Εἰρηνεύετε ἐν ἑαυτοῖς

Η Ειρήνη δεν είναι κάτι που μπορεί να κατακτήσει ο άνθρωπος μόνος του, με δικές του αποφάσεις και ενέργειες. Είναι δώρο Θεού. Είναι μία πραγματικότητα, που εκδηλώνεται ως κατάσταση Χάριτος.

Το δώρο αυτό πάντα δίνεται υπό προϋποθέσεις και εξαρτάται από την ανάλογη στάση του ανθρώπου. Ξεκινά ν’ αναδιπλώνεται εντός του ανθρώπου από τη στιγμή που επέρχεται η συνειδητοποίηση της αληθινής Πηγής της Ειρήνης. Όμως αυτή η συνειδητοποίηση για να εκδηλωθεί στον κόσμο του πρακτέου, είναι ανάγκη ν’ αποκατασταθεί η γεμάτη εμπιστοσύνη επικοινωνία με το Θεό. Αυτή η επικοινωνία ενεργοποιείται με την Προσευχή, την ενσυνείδητη Πίστη και τον εν γένει συντονισμό με το Θείο Θέλημα. Αυτή η Πηγή της Ειρήνης είναι ο Λόγος-Χριστός (Ιωάν. 14:27), Ο «Άρχοντας της Ειρήνης» της προφητείας του Ησαΐα (9:6).

Η σταθερή λοιπόν έμπνευση για την συμφιλίωση και την ειρήνη, δεν είναι απλώς μια επιβεβαίωση του ιστορικού Ιησού, αλλά μια υπαρξιακή, προσωπική σχέση με τον συνεχώς Παρόντα Κύριο εντός μας.

Όσο περισσότερο ο άνθρωπος χωρίζεται από το Θεό, τόσο απομακρύνεται από την Ειρήνη. Κι αντίστροφα, όσο απομακρύνεται από την Ειρήνη, τόσο χωρίζεται απ’ το Θεό. Αυτή η ενσυναίσθηση του αδιάρρηκτου δεσμού Θεού και Ειρήνης, δεν οδηγεί σε μια παθητική αναμονή Θείων επεμβάσεων για την επικράτηση της Ειρήνης στη Γη. Αντίθετα, παρακινεί σε μια ολόψυχη προσπάθεια συμμετοχής στο ειρηνοποιό έργο του Θεού. Είναι αλήθεια ότι όσοι έχουν ευλογηθεί με την εσωτερική Ειρήνη, να έχουν παράλληλα και την ευθύνη να γίνουν ειρηνοποιοί και να συμφιλιώσουν αυτούς που βρίσκονται σε εχθρότητες.

Η Ειρήνη, επομένως, πρέπει πάντα ν’ αρχίζει από μέσα μας. Η εσωτερική ειρήνη ακτινοβολεί ως σεβασμός στην αξιοπρέπεια του κάθε ανθρώπου ως δημιουργήματος του Θεού, ανεξαρτήτως του τι πιστεύει ή αν πιστεύει.

Η πνευματική εμπειρία συνηγορεί ότι το αντίθετο της ειρήνης δεν είναι ο πόλεμος, αλλά ο εγωισμός, ο ατομικός, ο ομαδικός ή συλλογικός, που επιδιώκει το δικό του συμφέρον. Ο εγωισμός οδηγεί στην υποτίμηση των άλλων, στην περιφρόνηση του διαφορετικού, αλλά κυρίως σε μια εσωτερική διαταραχή. Το μόνο αποτελεσματικό αντίδοτο σ’ αυτές τις ευφυείς λειτουργίες του κατώτερου νου είναι η Αγάπη.

Η ειρήνη έχει μια ουράνια προέλευση κι’ ένα γήινο σκοπό. Μια αποστολή προς την ανθρωπότητα. Έρχεται σαν δωρεά για να πληρώσει τον άνθρωπο με χαρά και ευτυχία. Το δώρο της ειρήνης απαιτεί την απομάκρυνση του ανθρώπου από όλα εκείνα που φθείρουν και καταστρέφουν την αγάπη, την αδελφικότητα και την Υιότητα. Ο Θεός αναγνωρίζει τους ανθρώπους σαν παιδιά Του. Και οι άνθρωποι οφείλουν να αναγνωρίζουν τους άλλους σαν αδέλφια τους. Μια ειρήνη που να εκφράζεται στην αγάπη και στη χαρά της αδελφοποιήσεως όλων.

Θα παραμείνω εις την σιωπή και θα αφουγκραστώ το Λόγο του Θεού εντός μου.

Κι όταν τα πάντα βρίσκονταν στο μέσον της σιωπής, κατήλθε από ψηλά ένας λόγος μυστικός:

Η Αγάπη είναι η Υπέρτατη Δύναμη και Παν απορρέον, εξ αυτής προέρχεται. Η Αγάπη εκπόρευσε τη Ζωή και η Ζωή μόνο στο Φως Της υπάρχει. Και είναι ο Λόγος του Ανθρώπου Ζωή, και Ζωή είναι ο Λόγος, γιατί ο Λόγος Αγάπη Εστί. Αγάπη είναι η Θέληση που το θάνατο έκανε Ζωή. Κι έτσι η Αγάπη είναι η Δύναμη της Πίστης για ν’ αντιληφθείς τη Ζωή.

Αυτό που έγινε, ακόμα γίνεται. Κι όσα είναι να γίνουν, ήδη έγιναν.

Γι’ αυτό όταν σιωπώ, θα με περιμένουν να μιλήσω και όταν εγώ θα ομιλώ, θα με προσέχουν. Και όταν παρατείνω την ομιλία μου, εκείνοι θα θέτουν το χέρι τους στο στόμα τους, δηλούντες ότι πρέπει όλοι να σιωπήσουν, δια να με ακούσουν

να σκέπτομαι

να αισθάνομαι

να εκδηλώνομαι

να αγαπώ

να ζω

να δημιουργώ

και προπάντων να εμπνέομαι.

Φέρνω τη Γαλήνη, Ειρήνη και Αρμονία, όπου κι αν πάω…

Τοῦ Παρακλήτου παναρμόνιον ὄργανον, τὸ στόμα τῆς ἀληθείας, ἡ γλῶσσα ἡ εὔλαλος, τῆς Χριστοῦ σωματώσεως, τῆς τῶν ἀνθρώπων, σωτηρίας διδάσκαλος. Συ μύστης ἔνθεος, τῆς Αὐτοῦ σωματώσεως, ὡς εἶπεν ὁ Κύριος τοῖ ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου…