ΠΑΤΕΡΑ: ΕΓΩ
Πατέρα Εγώ, Πατέρα Εγώ που μ’ έμαθες πως είμαι Εσύ… Πατέρα Ναέ, Σε Δοξάζω. Πατέρα Μορφή. Θεέ του Αμόρφου. Υπέροχε, Θείε Πατέρα, του Άχωρου. Η απουσία των παλμών ας στεφανώσει την Υπέρτατη Αρμονία. Πατέρα του Άχρονου. Η Απεραντοσύνη του Παντόχρονου ας σημάνει την Αιώνια Ροή.
Θεέ του Κόσμου, Συ ο Άπειρος Νους του Σύμπαντος, περίλαβε εντός Σου τον άνθρωπο της ύλης και κατάστησέ τον Άνθρωπο Θείο.
Άπειρη Θεία Ουσία, η Ουσία Σου Σε καλεί να διανοίξεις τον ανθρώπινο νου και να διαχυθείς εντός του, διανοίγοντας αυτόν μέχρι την Απειρότητά Σου σε πλήρη ταύτιση μαζί Σου.
Ευλόγησε, Θεέ, τον ανθρώπινο νου και κατάστησέ τον Ουσία εκ της Απειρότητας του Θείου Νου Σου.
Ο άνθρωπος, Πατέρα, περιόρισε την Ουσία Σου κι έθεσε σε λειτουργία τον πλασματικό νου του, ο οποίος πάντα περιορίζει κι εμπερικλείει στα δικά του πλαίσια, στις δικές του δυνατότητες. Έθεσε φραγμούς γύρω του, περιορίζοντας την Απειρότητα, που από Εσέ είχε λάβει ως Ουσία Σου για να εκδηλωθεί.
Πατέρα Εγώ, Πατέρα Εγώ που μ’ έμαθες πως είμαι Εσύ… Πατέρα Ναέ, Σε Δοξάζω. Πατέρα Μορφή. Θεέ του Αμόρφου. Υπέροχε, Θείε Πατέρα, του Άχωρου. Η απουσία των παλμών ας στεφανώσει την Υπέρτατη Αρμονία. Πατέρα του Άχρονου. Η Απεραντοσύνη του Παντόχρονου ας σημάνει την Αιώνια Ροή.
Θεέ του Παντός. Η Μορφή Σου παντού χαραγμένη εξαγνίζει τα Σύμπαντα. Αρμονία. Οι απέραντοι παλμοί Σου καταλήγουν σε ευθεία. Η Ορατότητα του Απείρου σημαίνει την απαρχή της Παρουσίας Σου.
Πατέρα. Η Απεραντοσύνη Σου, κυλώντας μέσα Μου, ας καταυγάσει τη Μορφή Σου στους Αιθέρες.
Η Μορφή Μου στην Ανατολή του Ήλιου ορκίζεται το μεσουράνημα της Μέρας.
Πατέρα Ουράνιε. Πατέρα Εγώ, που είσαι Εσύ, που είμαστε Ένα.
Πατέρα… Αφομοίωσε τη Σπίθα Μας στο Ένα το Άπειρο.
Απόσπασμα από το βιβλίο ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ
