Ραββί, πού μένεις;

Οἱ πάντες ἀναζητοῦσι Με, ἀλλ’ οὐδεὶς πρός Με προσῆλθεν ἐν πλήρει μετανοίᾳ, ἀποσκορακίζων ἀπ’ αὐτοῦ τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον καὶ περιβαλλόμενος τὸν νέον.

Ὀφείλω ὅθεν νὰ τονίσω ὑμῖν ὅτι οὐδὲν θετικὸν δύναται νὰ προέλθῃ ἐκ τῆς ἐπιδόσεως καὶ ἀφοσιώσεως ὑμῶν ἐν τῷ Ἔργῳ Μου, ἐὰν δὲν ἐπιδιώξητε πρῶτον νὰ βελτιώσητε ἑαυτούς. Διὰ νὰ ἐπιτευχθῇ ὅμως τοῦτο εἶναι ἀνάγκη νὰ συνέλθητε εἰς ἑαυτοὺς καὶ νὰ ἀντιληφθῆτε καὶ νὰ κατανοήσητε ἐν τῇ πραγματικότητι ὅτι ἀκολουθεῖτε τὴν συντομωτέραν ὁδὸν τῆς πνευματικῆς ὑμῶν ἀνελίξεως, ὅτι ἔχετε μὲ τὸ μέρος σας πρόθυμον συνεπίκουρον καὶ Διδάσκαλον Ἐκεῖνον, Ὅστις θὰ ἠδύνατο τῇ βοηθείᾳ καὶ ἀρωγῇ ὑμῶν νὰ σᾶς δώσῃ πάντα τὰ δυνατὰ ἐφόδια καὶ μέσα πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦτον καὶ ὅτι προαγόμενοι καὶ ἀποκτῶντες πλήρως τὴν γνῶσιν τῆς Ἀληθείας καὶ τοῦ πραγματικοῦ σκοποῦ τῆς Ἐπικοινωνίας μου καὶ τῆς ἀποστολῆς καὶ θέσεως ὑμῶν θὰ ἠδύνασθε νὰ συντελέσητε εἰς τὴν πλήρη ἐπιτυχίαν τοῦ σκοποῦ ὑμῶν.

Ἀνυψώσατε τὸ πνεῦμα ὑμῶν ὑπεράνω παντὸς ὑλικοῦ, ἐγκαταλείψατε τὴν ψυχὴν ὑμῶν ἵνα καταστῇ ἕρμαιον τῆς πνευματικῆς ὑμῶν ἀνόδου πρὸς τὴν Πηγὴν τῆς Ἀληθείας. Καταστείλατε πᾶν κακόν, τὸ ὁποῖον ἐμφιλοχωρεῖ εἰς τὰ ἔγκατα τῆς καρδίας ὑμῶν καὶ δώσατε δύναμιν εἰς τὸ σύνολον τῆς ἐξωτερικεύσεως ἁπασῶν τῶν δυνάμεων, αἵτινες ἀποτελοῦσι τὴν πνευματικὴν ὑμῶν ὑπόστασιν ἐν τῇ ὁλοκληρώσει καὶ ἐπιτυχῇ ἐκβάσει τοῦ ἔργου ὑμῶν.

Προσβλέψατε πρὸς τὸ μέλλον καὶ τοῦτο ἂς καταστῇ ὁ ὁδηγὸς ὑμῶν.

Τὸ παρὸν εἶναι ἡ κριταία ἀνάπαυλα πρὸς τὴν ἀληθῆ κατεύθυνσιν, ἀλλὰ συγχρόνως ἡ ἐπιβεβλημένη ἀναγκαὶα ὤθησις καὶ προσπάθεια ἐκ μέρους ὑμῶν, ἵνα τὸ ταχύτερον καὶ συντομώτερον πλησιάσητε πρὸ τῆς Πηγῆς, Ἐν τῇ προσπαθείᾳ ὑμῶν ταύτῃ μὴ ἀφεθῆτε νὰ ριφθῆτε ἐκ νέου εἰς τὴν ἀδράνειαν καὶ τὴν ἀμεριμνησίαν καὶ ἀφροντισίαν, αἵτινες μέχρι σήμερον διέκρινον τὰς προοπαθείας ὑμῶν. Λάβετε ὑπ’ ὄψει ὅτι ὑπεράνω ὑμῶν εὑρίσκεται πάντοτε Ἐκεῖνος, Ὅστις παρ’ ὅλην τὴν ὀλιγωρίαν καὶ ἀδιαφορίαν ὑμῶν οὐδέποτε σᾶς ἐγκατέλειψεν, ἀλλ’ εἶναι πρόθυμος νὰ σᾶς καθοδηγήσῃ, νὰ σᾶς ὑποστηρίξῃ, νὰ σᾶς συνδράμῃ, νὰ σᾶς παρέξῃ πᾶσαν δύναμιν, ἵνα ταχύτερον φθάσητε εἰς τὸν σκοπὸν τοῦ προορισμοῦ ὑμῶν.

