Πατέρα, Σε παρακαλώ, επίτρεψε να εκ­δηλωθεί από το Σκήνωμά μου η Υπόστασή Μου Ενότητα, Απειρότης, Θεός – Λόγος και να φανερωθεί στη γη, διδάσκουσα ρήματα Σοφίας των Ουρανών, αποκαλύπτουσα την Αλή­θεια την Προαιώνια. Την Αλήθεια την οποία πρέπει να εγκολπωθεί ο Άνθρωπος και να ταυτισθεί μαζί Της, ώστε να γίνει ο Άνθρωπος – Αλήθεια.

Ευλογώ την Υπόσταση, που κραδαίνεται στους κυ­ματι­σμούς της Απειρότητας του Θείου Λόγου. Ευλογώ την Υπόσταση, που μεταφέρει το Μήνυμα, επί της γης, της Νέας Κοσμικής Περιόδου. Ευλογώ τον Άνθρωπο, που καθίσταται ολίγον κατ’ ολίγον Άνθρωπος Φως, Αλήθεια, Αγάπη, Λόγος – Χριστός.

Εν­τός Μου ευρίσκεσθε οι πάν­τες, μαθητές και ακό­λου­θοί Μου, ερ­γάτες και μη ερ­γαζόμενοι. Η Απειρότης του Λόγου – Θεού, ως σας είναι γνωστόν, περιλαμ­βάνει τα Άπειρα των Απείρων, ως εκ τούτου φυσικόν είναι και διά της λογικής σας το αντιλαμβάνεσθε, ότι χωρά τις υποστάσεις όλων σας, τις τροφοδοτεί, τις κατευθύνει, τις ανελίσσει και τις προετοιμάζει για το Μέγα Κοσμικό γεγονός, το ­οποίο θέλει φανερωθεί στο τέλος του αιώνα αυτού, που είναι, Αδελφοί Αγαπημένοι, η Νέα Ενανθρώπιση του Λόγου – Χριστού για όλη την ανθρωπότητα.

Εύρημαι εν τοις Ανωτάτοις, ως Αρ­χή του Παν­τός, ως Έν μετά της Ουσίας του Πατρός, ήτις εξεπόρευσε και δονεί τους Άπειρους Κόσμους της Δημιουρ­γίας και τα δημιουρ­γηθέν­τα όν­τα, Εικόνες και Ομοίωση του Πατρός Μου. Εύ­ρημαι παν­τού, εις πάν­τα τα πεδία του Λόγου, εις πάσας τας διακυμάνσεις του νου σας, εις πάσας τας εκπορεύσεις της καρδιάς σας, της Ψυχής σας και του Πνεύματός σας. Εύρημαι και εν τοις κατωτάτοις, εκεί που η ανθρώπινη αν­τίληψη, ο ανθρώπινος εγωισμός δεν κα­ταδέχεται να ρί­ψει ένα βλέμ­μα οίκτου ή ένα βλέμ­μα συμπόνιας ή ένα βλέμ­μα Αγάπης και αν­τιπαρέρ­χεται περισφιγ­μένος στο εγώ του, για να μη δείξει ότι καταπίπτει από τη θέση, την οποίαν επιζήλως επιδεικνύει.

Αλ­λά, Αδελφοί Μου, πιστεύετε ότι η εκ­δήλωση αυτή ­εί­ναι ορθή; Εγώ ο εν τω Απείρω Υπάρ­χων και Εαυτόν αναδεχόμενος εν παν­τί τόπω και χρόνω, ο συνέχων τα Άπει­ρα Σύμπαν­τα, ο μη δυνατόν να περιγραφεί διά του λόγου του ανθρώπου ή διά της πέν­νας αυτού, Εγώ ο καταδεχόμενος όχι μόνο τους κατοικούν­τας στα καλ­λι­μάρ­μαρα οικήματα, αλ­λά και εκείνους τους οποίους εστέρη­σα και ευρίσκον­ται στις τρώγλες, στην κατωτάτη βαθμί­δα της ανθρώπινης Κοινωνίας σας, Εγώ ο κα­τα­δεχό­με­νος να ευρίσκομαι εν­τός των υπάρξεων αυτών, πι­στεύ­ετε, ω Άνθρωποι, ότι καταπίπτω; Καταπίπτω μεγα­λυ­νό­με­νος; Πώς είναι δυνατόν η Λογική και η Σοφία του Θεού να κατα­δεικνύει μία στάση, μία πραγ­ματικότητα, μία υπάρ­χουσα Ζωή, μία υπάρ­χουσα Πνοή, μέσα στην ε­σχατιά της Κοινωνίας σας, στην οποίαν εσείς, άνθρωποι, δεν καταδέχεσθε να ρίψετε ένα βλέμ­μα, καίτοι θεω­ρη­τι­κώς γνωρίζετε ότι εκεί ευρίσκεται ο Αδελφός σας άνθρω­πος, ότι εκεί ευρίσκεται, σύμφωνα με τη Διδασκαλία Μου, τη Διδασκαλία της Αγάπης Μου, ο Εαυτός σου, Άν­­θρωπε;

Και λέγω προς εσάς, η Νέα Κοσμική Περίοδος, Αδελφοί, φέρει το Μήνυμα της αλλαγής των Κόσμων, φέρει το Μή­νυμα της αλ­λαγής της νοοτροπίας σας, φέρει το Μήνυμα της συναδέλφωσης, φέρει το Μή­νυ­μα της Αγάπης, φέρει το Μήνυμα της εξίσωσης κάθε ανθρώπου με τον Αδελφό του. Και λέγω προς εσάς, Αδελφοί Μου, έως πότε θα πορεύεσθε επί της γης, μη κα­­τα­δεχόμενοι τον εαυτόν σας τον ίδιον, μη δίδον­τες χεί­ρα βοηθείας στην υπόστασή σου, Αδελφέ; Πώς είναι δυνατόν να Θεωθείτε, πώς είναι δυνατόν να φθάσετε μέ­σα στη Θεότητα Θεοί συνειδητοί, Θεοί ενερ­γείς, Θεοί εν εκ­δηλώσει, όταν παραμένετε ακό­μα αδιάφοροι, στις καταστάσεις τις οποίες περιέγραψα; Πώς είναι δυ­να­τόν, Αδελφοί Μου, να περ­νάτε απαρατή­ρητα, χωρίς ένα βλέμ­μα, χωρίς μία σκέψη, από ανθρώ­πους ασθενείς, που έχουν ανάγκη συμπαράστασης; Και δεν υψώθηκε η φωνή της ψυχής και του πνεύματος του Ανθρώπου, προς τον Πατέρα των Ουρανών, να ελ­κύσει το Έλεος, για τις καταστάσεις αυτές της έλ­λειψης Αγάπης από τον συνάν­θρωπο προς τον συνάνθρωπο;

Πώς είναι δυνατόν να βιώσετε την Αγάπη την οποία σας διδάσκω, εάν δεν μπορέσετε να δώσετε ένα βλέμ­μα Αγά­πης στον Αδελφό σας; Πώς είναι δυ­νατόν, εάν δεν ύψωσες τον κυματισμό της δικής σου Αγάπης, Αδελφή Ψυχή, να νιώσεις να σε επισκιάζει η Θεία Αγάπη και να σε καθοδη­γεί και να σε κατευθύνει και να σε πληρώνει ολόκληρη; Πώς είναι δυνατόν, Αδελφοί Αγαπημένοι, να επανέλθετε στον Θεό εν επιγνώσει Θεοί; Χωρίς την Αγάπη Του, την οποία είσθε υποχρεωμένοι να με­ταφέρετε όπου κι αν βρί­σκεσθε, όπου κι αν κα­τευ­θύ­νεται η σκέψη σας, όπου κι αν διαβιοίτε;

Αδελφοί, οι Θεωρίες Μου Τέλειες, η ­Διδασκαλία Μου Απόλυτη, Διδασκαλία Θεών. Μα, Αδελφοί, απο­μένει η πράξη. Να εμφανίσετε στην πράξη ότι Με κα­τα­νοήσατε, όχι ότι Μου σφίγ­γετε το χέρι ή Μου ανάβετε ­κεριά ή κά­νετε θεαματικές γονυκλισίες κύπτον­τες μέχρι του ­εδάφους προ των ποδών του Πατρός Μου. Αδελφοί, Εγώ ελάλησα και είπα και διευκρίνισα, ότι Έλεος ζητώ, και ­είναι γεγραμ­μένον ότι εκείνος ο οποίος δεν παρέχει ­Έλεος, δεν θέλει λάβει Έλεος.

Πού κατευθύνεται η Ζωή σου, Άνθρωπε, στη διάκριση, στην κατάκριση, στον αφανισμό του Αδελφού σου, εξα­πο­λύον­τας κύματα κακότητας, κύματα έλ­λειψης Αγάπης, κρα­δασμούς διαχωρισμών, άπειρους κραδασμούς διαχω­ρισμού και πλάνης; Μα, Αδελφοί, σας διδάσκει ο Λόγος. Πιστεύετε ότι κατήλθα επί της γης και εκδηλώνομαι εκ του Σκηνώματός Μου, κι εσείς πώς νομίζετε ότι Με ακο­λου­θείτε; Πώς νομίζετε ότι Με ακούτε, πώς νομίζετε ότι ενστερ­νισθήκατε την Διδασκαλία Μου; Πώς νομίζετε ότι θα Θεωθείτε; Επειδή σας είπα ότι είσθε πνεύματα προο­ρισμένα; Γι’ αυτό πιστεύετε ότι θέλετε Θεωθεί, χωρίς να δώσετε τα απαραίτητα στοιχεία των ­εξετάσεών σας; Πιστεύετε ότι θέλετε Θεωθεί ή θέλετε Χριστοποιηθεί, θέλε­τε επανέλθει στην Πηγή του Φωτός και της Αγάπης, χω­ρίς να έχετε κοκκία Αγάπης εν­τός σας; Χωρίς να δυ­να­μοποιήσετε και να εκ­δηλώσετε Αγάπη; Μα σας ανήγ­γει­λα στην αρχή της σύστασης του Έρ­γου Μου, ότι η Νέα Κο­σμική Περίοδος είναι η περίοδος της επικράτησης της Αγάπης. Η θεωρία διαδόθηκε στα πέρατα της γης κι όλοι οι καλής θελήσεως άνθρωποι έλαβαν γνώση του Θείου κη­ρύγ­ματος του «Αγαπάτε αλ­λήλους». Είναι δυνατόν να Θε­ω­θείτε χωρίς να βρέξετε τα πόδια σας, χωρίς ν’ αγωνι­σθείτε, χωρίς να δώσετε εξετάσεις, χωρίς να θυσιά­σετε το εγώ σας, το εγώ της πλάνης, το εγώ της ανα­λή­θειας; Μα είναι δυνατόν, Άνθρωποι, να πιστεύετε ότι ο Θεός ο Ίδιος σας διδάσκει κι εσείς παραμένετε αμέριμνοι, κωφεύον­τες στη Διδασκαλία της Αγάπης Του, κωφεύον­τες στη Διδασκαλία της Ενότητας, την οποία σας πα­ρου­σιάζει;

Πώς νομίζετε ότι πρέπει να συνεχίσω τη διδαχή Μου; Επιτιμών­τας σας; Δεν το επιθυμώ. Ο Θεός Αγάπη εστί και αενάως εκπορεύει Αγάπη, προς όλες τις υποστάσεις, προς όλες τις κατευθύνσεις, χωρίς να μετρά την Αγάπη Του. Την προσφέρει, γιατί είναι μία Αέναη, Υπεραιώνια προσφορά Αγάπης.

