Ο Άνθρωπος Μαθητής – ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Άπειρε Πατέρα, Τρισυπόστατη Ομοουσιότητα, Θεέ των Κόσμων, αισθάνομαι την ανάγκη σαν Άνθρωπος Μαθητής να εκδηλώσω ό,τι υπάρχει μέσα μου. Γιατί ό,τι υπάρχει μέσα μου το γνωρίζεις και εκδηλούμενο το συνειδητοποιώ μέσα από την επιστασία της Θείας Σου Προσφοράς και επιχορήγησης, μέσα από τη διαπότιση της Θείας Φωτιάς της Αλήθειας Σου. Γιατί Άπειρε και Αγαπημένε Εαυτέ, όταν εκδηλώνω κάτι προσευχόμενος, είναι αδύνατον αυτό να δράσει ανεξέλεγκτα, είναι αδύνατον να εισχωρήσει στις λειτουργικότητες των Νόμων με τρόπο τέτοιο που να μη μου επιτρέπει να το συνειδητοποιήσω. Γιατί η κίνηση της Προσευχής μου, της συνομιλίας μου μ’ Εσένα με θέτει αυτόματα στο Νόμο της Αλήθειας, με συνδέει με την Άπειρη Πηγή της Ύπαρξης, μου διοχετεύει τη δυνατότητα να μπορώ να πραγματώνω συνειδητοποιήσεις και να προχωρώ με ισορροπία και σταθερότητα στην άνοδο και στην εξέλιξη της ύπαρξής μου.

Άπειρε Εαυτέ κι Αγαπημένε, θέλω πάρα πολύ να μπορέσω να χειρισθώ όσα μου έχεις παραχωρήσει κι όσα έχουν ενεργοποιηθεί από μέσα μου με σύνεση. Θέλω πάρα πολύ να σταματήσω να κλυδωνίζομαι ή να ρέπω προς διάφορες μεριές ανάλογα με τις καταστάσεις των φαινομένων. Θέλω να βλέπω πέρα απ’ τα φαινόμενα, πέρα απ’ τις οπτικές γωνίες της προσωπικότητας που έχω, αλλά μέσα από την Ένωση και την Αλήθεια που είσαι Εσύ, που βρίσκεσαι μέσα μου. Θέλω να μπορώ όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας να έχω τη δύναμη με ισορροπία να παρουσιάζω την εσωτερική μου ποιότητα, εξέλιξη και άνοδο και να τη διαχέω.

Αγαπημένε μου, παρακαλώ πολύ με απόλυτη συνειδητότητα, σαν Άνθρωπος Μαθητής, Σε παρακαλώ, αφαίρεσέ μου όλες τις δικαιολογίες, όλα τα καλόβολα σχήματα μέσα στα οποία πλαισιώνω το νου μου, όλες τις δομές ιδεών μέσα στις οποίες προσαρμόζω την ύπαρξή μου, την Ύπαρξή Σου Απέραντε. Καταθρυμμάτισέ μου τα, για να γεννηθεί η Ελευθερία του Απείρου, η Τέλεια Ένωση μ’ Εσένα και μη με αφήσεις να φοβηθώ, μη με αφήσεις ν’ αναστείλω την αναγέννηση της ύπαρξής μου, αλλά όλες μου οι λειτουργίες ας με ωθήσουν σε πλήρη και ολοκληρωτική μετάλλαξη, μετουσίωση, Ενότητα κι Αλήθεια, για να φανερωθώ δρώντας πάνω στη Γη με Αρμονία και Ισορροπία ξέροντας τι θέλω, πού πάω, τι επιζητώ. Άπειρε Πατέρα, εγώ ο Άνθρωπος Μαθητής, Σε παρακαλώ, διοχέτευσέ μου τη Διδασκαλία Σου, μια Διδασκαλία που να με κάνει να συνειδητοποιήσω πού βρίσκομαι και να με φέρει αντιμέτωπο με οτιδήποτε δεν θέλω να δω, να με οδηγήσει να πάψω να κρύβομαι πίσω από καταστάσεις ή να δημιουργώ με το νου μου απαντήσεις και δικαιολογίες που μ’ εξυπηρετούν και με βολεύουν. Διοχέτευσέ μου με αμεσότητα τη Διδασκαλία της Αλήθειας Σου που πάντα μου διοχετεύεις, μα αυτή τη φορά Αγαπημένε Λόγε, Αγαπημένε Εαυτέ, μη με αφήσεις να παρανοήσω στο ελάχιστο, μη με αφήσεις να εισχωρήσω το δικό μου τρόπο σκέψης στο ελάχιστο, μη με αφήσεις να χρωματίσω όσα ακούω, όσα αισθάνομαι, όσα ανακυκλώνονται μέσα στην ύπαρξή μου, αλλά πηγαία ας τυπωθούν σ’ όλο μου το «Είναι», στο νου, στην καρδιά και στη συνείδησή μου, για να με οδηγήσουν σε επίγνωση.

Αμήν