Μακράν, πολὺ μακρὰν τῶν ἀνθρώπων ἀνεγείρεται ὁ Ναός Μου.

Μακράν, πολὺ μακράν τῶν πόλεων καὶ πάσης κοινωνικῆς συγκεντρώσεως εὑρίσκεται ἡ Κατοικία Μου. Μακράν, πολὺ μακρὰν ὑπερύψηλος καὶ ἀχανὴς εἰς ἔκτασιν εὑρίσκεται ὁ τόπος, εἰς ὃν κατοικῶ καὶ διαμένω.

Τίς ὁ Ναὸς οὗτος, τίς ἡ Κατοικία αὕτη, τίς ὁ τόπος τοῦ ὁποίου τὰ θεμέλια στηρίζονται ἐπί τῆς Ἀχανοῦς ἐκτάσεως τῶν Ἀπείρων Κόσμων, ἡ δὲ περιοχὴ συμπεριλαμβάνει πᾶσαν κίνησιν καὶ ἐνεργὸν λειτουργίαν καὶ ἐκδήλωσιν ἐν αὐτοῖς;

Οἱ οἰκοδόμοι οἱ ἀνεγείροντες τὸν Ναόν Μου δὲν εὑρίσκονται μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, ἀλλ’ οὔτε καὶ οἱ ἀρχιτέκτονες ἐν τῇ γῇ. Οἱ ἐπιθυμοῦντες νὰ ἐπισκεφθῶσι τὸν Ναόν Μου, οἱ θέλοντες νὰ εἰσέλθωσιν εἰς τὴν Κατοικίαν Μου, οἱ προσπαθοῦντες νὰ γνωρίσωσι τὸν τόπον τῆς διαμονῆς Μου καὶ νὰ παραμείνωσι μετ’ Ἐμοῦ, ὀφείλουσι νὰ ἀνεγείρωσι πρῶτον ἐντὸς τῆς ­ψυχῆς των ὅμοιον Ναόν. Νὰ ἑδραιώσωσι τὰ θεμέλια αὐτοῦ ἔν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν, νὰ ἀνοικοδομήσωσι τὴν κατοικίαν αὐτῶν ἐντὸς τοῦ βάθους τῆς προσωπικότητός των, λαμβάνοντες τὰ πρὸς τοῦτο ἀπαραίτητα ὑλικά, οὐχὶ ἐκ τοῦ κόσμου τῶν ἀνθρώπων, οὐχὶ ἐκ τῆς γῆς καὶ τῆς στενότητος τοῦ περιβάλλοντος αὐτῆς, ἀλλά ἐκ τοῦ  Ἀπείρου Κόσμου.

Ἡ μᾶζα, ἐξ ἧς σύγκεινται τὰ ὑλικὰ ταῦτα δὲν ἀποτελεῖται ἐκ τῶν ὑλικῶν στοιχείων τῆς φύσεως, οὔτε ἐξ ἐκείνων ἐξ ὧν ἀποτελεῖται ὁ ὀργανισμὸς τῶν ζωϊκῶν ὄντων, ἀλλ’ ἐκ πνευματικῶν καὶ ψυχικῶν τοιούτων, τὰ ὁποῖα εἶναι Ἀναλλοίωτα καὶ Ἀδιάφθορα καὶ τὰ ὁποῖα οὐδόλως δύνανται νὰ μεταβληθῶσιν ἐκ τῶν μεταλλαγῶν καὶ τῆς ἀδρανείας τοῦ ὑλικοῦ κόσμου. Διὰ τοῦτο δὲ καὶ ὁ Ναός Μου, ἡ Κατοικία Μου καὶ ὁ τόπος τῆς διαμονῆς Μου παραμένει καὶ θὰ παραμένῃ Ἀσάλευτος καὶ Στερεὸς ἐν τῇ Αἰωνιότητι καὶ τῇ διαρροῇ τῶν αἰώνων.

Ὁ Ναός Μου, ἡ Κατοικία Μου καὶ ὁ τόπος τῆς διαμονῆς Μου εὑρίσκεται μακράν, πολὺ μακράν τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλὰ τότε ὁ ἐπιθυμῶν νὰ προσέλθῃ εἰς αὐτὸν καὶ νὰ κατοικήσῃ καὶ διαμείνῃ μετ’ Ἐμοῦ, τί δέον νὰ πράξῃ, ἢ τί νὰ ἀκολουθήσῃ, διὰ νὰ φθάσῃ τὸ συντομώτερον;

Ὑπάρχει μία ὁδός ἄγουσα πρὸς Ἐμὲ καὶ εὐθεία, τὴν ὁποία ἕκαστος δύναται ν’ ἀκολουθήσῃ, ἢ μήπως παρ’ αὐτὴν ἀκολουθοῦσι καὶ ἄλλαι ἢ διακλαδίζονται ἐν αὐτῇ πολυσχιδῶς, οὕτως ὥστε νὰ μὴ δύναται ὁ ὁδοιπόρος νὰ ἀνεύρῃ ἀμέσως τὴν πραγματικὴν καὶ ἀσφαλῆ κατεύθυνσιν, ἥτις θὰ τὸν ὁδηγῇ ταχύτερον μέχρις Ἐμοῦ; Ἡ ὁδὸς ἡ κατευθυνομένη καὶ ἄγουσα πρός Με εἶναι ἐπιστρωμένη καὶ ὁμαλὴ ἢ μήπως εἰς ἕκαστον αὐτῆς βῆμα ἀνεγείρονται καὶ βράχοι καὶ βάραθρα, ἐπί τῶν ὁποίων δύναται νὰ συντριβῇ ὁ βιαζόμενος, ἢ εἰς τὰ ὁποῖα δύναται νὰ καταπέσῃ ὁ ἀγνοῶν τὴν πραγματικὴν καὶ ἀληθῆ αὐτῆς κατεύθυνσιν;

Ὁ πρός Με προσερχόμενος καὶ ἐν τῷ τόπῳ τῆς διαμονῆς Μου πορευόμενος, ὁ ἐπιζητῶν νὰ ἀνεύρῃ ἐν τῷ Ὀνόματί Μου τὴν Ἀλήθειαν καὶ τὴν πραγματικὴν κατεύθυνσιν τῆς ὁδοῦ Μου, τῆς ἀγούσης πρός Με, ἔχει οὐ μόνον νὰ συναντήσῃ πλείστας ἄλλας ἀτραπούς, ἀκολουθούσας τὴν πραγματικὴν καὶ εὐθεῖαν, ἐντὸς τῆς ὁποίας διαχαράσσονται, ὄχι μόνον εἰς ἕκαστον αὐτοῦ βῆμα προβάλλει καὶ εἷς βράχος, ἓν πρόσκομμα, ἓν βάραθρον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου δύναται νὰ ἐπιπέσῃ καὶ συντριβῇ, ἢ εἰς τὸ ὁποῖον δύναται νὰ ὀλισθήσῃ καὶ καταπέσῃ καὶ μετὰ πολλοῦ κόπου νὰ ἐξέλθῃ, ἀλλ’ ἔχει πλείστους ὅσους ὁδηγούς, οἵτινες τὸν προτρέπουσι νὰ ἀκολουθήσῃ αὐτούς.

Οἱ ὁδηγοὶ οὗτοι δὲν ἀνήκουσι μόνον εἰς τὴν ἀντενεργὸν δύναμιν, ἀνήκουσι πολλάκις καὶ εἰς τὰς ὑπ’ Ἐμοῦ ἐξαρτωμένας ὑπακοούσας Πνευματικὰς Δυνάμεις, αἵτινες ἐν τῷ Ὀνόματί Μου παρασύρουσι πολλάκις αὐτοὺς εἰς μεγαλύτερα τῶν ἀντενεργῶν δυνάμεων ὀλισθήματα.

Διὰ τοῦτο ἐκεῖνος ὅστις θέλει πράγματι ν’ ἀνεύρῃ τὴν Ἀλήθειαν ἐν Ἐμοὶ καὶ ἐν τῷ Ὀνόματί Μου, δὲν ἀρκεῖ μόνον νὰ ἐπικαλῆται Ἐμέ, νὰ ἐναποθέτῃ Ἐμὲ ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, νὰ ἀφοσιωθῇ εἰς Ἐμὲ ψυχῇ τε καὶ σώματι, ἀλλὰ νὰ ἀνεύρῃ ἐν τῷ βάθει τῆς ψυχῆς αὐτοῦ τὴν ἐγκρυπτομένην καὶ ἐπικαλυπτομένην Ἀλήθειαν, τὴν ὁποίαν τελείως νὰ ἀπογυμνώσῃ πάντων τῶν ἐπενδυμάτων, μὲ τὰ ὁποῖα τὴν ἐπένδυσαν οἱ ἐν τῷ Ὀνόματί Μου διδάσκοντες πνευματικοὶ ὁδηγοί.

Ἡ πίστις πρὸς Ἐμέ, πρὸς τὸ Ἔργον Μου, δὲν ἀρκεῖ ὅπως ἀποκαλύψῃ ἐν ὅλῃ αὐτῆς τῇ μεγαλοπρεπείᾳ τὴν Ἀλήθειαν. Οἱ ἐν τῷ Ὀνόματί Μου ­πιστεύοντες διετήρησαν μέχρις ὑμῶν τὸ ἐν τῷ κόσμῳ κηρυχθέν μέρος τῆς Ἀληθείας, τὸ ὁποῖον ἐπένδυσαν ἀναλόγως τῶν ἀντιλήψεων καὶ συμφερόντων αὐτῶν.

Τὸ αὐτὸ συνέβη καὶ μὲ τὴν διδασκαλίαν καὶ τὸ ἔργον πάντων τῶν ἀναμορφωτῶν καὶ πνευματικῶν ὁδηγῶν τοῦ κόσμου. Διὰ τοῦτο δὲ τόσον ἡ διδασκαλία αὐτῶν, ὡς καὶ ἡ Ἰδική Μου στηρίζεται ἐξ ὁλοκλήρου ἐπὶ τῆς πνευματικῆς καὶ ψυχικῆς ἐξυψώσεως τοῦ ἀτόμου, ὡς καὶ ἐπί τῶν Νόμων τῆς Ἠθικῆς καὶ τῆς Δικαιοσύνης, οἵτινες τοσοῦτον μᾶλλον διαφέρουσιν, ὅσον αἱ ἐπελθοῦσαι μετατροπαὶ ὑπὸ τῶν ἀποδεχθέντων αὐτοὺς μετήλλαξαν τὴν οὐσίαν αὐτῶν, ἀναλόγως τῆς ἀντιλήψεως τῶν ἐπικρατούντων ἐθίμων, τοῦ τόπου καὶ τοῦ περιβάλλοντος, ἐν ᾧ ἔζων καὶ ἀναλόγως τῶν συμφερόντων αὐτῶν.

Οὐσιαστικῶς ὅμως ἑκάστη διδασκαλία ἐπιδιώκει τὴν ἐξύψωσιν τοῦ Ὄντος καὶ τὴν ἐκλέπτυνσιν τῶν εὐγενῶν αἰσθημάτων τῆς ψυχῆς, ἐπιδιώκουσα νὰ ἐναρμονίσῃ τὸ σύνολον τῶν ὀπαδῶν αὐτῆς, ἐν τῷ αὐτῷ ὑπ’ αὐτῆς ἐπιδιωκομένῳ σκοπῷ καὶ νὰ προσενέγκῃ εἰς τοὺς ἀκολούθους αὐτῆς τὴν εἰρηνικὴν διαβίωσιν, τὴν μέλλουσαν εὐτυχίαν, τὴν γαλήνην τῆς ψυχῆς, τὴν ὅσον οἷον τε ἀπαλλαγὴν αὐτῆς ἐκ τῶν παθῶν, τὰ ὁποῖα συντρίβουσι ταύτην καὶ καθιστῶσιν αὐτὴν αἰχμάλωτον τῶν ταπεινῶν αἰσθημάτων.

