Η Εκεχειρία του Πνεύματος

Ο αιώνας μας είναι αιώνας μαρτυρίου και βασάνων. Και ποιος αιώνας δεν ήταν άλλωστε έτσι; Διάγουμε ένα ζοφώδες σκότος αμάθειας και ανεξέλεγκτου βαρβαρισμού από την πρακτική που διαχέουν κατά το πλείστον οι αντιχριστιανικές πολιτείες, που αναμένουν επί σειρά ετών την κοσμοσωτηρία τους μέσα από το αίμα των τέκνων των και των πληγών που τις μαστίζουν.

Επί σειρά δεκάδων αιώνων η ανθρωπότητα σύρεται για να φτάσει στην επίγνωση του Γολγοθά της. Και έχει φτάσει. Έχει καθηλωθεί επί του σταυρού που η ίδια προετοίμασε προς εξιλέωσή της. Σπαράζει δε καθημερινά από τα φρικτά βάσανα ενός μαρτυρίου που εξακολουθεί να υφίσταται ακόμη, μιας και οι ανάγκες των ολίγων υπερβαίνουν τις ανάγκες των πολλών. Πολλοί αναμένουν τον θάνατο των εν αμαρτία για ν’ αναστηθούν στη Ζωή. Πιστεύουν ότι μέσα από τα βάσανα, η ανθρωπότητα θα επαναπαυθεί στη Παγκόσμια Γαλήνη και Ευτυχία. Επί του σταυρού της θ’ ανεγερθεί η διαρκής Ειρήνη, Ομοδοξία και Αγάπη. Οι ημέρες των παθών του Υιού ήλθαν και αντιπαρήλθαν. Όμως τα δεινά της ανθρωπότητας έχουν επιδεινωθεί στις μέρες μας, γεγονός που δεν θα καθυστερήσει πολύ την ανάσταση εκ του τάφου της γιατί όσο ποτέ άλλοτε χρειάζεται να εγκολπωθεί τη Διδασκαλία Εκείνου, που με τον μαρτυρικό του θάνατο επιζήτησε να άρει τον σκοτεινό πέπλο της ανθρώπινης κοντοφθαλμίας και που εμπόδιζε τους ανθρώπους να δουν το Φως της Αληθούς Γνώσεως.

Αν επισκέπτεσαι τους καλούς, τα παραδείγματά σου δεν θα ωφελούν και τόσο. Γι’ αυτό μη φοβάσαι, άνθρωπε να ζήσεις και μεταξύ των κακών για να τους βοηθήσεις να επανέλθουν. Ὁ ἐνάρετος ἄνθρωπος ὁμοιάζει πρός γιγάντιον δένδρον, τοῦ ὁποίου ἡ εὐεργετική σκιά δίδει εἰς τά πέριξ αὐτοῦ φυτά τήν δρόσον καί τήν ζωή.

Οὐδεὶς ἄνθρωπος ἐγνώρισε τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Οὐδεὶς γιγνώσκει τί τελεῖται πέραν τῆς γηΐνης ἐπιφανείας, τί Νόμοι λειτουργοῦσι καὶ διέπουσι τήν Ἁρμονίαν τοῦ Σύμπαντος. Ἐπειδὴ δὲ οἱ ἄνθρωποι ἐμφυσημένοι ὑπὸ Πνεύματος προσπαθοῦσι νὰ γνωρίσωσι τὰ μυστήρια καὶ πᾶν ὅ,τι φαίνεται ἄγνωστον, ἐγέννησαν πολλά, τὰ ὁποῖα διὰ τῆς προόδου τῆς Ἐπιστήμης καὶ τῆς ἐφευρέσεως νέων μέσων σπουδῆς καταρρίπτονται καὶ ἡ πρόοδος δίδει νέας βάσεις, ἐπὶ τῶν ὁποίων βαδίζουσι καὶ προοδεύουσιν.

Ὅσον περισσότερον ἐκ τῶν ὑμῶν θύετε, τόσον περισσότερον ἐκ τῶν Ἐμῶν ἀπολαμβάνετε. Θύσατε, ἵνα ἀπολαύσητε.

Οὐδέν ἐκ τῶν ὄντων δύναται νά καταστραφῇ διότι ὅ,τι εἶναι, περιλαμβάνεται ἐν τῷ Θεῷ. Οὕτω οἱ φρόνιμοι δέν κλαίουσιν οὔτε τούς ζῶντας, οὔτε τούς νεκρούς. Διότι ποτέ δέν ἔπαυσα νά ὑπάρχω, οὔτε σύ οὔτε οὐδείς τῶν ἀνθρώπων καί ποτέ δέν θά παύσωμεν νά εἴμεθα ὅλοι ἡμεῖς πέραν τῆς παρούσης ζωῆς.

Ἐστὲ ἐν ἀνυποκρίτῳ Ἀγάπῃ καὶ ὑπεράνω ἀνθρωπίνων ἀντιλήψεων. Εἰρήνη καὶ γαλήνη ἂς ἐπαναφέρῃ τὸ μὴ τὸ κακὸν συντελεσθέν, ἀλλὰ τούτου πρὸς τὸ ὑμῶν συμφέρον.

Ο έχων νουν, ας νοεί ου τα του κόσμου, αλλά τα του Πνεύματός του Αγίου, ίνα χωρεί εν τω αχωρήτω είναι της Ουσίας του Πατρός.

Το Πνεύμα ζωή εστί και ει υμείς Πνεύμα λαμβάνητε κοινωνοί Ζωής έσεσθε.

Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται. Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.