Διδασκαλία Λόγου Μητρός – Μέρος Γ΄

Ο ΠΟΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ

Για να μπορέσει όμως να πορευτεί προς τα έσω ο άνθρωπος της ύλης, πρέπει να ζητήσει βοήθεια από Άνω, να ζητήσει βοήθεια απ’ το Θεό του. Γιατί ποιος άλλος μπορεί να τον βοηθήσει να διαλύσει και να καταθρυμματίσει αυτά που χρόνια και χρόνια σμίλευε και έφτιαχνε γύρω από το Θείο Εαυτό του, παρά μόνο ο ίδιος ο Θεός, παρά μόνο η Ουσία του Παντός που κομμάτι της υπάρχει μέσα του. Και έτσι ο άνθρωπος με μια κραυγή πρέπει να υψώσει τη φωνή του, τη φωνή της ψυχής του και του «είναι» του και να ζητήσει από το Θεό τη βοήθεια, να ζητήσει να τον δυναμώσει, να δώσει στα χέρια του τα εργαλεία της Αγάπης και τη φλόγα του Πυρός για να μπορέσει να κατακαύσει όλα τα κελύφη της ύλης, που πραγματικά είναι πολύ αδύναμα μπροστά στο Θείο Μεγαλείο.

Πρέπει ο άνθρωπος να ποθήσει την Ένωση κι αυτός ο πόθος είναι, που θα του δώσει στα χέρια του τα όπλα και θα τον μεταβάλλει σε Φωτιά. Και το πυρ το Θείο θα τον δυναμώνει συνεχώς για να μπορεί να κατακαίει και να θρυμματίζει τα δικά του καλύμματα, για να φτάσει στο δικό του Θείο Εαυτό που είναι ο Μόνος που μπορεί να φτάσει στον Πατέρα. Γιατί ο Θείος Εαυτός σε όλους τους ανθρώπους είναι Ένας, σε όλους τους τους ανθρώπους ταυτίζεται με τον Πατέρα. Ο Θείος Εαυτός είναι ο Πατέρας.

Ο ουράνιος Πατέρας δίνει σε καθένα που μάχεται, δίνει σε καθένα που προσπαθεί να σπάσει τα καλύμματά του, τα παραπετάσματα που έχει θέσει, δίνει και σ’ αυτόν που ακόμα δεν άρχισε, μα που υπάρχει μέσα του ο πόθος να αρχίσει, δίνει σε όλους. Και όταν η προσπάθεια γίνεται από τον άνθρωπο, τότε ο Πατέρας Έλεος, ο Πατέρας Αγάπη, συγχωρεί τα λάθη, συγχωρεί τις αμέλειες και τις καλύπτει ο Ίδιος με το Φως Του και τις πλαισιώνει ο Ίδιος με την Αγάπη Του και τις μετουσιώνει ο Ίδιος σε Φως και σε Μελωδία και σε Έκφραση Θείας Ποιότητας.

Αν μέσα του ο άνθρωπος δεν αντικρίσει τη Θεία αυτή Παρουσία τότε τα μάτια του δεν μπορούν να φωτιστούν και η ψυχή του δεν μπορεί ν’ ακούσει τις Αρμονίες του Σύμπαντος. Είναι αδύνατον τα μάτια που δεν γνώρισαν τη Θεία Φωτιά να την διακρίνουν, είναι αδύνατον τα μάτια που δεν είδαν το εσωτερικό Μεγαλείο να μπορέσουν να το ανακαλύψουν μέσα σε καθετί, που πλανιέται στον πλανήτη αυτό, είναι αδύνατον τα μάτια που δεν αντίκρισαν τη Μορφή του Θεού μέσα στο «είναι» τους, να δουν τη Μορφή του Θεού μέσα στον συνάνθρωπό τους.

Ο άνθρωπος ο περιορισμένος, ο άνθρωπος που μέχρι τώρα γνώριζε και ευχαριστιόταν να βάζει στεγανά στη σκέψη του, στους σκοπούς του, στα ιδανικά του, ο άνθρωπος που μέχρι τώρα φοβόταν να απλώσει τα φτερά του πάνω απ’ ότι γνώριζε, θα γίνει ξαφνικά ένα περιστέρι για να πετάξει στον Πατέρα. Θα γίνει ξαφνικά ένα πνεύμα άυλο και θα σπάσει διαμιάς καθετί, που θα πετάξει μέσα του και μέσα στο πέταγμα αυτό θα φτάσει στο Πατέρα του.