Οἱ ἐν τῷ Ὀνόματί Μου προσπαθήσαντες νὰ ἀνεύρωσι τὴν ἀλήθειαν καὶ νὰ ἀποκαλύψωσι τὴν ὑπὸ τῆς Διδαχῆς Μου ἐμπερικλειομένην πραγματικότητα αὐτῆς, πάντες οἱ ἐν τῷ στενῷ πνεύματι τῆς Διδασκαλίας Μου ἐμμείναντες καὶ οἰκοδομήσαντες τὸν ἐν τῇ Γῇ Ναόν Μου, τὸν ὁποῖον ἐπέβαλον ὡς Κατοικίαν Μου καὶ ὡς τὸν τόπον τῆς διαμονῆς Μου, εἶναι καὶ εἷς ἕκαστος ὁδηγός, ὅστις προσπαθεῖ διὰ τῶν ἀτραπῶν, τῶν ἐν τῇ ὁδῷ Μου εὑρισκομένων, νὰ καθοδηγήσῃ τοὺς πλάνητας καὶ τοὺς μὴ δυναμένους ἐκ τῶν ἰδίων αὐτῶν δυνάμεων καὶ ἐκ τῆς ἰδίας αὐτῶν αὐτοβουλίας καὶ αὐτοκατευθύνσεως νὰ βαδίσωσι πρός Με.

Ὁ ἐν τῷ Ὀνόματί Μου κηρύσσων τὴν Ἀλήθειαν, ὁ εἰς Ἐμὲ ἀκραδάντως πιστεύων καὶ πᾶς εἰσέτι ὁ ἐπιθυμῶν νὰ προσφέρῃ ἑαυτὸν ὁλοκαύτωμα ὑπὲρ Ἐμοῦ καὶ νὰ βαδίσῃ ἐν τῇ ἀληθῇ καὶ πραγματικῇ ὁδῷ Μου, δὲν δύναται νὰ ἀνεύρῃ ταύτην ὁπόταν προσκολληθῇ ἐπὶ τοῦ στενοῦ πνεύματος τῆς διδασκαλίας, ἥτις ἔφθασε μέχρις αὐτοῦ ἠλλοιωμένη καὶ παρεφθαρμένη καὶ ἡ ὁποία ἀργότερον ὑπέστη τὴν βάσανον ἐκείνων, οἵτινες μὴ γνωρίσαντες τὴν Οὐσίαν αὐτῆς προσεκολλήθησαν ἐν τῇ στενῇ ἐννοίᾳ τῶν τύπων καὶ τοῦ γράμματος αὐτῆς, ἐπιβαλλόντες εἰς τοὺς ἀκολούθους καὶ ὀπαδοὺς αὐτῆς τὰς ἐμπνεύσεις ἄλλων διδασκαλιῶν καὶ τὰς ἑρμηνείας τῆς στενότητος τοῦ πνεύματος αὐτῶν.

Διὰ νὰ βαδίσῃ πράγματι τὴν εὐθεῖαν, διὰ νὰ ἀνεύρῃ τὴν Ἀλήθειαν, ἐν ὅλῃ αὐτῆς τῇ ἐκτάσει, ὀφείλει ν’ ἀποβάλλῃ ἀπ’ αὐτοῦ πᾶσαν προκατάληψιν, ὀφείλει ν’ ἀποτινάξῃ πάντα τῦπον περιωρισμένον, ὀφείλει νὰ ἀνυψώσῃ τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ὑπεράνω τῶν στενῶν ἀντιλήψεων, ὑπεράνω τοῦ στενοῦ χώρου τοῦ κόσμου ἐν ᾧ ἔζησε καὶ τοῦ ὁποίου τὰς πεποιθήσεις καὶ ἀντιλήψεις ἐνεκολπώθη καὶ νὰ ὑπερυψωθῇ μέχρις τοῦ Ἀληθοῦς Ναοῦ Μου, τῆς πραγματικῆς καὶ Ἀληθοῦς Γνώσεως, ὅστις ἀνεγείρεται ἐν τῷ Ἀπείρῳ καὶ συμπεριλαμβάνει ἐν αὐτῷ τὸν Ἄπειρον Κόσμον.

Αποσπάσματα από τις Διδασκαλίες 88, 89, 90 (σελ. 183 – 189), Φως Αληθείας Ρεον Από Χριστού – Τόμος Α΄