Η εκ του Πνεύματος Δικαιοσύνη

Όταν βιώνουμε τη διαφορά δύο πραγμάτων, βιώνουμε το «ρεύμα» της Ισορροπίας, που σ’ οδηγεί ν’ αφήσεις τα στοιχεία σου να ρέουν, να πάρεις και να δώσεις, να ενεργήσεις και να υποστείς, ώστε με την ανταλλαγή να γίνεις ουδέτερος, να ταυτίσεις τα δύο «διάφορα», να τα ενώσεις έτσι που να μην τα ξεχωρίζεις, ποιο ήταν ποιο.

Έτσι λειτουργεί η Φύση, το Υλικό Σώμα του Θεού, που κατευθύνεται από το Νου του Θεού, τους Νόμους Του. Ο Άνθρωπος έλαβε το δώρο της επιλογής, για να ωφεληθεί κατά την εμπειρία, όχι για ν’ αγνοήσει τους Νόμους. Είναι σαν να κόβει το κλαδί πάνω στο οποίο στηρίζεται, σκάβει τα θεμέλια του σπιτιού του! Αυτή είναι η δυστυχία του, η άγνοιά του. Ας του θυμίσουμε λοιπόν τι γνωρίζει το Πνεύμα Του από αιώνες. Όποιος έχει διδαχθεί, θα δεχθεί και θα ακολουθήσει τους Νόμους, για να επιστρέψει στον Πατέρα.

Γίνονται συνέχεια εμβόλια στην άρρωστη ανθρωπότη­­­τα. Ένα από τα φάρμακα είμαστε κι εμείς. Κατάλληλα ­δια­μορ­φω­μέ­να από το Θεό Πατέρα κι από δονήσεις ανθρώπινες, που ­πό­νεσαν και θυσιάστηκαν στον πλανήτη γη. Έτσι έχουν θεραπεία από τον ίδιο τον Εαυτό τους, για να δουν επιτέλους τη Θεία δομή τους, για να νιώσουν ποιος ­είναι ο προορισμός τους.

Ας προχωρήσουμε μαζί, παλεύοντας να κάνουμε τον άρρωστο οργανισμό να αντιδράσει. Και είναι τόσο ηθε­λημέ­να άρρωστος, έχει τόσο μικρή ιδέα για το τι θα πει υγεία και σωστή θέση στα πράγματα, που ονομάζει τη φθορά ζωή και δεν δέχεται θεραπεία Θεού. Θέλει θεραπεία Ανθρώπου. Έτσι λοιπόν ο Άνθρωπος, στο ποσοστό που έχει συλλάβει με τη βοήθεια της Χάριτος την κατάσταση, γίνεται Ολοκαύτωμα, Θυσία για το Είδος του. Είναι βέβαια Κοινωνός στη Θεότητα, αλλά καλύπτει την υπεροπτική απαίτηση του ανθρώπου, δηλαδή το να θεραπευθεί από Άνθρωπο συνο­δοιπόρο του κι όχι από το Θεό που έχει μέσα του.

Θέλει αναγγείλει σε σένα Άνθρωπε, τον Νέον τρόπον απονομής της Δικαιοσύνης Μου, τον Νέον τρόπον απονομής και διακρίσεως και φανερώσεως και εξαπλώσεως της Αγάπης Μου, της Αγάπης Μου της Αμιγούς, της απηλλαγμένης συμφερόντων, της απηλλαγμένης ανταμοιβών οιουδήποτε βαθμού ή είδους, της Αγάπης Μου η οποία πάντοτε προσφέρει, πάντοτε φανερώνει, πάντοτε πληρεί, πάντοτε ωραιοποιεί, πάντοτε Τελειοποιεί, πάντοτε αναγάγει, πάντοτε επιμορφώνει, μέχρις ότου συ Άνθρωπε, καταστείς Τέλειος και καταστείς Τελειότης εις έκφρασιν και μέχρις ότου εσύ Άνθρωπε, καταστείς Κάλλος και Αρμονία, Νόμος και Νομοθέτης ο ίδιος, καθότι Εν μετά του Πατρός Μου και μετ’ Εμού, Αδιαχωρίστως, Αδιαιρέτως, ως μία Ουσία, θέλεις αποδίδει και Δικαιοσύνη και θέλεις πληρεί τα Πάντα διά της Αγάπης Μου και θέλεις εκφράζει Εμέ, τον Ένα Υπάρχοντα Θεόν, εις όλους τους Κόσμους της Δημιουργίας Μου, καθ’ ότι θέλει πραγματοποιηθεί η Αποίκησις των Συμπάντων, εκ των Πνευμάτων εκείνων της γης, άτινα κατά ζεύγη ενοποιημένα εις μίαν Ανθρώπινην Μονάδα θέλουσι επιστρέψει διά μέσου της Χριστοποιήσεως αυτών ως Θείοι Λόγοι εν τω Πατρί.

Μὴ ζητήτε ν’ ἀνεύρητε τὴν Ἀλήθειαν ἐκ τῶν συμπερασμάτων τῶν σοφῶν, τῶν ἐπιζητούντων ν’ ἀνατάμωσι την ὕλην καὶ ἐξ αὐτῆς καὶ μόνον νὰ ἐξαγάγωσι τὰ πορίσματα τῶν ἀξιωμάτων αὐτῶν. Ὁ φθαρτὸς κόσμος τῆς ὕλης ἀνὰ ἕκαστον βῆμα τῆς παρόδου τοῦ χρόνου φθείρεται καὶ μεταβάλλει ὄψιν καὶ σύνθεσιν. Ἐνῶ ὁ Κόσμος τοῦ Πνεύματος ὑπερβάλλει ὑπεράνω αὐτοῦ ὡς Φωτοβόλος Πνευματικὸς Ἥλιος, ὅστις διαχέει τὰς Ζειδώρους αὐτοῦ Ἀκτῖνας καὶ τὴν Ὑπέρλαμπρον αὐτοῦ Ἀκτινοβολίαν ὑπεράνω πάσης φθαρτῆς καὶ προσκαὶρου ὑλικῆς συνθέσεως.

Ὁ Ζῶν καὶ Ἁγιάζων τοὺς ἡμαρτημένους, ὁ Ζωοδότης Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, Αὐτὸς καὶ μόνον δύναται νὰ χορηγήσῃ τὰ πνευματικὰ στοιχεῖα εἰς τοὺς ἐπικαλουμένους Αὐτὸν καὶ νὰ ἐνισχύσῃ αὐτοὺς εἰς τὸ ν’ ἀποκαλύψωσι τὴν πραγματικὴν Ἀλήθειαν εἰς τοὺς ἐπιζητοῦντας νὰ ἀνεύρωσιν αὐτήν.

Ὑπεράνω ὑμῶν καὶ τοῦ ὑλικοῦ περιβάλλοντος τοῦ κόσμου ὑμῶν ὑπάρχει καὶ ζῇ ὁ Πνευματικὸς Κόσμος. Ὡς δὲ ὁ ἥλιος τοῦ ἡλιακοῦ ὑμῶν συστήματος εἶναι μία κεντρική ἑστία φωτός, ἥτις ἐξαποστέλλει τὰς ἀκτῖνας αὐτῆς εἰς τὸ πέριξ αὐτῆς διάστημα καὶ διαφωτίζει καὶ ζωογονεῖ τὴν ζωὴν τῶν κόσμων, οἵτινες κινοῦνται πέριξ αὐτῆς, ἄλλοι μὲν πλησιέστερον, ἄλλοι δὲ ἀπομεμακρυσμένοι, οὕτω καὶ ἡ Πνευματικὴ Ζωοδότις Ἑστία τοῦ Ὑπερτάτου Λόγου τῆς Ἀληθείας συγκεντροῖ ἐν Ἑαυτῇ ἀπάσας τὰς Πνευματικάς Δυνάμεις τῆς Ἀληθείας ἐν τῇ Ἀτελευτήτῳ καὶ ­Ἀφθάστῳ Αὐτῆς Πνευματικότητι, τὴν ὁποίαν διαχέει ἐν τοῖς πνεύμασι, τὰ ὁποῖα ἀρυόμενα καὶ προσδεχόμενα παρ’ Αὐτῆς τὴν Ἔμπνευσιν καὶ τὸ παρ’ Αὐτῆς ἐξαποστελλόμενον Φῶς, διερμηνεύουν, ἀναλόγως τῆς πνευματικῆς αὐτῶν δυνάμεως καὶ ἐξελίξεως, τὴν ἐν τοῖς λόγοις τοῦ Θείου Λόγου ἐγκρυπτομένην Ἀλήθειαν.

Διὰ τοῦτο καὶ τὸ Φῶς, τὸ ἐκ τοῦ Θείου Λόγου ἀπορρέον, οὐκ ἔστι φῶς ἐκ τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου ἀπορρέον, ἀλλ’ ἐκ τοῦ Θεοῦ, Ὅστις ἐν Ἑαυτῷ κατέχει τὴν ὑπερκείμενην τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος Ἀλήθειαν, ὡς Αἰὼνιος καὶ Ἀΐδιος καὶ Παντεπόπτης καὶ Ἀτελεύτητος Πνευματική Ὀντότης, ἐν Ἑαυτῇ καὶ μόνον διαβλέπουσα καὶ κατέχουσα καὶ τὰ ἐν τῷ ἀτέρμονι ὑπ’ Αὐτοῦ παραχθέντι κόσμῳ, τὰ ἐν Αὐτῇ κατ’ ἰδίαν Βούλησιν ὑπάρχοντα καὶ διήκουσα, παρέχουσα καὶ ἐξαποστέλλουσα.

Διὰ ν’ ἀναχθῆτε ὅμως πρὸς Ἐμὲ καὶ διὰ νὰ διαφωτισθῆτε, δὲν πρέπει ὡς ἐπὶ τοσοῦτον χρόνον νὰ κάθησθε ἀμέριμνοι καὶ μὲ ἐσταυρωμένας τὰς χείρας νὰ σᾶς δοθῇ ἡ ἐξ ὕψους καὶ ὡς ἐν ἐλέῳ Ἀρωγή. Ἀγωνισθῆτε τὸν ἀγῶνα τῆς πρὸς Ἐμὲ πίστεως καὶ ἀφοσιώσεως, ἀγωνισθῆτε τὸν ἀγῶνα τῆς Ἀγάπης καὶ πλήρους Ἀνεξικακίας, ἀγωνισθῆτε τὸν ἀγῶνα τῆς Ἐγκαρτερήσεως καὶ Ὑπομονής, ἀγωνισθῆτε τὸν ἀγῶνα τῆς Θείας Δικαιοσύνης, ἀγωνισθῆτε τὸν ἀγῶνα τῆς πλήρους ἀποκαταστάσεως ἐν ὑμῖν τοῦ ἐξ Ἐμοῦ ἐκπορευομένου Φωτὸς καὶ θέλετε ἕξει ὡς ἔπαθλον τῆς δικαίας ὑμῶν νίκης ἀνταμοιβῆς τὴν τελείαν ὑμῶν ἐκ τοῦ ἐγώ σας ἀπολύτρωσιν, ἥτις συγχρόνως ἔσεται καὶ ἀπολύτρωσις πνευματική τε καὶ ψυχική καὶ ἐκ τῶν ἐλαχίστων ὑλικῶν δεσμῶν, τῶν συγκρατούντων ὑμᾶς πρὸς τὴν φθαρτὴν ὑλικήν ζωήν.

Ἀναπετάσατε εἰς τὸ βάθος τῆς πνευματικῆς καὶ ψυχικῆς ὑμῶν ὑποστάσεως τὸ μέγα τοῦτο σύμβολον, τὸ ὁποῖον λέγεται: Θάνατος τοῦ ἀτομικοῦ Ἐγώ.

Ὁ μέγας φθορεὺς τῆς ψυχῆς, ὁ μέγας ἀντίπαλος τῆς πνευματικῆς τελειοποιήσεως, ὁ μέγας ἐχθρὸς πάσης ἀναγωγῆς, εἶναι ὁ ἀτομισμός.

Συντρίψατε τὰ δεσμὰ τοῦ ἀτομικοῦ σας ἐγώ, τὰ ὁποῖα συγκρατοῦν προσκεκολλημένους ὑμᾶς ὡς ὄστρακα ἐπὶ τοῦ ὑλικοῦ πεδίου, τῶν σωματικῶν ἀπολαύσεων, τῶν ὑλικῶν ἐπιδιώξεων, τῶν ἀτιμωτικῶν προσηλώσεων καὶ ἐπιπλεύσεων καὶ ἀποκαταστήσατε ἐν ὑμῖν τὸν Κόσμον τῶν Ὑπερτάτων Ἀληθειῶν τῶν ἐξερχομένων ἐκ τοῦ Κόσμου, εἰς ὃν ἀνήκω καὶ εἰς τὸν ὁποῖον προσπαθῶ καὶ ἐπιδιώκω δι’ ὅλων τῶν δυνάμεων καὶ τῶν δυνατῶν μέσων νὰ σᾶς φέρω. Ὁ Κόσμος οὗτος δὲν ἀνήκει εἰς ἑαυτόν, ἀλλὰ εἰς τοὺς ἄλλους. Ἀνήκει εἰς πάντας ἐκείνους, οὓς θέλει καὶ ἐπιδιώκει νὰ προσελκύση, ἀνήκει εἰς ὅσους τὸν διανοοῦνται, τὸν ἐπικαλοῦνται καὶ τὸν ἀγαπῶσι. Ὁ Κόσμος οὗτος εἶναι ὁ Κόσμος τῆς Ἀληθείας, εἶναι ὁ Κόσμος τῆς Δικαιοσύνης, εἶναι ὁ Κόσμος τῆς Ἀγάπης.

Ευλογώ τα λάθη σου, Άνθρωπε, να γίνουν Δικαιο­σύνη, Ευλογώ την ημιμάθεια, την πλάνη, τους περι­ορισμούς, να γίνουν Αλήθεια και Φως και Αγάπη και Απειρότητα δονήσεων και εκφράσεων. Ευλογώ την Ψυ­χή Μου και το Πνεύμα Μου, το οποίο βρίσκεται στα διασπασμένα Όντα και έλκω, με δυνάμεις Απείρου Ισχύος, τα τμήματα της Ψυχής και του Πνεύματος, σε Ένωση, στην Τελειότητα εκείνη που ενυπήρχε στον Θείο Άναρχο Νου την ώρα της σύλληψης της ιδέας Άνθρωπος.

Διδάσκαλος Ιωάννης Παράκλητος

Επιμένετε στην προσευχή. Μην παύετε να ευγνωμονείτε το Θεό.

Τα λόγια σας να είναι πάντα γεμάτα χάρη κι όχι ανούσια.