ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗ 2α ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Αγαπημένε Μου, εσύ που προχωράς στην πνευματική γραμμή και πορεία, εσύ που καθημερινά διδάσκεσαι εσωτε­ρικά και εξωτερικά από τον Έναν Διδάσκαλο Λόγο, πρέπει πρώτα και πάνω απ’ όλα να γνωρίζεις, να συνειδητοποιείς και να διακατέχεσαι από την καθημερινή επίγνωση των άπειρων και πολλαπλών διδαχών, των άπειρων και πολλα­πλών εκδηλώσεων, που μπορούν να σου παρουσιάζονται με μόνο σκοπό να σε οδηγήσουν σε μετουσίωση των προσωπι­κών σου στοιχείων, στην απέκδυση όλων όσων ντύθηκες μέσα στις ανακυκλώσεις σου και στην εμφάνισή σου ως Άπειρος Λόγος. Πρέπει πάνω απ’ όλα να διακατέχεσαι από την επίγνωση της μαθητείας σου, της σοβαρότητάς της και του κινδύνου που αυτή η μαθητεία κρύβει, διότι είναι σπουδή στο Άπειρο, είναι σπουδή σε καταστάσεις Νέες, που σου παρουσιάζονται και σε πληρώνουν, και είναι πάρα πολύ εύκολη η εισχώρηση της προσωπικότητας.

Είμαι ο Ένας Λόγος και διδάσκω χωρίς εμπόδιο κανένα. Είμαι ο Ένας Λόγος και διαμοιράζω τη Χάρη του Διδασκά­λου, γιατί σκοπός αυτής της Κοσμικής περιόδου είναι οι πάντες να ενωθούν μαζί Μου και να γίνουν Διδάσκαλοι, αλλά όχι ανυψώνοντας το τμήμα το μεμονωμένο του εαυτού τους, να το διακηρύσσουν με οποιονδήποτε τρόπο σαν Διδάσκαλο, γιατί τότε δεν διδάσκεται Θεός αλλά είδωλα, τότε δεν διδάσκεται η Ενότητα αλλά η διάσπαση. Θέλω να απευθυνθώ σ’ εσάς, Αδελφοί Εαυτοί, σ’ εσάς που επιλέγεσθε καθημερινά μέσα από τις πράξεις σας και που αυτή τη στιγμή Με ακούτε, και να σας τονίσω ότι ναι μεν υπάρχει η Χάρη του Δασκάλου πάνω σας, αλλά με ποιον τρόπο τη χρησιμοποιεί­τε, πού διασύρετε τον Εαυτό σας, πού τον εγκλωβίζε­τε, πού τον παραποιείτε, αυτόν τον Εαυτό που είναι Άπειρος, Απεριόριστος, που δεν δέχεται διαχωρισμούς, που εξαρχής των αιώνων είναι ενωμένος;

Δάσκαλος είναι Ένας, ο Λόγος, κι ο Υπεύθυνος Καθοδη­γητής που επιλέχθηκε να κατευθύνει αυτό το Έργο, που από Εμένα επισκιάζεται και ομιλεί, ουδέποτε επεδίωξε μαθητές του, αντίθετα διακήρυξε και διακηρύσσει τη Διδασκαλία της Αλήθειας, ενώνοντας τους πάντες με τον Λόγο και καθιστώντας Μήνυμα και πραγμάτωση τη Χριστο­ποίηση. Ουδέποτε μίλησε για μοναδικότητα φανέρωσης, αλλά για Ολότητα φανέρωσης, για εποχή Κοσμική, κατά την οποία ο Άνθρωπος θα εκδηλωθεί ως Λόγος – Χριστός – Υιός, ως Λόγος Χριστός – Μητέρα.

