Πνευματικά Άρθρα

Τα κύτταρα στον ανθρώπινο οργανισμό ανανεώνονται συνέχεια, εξασφαλίζοντάς μας τη ζωή. Το ίδιο συμβαίνει και με τα κύτταρα του Εκδηλωμένου Θεού. Εμείς είμαστε τα κύτταρά Του που με τους συνεχείς θανάτους και ξαναγεννήσεις μας, με τη συνεχή μεταλλαγή μας Του εξασφαλίζουμε την ατέρμονα ζωή Του.
Αυτή ακριβώς και μόνο η εργασία μας είναι κι ο ­λόγος της ύπαρξής μας. Δηλαδή, έχουμε αναλάβει το μεγαλειώδες έργο να συντηρούμε το «Σώμα» Του Εκδηλωμένου Θεού. Είμαστε εμείς το εκδηλωμένο Σώμα του Θεού. Τι μεγαλύτερο προορισμό και λόγο Ύπαρξης θέλουμε;
Μ’ αυτή την έννοια ό Άνθρωπος φανερώνει το Θεό. Δοξάζει το Θεό.

Ἡ ζωή εἶναι κῆπος, εἰς τόν ὁποῖον φύονται παντός εἴδους φυτά. Ἐάν παραμελήσωμεν τήν τακτικήν των καλλιέργειαν, τότε ἀφήνομεν τήν ἀναφύτρωσιν τῶν παρασίτων καί τῶν ἀγρίων φυτῶν, τά ὁποῖα εὐκολώτερον τῶν καλλιεργησίμων πολλαπλασιαζόμενα καταπνίγουσιν αὐτά.

Ἐν τῇ πάλῃ ταύτῃ τὸ Θεῖον Πνεῦμα εὑρίσκει συνεπικούρους, εὑρίσκει μαχητάς, τοὺς ὁποίους καλλιεργεῖ καὶ γυμνάζει, ὅπως καταστήσῃ τούτους ἱκανοὺς νὰ συμμεθέξωσι τοῦ ἐπαναστατικοῦ ἀγῶνος, ὅταν ἀναπετασθῇ τὸ λάβαρον τῆς Ἠθικῆς ἐπαναστάσεως, ὁ Σταυρὸς, ὅταν φανῇ ἡ Θεία καὶ Νικήτρια Προσωπικότης τοῦ Μεγάλου Ἐπαναστάτου ἐν τῷ μέσῳ τῆς ἐκτεινομένης ἠθικῆς νυκτός. Οἱ μαχηταὶ οὗτοι, ἐμπνεόμενοι παρὰ τοῦ Παρακλήτου, διαβλέπουσι τὴν ἀνατολὴν τῆς νέας κοινωνίας, ἥτις δύναται νὰ χαρακτηρισθῇ ὡς ἡ Πνευματικὴ Κοινωνία, διότι κατὰ ταύτην μέλλει νὰ ἐπεκταθῇ ἐπὶ πᾶν τὸ ὅριον τῆς Οἰκουμένης ἡ Βασιλεία τοῦ Πνεύματος.

Όποιος ισχυρίζεται πως με αγαπά, να το δείξει συνεχίζοντας το Έργο μου, το Έργο του Θεού, που χωρίς διάκριση σας κάλεσε, για να γίνετε το Φως του κόσμου. Μην κρίνετε με τα δικά σας κριτήρια, γιατί δεν έχετε ακόμη Αγάπη και αντικαθρεφτίζετε τις δικές σας ευθύνες και λάθη στους άλλους αδελφούς σας. Και όποιος το κάνει, είναι ο ίδιος λάθος, σύμφωνα με τον Νόμο της Αγάπης.

