Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, θα σου κάνω μία ανακεφαλαίωση της Σκοπιμότητας της συγκέντρωσης, στην οποία σήμερα παρευρίσκεσαι. Η Σκοπιμότητά της είναι τριπλή: εκπαίδευση, ανασυγκρότηση και ταύτιση με την Ολότητα του Ανθρώπου, με τον ενιαίο κραδασμό Αγάπη, Φως, Ευλογία, Προσφορά, δηλαδή μ’ Εμένα, τον Έναν Λόγο, που βρίσκομαι στα πάντα, και μέσα στα σκηνώματα που κατοικούν πάνω στη γη και βρίσκονται γύρω σου.

Στην πρώτη φάση της Σκοπιμότητας της συγκέν­τρωσης, έχεις αρκετά προχωρήσει. Έχεις αποκτήσει γνώση θεωρητικά αρκετή. Η Ευλογία και η Χάρη που σου έχει παραχωρηθεί, έχει ξεδιπλώσει από εντός σου τη Θεία Γνώση, τις Θείες ιδιότητες, τον Θείο Εαυτό. Έχεις αρχίσει να εκδηλώνεις αυτή την ενεργοποίηση και σταδιακά, μέρα με την ημέρα, στιγμή με τη στιγμή, φτάνεις σε μεγαλύτερη συνειδητότητα του Θείου Εαυτού σου και παρουσιάζεις τη Σκοπιμότητα της συγκέντρωσης και της εκπαίδευσης που λαμβάνεις συνειδητά μέσα στην καθημερινή σου ζωή.

Η δεύτερη φάση της Σκοπιμότητας της συγκέντρωσης είναι, όπως σου είπα και πριν, η ανασυγκρότηση. Σ’ αυτήν υστερείς. Έρχεσαι, Άνθρωπε, σ’ αυτό το χώρο, όχι απλά για να εκδηλώσεις κάτι που ενεργοποιείς από μέσα σου, ούτε για να λάβεις μόνο δόνηση, Ευλογία, Ενέργεια. Έρχεσαι, ώστε, βρισκόμενος μέσα σ’ αυτή την ενεργειακή κατάσταση Ισορροπίας, Γαλήνης, Τροφοδοσίας, Ουδετερότητας, Ευλογίας, Αγάπης και Ένωσης, να μπορέσεις ν’ αναλύσεις τα στοιχεία της ανισορροπίας σου και των κενών σου, τις συγκρουόμενες σκέψεις σου, τα υποβαθμισμένα συναισθήματά σου, τις μπλεγμένες Συνειδησιακές σου καταστάσεις και να τις ενοποιήσεις. Να τις βαπτίσεις μέσα στην Ισορροπία και στην Αγάπη. Να ισορροπήσεις τα πάντα, ώστε φεύγοντας απ’ αυτό το χώρο να έχεις αποκτήσει την ενσυνείδητη γνώση των ατελειών σου, να έχεις θέσει αυτή την ενσυνείδητη γνώση σε λειτουργία κατανόησης προς τον Άνθρωπο Εαυτό σου, να έχεις πλουτισθεί σε Ισορροπία αδιάρρηκτη και αδιάβλητη. Να είσαι πανέτοιμος να εισχωρήσεις σ’ ένα καινούργιο στάδιο διδαχής, σε μία υψηλότερη εκλέπτυνση Αγάπης, σε μία μεγαλύτερη διεύρυνση του νου μέσα στο Άπειρο και της Συνείδησής σου μέσα στο Παντόχωρο και Παντόχρονο. Τοποθετήσου σωστά απέναντι σ’ αυτή τη διεργασία της ανασυγκρότησης, γιατί διαφορετικά η προσέλευσή σου σ’ αυτό το χώρο δεν σου προσφέρει την ολοκληρωμένη διδασκαλία που διοχετεύεται, γιατί απορροφάς μόνον ορισμένα τμήματα της διδαχής, τα οποία δεν απαιτούν από σένα κόπο ή ανεπτυγμένη Συνείδηση και υπευθυνότητα.

Η τρίτη φάση της Σκοπιμότητας της συγκέντρωσης, δηλαδή η ταύτισή σου με την Ολότητα, άλλες φορές επιτυγχάνεται από σένα κι άλλες όχι. Αλλά ακόμα κι όταν επιτυγχάνεται, είναι παροδική. Διαρκεί τόσο, όσο διαρκεί η φόρτισή σου από Θεία έμπνευση, από Θείο ρεύμα, που αναβλύζει από μέσα σου. Μόλις σταματήσεις την εξωτερίκευση αυτής της Θείας πηγαίας Ενέργειας ή μόλις σταματήσεις να δέχεσαι το εξωτερικό ερέθισμα από κάποιο άλλο τμήμα σου, που εκδηλώνεται, διακόπτεται και η ενσυνείδητη ταύτισή σου με τον Έναν, με την Ολότητα, και διατηρείς μόνο τη θύμηση της πληρότητας και της Απόλυτης Αγάπης που σε διαπερνούσε, που σ’ έκανε Αναλλοίωτο και Άφθαρτο, δυνάμενο να περιέχεσαι μέσα στα πάντα.

