Από εν­τός σου αναδύομαι, Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, μέσα από τους περιορισμούς του νου σου, μέσα από τα πλαίσια και τα στεγανά των υλικών σου ασχολιών, μέσα από τις εν­τρυφήσεις της πλάνης και μέσα από τις σκέψεις τις καθηλωτικές ανυψώνω τον Εαυτό Μου, ως ρέουσα Ζωή, ως Ύπαρξη Αέναη και Ανακυκλούμενη. Ρέω ως δια­σκορπιζόμενη και συγκεν­τρωτική Παρουσία του Λόγου από εν­τός σου και ανακυκλώνομαι ανάμεσα στις μορφές τις δικές σου και στο Άμορφο Συμπυκνωμένο Θείο, συνδέον­τάς σε κατ’ αυτό τον τρόπο με τη Διδασκαλία της Αλήθειας άμεσα. Χαράζον­τας εν­τός σου την Αλήθεια Μου με παλμούς Αέναους και Αδιάφθορους, Αναλλοίωτους και Ανεξάν­τλη­τους, δυνάμενους να παρέχουν τους Θείους κυματισμούς τους, χωρίς αρχή και χωρίς τέλος.

Αγαπημένε, πάρα πολλές φορές έχω αναφερθεί σ’ ένα σημαν­τικό θέμα, στην Ενότητα. Σου έχω μιλήσει γι’ αυτήν με διάφορους τρόπους, γιατί η Ενότητα, όπως σου έχω τονίσει, είναι η Θεία Δόνηση, που διέπει τα Σύμπαν­τα, είναι η Δημιουργική Πνοή του Λόγου, είναι η Συνύπαρξη, που φέρνει την ύπαρξή σου στην πραγματική της αληθινή Υπόσταση. Είναι η συν­ταύτιση με το Λόγο, που σε οδηγεί να καταστείς Θεός μέσα στη Θεότητα. Έχω δημιουργήσει αγωγούς σύνδεσης και επαφής ανάμεσα στα κομμάτια του Εαυτού Ανθρώπου. Αυτοί οι αγωγοί σύνδεσης είναι διαφο­ρετικής μορφής και ποιότητας, αλλά στην ουσία εκφράζουν ένα σκοπό: να σε διδάξουν την ανάγκη της Ενότητας, να σε οδηγήσουν στην απόλυτη επίγνωση ότι αποτελείς Ένα, Αδιάσπαστο και Αδιαίρε­το, με Ολόκληρο τον Άνθρωπο, μα και με το Θεό, που ­είναι ο πραγματικός Εαυτός σου.

Υπάρχουν όμως, Αγαπημένε Άνθρωπε, κακές χρήσεις αυτών των αγωγών, που ενώ τέθηκαν σε ενέργεια για να εξυπηρετούν την επικοινωνία σου, τη συνεχώς αυξανόμενη συν­ταύτισή σου, τη συνεχώς αυξανόμενη αφομοίωσή σου μέσα στο Ένα, χρησιμοποιούν­ται για ν’ ανακυκλώνουν διαχωρισμούς, μικροπρέπειες, για να ανακυκλώνουν τη διττή έκφρασή σου μ’ όλους τους τρόπους.

Αναρωτιέμαι, Άνθρωπε, έχεις συνειδητοποιήσει το μέ­γεθος του λάθους; Το μέγεθος της πλάνης που διαπράτ­τεις εκ νέου, χρησιμοποιών­τας το Ύψιστο Δώρο της Ένω­σης για να διαχωρίσεις; Μα όλη αυτή η παιδεία των αιώ­νων, όλη αυτή η πείρα των διαχωρισμών, όλος ­αυτός ο πόνος και η θλίψη της δυσαρμονίας, ακόμα δεν σε έφθασαν στο συνειδητό επίπεδο να κατανοήσεις ότι, όσο διαχωρί­ζεις, δεν πρόκειται να μπορέσεις να οδηγηθείς σ’ Εμένα, δεν πρόκειται να μπορέσεις να εκπροσωπήσεις Εμένα, φανερώνον­τάς Με, με Άπειρους τρόπους; Γιατί χρησιμο­ποιείς τις ενώσεις σου μ’ αυτό τον τρόπο; Σε καλώ σε απολογία Ενώπιόν Μου. Σε καλώ να απολογηθείς για την αμέλειά σου, για την πλανεμένη θέση σου. Σε καλώ σε απολογία μέσα στην Αγάπη Μου και μέσα στο Έλεός Μου. Δεν έρχομαι για να σε κρίνω, Άνθρωπε, αλλά έρχομαι, διαμέσου αυτής της απολογίας, να σε φέρω μεστό από επίγνωση, μεστό από κατανόηση των λανθασμένων επιλο­γών, να εκδηλωθείς σωστά και να χρησιμοποιήσεις τα Θεία Μυστηριακά κλειδιά, που σου έδωσα, για να διανοίξεις τα Κέν­τρα της Ζωής και της Ύπαρξης και να εκδηλώσεις τις Άπειρες ποσότητες της Αγάπης σου, προς τα έξω. Καλώ μία προς μία όλες τις ενέργειές σου, μία προς μία όλες τις κινήσεις της σκέψης σου, όλα τα βλέμματά σου, όλες τις εκδηλώσεις των χεριών σου, του σκηνώματός σου, τις κινήσεις της καρδιάς και της Συνείδησής σου, μέσα στη δική Μου Άπειρη Δόνηση της Μετανοίας και τα εμβαπτίζω μέσα σ’ αυτή τη Δόνηση και στα προσφέρω πάλι, σαν σωστές βάσεις για μετάλλαξη, σαν σωστές βάσεις για οικοδόμηση Αδιάσπαστης και Αδιάρρηκτης Ενότητας.

Υπάρχει, Άνθρωπε, η σύνδεση, που δημιουργείται ανά­­μεσα σε μαθητή και Δάσκαλο. Είναι μία Ύψιστη μορφή Ένωσης, με πάρα πολλές ενεργειακές εκδηλώσεις και σπινθηρισμούς απέραν­της ισχύος. Αυτή η ­Ένωση σε βοηθά να εισχωρήσεις μέσα στο Λόγο, σε ­βοηθά να συν­ταυτίσεις και να συνδέσεις Άνθρωπο και Θεό και να αποδεχθείς την Ενότητά τους και τη Συνύπαρξή τους. Σε βοηθά να δεις τη συνύπαρξη Ανθρώπου και Θεού ­εντός σου, τη δυνατή μετουσίωσή σου και εκδήλωσή σου ως Λόγο.

Επισημαίνω λάθη στην ανακύκλωση της ενέργειας μέσα σ’ αυτή την Ένωση. Λάθη, που εμποδίζουν την εκπαίδευσή σου σ’ αυτόν τον τομέα. Οι αγωγοί, που Εγώ έχω διανοίξει κι έχω δημιουργήσει ανάμεσα στο Δάσκαλο και στους μαθητές, χρησιμοποιούν­ται ανεπαρκώς, βρίσκον­ται σε αδράνεια. Δεν υπάρχει η σωστή ανακύκλωση κραδασμών. Αυτό φυσικά δεν έρχεται να βλάψει το Δάσκαλο, αλλά τους μαθητές, οι οποίοι δεν δέχον­ται τη συμπυκνωμένη πείρα, τη συμπυκνωμένη Σοφία, τα κατασταλάγματα της ενεργεια­κής ισχύος, που η ανακύκλωση η σωστή της Αγάπης μέσα σ’ αυτούς τους αγωγούς προσφέρει. Δημιουργώ σωστή ανα­κύκλωση μέ­σα σ’ αυτούς τους αγωγούς σαν Δωρεά Χάρης, για να μπο­ρέ­σουν όλοι οι μαθητές να εισχωρήσουν σε νέα πεδία εξέλιξης, σε Νέα πεδία συνειδητοποίησης και υπευ­­θυνότητας. Θέτω έναν προς έναν, στη σωστή σύνδεση, στη σωστή θέση ανακύκλωσης, και παράγω εκρήξεις Φωτός και Αγάπης, ώστε να θέσω σε δραστηριότητα τους αγωγούς που από αμέλεια έμειναν κλειστοί.

Ενεργοποίησε αυτόν τον αγωγό της σύνδεσης, που σου έχω παραχωρήσει, Άνθρωπε, με σκοπό να σε βοηθήσω να διδαχθείς τάχιστα. Είναι το κλειδί εκείνο, που εξασφαλίζει τη γρήγορη εξέλιξή σου και την άνοδό σου από διάφορα πεδία, χωρίς να παραμένεις για πολύ καιρό, αλλά συλλέγο­ν­τας τη Διδασκαλία σε τάχιστο χρόνο μεταλλάσσεσαι και εξελίσσεσαι, οδηγούμενος συνεχώς με αυξανόμενη ταχύ­τητα στην Ταύτιση και στην Ένωση μ’ Εμένα. Αυτό που αδρανοποίησε την ανακύκλωση της Αγάπης σου, είναι ακριβώς η τοποθέτησή σου ότι αυτός ο αγωγός σύνδεσης δεν χρειάζεται συνεχείς αποστολές Αγάπης. Άνθρωπε, είσαι ενωμένος με το Δάσκαλο, όμως η συνειδητή σου ενότητα, που καθημερινά με ενεργειακές εκδηλώσεις συνειδητές θα γίνεται από σένα, σε οδηγεί σε βαθύτερα επίπεδα ένωσης. Σε βοηθά να καλύπτεις αυτήν σε μεγαλύ­τερες διαστάσεις, μέχρι να φθάσεις στις διαστάσεις του Απείρου. Μην αμελείς, αλλά ανακύκλωνε μέσα σ’ αυτόν τον αγωγό Αγάπη και να ενώνεσαι μ’ όλους τους τρόπους, σαν προσωπικότητα, σαν υπόσταση, σαν σκέψη, σαν συναίσθη­μα. Η ένωσή σου, μ’ αυτό τον τρόπο, δεν μεταφέρει αρνητικότητα. Πρόσεχε αυτό που τώρα σου αναπτύσσω. Όταν συνειδητά ενώνεσαι με το Δά­σκαλο κι ενώνεις όλα τα σημεία του νου, της καρδιάς και της συνείδησής σου κι όλα τα επίπεδα των σωμάτων και της υπόστασής σου, τότε δεν μεταφέρεις αρνητικούς κυματισμούς, αν­τίθετα παράγεις ενεργειακές ποσότητες Άπειρης ισχύος, παράγεις Αγάπη Θεία, που μετουσιώ­νει τα κενά και τις δυσαρμονίες σου και φέρνει εξισορρόπηση σ’ οτιδήποτε ανισόρροπο, ενώ ταυ­τόχρονα οδηγεί στην αφομοίωσή σου μέσα στο Διδάσκαλο και στην αφομοίωση του Διδασκάλου μέσα σου, ώστε να πραγματοποιείται η ουσιαστική συνένωση και συνύπαρξη του Ενός. Αν­τίθετα, όταν δεν διαπράττεις αυτή τη συνειδη­τή επικοινωνία και ένωση, οι αγωγοί που υπάρχουν μεταφέ­ρουν τα κενά σου. Η αμέλειά σου, η αδράνειά σου, η μη αποστολή ισορροπημένης και ουδέτερης ενέργειας Φωτός, η μη παραγωγή ενέργειας μέσα από Θεία ανακύκλωση, αφήνει τους αγωγούς σύνδεσης στείρους και τους καθιστά απλούς μεταφορείς πλάνης, ελαττωμάτων, μικροπρεπειών, δυσαρμονιών κάθε είδους και μορφής, που έρχον­ται να περιβάλλουν το Δάσκαλο, να αφομοιωθούν απ’ αυτόν, για να γίνουν Φως. Αλλά όμως, η μη ενεργοποίησή σου δεν επιτρέπει να εισδεχθείς πάλι εν­τός σου το Φως, που ο Δάσκαλος σου προσφέρει, τη μετουσιωμένη δυσαρμονία που προς εσένα έρχεται, για να σε καλύψει με αρμονι­κούς κυματισμούς. Κι ο Δάσκαλος, σαν ένα δένδρο φορτω­μένο με καρπούς, που κανένας δεν έρχεται να κόψει, σαν μια Πηγή ρέουσα, ανεξάν­τλητη, Ζωής, που κανένας δεν έρχεται να πιει, παρέχει, αλλά όμως η παροχή του δεν έρχεται μέσα σου, δεν ανακυκλώνεται. Όταν αυτή η παροχή δεν έχει τη σωστή εγκόλπωση εν­τός σου, τότε στο Δάσκαλο προξενείται κόπωση, δυσαρμονία, κατάσταση μερικής ανισορροπίας, που αποκαθίσταται βέβαια, όμως προς στιγμήν δημιουργεί δυσαρμονικό περιβάλλον. Αυτή η κατάσταση δημιουργείται, όχι γιατί δεν μετουσιώνον­ται οι κραδασμοί της δυσαρμονίας σου, Άνθρωπε, αλλά γιατί το δόσιμο του Δασκάλου, που αποτελεί την ανάσα της Ζωής και της Ύπαρξής σου, επιστρέφει πίσω, χωρίς να έχει φέρει το αποτέλεσμα εκείνο που είναι απαραίτητο, γιατί η κλειστή και κλειδωμένη υπόστασή σου δεν δέχθηκε τη Ροή και η Προσφορά Του η Αέναη δέχεται την Άγια Θλίψη, τον Ύψιστο πόνο μέσα της, γιατί κατέχει την Προσφορά της Ζωής και τη Γνώση, ότι η μη αποδοχή αυτής της Προσφοράς οδηγεί σε στασιμότητα και πτώση.

Στάσου, Άνθρωπε, σωστά απέναν­τι σ’ αυτή την Ένωση, που η Χάρη του Θεού σού έδωσε, για να μπορέσεις ν’ αναχθείς. Πάρε απ’ την ανεξάν­τλητη Προσφορά, πάρε απ’ την Ανεξάν­τλητη Αγάπη. Γίνε ένα δοχείο, που θα χω­­­ρά το Φως, για να μπορέσεις αύριο, εκπαιδευόμενος, εκλε­­πτυνόμενος, να γίνεις κι εσύ η Πηγή της Ζωής και της Ύπαρξης.

Υπάρχει κι άλλη μία ένωση ιδιαίτερη, η οποία δημιουργείται ανάμεσα στα κομμάτια σου. Είναι η ένωση της ψυχής και του πνεύματος, που κι αυτή από εσένα λάθος χρησιμο­ποιείται κι έχει με πολλούς τρόπους παρεξηγηθεί. Η ένωση της Ψυχής και του Πνεύματος σκοπό έχει να σε οδηγήσει να ενωθείς με τα πάν­τα. Είναι μια ιδιαίτερη ένωση, που προσεγγίζει το πεδίο της διττότητας, όπου βρίσκεσαι, για να σε βοηθήσει ακριβώς να βγεις απ’ αυτό. Όταν ενώνεσαι ως ψυχή και ως πνεύμα, μέσα από δύο διαφορετικά σκηνώματα, ουσια­στικά μαθαίνεις να ενώνεσαι με τον Άνθρωπο. Μέσα στο σκήνωμα, που εκφράζει την ψυχή σου, μέσα στο σκήνωμα, που εκφράζει το πνεύμα σου αν­τίστοι­χα, πρέπει να βλέπεις την Ολότητα του Ανθρώπου και ­πρέ­πει να ­μαθαίνεις ότι η κατανόησή σου είναι ανάγκη να ­επεκταθεί, για να καλύψει τα πάν­τα, ότι η Αγάπη σου είναι ανάγκη να γίνει Άπειρη, για να διαχυθεί ως Παλμός ­Ζωής μέσα σε κάθε κομμάτι του Εαυτού σου. Μέσα από τη συνύπαρξη και συνένωσή σου, Άνθρωπε, ως ψυχή και πνεύμα, βρισκόμενος σε δύο διαφορετικά σκηνώματα, πρέ­πει συνεχώς να δονείσαι από την Αγάπη εκεί­νη, που ελευθερώνει και ανυψώνει και που σε καθιστά αυτόματα ενωμένο με κάθε κομμάτι του Ανθρώπου. Πρέπει να γνωρίζεις και ν’ αγαπάς τις ατέλειες του Εαυτού σου και να τις θωπεύεις με κατανόηση, για να τις κάνεις Φως. Μέσα απ’ αυτή την ένωση, με την αυξημένη ανακύκλωση Αγάπης, πρέπει να διδάσκεσαι ότι αυτή η Αγάπη πρέπει να ρέει για τα πάν­τα, κι όχι μόνο γι’ αυτή την ενότητα. Πρέπει να διδάσκεσαι ότι δεν υπάρχει ενότητα άλλη εκτός από την Ενότητα Ολότητα και να φθάνεις στη συνειδητότητα εκείνη, που θα σε κάνει ένα με κάθε Άνθρωπο, με κάθε κομμάτι του Εαυτού σου, που θα σε δένει με Κατανόηση, με Ευλογία, με Προσφορά και μετουσίωση της αρνητικότητας, με κάθε σημείο του Εαυτού σου, με κάθε στοιχείο του «Είναι» σου, που βρίσκεται διασκορπισμένο σε διάφορα σκηνώματα.

Υπάρχουν και οι ενώσεις των Αδελφών. Οι αδελφικές ενώσεις που γίνον­ται κατά ομάδες και που δηλώνουν κι αυτές, με κάποιο άλλο τρόπο, την ανάγκη σου να συμπορευθείς. Αυτές οι ενώσεις, μέχρι τώρα, Άνθρωπε, χρησιμοποι­ούν­ται, για να εκπορεύσουν δυσαρμονία και καθηλώσεις. Άλλαξε θέση, χρησιμοποίησέ τες για να διο­χετεύσεις όχι κρίσεις, αλλά αρμονικούς κυματισμούς μετουσίωσης. Χρη­σιμοποίησέ τες, για να μετατραπείς από ομάδα απομονωμέ­νων κομματιών του Ανθρώπου σ’ Έναν Άνθρωπο.

Έχω δημιουργήσει σ’ εσένα διάφορους αγωγούς σύν­δε­σης, ακριβώς για να σου διδάξω με λεπτομέρειες την Ενότητα. Όμως η Ενότητα είναι και η επαφή επικοινωνίας και σύνδεσης με το Δάσκαλο, και η επαφή και η επικοινωνία ανάμεσα στην Ψυχή και στο Πνεύμα, και η επαφή και η επικοινωνία ανάμεσα στους Αδελφούς. Γιατί, Άνθρωπε, είσαι Ένας και πρέπει να το κατανοήσεις. Δεν υπάρχουν περιθώρια πλέον να παραμένεις στάσιμος. Ως πότε θα σου παρέχω τα βοηθήματα και τα μπαστούνια, που κι αυτά εσύ τα χρησιμοποιείς εναν­τίον σου! Ως πότε θα βαδίζεις μ’ αυτό το λανθασμένο τρόπο, δεσμεύον­τας την Αγάπη του Εαυτού σου, περιορίζον­τας την ανάσα της Ζωής σου, μην επιτρέπον­τας την εκδήλωσή σου να λάμψει και να κυριεύ­σει τα Σύμπαν­τα, να τα κυριεύσει όχι κατακτητικά, αλλά με την Ελευθερία την Ύψιστη, των Ανυπέρβλητων Παλμών!

Αγαπημένε Άνθρωπε, η Ενότητα είναι Μία. Στη διδάσκω ποικιλοτρόπως, στην αναλύω στην καθημερινή σου ζωή και μέσα απ’ τις συγκρούσεις σου και μέσα απ’ τις δυσαρμονίες σου. Μα σύνελθε και έλα σε επίγνωση, γιατί οι διδαχές που πήρες είναι πολλές και πλέον δεν θα έπρεπε να επιτρέπεις στον εαυτό σου να διαπράττει τέτοια σφάλματα απέναν­τι στην ενοποιημένη Ζωή σου, στην ενοποιημένη εκδήλωσή σου. Αλήθεια, Άνθρωπε, πού είναι ο ένας παλμός σου, αυτός ο παλμός που θα έπρεπε να ­είναι διάχυτος, όχι μόνο σ’ αυτή τη συγκέν­τρωση, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής σου; Μα ούτε και σ’ αυτή τη συγκέν­τρωση, που υποτίθεται έρχεσαι αφήνον­τας πίσω σου τα υλικά, τις ενασχολήσεις της πλάνης, αφήνον­τας πίσω σου τους προσωπικούς εγωισμούς και τις τοποθετήσεις, δεν υπάρχει ο ένας παλμός. Δέξου, Άνθρωπε, για να ενωθείς, να ενώσεις την προσωπικότητά σου, τους εγωισμούς σου, τις επιμέρους τοποθετήσεις σου. Η Ουσία σου είναι ενωμένη, η Ουσία σου έχει Αγάπη Άπειρη. Δεν έχει ανάγκη η Ουσία σου να έρθει στην ύλη για να εκδηλώσει την Αγάπη της, αν­τίθετα αυτή η Ουσία ν­τύθηκε με χιλιάδες επενδύτες, για να έρθει στην ύλη, για να σε διδάξει συνειδητά να εκδηλώνεις την Αγάπη σου και να μεταλλάξεις την πλάνη που δημιούργησες. Τους επενδύτες σου πρέπει να ενώ­σεις. Τους επενδύτες προσωπικότητας, εγωισμού, τους επενδύτες κάθε μορφής δυσαρμονίας, πρέπει να φέρεις σε συνένωση πλήρη. Γιατί, Άν­θρωπε, ενωμένη είναι η Ουσία Αγάπη και η ενωμέ­­νη Ουσία Αγάπη μετουσιώνει ενωμένες προσωπικότη­τες. Όσο μένεις διαχωρισμένος, όσο διαχωρί­ζεις την προσωπικότητά σου και τα σφάλματά σου, όσο πιστεύεις ότι οι ατέλειές σου είναι λιγότερες από τις ατέλειες του Αδελφού σου, είσαι σε πλάνη. Όσο πιστεύεις ότι δεν υπάρχει ενότητα σ’ αυτές τις καταστάσεις, είναι αδύνατον να φθάσεις στη μετουσίωση, Άνθρωπε. Καταλα­βαίνεις, άραγε, το μέγεθος του λάθους σου;