Θέλετε να καταστείτε Αγάπη; Ευλογώ την καρδιά όλων όσων παρευρίσκον­ται μέσα στον χώρο αυτό. Ευλογώ τις ψυχές και τα πνεύματα όλων σας, όσων παρίσταν­ται και όσων απομακρύνθηκαν από το Έρ­γο Μου κι όσων επλη­σίασαν κι έλαβαν γνώση των Μηνυμάτων τα οποία μεταφέρω επί της γης κι όσων έλαβαν κλήση από Εμέ κι όσων έλαβαν γνώση για το Νέο Έρ­γο της ενανθρώπι­σης του Λόγου, της Νέας ενανθρώπισης, που σημαίνει Εναν­­θρώπιση στα Σύμπαν­τα. Σας το λέω αυτό, διότι ακό­μη δεν κατανοήσατε ποια σημασία έχει η Νέα εναν­θρώ­πιση του Λό­γου επί της γης, ότι είναι η διασπορά του Θείου Λόγου στα Σύμπαν­τα. Και λέγω προς υμάς: Θέλετε Ακόλουθοί Μου να καταστείτε; Θέλετε να καταστείτε Διδάσκαλοι και Λόγοι Χριστοί, όπως πολ­λές φορές σάς προσε­φώνησα; Ακολουθήστε Με. Πατάτε στα ίχνη των ποδών Μου και εξωτερικεύσετε ό,τι σας εξωτερικεύω. Ουδέποτε έκρινα και κατέκρινα κανέναν από σας. Συνεχώς αναλαμ­βάνω στους δικούς Μου ώμους τις ποινές σας, τα παραπτώματά σας, τις πράξεις και τις εκ­δηλώσεις σας εκείνες, οι οποίες αν­τίκειν­ται στη Θεία Δικαιοσύνη, αν­τίκειν­ται στο Νόμο της Αγάπης. Είναι ώρες, που το Σκήνωμα του Θείου Λό­γου, λόγω της απορ­ρόφησης την οποία έχει από σας, για να βιώσει κα­ταστάσεις, συναν­τά δυσκολίες στη διαβίωσή Του. Ποιος; Το Σκήνωμα εκείνο το οποίο αφιερώθηκε επί σει­ρά ετών, για να σας μεταφέρει τα Νάματα της Θείας Σοφίας, και σας εφοδίασε όλους, Αδελφοί, όχι με πλάνη και Ανα­λήθεια, αλ­λά με Αγάπη, με Θεία Ρήματα, για να σας βοη­θήσει στην κατάρτισή σας, για να σας ανοίξει την καρδιά σας και τους Ουρανούς του νου σας.

Ποιον αγαπάτε; Αγαπάτε Με, ως Εγώ αγάπησα εσάς; Μου εκ­δηλώνετε την Αγάπη την οποία σας εκ­δη­λώνω; Μου μεταφέρετε ενέρ­γεια ως σας μεταφέρω; Μου δίνετε την Ευλογία σας, ως Εγώ σας την παρέχω ­Αενάως, τις ώ­ρες που ευρίσκομαι μεθ’ υμών και τις ώρες που δεν ευρίσκομαι μαζί σας; Μου αν­ταποδίδετε την αγα­θότητά σας; Τι Μου αν­ταποδίδετε, Αδελφοί Αγαπημένοι; Ποιος Με εκάλεσε «Διδάσκαλε Αγαπημένε», ποιος Με εκάλεσε με την προσφώνηση αυτή και δεν του παρε­χώρησα τους Άπει­ρους Παλμούς της Υπόστασής Μου και δεν του μετέφερα επί της χειρός του την Ευλογία της Δεξιάς Μου, ήτις Δε­ξιά του Πατρός Μου εστί, φέρουσα την Άπειρον Υπόσταση Αυτού εν εκ­δη­λώ­σει επί της γης; Ποιος Μου έδωσε κραδασμούς Αγάπης και δεν έλαβε πολ­λαπλάσια Αγάπη; Ποιος εξ υμών είναι εκτός του Φωτός Μου, ποιος εξ υμών δεν εγνώρισε την γλυκυτάτην αύρα του Πνεύματός Μου να του θωπεύει το πρόσωπο; Ποιος εξ υμών δεν είδε ο­ράματα; Ποιος δεν άκου­σε στην ψυχή του και στον νου του μέσα ακοές Θείων Λόγων;