Η Ενότητα, όπως την κατανοούμε σ’ αυτό το στάδιο επίγνωσης, όσοι βρισκόμαστε σε εσωτερική αναζήτηση, είναι μερική και σχετικά ερμηνευμένη απ’ τον καθέναν μας, γι αυτό και δεν επιτυγχάνεται η ένωση σε οποιαδήποτε δράση για το κοινό καλό. Λειτουργούμε μέσα απ’ αυτό το κέντρο του «εγώ», που έχει φτιάξει ο καθένας μας – κι αυτό είναι αποτέλεσμα διαμόρφωσης χιλιάδων ετών – το οποίο δεν μπορεί να ενωθεί με τα διαφορετικά «εγώ» των άλλων, επειδή αυτό το «κοινό καλό» κι ο τρόπος επίτευξής του, έχει τόσες ερμηνείες, όσες και οι άνθρωποι.

Πρέπει ο άνθρωπος να ποθήσει την Ένωση κι αυτός ο πόθος είναι, που θα του δώσει στα χέρια του τα όπλα και θα τον μεταβάλλει σε Φωτιά. Και το πυρ το Θείο θα τον δυναμώνει συνεχώς για να μπορεί να κατακαίει και να θρυμματίζει τα δικά του καλύμματα, για να φτάσει στο δικό του Θείο Εαυτό που είναι ο Μόνος που μπορεί να φτάσει στον Πατέρα. Γιατί ο Θείος Εαυτός σε όλους τους ανθρώπους είναι Ένας, σε όλους τους τους ανθρώπους ταυτίζεται με τον Πατέρα. Ο Θείος Εαυτός είναι ο Πατέρας.

Όσο ό άνθρωπος αντιλαμβάνεται περισσότερο την ύπαρξη και την ενεργοποίηση της Θείας του Ουσίας, τόσο περισσότερο συνειδητοποιεί την ενότητα των πάντων. Η ενότητα δεν είναι κάτι θεωρητικό, δεν είναι κάτι που εκφράζεται με τα λόγια, δεν είναι κάτι που μπορεί να περιγραφεί με ωραίες εκφράσεις, και λόγια γεμάτα ρητορικά σχήματα. Η ενότητα είναι κάτι που νοιώθεται και που βιώνεται.

Η Ουσία του Θεού ουδέποτε αλλοιώνεται. Η Ουσία του Θεού είναι Θεία, είναι Μία είναι η ίδια σ’ όλους τους ανθρώπους, όποια μορφή κι αν έχουν, όπως και να την έχουν σκεπάσει, με όποιο τρόπο κι αν εκδηλώνονται. Η Ουσία του Θεού υπάρχει και είναι Μία. Όταν ο άνθρωπος μπορέσει να κατανοήσει την Ουσία του, όταν ο άνθρωπος μπορέσει πραγματικά να δει μέσα του, στο βάθος του αυτή την Ουσία, τότε δεν απέχει πολύ από την Ένωση, τότε έχει μπει στο σωστό δρόμο, που θα τον οδηγήσει στη Μία πορεία που οδηγεί στον Πατέρα.

Ἡ Μέλλουσα Κοινωνία θὰ ἔχῃ τὸν τύπον Κοινωνίας τοῦ Οὐρανοῦ. Ὅταν πλέον καταπέσωσι μετὰ τὴν ἀγρίαν ἐπαναστατικήν καταιγίδα τὰ τείχη τοῦ κακοῦ, τοῦ λυμαινομένου τὸν παρόντα αἰῶνα, μὲ πᾶσαν τὴν ἀπαισίαν ἀκολουθίαν τῶν ἐκ τούτων γεννωμένων στοιχείων, ὅταν τὰ εἰδεχθῆ φάσματα τοῦ μίσους, τῆς βίας καὶ τῆς ἐχθρότητος διαλυθῶσιν ἀπὸ τὰς φωτεινὰς ἀναλαμπὰς τῆς Ἀγάπης, ὅταν ἀπὸ τῶν συντριμμάτων τῆς καταρρευσάσης ἠθικῆς οἰκοδομῆς κατορθωθῇ ἡ ἀνέγερσις τοῦ μεγαλοπρεποῦς μεγάρου, τῆς πρὸς τὸν Θεὸν τάσεως, τότε δυνάμεθα εἰπεῖν ὅτι θέλει κατέλ­θει ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ Οὐρανοῦ ἡ Νέα Ἱερουσαλήμ, ἡ νοσταλ­γουμένη δηλονότι Κοινωνία τῆς Ἰσότητος, τῆς Ἀγάπης, τῆς Ἀλληλεγγύης, τῆς Πνευματικῆς ἐξελίξεως, τῆς Κοινωνίας τῶν Τελείων Ἀνθρώπων, τῶν Ἀγγέλων.

Μήν ἀφήνετε τὸν χρὸνο νά κυλάει, γιατί δέν ξέρετε σέ ποιά στιγμή χτυπάει γιά τόν καθένα ἡ ὥρα τῆς ἀναχώρησης. H προηγούμενη στάση σας ἦταν «θέλω νά Χριστοποιηθῶ» ἤ «θέλω νά καλλιεργηθῶ». Τώρα ὅμως πρέπει στό νοῦ σας πρῶτα νά φυτέψετε τήν φράση «θέλω νά ἐργαστῶ γιά τό πιστεύω μου». Τότε, συστηματικά, ἐπίμονα, πέρα ἀπό τήν ἀτομική σας καλλιέργεια, τίς ἀτομικές προσευχές, θά ἔχετε σάν ἔργο τῆς ζωῆς σας, σάν ἔργο τῶν καθημερινῶν σας ἀπασχολήσεων καί τό πῶς νά βοηθήσετε κάποια ψυχή.

Επί των ημερών μας, οι νόμοι της ύλης με τους οποίους έχουμε ταυτιστεί, δηλαδή της σύγκρουσης και της αδράνειας, είναι αυτοί που πρέπει να κατανοηθούν, ως «αυτό που είναι», δηλαδή νόμοι που αφορούν ΜΟΝΟ την υλική υπόσταση του ανθρώπου. Τους είδαμε οι άνθρωποι σε όλες τις εκφάνσεις της δράσης στην ύλη και τους ακολουθήσαμε πιστά. Πιστέψαμε, πως η σύγκρουση είναι ο μόνος τρόπος να συνυπάρξουμε. Κι είναι αλήθεια, πως δεν θα μπορούσαμε να την αποφύγουμε, στην προσπάθειά μας να επιβιώσουμε σε ένα πανέμορφο αλλά αφιλόξενο και σκληρό τόπο, όπως είναι ο πλανήτης γη. Ο δε νόμος της αδράνειας, εμπόδισε μέχρι σήμερα τον άνθρωπο, απ’ το ν’ αλλάξει τις συνήθειες εκατομμυρίων ετών, που διαμόρφωσαν τη συνείδησή του και κατέστησαν το περιεχόμενό της, νομοτέλεια (φαινομενικά) μη αναστρέψιμη. Η ταύτισή του με την υλική μορφή του κι η άγνοιά του «ποιος είναι» αληθινά, είναι οι λόγοι της καθήλωσής του σ’ αυτό το στάδιο.

Μόνο ο Θεός κατέχει το προνόμιο της ­αυτοδιάθεσης, που Του επιτρέπει να Ζει και στην Εισπνοή – Εκπνοή Του. Τα κύτταρα στον ανθρώπινο οργανισμό ανανεώνονται συνέχεια, εξασφαλίζοντάς μας τη ζωή. Το ίδιο συμβαίνει και με τα κύτταρα του Εκδηλωμένου Θεού. Εμείς είμαστε τα κύτταρά Του που με τους συνεχείς θανάτους και ξαναγεννήσεις μας, με τη συνεχή μεταλλαγή μας Του εξασφαλίζουμε την ατέρμονα ζωή Του.
Ωστόσο, υπάρχει Θεός σε Εκδήλωση, Θεός σε Αφάνεια, Θεός σε Απόρροια και Θεός σε Δόξα.