως στη Θέωση. Κατά πρώτον έχουμε την Περιτομή μια πράξη εξωτερική, καθαρά ανθρώπινη, για την προετοιμασία του ανθρώπου στο επόμενο στάδιο Καθάρσεως. Στη συνέχεια η Περιτομή αντικαταστάθηκε με το Βάπτισμα, που είναι η επενέργεια του Θείου Καθαρμού της ψυχής, η οποία ουσιαστικά βαπτίζεται μέσα σε κολυμπήθρα Φωτός.
Η περιτομή αφορά την πρώτη εποχή, που ο Θεός φανέρωσε την Ύπαρξή Του στους ανθρώπους, προτρέποντάς τους συμβολικά σε μερικούς καθαρμούς της ψυχής τους. Το Βάπτισμα αφορά τη δεύτερη εποχή, την δεύτερη εκδήλωση του Θεού, με τη φανέρωση του Υιού στους ανθρώπους, επιτρέποντάς τους τώρα να βαφτίζονται από τη γέννησή τους στο Θείο Φως.
Τώρα έχουμε μπει στην Τρίτη εποχή της φανέρωσης του Αγίου Πνεύματος. Σ’ αυτή την εποχή η ψυχή του ανθρώπου, έχοντας υποστεί τις πρώτες καθάρσεις, καθώς και τη βάπτισή της, μπορεί να οδηγηθεί στην Επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, που είναι η τελική κάθαρση του ανθρώπου στη Γη. Όταν ο άνθρωπος εισχωρεί στην αναγνώριση του Πνεύματος του Θείου Νόμου δεν έχει πλέον ανάγκη τα εξωτερικά σύμβολα, παρά μόνο ένα εσωτερικό Κλειδί που τον απελευθερώνει κατά Νόμον. Κι Αυτό είναι ο Δάσκαλος Ιωάννης Παράκλητος.
Η Ουσία της Ύπαρξης περιέχει Παλμό, Δόνηση, ανακύκλωση, κι όταν γνωρίσεις την Ουσία σου, όταν για πρώτη φορά θα νιώσεις τη Δύναμη αυτής της Ροής να πλημμυρίζει κάθε κύτταρο και πτυχή του είναι σου, ταυτίσου με τον ασίγαστο αυτό Ήχο, και τότε θα εννοήσεις τι σημαίνει εξελθούσα Δύναμις, πίδακας ενεργειακής ροής και Ύδωρ Αιώνιας Ζωής. Τότε θα εννοήσεις τι σημαίνει να αναβλύζεις και να διαχέεσαι ως Πηγή Ζωής, διαπερνώντας όλα τα Πεδία της Ύπαρξης, όλα τα σώματα-κέντρα σου, και τα πάντα να καθίστανται Ένα.