Δεν υπάρχουν λόγοι που εκπέμπονται την ώρα αυτή ως απολογία, όπως κι ο ίδιος ο Καθοδηγητής του Έργου και Υπεύθυνος είπε. Όμως διασαφηνίζω έννοιες, που είναι σαφέστατες και διασαφηνισμένες, εκδηλωμένες και εγγε­γραμμένες όχι μόνο στο νου και στη Συνείδηση των μαθητών αυτού του Έργου, αλλά και στα βιβλία όλα. Και τον ίδιο τον αποδοθέντα τίτλο του Δασκάλου δεν τον περιέφερε ο Καθοδηγητής και Υπεύθυνος σαν εξύψωση εαυτού, αλλά οι ίδιοι οι μαθητές απέδωσαν τον τίτλο αυτόν, από εσωτερι­κή δική τους καθοδήγηση και ανάγκη.

Όσο για τους τίτλους, Άνθρωπε, του Δασκάλου, τους οποίους με τόση ευκολία περιφέρεις και διασαλπίζεις, θα ήταν καλύτερα να τους αποδεικνύεις στην πράξη, θα ήταν καλύτερα να έσωζες ψυχές, να τις αναβίβαζες στα ύψιστα σημεία της Ένωσης, να τις έκανες Ένα με τον Δάσκαλο τον εκδηλωμένο και Ανεκδήλωτο, κι όχι να διασαλπίζεις μία παρουσία, γιατί γνώριζε πάντα ότι η ύπαρξη θα ’ρθει να βρει αυτόν που θα την κατευθύνει και θα την καθοδηγήσει, όταν θα είναι έτοιμη να οδηγηθεί στο Φως. Ο πραγματικός Οδηγητής, ο πραγματικά κατευθυνόμενος από Εμένα, δεν έχει ανάγκη κλήσεων, δεν έχει ανάγκη σαλπισμάτων για μαθητές και ακολούθους, δεν έχει ανάγκη από τίποτα, παρά μόνο να προσφέρει τον εαυτό του, συνεχώς και αενάως, μέσα σε κάθε ύπαρξη που βρίσκεται δίπλα του, σ’ όποιο στάδιο κι αν αυτή εκδηλώνεται.

Το ν’ ανακοινώνεις, Άνθρωπε, ότι είσαι Δάσκαλος, δεν φανερώνει ύψος Αλήθειας, το ν’ ανακοινώνεις ότι υπάρχει διάσταση δεύτερη μέσα στο ενοποιημένο Έργο, δεν είναι άλλο παρά διάσπαση. Το να διασαλπίζεις καταστάσεις με τρόπο εντονοποιημένο, δεν σημαίνει πάντα ότι εκδηλώνεις Δόνηση. Η Δόνησή Μου δεν είναι ο ήχος, περιέχει και τον ήχο. Η Δόνησή Μου περιέχει τα πάντα και γίνεται κατανοη­τή απόλυτα απ’ αυτούς που έχουν ανοιχτό νου και διαπότι­ση από Εμένα.