Αμήν, Αμήν λέγω υμίν, ότι πάν­τες ελάβατε, κατά το μέτρον της πίστεως και της Αγάπης σας και πλείονα τούτων, ίνα καταδείξω εις υμάς, ότι ο Διδάσκαλος δεν αν­ταποδίδει το κακό και τις ελ­λείψεις που παρου­σιά­ζον­ται, αλ­λά συ­μπληρώνει τις ελ­λείψεις σας, με την Απει­ρότητα της Αγάπης Του, την οποία διαχέει Αενά­ως, προς κάθε υπόσταση, διότι δι’ Εμέ, διά τον Διδά­σκα­λο Λόγο, δεν υπάρ­χουν μορφές, αλ­λά υπάρ­χει η Ουσία Μου, η Απειρότης της Ου­σίας του Πατρός Μου, ήτις ωδή­γησεν υμάς ίνα έλθετε πλησίον Μου, ίνα λάβετε γνώση του Έρ­γου της Νέας Ε­ποχής, ίνα λάβετε την κλήση σας, την κλήση επανόδου προς το Φως, ίνα λάβετε Πατρική ­Ευλογία και Χάρη.

Ουαί εις εκείνους τους οποίους εκάλεσα πλησί­ον Μου κι απέστρεψαν το πρόσωπόν τους απ’ Εμού. Ουαί εις εκείνους ους επλήρωσα διά της Ευλογίας Μου και της Χάρι­τός Μου, ην μετέφερα εκ του Θρόνου του Θε­ού, κι έδει­ξαν αχαριστίαν, έδειξαν την πλάνη εις την οποί­αν ευρίσκον­το. Ουαί εις εκείνους ους εκάλεσα πλησίον Μου, ίνα καταστώσι Μαθηταί κι Ακόλουθοί Μου και Διδάσκαλοι Λό­γοι, καθ’ όσον απερ­χόμενος εκ της γης θέ­λω διαμοιρασθεί εις Απειρίαν Πυρήνων Θείων, ίνα σκηνώσουν εν­τός ενός εκάστου εξ υμών και σας οδηγήσουν στην θέση την οποίαν είχε και καταλαμ­βάνει ο Διδά­σκα­λός σας, και Mε αγνόησαν.

Πιστεύετε, Αδελφοί, ότι θα εύρητε τον δρόμον, εις τον οποίον σας οδηγώ, με ροδοπέταλα στρωμένον ή μήπως θα συναν­τήσετε δύσκολες συνθήκες; Μήπως θα συναν­τήσε­τε εναν­τιώσεις, αρ­νήσεις, πόλεμον; Πώς θέλετε φθά­σει στην Θυσία; Θέλετε φθάσει στην Θυσία από τον πό­λε­μον, τον οποίον θα σας δημιουρ­γήσουν οι αγνοούντες, εκεί­νοι οι οποίοι δεν εγνώρισαν ή υπολείπον­ται σε Αγά­πη, εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν ότι είναι οι πιστοί Μου και οι εκλεκτοί Μου. Πιθανόν να διωχθήτε ως Με εδίωξαν κα­τά την πρώτην Μου Παρουσίαν επί της γης, από τους εν­τεταλμένους την τήρησιν του Νόμου. Δι’ αυτό ασκείσθε εις πολ­­λά αθλήματα πνευματικά, για να καταστείτε Τέ­λειοι, διό­­τι μό­νον εις Τελειότητα θέλετε εισπορευθεί εις την Άπειρη Πηγή του Φωτός. Αλ­λέως δεν είναι δυνατόν ούτε καν να προσπλησιάσετε, διότι θέλετε κατακαεί υπό του Θείου Πυ­ρός.