Μια πορεία στην εμβάθυνση του «είναι» μας είναι η πορεία για να βρούμε το Θεό, γιατί μέσα στον καθένα υπάρχει ο Θεός και όσο προχωράμε μέσα μας, τόσο συνειδητοποιούμε αυτή την Αλήθεια, τόσο αισθανόμαστε να πάλλεται μέσα μας η Θεία Μορφή, η Θεία Παρουσία, το Θείο άγγιγμα, η Θεία Πνοή, που Εκείνος μας έδωσε. Η Θεία Πνοή που μπορεί να γίνει ολόκληρος άνεμος, που μπορεί μέσα σ’ αυτή την Πνοή να παρασύρει κάθε ύλη και να την μετουσιώσει και να την κάνει τόσο λεπτοφυή, τόσο φωτισμένη, που να γίνει κι αυτή Ένα με το Πνεύμα, ένα με την Ουσία.

Τα πάντα θα επιστρέψουν στην Ουσία απ’ όπου ξεκίνησαν, τα πάντα θα γίνουν Ουσία γιατί ο άνθρωπος είναι Ουσία. Ξεκίνησε ως Ουσία, Ουσία παρέμεινε και Ουσία θα επιστρέψει. Τα περιβλήματα της ύλης δεν είναι τίποτα άλλο παρά εκείνο το μέσο, το οποίο θα δώσει τη δυνατότητα στη Θεία Ουσία που υπάρχει, να ενεργοποιηθεί, να γίνει φλόγα, να γίνει Φωτιά, να γίνει Πυρ και να μεταβάλλει την ύλη σε Ουσία ίδιας ποιότητας και να την περικλείσει μέσα της σε σπερματική κατάσταση, όπως ήταν στην αρχή της Δημιουργίας, όπως ήταν τότε που εκπορεύθηκε. Κι έτσι ο άνθρωπος να γυρίσει μέσα στον Πατέρα, σαν Απειρότητα και σαν Φως, όπως είναι ο Πατέρας και να γίνει ένα μαζί του και να υπάρχει παντού καταυγάζει τα πάντα. Να υπάρχει στα Σύμπαντα να εισπνέει και να εκπνέει και η εισπνοή του αυτή και η εκπνοή του να είναι μια Δημιουργία, να είναι άπειρη ήχοι Αρμονίας, να είναι η Τελειότητα που ξεχύνεται παντού. Θ α είναι ο δημιουργός μέσα στο Δημιουργό του, ο ένας μέσα στον Ένα. Θα είναι η ένωση μέσα στην Ένωση. Θα είναι αυτό που ήταν από πάντα που όμως ξέχασε και δεν γνωρίζει. Η Ουσία μέσα στην Ουσία, η Αγάπη μέσα στην Αγάπη και το Φως μέσα στο Φως. Θα είναι ο Λόγος μέσα στο Λόγο.

Αδελφοί, πόσο υψηλή η θέση του ανθρώπου, πόσο μεγάλο το Έλεος και Αγάπη του Πατέρα. Ύψιστη αποστολή, μεγάλος Προορισμός να υπάρχει ο άνθρωπος μέσα στα Σύμπαντα, να υπάρχει ο άνθρωπος μέσα στον Πατέρα, να υπάρχει ο άνθρωπος μέσα σε καθετί που δονείται και πάλλεται μέσα στα έμβια και άψυχα. Προορισμός απέραντος και θεσπέσιος.

Εκδήλωσέ Με, με Άπειρους τρόπους μέσ’ από τις μορφές, που είναι Μία κι αγκάλιασέ Με φανερά μέσα σε καθετί, αγκάλιασε την Απειρότητά σου μέσα στα πάντα. Το Αχώρητο, μόνο στο Αχώρητο χωράει και το Άπειρο στο Άπειρο. Κι εσύ μόνο εκεί χωράς, φανέρωσέ το. Η πλάνη σου σε δίδαξε πολλά και θα σε διδάξει ανάλογα και αυτή την περίοδο. Μέσα απ’ την πλάνη σου διδάχτηκες και θα διδαχτείς ακόμα πιο έντονα, το Αχώρητο Είναι σου, το Απέραντο και το Άπειρο. Διέλυσε την πλάνη, απελευθέρωσέ τη, γιατί κι αυτή ένα με το Αχώρητο θα γίνει, γιατί τα Πάντα είναι το Αέναο Ένα, το Αέναο Μηδέν, ο Πατέρας.

Αμήν