Η Σκοπιμότητα της Ζωής

Στη γη εκπληρώνουμε έναν προορισμό. Η σκοπιμότητα είναι ότι ήρθαμε να διδαχθούμε. Ερχόμαστε στη γη γιατί έχουμε συνάψει συμβόλαια με τη γη. Μας έλκει η γη, είναι το μέρος που καλλιεργούμεθα, είναι το μέρος που φοιτούμε και δίνουμε εξετάσεις, είναι ένα απέραντο σχολείο, το οποίο διδάσκει όλες τις κατηγορίες των ανθρώπων, από τους πιο αμαθείς και ανεξέλικτους μέχρι τους πιο εξελιγμένους. Τους διδάσκει την Αγάπη και τη Θεία Νομοτέλεια, μέχρις ότου ο άνθρωπος να τελειοποιηθεί και να επανέλθει στον προορισμό του, εκεί απ’ όπου προήλθε. Και ο άνθρωπος είναι Θεία εκπόρευση. Επομένως πρέπει να επανέλθει στο Θεό.

Η ανθρωπότητα έχει αφυπνιστεί και αφυπνίζεται συνεχώς. Πρέπει να δώσει σημασία σ’ αυτό που ο κάθε άνθρωπος φέρει εντός του, και αυτό που κάθε άνθρωπος φέρει εντός του είναι η ψυχή και το πνεύμα του.

Ο καθένας πιστεύει και αναζητά με το δικό του τρόπο, εκείνο που νομίζει ότι θα τον κάνει ευτυχή, ότι θα γεμίσει την ψυχή του. Αλλά η ευτυχία είναι μία κατάσταση πνευματική. Έχουμε παραδείγματα ανθρώπων που ένοιωθαν κενό στη ζωή τους, στην ψυχή τους, ενώ είχαν και ομορφιά και χρήματα πολλά και ανέσεις. Το μόνο που φέρνει την πραγματική ευτυχία στον άνθρωπο είναι η ένωσή του με το Θεό. Ό,τι άλλο, εκτός από την ένωση του ανθρώπου με το Θεό, κατώτερο, δεν μπορεί να φέρει την αναζητούμενη από τον κάθε άνθρωπο ευτυχία και πληρότητα. Έτσι περνάνε τα χρόνια και ο άνθρωπος όταν διαπιστώσει ότι στην άλφα επιθυμία που είχε και εξεπλήρωσε δεν βρήκε την ευτυχία, αναζητά την ευτυχία σε μια άλλη επιθυμία του και συνεχώς αναζητά την ευτυχία του έξω από αυτόν.

Ερχόμαστε χωρίς να φέρουμε τίποτα μαζί μας, αδύναμοι και όχι μόνο ο άνθρωπος είναι αδύνατος, αλλά ούτε βλέπει, ούτε αισθάνεται, ούτε έχει λογική ή κρίση. Και όμως ο άνθρωπος επιβιώνει και αναπτύσσεται. Αυτό δείχνει ότι μέσα στον κάθε άνθρωπο υπάρχει κάτι άλλο, η ψυχή και το πνεύμα του, που τον οδηγούν και τον βοηθούν να επιβιώνει για να επανέλθει στο Θεό. Προϋπήρξαμε όλοι στη γη, μηδενός εξαιρούμενου. Οι ψυχές που ενσαρκώνονται σε διάφορα ανδρόγυνα, ενσαρκώνονται ανάλογα με το ποιόν τους, την εξέλιξή τους, ανάλογα με τις ποινές τους και με τον προορισμό που έχει η κάθε ψυχή. Στη βασιλεία του Θεού τα πάντα διέπει Άπειρη Σοφία και Άπειρη Τάξη, Άπειρη Δικαιοσύνη. Κανένας δεν αδικήθηκε ποτέ από το Θεό και δεν είναι δυνατόν να αδικηθεί. Κανένας δεν ενσαρκώθηκε λάθος.

Χρειάζεται όλοι να βλέπουμε τη σκοπιμότητα της ζωής. Να μάθουμε να βλέπουμε πέρα απ’ ό,τι φαίνεται στην εξωτερική επιφάνεια, να βλέπουμε τι κρύβεται, σε τι μας ασκεί, σε τι μας εκπαιδεύει η κάθε δοκιμασία της ζωής μας. Καλό είναι να μην κρίνουμε ποτέ, γιατί ο Θεός δεν ξέρουμε πώς διδάσκει και πώς εκπαιδεύει και εξελίσ­σει τον κόσμο Του.

Γεγονότα θα συμβούν στην ανθρωπότητα, είναι Καθάρσεις της Γης. Ας ετοιμαστούμε, δεν ξέρει κανείς μας το αύριό του. Καλό είναι να είμαστε πάντα έτοιμοι. Υψώνουμε τα χέρια μας στο Θεό «Θεέ μου ελέησέ με», απλό είναι, «Θεέ μου συγχώρεσέ με», πολύ απλό είναι, μα να το λέει η ψυχή μας. Δεν θέλει πολλά λόγια ο Θεός, δεν θέλει φιλοσοφία.

Ας μη φοβηθούμε λοιπόν το Θάνατο που θα ’ρθει, γιατί ο Θάνατος ανήκει στη φθορά, κι ό,τι φθαρτό έχουμε μέσα μας, θα εισπράξει το Θάνατο που του ανήκει, για ν’ απομείνει μέσα σου ό,τι είναι Αιώνιο και Διαρκές. Ό,τι αξίζει να προσφερθεί, γιατί είναι Τελειότητα, είναι Φως. Είναι Πνοή.

Χαίρε, Άνθρωπε της Αναγέννησης. Χαίρε, Άνθρωπε της Θυσίας. Η Δημιουργία όλη ας υποκλιθεί κι ας χαιρετίσει την Ανάστασή σου, τη Γέννηση του Θεανθρώπου, τη Δεύτερη Σάρκωση του Όλου Θεού. Την Παρουσία της Ιδέας του ΠΑΝΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ!