Η Ανάσα του Θεού

Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε, τι προορισμό έχουμε και τι καθήκοντα. Η Γνώση παρέχεται σαν εκδήλωση της Αγάπης του Θεού προς την Ουσία Του, που αποτελεί ο Άνθρωπος. Με αντικειμενικό σκοπό να επωφεληθεί η Θεία Ουσία, η οποία ενυπάρχει στον άνθρωπο, ώστε μέσα από μία πορεία Ένωσης να ενοποιηθεί με τον Άναρχο Πατέρα, ή με τον Άναρχο Λόγο, που είναι ταυτόσημα, ή με τον μορφοποιημένο Λόγο, να επιδράσει όπως επέδρασε ο ενανθρωπισθείς Λόγος στο υλικό πεδίο και πρόσφερε όχι μόνο τις Θείες αποκαλύψεις, από τη Θεία Σοφία, όχι μόνο τη Θεία Νομοτέλεια, αλλά έδωσε τον Εαυτό Του, έδωσε το «Είναι» Του, για την αναγωγή του ανθρώπου.

Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε, ότι δεν είμαστε ατομικότητες, δεν είμαστε χωρισμένοι, αλλά τα πάντα σαν εκδήλωση Θείας Αγάπης είναι αλληλένδετα στην εξέλιξή τους, στην άνοδό τους, στη ζωή τους. Υπάρχει Μία Ενότητα, η οποία διέπει ολόκληρη τη Συμπαντική Δημιουργία. Κατ’ ακολουθία υπάρχει ενότητα και για κάθε εκδήλωση ζωής πάνω στον πλανήτη μας.

Ενότητα σημαίνει ότι δεν μπορώ να είμαι ευτυχής και να υποφέρουν και να δυστυχούν οι άλλοι. Ενότητα και Αγάπη σημαίνει, ότι είμαι υποχρεωμένος σύμφωνα με την εξέλιξή μου και την άνοδό μου, την έμπνευση και τη Χάρη την οποία φέρει το πνεύμα μου, να επιδράσω με όλο το δυναμικό μου στην εξέλιξη των άλλων τμημάτων. Γιατί δεν είμαι ένα κομμάτι της Θεότητας χωριστό, που προορίζεται να είναι μόνο του, αλλά είμαι Ουσία Θεία, Ενιαία, Αλληλένδετη, Αδιαχώριστη, μέσα στο Ένα «Είναι» της Δημιουργίας και της Εκδήλωσης του Θεού – Πατέρα.

Αγαπώ, είναι μία Λειτουργία, μία λειτουργία ζωής του «Είναι» του Ανθρώπου. Είναι η εκδήλωση του Πατέρα. Ο Πατέρας «νομιμοποίησε» τα πάντα διά του Δημιουργικού Λόγου, ώστε να εκφράζουν Τελειότητα, Ισορροπία, Αρμονία και Κάλλος. Είμαστε, λοιπόν, υποχρεωμένοι να κατανοήσουμε αυτή την Άπειρη Σκοπιμότητα, η οποία λέγεται Αγάπη και εντός της οποίας περιέχονται τα πάντα ταξινομημένα πλήρως, υπό απόλυτο έλεγχο και απόλυτη ισορροπία.

Η εξάρτηση από την ύλη είναι αυτή που κρατάει τον άνθρωπο δέσμιο της γης του. Η ύλη, το συναίσθημα και η διάνοια είναι ιμάντες εξάρτησης του Πνεύματος από τις μορφικές εκδηλώσεις μιας δεδομένης χρονικής στιγμής. Αυτό σημαίνει πως το Πνεύμα καθηλώνεται στο χώρο και το χρόνο, χάνοντας, όσο αυτά κυριαρχούν, τη Γνώση της Οι­κουμενικότητας των αισθήσεων. Οι πιο λεπτές μορφές δεσμεύσεων είναι και οι πιο επικίνδυνες. Γιατί ηθελημένα ή μη, βλέποντάς τες ο άνθρωπος από την υλική του κατά­σταση, τις μεγαλοποιεί, τις ωραιοποιεί και τις θεωρεί Οι­κουμενικές.

Εν ονόματι της θεωρούμενης αγάπης, όταν αυτή δεν είναι παρά συναίσθημα, παραμερίζεται η Οικουμενική Αγάπη. Εν ονόματι της παντογνωσίας, όταν αυτή δεν είναι παρά διανοιακές γνώσεις, δεν δίνεται χώρος στη Θεία Γνώση. Και ο άνθρωπος τελματώνεται στην ύλη του με την ψευδαίσθηση της σωστής επιλογής. Αυτή είναι και η δυσκο­λότερη κατάσταση. Η ψευδαίσθηση της σωστής επιλογής είναι εκείνη που αποκοιμίζει την αναζήτηση της τελείωσης.

Είναι σημαντικό, λοιπόν, να προσπαθούμε καθημερινά να αποδεσμευόμαστε από οποιαδήποτε σύζευξη ή έλξη με τη γη. Να εισάγουμε δημιουργικά την Πνευματικότητα στη ζωή μας.

Τα υλικά αγαθά φεύγοντας από τη γη θα μας έλκουν. Η προς την ύλη ασχολία και οι επιθυμίες μας θα κάνουν το σώμα το αιθερικό, βαρύ και δεν θα μπορούμε ν’ απομακρυνθούμε από την έλξη της γης. Η γη έλκει σαν ένας τεράστιος μαγνήτης τα Πνεύματα που δεν έχουν Καθαριστεί σωστά και περιέχουν υλικά, αδιόρατα στοιχεία ύλης μέσα στο αιθερικό τους σώμα και τα καθηλώνει και δεν μπορούν να φύγουν από την έλξη της, γίνονται βαριά Πρόσγεια-πνεύματα. Όλα είναι με Τάξη, με Αρμονία, με Σοφία. Ας προσπαθήσουμε να διεισδύσουμε σ’ αυτή την Τάξη, την Αρμονία, τη Σοφία για να ωφεληθούμε. Ας πάψουμε να νομίζουμε ότι η ζωή είναι αυτό που βλέπουμε, αγνοώντας την Πνευματική Σκοπιμότητα.

Πρέπει να μάθουμε κι εμείς να ζούμε, όχι απλώς τηρώντας τους Νόμους τους Θείους, τους Δημιουργικούς, τους Νόμους της Αγάπης, αλλά πρέπει να, ξεπεράσουμε το στάδιο αυτό, ώστε ταυτιζόμενοι με τον Νομοθέτη και τον Νόμο, να γίνουμε κι εμείς οι ίδιοι Νόμος και Νομοθέτης, να γίνουμε εμείς οι ίδιοι Κάλλος, Αρμονία και Ευλογία, η Μία Ύπαρξη, το Ένα Εγώ, το Ένα Θέλημα. Η Ανάσα του Θεού.

Είναι επιτακτική η λειτουργία απαλλαγής από τις έλξεις της ύλης, για να αποκτήσουμε Φως και γερά Πνευματικά θεμέλια. Ας αρχίσουμε να φανερώνουμε Αρετές από την Ψυχή και το Πνεύμα μας, ας επικαλούμαστε καθημερινά το Θείο Πρότυπο να μας οδηγεί, να μας ποδηγετεί, να μας φωτίζει, να μας προστατεύει και να ενωθούμε μαζί Του. Πρέπει να μάθουμε να έλκουμε το Φως, πρέπει να έλκουμε τον Κύριο. Είναι ένας Νόμος που πρέπει να τον μάθουμε καλά. Θα Τον έλξουμε από τις αγαθές μας πράξεις, από την ποιότητα των σκέψεών μας, από την ποιότητα των λόγων μας, από τα έργα μας, με την Αγάπη μας. Θα έλξουμε τον Κύριο εφόσον Τον πιστεύουμε, εφόσον προσευχόμαστε σε Αυτόν, εφόσον Τον επικαλούμαστε.

Άπειρε Λόγε,

πιστεύω σε Σένα, γιατί είσαι ο Εαυτός μου, γιατί ενσυνείδητα γνωρίζω ότι είσαι η Πηγή της Ύπαρξης. Πιστεύω σε Σένα, γιατί έχω βιώσει την παροχή της βοήθειάς Σου, την ανάδυσή Σου από εντός μου, τον τρόπο με τον οποίο προσφέρεις την Αγάπη και το Έλεος Σου. Πιστεύω σε Σένα μέσα από τα βιώματα της διδαχής, που μου έχεις δώσει, που μου καταδεικνύουν συνεχώς, ότι είσαι ο Θεός της Αγάπης, του Ελέους και της Ενότητας, που περιέχεις τα πάντα και δεν διαχωρίζεις, αλλά με όλους τους τρόπους της Άπειρης Σοφίας Σου βοηθάς τις υποστάσεις να αναχθούν και να ενωθούν απόλυτα μαζί Σου.

Μέσα από αυτή την πίστη, Αγαπημένε μου, την πίστη του Εαυτού προς τον Εαυτό, που πηγάζει από την απόλυτη επίγνωση της Ενότητας της Ουσίας Μας, κινούμαι για να λάβω το ενεργειακό δυναμικό, που η πίστη μου ενεργοποιεί. Για να λάβω τη δόνηση της μετουσίωσης που αυτή μεταφέρει και να συντονιστώ με τις λειτουργίες της Ενότητας και της Αγάπης που εντός της κυοφορεί.

Γι’ αυτό, Αγαπημένε μου, στρέφομαι σε Σένα, που είσαι ο μόνος που μπορείς να μου διοχετεύσεις τη διδαχή της πνευματικής μου ενηλικίωσης. Να ενεργοποιήσεις όλα τα στοιχεία της Θείας Ύπαρξης εντός μου, ώστε να συντελεστεί με ισορροπία η ενηλικίωσή μου και να παρουσιαστούν αρμονικά αποτελέσματα. Στρέφομαι σε Σένα, γιατί δεν έχω πού αλλού ν’ αποτανθώ παρά στην Άπειρη Ύπαρξή σου, που διέπει τα πάντα. Σε Σένα καταθέτω το διακαή πόθο της ύπαρξής μου να ενωθεί μαζί Σου, παρόλο που ακόμα δεν έχει ταυτιστεί με όλη μου την ύπαρξη. Γιατί αν αυτό είχε γίνει τότε δεν θα προσευχόμουν σε Σένα με αυτό τον τρόπο, αλλά η κάθε μου κίνηση θα ήταν προσευχή, που θα ενεργοποιούσε τους Νόμους για να λάβω τη διδαχή της ενηλικίωσής μου με ισορροπία και σταθερότητα.

Θέλω να ενηλικιωθώ ουσιαστικά μέσα από τα λόγια μου, τις σκέψεις μου, τις πράξεις μου, τις εκδηλώσεις μου όλες. Θέλω η πνευματική μου ενηλικίωση να γίνει φανερή και να βοηθήσει στην ενηλικίωση όλων των τμημάτων του Εαυτού μου. Θέλω να μη χρειάζεται να διδάσκω με λόγια την υπευθυνότητα, την επίγνωση, την Αγάπη και την Ενότητα, αλλά η κίνηση, ο κυματισμός και η εκδήλωση της ύπαρξής μου να τα διδάσκει όλα αυτά. Θέλω η λειτουργία μου να προσεγγίζει την Ανάσα του Θεού που φέρω μέσα μου.

Αμήν