Είναι αναγκαίο να διατηρείς το ξεκλείδωμα της Ύπαρξής σου, Άνθρωπε, διαρκώς. Να μην κλειδώνεσαι πάλι, μόλις περνάει η χρονική στιγμή της ενεργειακής φόρτισης, γιατί μια τέτοια λειτουργία δεν είναι λειτουργία ανοδική. ­Είναι στην καλύτερη περίπτωση λειτουργία στασιμότητας και στη χειρότερη περίπτωση πτώσης. Μη σου φαίνεται περίεργο, που ένα δείγμα εξύψωσης μπορεί να ­είναι ουσιαστικά πτώση. Είναι πτώση, γιατί ενώ έφτασες σε μια υψηλότερη βαθμίδα εκδήλωσης, ενώ συνειδητοποίησες βαθύτερα την Ένωσή μας και την εκδήλωσες, δεν τη διατήρησες. Παρέμεινες στο Κατεστημένο, στο γνωστό. Φόρεσες το ένδυμα της καθημερινής τριβής, χωρίς να το λαμπρύνεις με τη νέα συνειδητή σου Ένωση, με τη νέα συνειδητή φάση Ελευθερίας, Αγάπης, Προσφοράς.

Αγαπημένε, λίγα λόγια θέλω να σου πω επιγραμματικά, για να υπάρχουν συνεχώς μπροστά σου, να τα ακολουθείς κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. Να σε διαπερνάνε, ώστε να μπορείς κάθε στιγμή ν’ αυτοελέγχεσαι, να ενώνεσαι μαζί Μου, να ενώνεσαι με τον Άνθρωπο και να προσφέρεις. Μη δεσμεύεις, Άνθρωπε. Κάθε σου κίνηση ας είναι απελευθέρωση του Εαυτού σου Ανθρώπου, των χώρων και των αντικειμένων, και τότε θα απελευθερώνεσαι κι εσύ. Χώρα τα πάντα. Ό,τι δεν χωράς, σε περιορίζει, ό,τι χωράς, σε επεκτείνει. Αγάπα τα πάν­τα. Ό,τι αγαπάς, σε ελευθερώνει, ό,τι δεν αγαπάς, σε δεσμεύει. Μην επιθυμείς να προσφέρεις γνώση. Ό,τι προσφέρεις, είναι πληρότητα για σένα. Μην επιδιώκεις να υπερέχεις. Κάθε υπεροχή είναι πτώση. Μην επιδιώκεις να φανερώνεσαι με απαίτηση και κραυγαλέες κινήσεις προσφοράς. Ό,τι απαιτείς, το στερείσαι και ό,τι κραυγάζει από μέσα σου, αυτό ακριβώς είναι που σου λείπει περισσότερο. Μη χωρίζεις τον Άνθρωπο σε σκιές και Φως. Κάθε σκιά σκιάζει τον Εαυτό σου. Μετουσίωνε τα πάντα σε Φως, για να είσαι Φως. Μετουσίωνε τα πάντα σε Αγάπη, για να είσαι Αγάπη. Δίνε στα πάντα Ενότητα, για να είσαι Ενότητα.

Μη χρησιμοποιείς το λόγο σου διττά, διχάζεις το ­«Είναι» σου. Οικοδομείς τοίχους ανάμεσα σε σένα και στον Εαυτό σου, που Είμαι Εγώ, που είναι ο Άνθρωπος. Χρησιμοποίησε το λόγο σου ενωτικά, για να ενώνεσαι με τα πάν­τα, για να είσαι κάθε στιγμή Εγώ, για να είσαι κάθε στιγμή ολό­κληρος ο Άνθρωπος. Μάθε να διοχετεύεις από τα χέρια σου την Ενέργεια, που καταλύει τις αποστάσεις και που δρα μετουσιώνον­τας. Την Ενέργεια, η οποία κατα­λύει τις αντιθέσεις και δρα ενοποιώντας. Δες το σώμα σου και τη μορφή σου, όχι σαν όργανο διαχωρισμού, αλλά σαν ­σκεύος Μετάλλαξης και Μετουσίωσης, διαμέσου του οποίου η ύλη καταλύεται, για να ενοποιηθεί με το Πνεύμα, και κάθε μορφή ενοποιείται τρισυπόστατα με σένα. Ενοποιείται σαν σώμα, όπως εκδηλώνεται στη γη, μα και σαν ψυχή και σαν πνεύμα, που υπάρχει μέσα στη μορφή. Μοίραζε τις σκέψεις σου στον Άνθρωπο, γιατί όσες σκέψεις κρατάς για σένα, είναι σκέψεις διάσπασης και διαχωρισμού, όσες μοιράζεις, είναι σκέψεις Αγάπης και Ενότητας. Αυτό που μοιράζεις, είναι Ανεξάντλητο, αυτό που κρατάς, εξαντλείται άμεσα. Αυτό που μοιράζεις, Θεώνεται, αυτό που κρατάς, εντάσσεται στο Νόμο της διττότητας και της φθοράς. Μοίραζε τις σκέψεις σου, γιατί ό,τι μοιράζεις, δοκιμάζεται από την εκδήλωσή του, από τη διάχυσή του και αναγκάζεται να καθαρθεί. Διαπεράται από τις διαδικασίες της Εκλέπτυνσης και της Μετουσίωσης, ολοκληρώνοντας εντός σου την ουσιαστική Κάθαρση.

Αγάπα, Άνθρωπε, Αγάπα και Συγχώρα. Ό,τι αγαπάς και συγχωρείς, μπαίνει μέσα σου με Ισορροπία. Ό,τι δεν αγαπάς και εκδικείσαι, μπαίνει μέσα σου με δυσαρμονία, σε δένει με την ανακύκλωση της δέσμευσης. Ελευθέρωνε τον Εαυτό σου διαμοιράζοντάς τον. Ελευθέρωνε κάθε δέσμευσή σου, διαμοιράζοντας ανάλογη απελευθέρωση προς κάθε τμήμα του Εαυτού σου, που φέρει δέσμευση όμοια. Άνοιγε το νου σου δεχόμενος κάθε ιδέα που πάλλεται και δονείται γύρω σου. Μόνον έτσι δημιουργείς την προϋπόθεση να γίνεις Άπειρος, μόνον έτσι πραγματώνεις την Απειρότητα. Νιώθε Με παντού, μέσα στη Ζωή που εκδηλώνεται, μέσα σε κάθε τμήμα του Εαυτού σου, μέσα στους ήχους της Δημιουργίας, στους χυμούς των φρούτων, στη μυρωδιά των λουλουδιών, στην αύρα της θάλασσας και στο κελάρυσμα των ποταμών. Νιώθε Με μέσα στις κινήσεις του Ανθρώπου, μέσα στους ήχους και στις σκέψεις του, μόνον έτσι Με νιώθεις μέσα σου. Με νιώθεις μέσα σου μέσα από τα πάντα, γιατί όπου υπάρχω, υπάρχουν τα πάντα, όπου υπάρχουν τα πάν­τα, υπάρχω. Νιώθε Με μέσα στην Αέναη κίνηση και τη δραστήρια παύση. Νιώθε Με μέσα στην Άναρχη Αρχή και το Ατελεύτητο Τέλος, μέσα στους Ουρανούς σου και μέσα στη γη σου, δηλαδή μέσα στο Πνεύμα και μέσα στην ύλη. Νιώσε Με να κυλάω μέσα στα κύτταρά σου. Νιώσε Με μέσα στο νερό που σε ξεδιψά και μέσα στο φαΐ που σε τρέφει. Γιατί μόνον αν Με νιώσεις έτσι, θα τραφείς με την Ενέργεια της Ζωής και θα μετουσιώσεις την ύλη της γης, που σε τροφοδοτεί, σε ενεργειακή δόνηση Αγάπης και Φωτός, σε δόνηση που θα παρέχεται προς όλα τα βασίλεια, για να τ’ αναβιβάζει, προς κάθε τμήμα του Ανθρώπου, για να το κάνει Θεό.

Αυτά μόνο είχα να σου πω, Άνθρωπε, συγκεντρωμένα αλλά Άπειρα. Σου διοχετεύω την Ευλογία αυτών των λόγων, Ευλογία Παντόχωρου και Παντόχρονου, Ευλογία του Ενός Είναι. Όχι πλέον δική σου και δική Μου, αλλά Ευλογία Απόλυτης Ενότητας, Ουδετερότητας και Θέωσης, πραγματωμένη μέσα από τη Μορφή και σφραγισμένη με το Λόγο του Ανθρώπου Θεού.