Στρέφομαι σ’ Εσένα, Αδελφέ Άνθρωπε, που ανακοί­νω­σες την εισχώρηση του Διδασκάλου σε δεύτερο σκή­νω­μα, καταργώντας, κατά τη γνώμη σου, μία κα­τά­­στα­ση και εγκαινιάζοντας μία άλλη, χωρίς να έχεις κατανοήσει, όπως προκύπτει δι’ αυτής σου της κίνησης, την Ουσία του Έργου και τον ίδιο τον Ιωάννη, τον Δάσκαλο Ιωάννη, ο οποίος σε διαπότισε και σε καθοδήγησε, χωρίς να έχεις εννοήσει στο ελάχιστο, ότι στοιχεία χωριστικότητας στη Διδασκαλία του Ιωάννη δεν υπάρχουν κι ότι Ιωάννης κι Εγώ Ένα Είμαστε, κι όταν μιλά Αυτός, Εγώ μιλώ, κι όταν χρίει, Εγώ χρίω, κι όταν εκδηλώνεται, Εγώ εκδηλώνομαι Απόλυτα. Και ποία η ανάγκη να αναβιβασθεί μόνο ένα έτερο σκήνωμα σε θέση παρό­μοια, όταν αυτή η θέση, η διά του Ιωάννη καταδεικνυόμενη, ανήκει στην ανθρωπότητα ολόκληρη; Και ποια άδεια σου δίνει το δικαίωμα να σου ανήκει κάτι, με τον τρόπο που το έθεσες, όταν ανήκει στο Όλο; Το Όλο ανήκει στο Όλο κι η Διδασκαλία της Νέας Κοσμικής πε­ριόδου διδάσκει Ενότητα κι ο Ιωάννης, ο Νέος Κοσμι­κός Αγγελιαφόρος και Δάσκα­λος, διδάσκει Ενότητα, είναι ο προπομπός της, είναι ο εμπράγματος φανερωτής της, μα όχι ο μόνος, γιατί Αυτός ενοποιημένος μ’ Εμένα, δηλαδή Εγώ, θα καταστήσω σκη­νώματα πολλά Λόγο – Χριστό – Μητέρα, που θα γνωρίζουν απόλυτα ότι Ένας Δάσκαλος υπάρχει, που θα γνωρίζουν απόλυτα ότι Εμένα εκδηλώνουν κι ότι τίποτα και κανένας δεν τους ανήκει, αλλά τα πάντα ανήκουν στον Έναν Λόγο κι απ’ Αυτόν κατευθύνονται, διότι οποιαδήποτε δόνηση εξουσιασμού, που πολλές φορές, Άνθρωπε, σου εκδηλώνεται ύπουλα και καλυμμένα χωρίς να την καταλαβαίνεις, είναι σφραγίδα διττότητας κι όχι Ένωσης.

Έλεγξε λοιπόν, Άνθρωπε αγαπημένε Μου, τις σφραγί­δες της διττότητας που υπάρχουν στην εκδήλωσή σου, εσύ που θα περιστοιχιστείς από ψυχές, για να τις αναβιβάσεις, εσύ που βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή στο σκα­λοπάτι του εκπαιδευόμενου Λόγου, έλεγξε, γιατί αλλιώς δεν πρόκειται να προχωρήσεις, κι αν προχωρήσεις δι’ αυτού του τρόπου, θα χρεωθείς, γιατί είναι καλύτερα, όπως αναφέρεται στα Ευαγγέλιά Μου, να δέσεις μία πέτρα στο λαιμό σου, παρά να παρασύρεις μία ψυχή σε λάθος δρόμο.

Εμφυσώ εντός σου Αγάπη, εμφυσώ εντός σου Ενότητα, καθαρότητα σ’ όλα τα σημεία των επιπέδων σου. Σε ανασυγκροτώ ολόκληρο σαν δομή ύπαρξης και σε πληρώνω με την Αγάπη, με την πνευματική διάκριση, με την ευαισθη­σία στους παλμούς της Αλήθειας, για να διαλάμψει εντός σου η Αλήθεια σ’ όλα τα επίπεδα Συνείδησης, νου, καρδιάς και σ’ όλους τους παλμούς των σωμάτων και να σε οδηγήσει.

Ευλογώ τη Χριστοποίησή σου, Άνθρωπε, Ευλογώ την εκπαίδευσή σου στη δύσκολη φάση της ανάληψης ευθυνών άλλων υποστάσεων, ώστε να παραμείνεις σωστός, διακατεχόμενος από Ένωση και Αρμονία, ώστε να μην υποπέσεις στην πλάνη του εγωισμού, της οίησης και της διαχωριστικό­τητας, αλλά να εισχωρήσεις ολοκληρωτικά στην Προσφορά.

Διδάσκαλος Ιωάννης – Παράκλητος (ΤΟ ΣΑΛΠΙΣΜΑ ΚΕΦ. 28)