Είμαι ο δρόμος. Ακολούθησέ Με. Θα Με βλέπεις να περπατάω μπροστά σου, θ’ ακούς τη Φωνή Μου παν­τού και θα σε συνοδεύει η Αρμονία Μου. Είμαι ο δρόμος σου, ενσαρκωμένος. Τα πόδια σου θα μπαίνουν στ’ αχνάρια Μου άπειρες φορές, Αδελφέ Μου, μέχρι να ενωθούμε όλοι, οι Άπειροι Εαυτοί της ίδιας Άπειρης Φλόγας.

Η Αγάπη Μου δεν είναι ήχος. Ούτε η δικιά σου να ’ναι. Να είσαι η ίδια η Αγάπη που υπάρχει, που δεν έχει ανάγκη τίποτα, ούτε το ν’ αποδείξει την ύπαρξή Της. Γιατί ΕΙΝΑΙ, ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ. Το να δείξεις την Αγάπη, ­­είναι η προσπάθεια να Την ενεργοποιήσεις μέσα σου. Κι Εγώ σου ζητάω να είσαι Η ΑΓΑΠΗ, κάθε στιγμή, για κάθε πλάσμα. Να είσαι η Δόνηση που δημιούργησα: Η ­ΑΓΑΠΗ.

Δονήσου, στον Άπειρο Ρυθμό της Αρμονίας, ζήσε τη Δημιουργία δονούμενος εκεί: στους κραδασμούς της Αγά­πης. Εκεί είσαι ο Δημιουργός. Εκπέμπεις ταυτισμένος μαζί Του. Λειτουργείς μέσα από την Υπόστασή Του. Δεν γνωρί­ζεις, είσαι. Δεν αισθάνεσαι, δονείσαι. Δεν έχεις, δημιουργείς. Δεν δίνεις, γιατί όλα είναι μέσα σου. Είσαι εκείνος που χαρίζει, είσαι εκείνος που δέχεται, είσαι και το ΔΩΡΟ!…

Βιώνεις την έκσταση του Λόγου. Να εύχεσαι να μην έχεις αυτιά και μάτια γιατί θα τα χάσεις!… Να εύχεσαι να μην είσαι άνθρωπος, γιατί θα συντριβείς!

Είμαι το Δέος της Θείας Αρμονίας. Εκτονώνω στο Άπειρο, που Εγώ έφτιαξα, κάθε κατάσταση που δεν ταυ­τί­ζε­ται μαζί Μου. Διασκορπίζω ό,τι δεν δονείται τέλεια συντονι­σμένο Μαζί Μου. Να γιατί δεν έρχομαι σε σένα, Αυτούσιος. Να γιατί περνάω την Αλήθεια, που Είμαι, μέσα από τα επτά φίλτρα ποιότητας, τα επτά σου Κέντρα! Για να εναρμονι­σθώ με σένα, να μην προκαλέσω αναταραχή στην ατέλειά σου, για να μην κλονίσω το δικό σου ρυθμό πορείας, να μη σβήσω το ασθενικό σου ακόμα φως, με τη λάμψη του Πνευματικού Ήλιου, για να σου δώσω χώρο να υπάρξεις και να εξελιχθείς. Για να μη σε διασκορπίσω. Για να ’ρθεις εσύ σ’ Εμένα, όταν συλλέξεις τους κατάλληλους ρυθμούς μέσα από τ’ Απέραντο δάσος της δημιουργίας, και να τους εναρμονίσεις.

Σ’ αφήνω ν’ απολαύσεις το υπέροχο ταξίδι μέσα στο σκιερό δάσος και σου παίζω αυλό από μακριά, οδηγώντας το αυτί σου να συντονίζεται με απλούς τόνους. Να τους γνωρίσεις έναν έναν και να ταυτιστείς, να τους ενσωματώ­σεις σιγά σιγά. Έτσι, όταν φτάσεις στην Πύλη του Δάσους και βρεθείς μέσα στον Τρομερό Ήλιο της Θείας Αρμονίας, να έχεις γνωρίσει όλους τους τόνους της. Να δονηθείς Αναλλοίωτος στον Υπέροχο Ρυθμό – Αρμονία, τον Ήχο που σε δημιούργησε, που σε οδήγησε, τον Ήχο που Είσαι!…

Αγαπημένε Μου Αδελφέ Άνθρωπε, σκόρπιζε την Αγάπη Μου, την Αρμονία που ενσαρκώνεις. Γίνε το ζωντανό Μύρο της γης. Εκτέλεσε το έργο που Εγώ σ’ έστειλα να εκτελέ­σεις, ώσπου να ’ρθει η ώρα να γυρίσεις σε Μένα, διαχέο­ντας πάλι Μύρο επί της γης, που θα δονεί Αιώνια.

Κάθε Ακτίνα Μου Τέλεια, που περνάει από τον Υλικό Κόσμο, φεύγει αφήνοντας πίσω τον ίδιο τον Εαυτό Της, σαν μια τεράστια Χάρη στους ανθρώπους.

Κάθε φορά που μια Ακτίνα Μου γυρίζει σε Μένα, έχον­τας ολοκληρωθεί, αφήνει Δόνηση σ’ όλο τον πλανήτη. ­Εκδηλώνεται για μια «στιγμή» στην πραγματική Της Υπό­σταση, την Υπόστασή Μου, γιατί έτσι μόνο μπορεί να ’ρθει σε Μένα.

Το δώρο της στους ανθρώπους είναι Φως, Αναπνοή, σαν την Πνοή Ζωής που μας εμφύσησε ο Πατέρας. Είναι ένα Μυστήριο και θα μυηθείτε σ’ αυτό, στη Νέα Εποχή.

Η τελειωμένη Υπόσταση γυρίζει σε Μένα. Δεν της επιτρέπεται να μείνει εδώ, εκδηλωμένη, γιατί θα μετουσίω­νε τον Κόσμο αυτό σε Φως Ανέσπερο. Η διάχυση είναι η Αναλαμπή της την ώρα που φεύγει. Είναι η στιγμιαία συμμετοχή του κόσμου αυτού στη Βασιλεία των Ουρανών. Του επιτρέπεται, γιατί ένα Σώμα του φιλοξένησε τον Άνθρωπο – Λόγο που επιστρέφει στην Πηγή Του. Έτσι συμμετέχει στη Μετουσίωση και το υλικό σώμα. Έτσι συμμετέχει η Ύλη στη Χριστοποίηση!…

Τη στιγμή της Μετουσίωσης, η Υπόσταση συμμετέχει σε δυο Κόσμους. Στον Κόσμο της Δόξας, όπου επιστρέφει Πάλλαμπρη, και στον Κόσμο της Κυοφορίας και Γέννησης του Λόγου, τον Υλικό Κόσμο. Έτσι ο Κόσμος ωφελείται κατά το απειροελάχιστο της Άπειρης Φλόγας, που είναι Άπειρο Φως Αγάπης. Είναι μυστήριο! Η Άπειρη Φλόγα αφήνει στον Κόσμο μας Άπειρη Αγάπη – Παρουσία και φεύγει Αυτούσια – Άπειρη – Αναλλοίωτη και Αδιαίρετη για να επιστρέψει σ’ Εμένα. Αυτό περιγράφει η μαθηματική εξίσωση ∞ = ∞ + ∞ .

Η Διάχυση, λοιπόν, είναι η δόνηση της στιγμής της Μετουσίωσης. Είναι όμως τόσο δυνατή, που ζει Αιώνια και οδηγεί τις υποστάσεις των ανθρώπων, όπως το φως των αστεριών που, ενώ έχει αποσταλεί εκατομμύρια χρόνια πριν, φέγγει ακόμα στον Ουρανό της γης και οδηγεί τους θαλασσοπόρους τις νύχτες.