Η Ενοποίηση του Θείου και του Ανθρώπινου – Μια Πράξη Συνειδητής Υπευθυνότητας

Αγαπημένοι μου Αδελφοί,

Είμαστε σε μια εποχή που δεν επιτρέπει την πνευματική αδράνεια. Μια εποχή όπου το Πνεύμα καλεί, το Φως διαχέεται και η ευθύνη βαραίνει γλυκά, αλλά αμετάκλητα, τους ώμους εκείνων που αφυπνίστηκαν. Εσάς.

Η ενότητα που ποθούμε δεν είναι θεωρητική. Είναι Πράξη. Και αυτή η πράξη ξεκινά μέσα μας: με την ενοποίηση της Θείας και της Ανθρώπινης Φύσης.

Ο Εσωτερικός Χριστιανισμός αποτελεί το πλαίσιο της εκδήλωσης και της Διδασκαλίας του Θείου Απεσταλμένου, του Διδάσκαλου Ιωάννη-Παρακλήτου και δεν είναι θρησκεία, ούτε προσομοιάζει με τα πρότυπα του Νεογνωστικισμού.

Παράδειγμα αποτελεί η σύγκριση μεταξύ του Σίμωνα του Κυρηναίου και του Σίμωνα του Μάγου, δύο αντιδιαμετρικά αντίθετες πορείες πνευματικής εξέλιξης.

Ο Σίμων ο Κυρηναίος συμβολίζει τον πνευματικό αναζητητή που αποδέχεται το βάρος της θυσίας, ενσαρκώνοντας τον άνθρωπο που αναλαμβάνει να σηκώσει τον Σταυρό όχι μόνο ως υλική πράξη, αλλά και ως πνευματική αποστολή. Ο Δάσκαλος τονίζει ότι η συνάντηση του Σίμωνα με τον Ιησού δεν ήταν τυχαία· ήταν μια προδιαγεγραμμένη στιγμή κατά την οποία ο Σίμων γίνεται φορέας του έργου του Χριστού, λαμβάνοντας την κλήση να ακολουθήσει την οδό της θυσίας, της αγάπης και της θέωσης. Επισημαίνεται ότι ο Σίμων ενσάρκωνε έναν πνευματικό αποστολέα, κάποιον που επρόκειτο να συνεχίσει την αποστολή του Χριστού. Μέσω της ανάληψης του Σταυρού, ο Σίμων γίνεται σύμβολο της πνευματικής μαθητείας και της εσωτερικής μετουσίωσης..

Ο Σίμων ο Μάγος σε αντίθεση με τον Κυρηναίο, εκπροσωπεί τον άνθρωπο που αναζητά τις πνευματικές δυνάμεις όχι για την υπηρεσία του Θείου Σχεδίου, αλλά για προσωπικό όφελος και εξουσία. Ο Σίμων ο Μάγος επιδιώκει να εξαγοράσει την πνευματική δύναμη και να την εκμεταλλευτεί, εκφράζοντας την πνευματική πλάνη που γεννάται από τον εγωισμό και την απληστία. Η παρουσία του λειτουργεί ως αντίθετο παράδειγμα: εκείνος που επιχειρεί να αποκτήσει τη Θεία Δύναμη χωρίς την εσωτερική κάθαρση και την ταπεινότητα που χαρακτηρίζει τον Κυρηναίο.

Ενώ ο Σίμων ο Κυρηναίος είναι σύμβολο της αυταπάρνησης και της θυσιαστικής αγάπης, ο Σίμων ο Μάγος αντιπροσωπεύει την πνευματική ύβρη και την κατάχρηση των δυνάμεων. Ο Κυρηναίος σηκώνει τον Σταυρό, δηλαδή αποδέχεται τον πόνο και τη θυσία ως μέσο πνευματικής ανύψωσης. Αντιθέτως, ο Μάγος αναζητά τη δύναμη χωρίς να αναλάβει την ευθύνη που αυτή συνεπάγεται, επιλέγοντας την οδό του πνευματικού εγωισμού. Η αντιπαραβολή των δύο αυτών προσώπων λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι η γνήσια πνευματική πορεία απαιτεί αυταπάρνηση, ταπεινότητα και εσωτερική κάθαρση, ενώ η πλάνη οδηγεί στην απομάκρυνση από τη Θεία Τάξη.

Όπως αναφέρεται στο κεφάλαιο «Ενοποίησε τη Θεία και την Ανθρώπινη Φύση σου» του βιβλίου Φώτιση, καλούμαστε να γίνουμε σκεύη φωτός, φορείς της παλλόμενης Δόνησης της Αγάπης, της Γαλήνης, της Ευλογίας. Η Θεότητα δεν έρχεται απ’ έξω, μα αναδύεται από το εσωτερικό μας Είναι. Πρέπει να διανοιχθεί ο νους μας, η καρδιά μας και η συνείδησή μας για να «χωρέσουν» τη Χάρη, να παλμοδονηθούν από αυτήν και να την εκδηλώσουν στον κόσμο.

Η διαδικασία αυτή δεν είναι παθητική. Προϋποθέτει υπευθυνότητα. Και σε αυτό το σημείο, το κεφάλαιο «Υπευθυνότητα – Καθήκοντα» από το βιβλίο 2001, Η Δευτέρα Παρουσία μάς δίνει το θεμέλιο: «Δεν έπαψα να σε καθοδηγώ… να σε προετοιμάζω να ταυτιστείς με τον Λόγο, να μπορέσεις να Τον εκδηλώσεις σε ανώτερες ποιότητες Αγάπης, λογισμών, συναισθημάτων».

Είμαστε μαθητές, αλλά ταυτόχρονα και εργαζόμενοι στον Αμπελώνα. Δεν αρκεί να αισθανόμαστε. Οφείλουμε να πράττουμε. Δεν επιτρέπεται να μένουμε αδρανείς. Το Πνεύμα μάς καλεί να μετασχηματίσουμε ό,τι ακόμα μάς φέρνει σε δυσαρμονία. Να χρησιμοποιούμε κάθε κατάσταση, κάθε πρόκληση, ως μέσο μετουσίωσης.

Και τέλος, ο Λόγος – όχι μόνο ο λόγος ως ομιλία, αλλά ο εν επιγνώσει Λόγος, αποτελεί τον στόχο και το μέσο. Όχι απλώς να μιλάμε, αλλά να είμαστε Λόγος. Να γινόμαστε το προεκτεινόμενο Χέρι του Θείου, η παλμοδόνηση της Αγάπης Του. Να διαχειριζόμαστε συνειδητά τα μέσα, τις συνθήκες, τις ανθρώπινες σχέσεις, τις δοκιμασίες, έτσι ώστε κάθε μας λέξη, κάθε σκέψη, κάθε πράξη να είναι εν επιγνώσει Λόγος.

Κλείνοντας, σας καλώ:

• Να μην φοβηθείτε τη Θεότητα εντός σας.
• Να αναλάβετε την ευθύνη της Ύπαρξής σας ως μέτοχοι του Θείου.
• Να μιλάτε, να πράττετε και να αγαπάτε εν επιγνώσει, ως Λόγοι.

Έτσι ενοποιείται το Θείο με το ανθρώπινο. Όχι με θεωρίες, αλλά με βίωμα, με προσφορά, με συνειδητή και ακέραια παρουσία.

Είθε το Φως Του Πατέρα Θεού να φωτίζει κάθε σας κύτταρο και ο Λόγος Του να γίνει η Πνοή της κάθε σας πράξης.

Αμήν.