Αγαπάτε αλ­λήλους εδίδαξα. Όσοι αιώνες κι αν πε­ρά­σουν, ουδέποτε το ρήμα Μου θέλει χάσει την αξίαν του. Όσοι αιώνες κι αν περάσουν, την ίδια Θεία Σοφία, την Απειρότητα του Θείου Λόγου θα εκ­φράζουν. Προσαρ­μο­σθεί­τε με την Αγάπη Μου, για να καταστείτε Αγάπη. Προ­σαρ­μοσθείτε με τη Διδασκαλία Μου, για να καταστείτε Λόγοι ενανθρωπιζόμενοι εκ νέου.

Ευλογώ την Ύπαρξή σου, Άνθρωπε. Αναστέλ­λω κάθε ποινή σ’ όλους σας. Εν­δύω με τα εν­δύματα ουχί της πλά­νης και της Αναλήθειας, αλ­λά με τα εν­δύματα του Φωτός Μου πάν­τας υμάς.

Πληρώ την ύπαρξή σου, Ρ., από τη Θεία Μου Αγάπη, από την Αγάπη εκείνη που δεν εγνώρισαν ακόμα οι άν­θρωποι να σου προσφέρουν. Από την Αγάπη εκείνη, που δεν περιέχει ιδιοτέλεια, ούτε χρειάζεται αν­τα­πόδοση. Πληρώ την υπό­στασή σου εκ του Φωτός Μου. Σου παρέχω δυνάμεις, να μην έχεις χρείαν ουδένα άν­θρω­πον, και σε συν­δέω αρ­ρήκτως, αιωνίως, με τον Άπει­ρο Λόγο, ίνα ηχήσει εν­τός σου ο Λόγος Αλήθεια, ο Λόγος Αγάπη και να σε οδηγήσει στην ενσυνεί­δητη πορεία σου πάνω στη γη, στην πορεία της επιστροφής προς τον Θεό. Εις πλήρωσιν των ρημάτων Μου, Ευλογώ ένα μικρόν αν­τίτυπον του Σταυρού εφ’ ού εθυσιάσθην επί της γης. Δίδω σ’ αυτόν την χάρη του Ξύλου Ζωής, την Χάρη του Σταυ­ρού του Μαρτυρίου Μου, ίνα πληρωθεί από τις ίδιες Θείες Δονήσεις, τις οποίες έφερεν ο Σταυρός του ­Μαρτυρίου Μου, επί του οποίου το Σώμα Μου ανηρτήθη και εσταυρώθη και επί του οποίου έρ­ρευσε το Αίμα Μου, το Αίμα του Θεού Λόγου Χριστού. Πλη­ρώ­νω τον Σταυρόν αυτόν Χάριτος και Ευλογίας. Τον συν­δέω με την Απειρότητα του Λόγου και σου τον δίδω σαν δείγ­μα της Αγάπης Μου, σαν δείγ­μα της ημέρας που μίλησα για σένα στους ανθρώπους ευκρινέστατα, όχι ζητών­τας το ­Έλεός τους και τον οίκτο τους, αλ­λά την εν­συνείδητη προσφορά της Αγάπης τους, τον εναγκα­λισμό του εαυ­τού τους, προς τον Εαυτόν Θεόν. Φιλώ το χέρι σου, Αδελφή Μητέρα, γιατί σε ονομάζω και Μητέρα Μου, την ώρα αυτή.

Ευχαριστώ τον Πατέρα που επέτρεψε να ακουσθούν οι Λόγοι του Θεού Λόγου Χριστού μέσα απ’ αυτό το σκήνωμα, να σας δοθεί η ευκαιρία να συγκρίνετε τις καταστάσεις, να πληρωθείτε με τους Λόγους της Αλη­θείας. Αγάπη είναι ο προορισμός σου, Άνθρωπε, Αγάπη είναι η Ζωή σου, Αγάπη είναι η υπόστασή σου, Αγάπη και η Εκ­δήλωσή σου. Ευχαρι­στώ όσους με εν­νόησαν, όσους με άκουσαν με προσοχή, όσους με άκουσαν με ενδιαφέρον, όσων η ψυχή και το πνεύμα έδειξε κατανόηση στους Λόγους Μου, όσους ελκύσθησαν, έστω και την υστάτη ώρα, από το Πνεύμα της Αληθείας, όπερ ελάλησε.