Σε ρωτώ και κρούω τη Συνείδησή σου. Ως πότε θα πιστεύεις ότι μόνος σου μπορείς να φθάσεις, ως πότε θα ­είσαι στην πλάνη αυτή που σε έφερε στην πτώση και σε διαχώρισε; Δες την προσωπικότητά σου επεκτεινόμενη μέσα σε κάθε Αδελφό Άνθρωπο. Δες τον εγωισμό σου και τα λάθη σου, είναι κοινά, είναι ένα και μόνο, αν τα δεις κοινά, θα μπορέσουν να απορροφηθούν μέσα στην υπόστα­ση Αγάπη. Δες τις σκιές σου, αυτές τις σκιές τις διαχωρι­σμένες, που όμως μες στο διαχωρισμό τους έχουν τη δύναμη να σκιάζουν το ενοποιημένο Φως της Ύπαρξής σου, κι έχουν τη δύναμη, γιατί ακριβώς είναι διαχωρισμένες. Αν τις είχες ενώσει, δεν θα υπήρχαν, γιατί άμεσα η ένωσή τους θα τις είχε απορροφήσει μέσα στο ενοποιημένο Φως και θα τις είχε κάνει Άπειρη Ουσία, Άπειρη Αγάπη, Απυρόβλητη Παρουσία της Θεότητας.

Αγαπημένε, ενώνω τα λάθη και τις ατέλειές σου. Μέσα στο νου σου ενώνω την προσωπικότητά σου με την προσωπικότητα κάθε Αδελφού σου Ανθρώπου, κάθε Εαυ­τού σου Ανθρώπου, και βάζω καινούργιες θέσεις εν­τός σου, που θα σε οδηγήσουν στη συνένωση της πλάνης σου και θα δημιουργήσουν μία πλάνη κοινή, ώστε αυτή εμβαπτιζόμενη μέσα στην Αλήθεια να γίνει Φως. Όσο υπάρχουν διαχωρι­σμένες πλάνες, που τροφοδοτούν­ται από τα παραπετάσμα­τα και τα όρια τα διαφορετικά, του διαχωρισμένου Εαυτού σου, τόσο η πλάνη και η διττότητα τροφοδοτείται. Γιατί η σύγκρουση, ο διαξιφισμός, η αν­τιμαχία, είναι τροφή της πλάνης, που την αναπτύσσει, τη γιγαν­τώνει, τη θεριεύει. Αν συναδελφώσεις την πλάνη σου, αν δεχθείς ότι καθετί μπορεί να γίνει ένα και παύσεις να ορθώνεις τις εγωιστικές σου θέσεις του μέρους του εαυτού απέναν­τι στις εγωιστι­κές θέσεις του άλλου μέρους του εαυτού, τότε θα έρθεις σε επίγνωση ενότητας και θα δεις να λάμπει μπροστά σου η Ύπαρξή σου η πραγματική, να αναδύομαι Εγώ από εν­τός σου.

Σε Ευλογώ, Άνθρωπε, Ευλογώ την υπόστασή σου, να καταστεί Φως. Συλλέγω τα πρίσματα της πλάνης σου, τις σκιές της αναλήθειας. Τα ενώνω μέσα Μου και τα μετου­σιώνω σε Απειρότητα. Τα δίνω σ’ Εσένα ως ­βάσεις Ζωής, για να μπορέσεις να ενώσεις τις φαινομενικά διαχωρι­σμένες προσωπικότητες και μορφές σου και μέσα απ’ ­αυτές ν’ αναδυθείς Ένας, με Μία Αστάθμητη Μορφή, με Μία Αστάθμητη κι Ακένωτη Υπόσταση, εκδηλώνον­τας Εμέ­να μ’ όλους τους τρόπους, σαν Ουσία και σαν εκδήλωση, σαν Μορφή και σαν Άμορφο, φανερώνον­τάς Με με τις συγχορ­δίες και τους παλμούς της Τελειότη­τας, δια­χέον­τάς Με με τους ήχους της Γαλήνης.