Περί Ευχαριστίας

Ποια είναι η ουσία της Ευχαριστίας;

Είναι η πρώτη και αναλλοίωτη δημιουργική εκδήλωση του Όντος. Είναι η έκφραση της συνείδησης που αναγνωρίζει την Απειρότητα και την εκδηλώνει. Η Θεία Ευχαριστία ως Μυστήριο ενώνει άμεσα την υπόσταση με την Απειρότητα ενεργοποιώντας την αίσθηση της πληρότητας στην συνείδηση και ανάλογα τις υποδοχές φανερώνει τμήμα της Αλήθειας ως πηγή Αρμονίας στο ανθρώπινο «είναι» πυροδοτώντας την δημιουργική εκδήλωση. Η Ευχαριστία είναι η Ύψιστη Μορφή Επικοινωνίας σε όλα τα επίπεδα γιατί εκδηλώνει την Ουσία των Πάντων που είναι η Ενότητα μεταξύ τους, αλλά και με τη Θεία Πηγή (Θεία Ευχαριστία). Το Δημιουργικό, Νομοτελειακά, εμπεριέχει την Ευχαριστία προς τα πάντα.

Πώς εντάσσω την Ευχαριστία στην καθημερινότητά μου;

Ευχαριστώ σημαίνει αναγνωρίζω και εκφράζω την Αλήθεια μου, πέρα από κάθε είδους περιορισμούς και κατεστημένα. Επομένως όταν ευχαριστώ, είτε εκφράζω την πληρότητα του Εαυτού μου εκ της Αρμονίας που με διακατέχει αναγνωρίζοντας την Αλήθεια μου, είτε αναζητώ την Αλήθεια να με καλύψει, ώστε δια της Ευχαριστίας να βιώσω την Αρμονία. Όταν ευχαριστώ αποκαλύπτω και συνειδητά βιώνω τις πτυχές της Ενότητας με καθετί και οποιονδήποτε γιατί με την κίνηση αυτή στην ουσία επιβεβαιώνω την Ένωση μου με το Θεό. Το μάτι ενός ουδέτερου εσωτερικού ή εξωτερικού παρατηρητή αναγνωρίζει από τον παλμό της Ευχαριστίας τον βαθμό της Ένωσης με το Θεό (Πηγή των Πάντων). Η Ευχαριστία εντάσσεται αυθόρμητα και δημιουργικά στην καθημερινότητά μου όταν αναζητώ μέσα από τις σκέψεις και τις πράξεις μου την Ενότητα. Άρα όταν επιδιώκω κάθε λειτουργία μου και εκδήλωση ή ενασχόληση να είναι δημιουργική δεν μπορώ παρά να ευχαριστώ συνεχώς. Ιδιαίτερα όταν η κίνησή μου εντάσσεται στην λειτουργία πνευματικής προσφοράς, τότε ο παλμός μου δεν διαχέει απλώς Ευχαριστία, είναι η Ευχαριστία. Σε βαθύτερη αποφλοίωση η Ευχαριστία εκπορεύεται από τη Θεία Ουσία που φέρει ο άνθρωπος και απορρέει από τα Κέντρα της καρδιάς, των Παλμών και της Διάθεσής του. Άρα όταν η καθημερινότητά μου διακατέχεται από τη συνεχή συνειδητή προσπάθειά μου για Ένωση, τότε η Ευχαριστία ενεργοποιείται για να συνδράμει και να διευρύνει αυτή την κίνησή μου.

Υπάρχει Ευχαριστία χωρίς να αισθάνομαι την Ενότητα εκεί που την εκδηλώνω;

Ναι, μόνο στην περίπτωση που συνειδητά και με αγάπη αναζητώ την βαθύτερη Ένωση γιατί καταχωρείται ως δημιουργική κίνηση διεύρυνσης και αναδίπλωσης του Εαυτού προς Εαυτό.

Οι ανάγκες μας καθώς και οι ανάγκες των άλλων είναι καλό να είναι καταγραμμένες στη συνείδησή μας, όμως δεν αποτελούν στοιχείο εστιασμού και προτεραιότητας στην Ένωση με το Θεό. Η λειτουργία της Ευχαριστίας είναι μια συνεχής πορεία που δεν επιδέχεται συμβιβασμούς κανενός είδους και σταδιακά μας ανάγει στην πρακτική της εκδηλούμενης Ουδετερότητας.

Η πρακτική της καθημερινότητας είναι αναγκαίο να πνευματοποιείται συνεχώς. Με την Ευχαριστία μαθαίνουμε να προσεγγίζουμε το καθετί ως ευκαιρία να εισάγουμε την ελευθερία σε κάθε περιορισμό που ερχόμαστε σε επαφή. Αυτό είναι το πραγματικό μοίρασμα της Αγάπης, όχι μία απλή απόδοση της Αγάπης στη Δημιουργία, γιατί αυτή ως θέση είναι περιορισμένη, αλλά η συμμετοχή μας με την Αλήθεια μας και την Αγάπη στη Δημιουργία που είμαστε τμήμα Της αλλά και Την εμπεριέχουμε.

Τι μπορώ να προσδοκώ ή ν’ αναμένω όταν εκδηλώνω Ευχαριστία χωρίς την ανάλογη συνειδητότητα;

Ό,τι καρπούς έχει να προσφέρει και η τυφλή πίστη, μια στιγμιαία αίσθηση πληρότητας που διαρκεί ελάχιστα, μιας και πρόκειται για μια κίνηση εξαναγκασμού. Η Αλήθεια πάντα ελευθερώνει, ουδέποτε περιορίζει.

Η Ροή του Λόγου δεν είναι μία κατάσταση στατική, αλλά και ούτε κάτι που μπορεί να κατακτηθεί. Δεν είναι ούτε καν μία κατάσταση δυναμική που επιφέρει κάποιες μεταβολές. Η ροή του Λόγου για εμάς οφείλει να είναι το άφημα στη συνεχή κίνηση μέσα στην Τελειότητα του Πατέρα. Είναι η ασύλληπτη κίνησή του Ανθρώπου-Θεού στο εσωτερικό και εξωτερικό Του Σύμπαν, που συμμετέχει στα Πάντα και Ευχαριστεί για τα Πάντα.

Ένα ουσιαστικό εμπόδιο στην εκδήλωση της Ευχαριστίας είναι η λύπη. Η λύπη είναι η απήχηση στο συναισθηματικό κόσμο όλων των ανεπιθύμητων γεγονότων. Ο Λόγος όμως δεν επιθυμεί, δεν λειτουργεί με τη σκέψη και δεν εκφράζεται με συναισθήματα. Χρειάζεται να μάθουμε να συγκεντρώνουμε την Αγάπη μέσα μας και να την διαχειριζόμαστε σαν ένα πολύτιμο θησαυρό. Αυτό σημαίνει ότι περιορίζουμε την ροή των σκέψεων, τις εντάσεις και τη διάρκεια των συναισθημάτων ή κάθε είδους σχεδιασμό ή πρόβλεψη, γιατί απλά όλα αυτά καταναλώνουν ενέργεια και δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικό.

Δεν υπάρχει Ευχαριστία χωρίς Αγάπη και δεν υπάρχει Αγάπη χωρίς Έλεος και συγχώρεση. Δεν είναι αυτό κάτι το θεωρητικό που μπορεί κανείς να το αποστηθίζει, αλλά είναι μία βιωματική κατάσταση, ή αλλιώς η Έκφραση της Λειτουργικότητας του «Είναι».

Ειρηνοποιοί – 16/8/2020