Ευχαριστώ που μου επιτρέπεις να Σου παραδίδομαι.

Να “σπέρνετε”, τους είπα, δικαιοσύνη, ώστε να θερίσετε καρπούς ανάλογους της αγάπης σας. Κάντε καινούργια αρχή, όπως ο αγρότης το καινούργιο του χωράφι ετοιμάζει. Είναι καιρός σ’ εμένα, τον Κύριο, να στραφείτε κι εγώ τις ευλογίες μου πλούσιες πάνω σας θα τις διαμοιράσω. (ΩΣΗΕ 10:12)

Πόσο Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτά που ζω, με μία ευχαριστία που αναδύεται μέσα από την Ενότητά μας, που ανακυκλώνεται στην Απειρότητα της Αγάπης μας και διαχέεται στον Άνθρωπο Εαυτό αφυπνίζοντας τη Θεία Ζωή, επιβοηθώντας τους βηματισμούς του.

Πόσο Σ’ ευχαριστώ, που η μελωδία του Απείρου ζει μέσα μου και οι εκδηλώσεις μου είναι οι φθόγγοι της, που παρέχονται στον Άνθρωπο Εαυτό μου για να διδάξουν ό,τι Εσύ μου δίδαξες, για να πραγματώσουν αυτό που εντός μου πραγματώνεις.

θέλω να απελευθερωθώ από κάθε αποτύπωμα, που τείνει να με διατηρήσει στην παθητική μου στάση. Γι’ αυτό συνειδητά συμπυκνώνω όλα τα στάδια της ευχαριστίας και όλες τις ποιότητες που σαν Αγάπη εξέφρασα προς Εσένα, σε μία κίνηση που ξεκινά από τη γη, για να καταδείξει τον Ουρανό. Ευλογώ κάθε εκδήλωση, που η ανθρώπινη διάκριση επέλεξε για να παρουσιάσει ευχαριστία προς Εσένα, στο Όνομα του Πατέρα μου και την ενώνω με μένα. Γίνομαι η ευχαριστία που σε Σένα προσφέρεται. Γιατί στη Ζωή μόνο η Ζωή μπορεί να προσφερθεί. Τα στοιχεία της πάλλω στην Αγάπη μου, γιατί μόνο η Αγάπη μπορεί να φανερώσει την Ολότητα της Προσφοράς, μόνο η Αγάπη μορφώνει αυτό που είσαι Διδάσκαλε των Κόσμων.

Μετουσιώνω καθετί που τη διαπότισε ως απόρροια της ατελούς μου στάσης σε επίγνωση και υπευθυνότητα, σε δημιουργική δραστηριότητα κατάδειξης του ­Λόγου από εντός μου.

Μάθε με, Άπειρε, να μη δειλιάζω μπροστά στον κα­ταθρυμ­ματισμό της προσωπικότητάς μου, στην απέκ­δυση της πλάνης, αλλά να γεμίζω από ψυχική ευ­φορία και ατέρ­μονη δύναμη και σε κάθε απέκ­δυση να δίνω Ζωή στον Εαυτό μου. Μάθε με, Άπειρε Λόγε, να μη φοβάμαι όταν έρ­χομαι αν­τι­μέτωπος με την ­ποιότητά μου, με την κραδασμική μου δό­νηση και να προσπαθώ να την καλύψω, αλ­λά αν­τίθετα να την αποδέχομαι πλήρως, να τη μεταλ­λάσ­σω χωρίς ίχνος εγωι­σμού και να προχωρώ στην εσωτερική Ισορ­ροπία, με εξωτε­ρικές εκ­δηλώσεις Ενότητας.

Σου προσφέρομαι, όπως μου προσφέρθηκες, για να με μάθεις να παρέχομαι στον Άνθρωπο, για να με κάνεις Τέλειο, όπως Είσαι. Σου παρέχομαι για να αφομοιωθώ στις Άπειρες Δωρεές που Εσύ μοιράζεις, να γίνω η ­Δωρεά και ο Δωρίζων.

Αφήνομαι στα χέρια σου για να με διαμοιράσεις στον Άνθρωπο Εαυτό μου με την Απόλυτη Επίγνωση, ότι Εσύ είσαι η Ζωή μου, χωρίς Εσένα δεν υπάρχω. Είσαι η Ύπαρξη και η Ανυπαρξία μου, η αρχή η Άναρχη και το Ατελεύτητο τέλος μου, το Μηδέν και το Άπειρο, το Παν. Είσαι η Πηγή κάθε κίνησης και η ολοκλήρωσή της, Είσαι η Δημιουργία η εκδηλωμένη και η αναμένουσα τη φανέρωσή της.

Σ’ ευχαριστώ και Σ’ αγαπώ που μου επιτρέπεις να Σου παραδίδομαι, για να με μεταλλάξεις σε Αλήθεια και Φως, που με ευλογείς να είμαστε Ένα και αυτό να παρουσιάσουμε στους Κόσμους.