Γιατί η ψυχή σας είναι βαριά και μελαγχολική;

Γιατί εγκαταλείπετε τον εαυτό σας και γίνεστε έρμαιο στο πρώτο κύμα που αντικρίζετε μέσα σ’ ένα γαλήνιο ωκεανό που πλέετε με το πλοίο που Εγώ κατευθύνω; Γιατί όταν Εγώ σας έχω τοποθετήσει στο πλοίο αυτό και σας παροτρύνω να πλεύσετε στην ήρεμη θάλασσα για να φτάσετε στην Γη της Επαγγελίας, που σας έχω υποσχεθεί, αρχίσατε να διαπληκτίζεστε, να βαραίνετε την ψυχή σας με αστήρικτους και αδικαιολόγητους ισχυρισμούς και να διασπάτε τους δεσμούς, όχι μόνο μεταξύ σας και με το Έργο που σας αποκάλυψα, αλλά και τους ίδιους σας τους εαυτούς;

Σας κάλεσα ξανά μέσα από την προτροπή και την έμπνευσή Μου τον καθένα ξεχωριστά και ενεργοποίησα τον πόθο να επανέλθετε όλοι μαζί ενωμένοι και αδελφωμένοι στη συνέχιση του Έργου, που εδώ και καιρό είχατε εγκαταλείψει και σκεφτόσαστε να ξαναρχίσετε. Με αυτό τον τρόπο σας διαμηνύω ότι δεν στρέφομαι εναντίον κανενός για να αποξενώσω και να αποβάλλω, αλλά ούτε κι επιθυμώ να καταστήσω κανέναν υπεύθυνο της μέχρι σήμερα πορείας σας, η οποία όχι μόνο δεν εντάσσει Εμένα που Είμαι ο συνδετικός και ενωτικός σας κρίκος, αλλά κι εσάς του ίδιους θέτει εκτός και σας καθιστά υποχείρια μιας αντενεργούς δύναμης, η οποία με κάθε μέσο επιδιώκει και προσπαθεί να σας αποσπάσει από Εμένα και την κατευθυντήριο γραμμή, που με τόσο κόπο κατόρθωσα να σας επαναφέρω και κυρίως να σας συγκεντρώσω ενωμένους, καθοδηγώντας σας μέσα από σύμπνοια σαν ένα σώμα αδιάσπαστο μέχρι του τέλους του προορισμού σας στη Γη.

Όταν λοιπόν απευθύνομαι σε κάποιον από εσάς ξεχωριστά, η νουθεσία μου δεν αποβλέπει μόνον σ’ αυτόν, αλλά σ’ όλους μαζί. Και όταν σας λέω ότι η ακίδα που έχει κάποιος στα μάτια είναι μεγαλύτερη από του αδελφού του, αυτός οφείλει να την βγάλει πρώτος απ’ τα δικά του μάτια πριν στραφεί να ελέγξει τον αδελφό του. Σαφώς δεν υπονοώ ότι στρέφομαι σε κάποιον μεμονωμένα, αλλά σε όλους σας. Διότι μηδενός εξαιρουμένου όλοι έχετε μια ακίδα στο μάτι σας αδιακρίτως. Άλλος μεγάλη, άλλος μικρή, αλλά κανείς δεν είναι απαλλαγμένος από αυτή.

Όταν κάποια μέρα κατορθώσετε να απαλλαγείτε τελείως απ’ την ακίδα αυτή, τότε θα είστε τόσο τέλειοι, ώστε μόνοι σας θα δύνασθε να κατανοείτε και να αντιλαμβάνεστε τις αδυναμίες σας. Τότε θα είστε σε θέση χωρίς τη βοήθεια κανενός, καθώς ακόμη και χωρίς τη δική Μου βοήθεια και παρέμβαση, να καταστείλετε και να αποβάλετε τις ακίδες σας.

Εφόσον είστε ειλικρινείς και πρέπει να είστε απέναντί Μου, οφείλετε να αναγνωρίσετε και να ομολογήσετε ότι ο καθένας από εσάς και όλοι μαζί δεν εξυπηρετήσατε το Έργο Μου. Γιατί ο καθένας προσπάθησε ξεχωριστά να εξυπηρετήσει πρώτα τα συμφέροντά του, τις υλικές του απολαβές και επιδόσεις, και έπειτα το Έργο Μου.

Ο καθένας σας είναι εμποτισμένος από μία εγωπάθεια, που πολλές φορές ακούσια και χωρίς να την αντιλαμβάνεται, θεωρεί τον εαυτό του θιγμένο από την παραμικρή αντίρρηση των άλλων.

Τονίζω και πάλι, κανείς δεν εξαιρείται του κανόνα. Γι’ αυτό στα πρώτα βήματα προς την άνοδο και την εξέλιξή σας, σας τόνισα, ότι δεν μπορεί να προχωρήσει κάποιος, έστω και ένα βήμα προς Εμένα και την Αλήθεια, εάν πρώτα δεν έχει καταστείλει και αποβάλλει τον εγωισμό του.

Δυστυχώς δια μέσω των αιώνων και μέχρι σήμερα η παρατηρούμενη κακοδαιμονία της ανθρωπότητας έχει ως κύρια αιτία τον εγωισμό. Εάν δεν κυβερνούσε ο εγωισμός και η φιλαυτία σε όλο το φάσμα της ανθρωπότητας, από τους υπεύθυνους διοικούντες τις τύχες των ανθρώπων μέχρι τον απλό πολίτη, η όψη του κόσμου όλου θα ήταν διαφορετική.

Έχει χυθεί και συνεχίζεται να χύνεται ποτάμι το αίμα, γιατί παντού κυριαρχεί το συμφέρον και η φιλαυτία. Λείπουν η αγάπη, η αδελφοσύνη, η ενότητα και η αλληλεγγύη των ανθρώπων προς το κοινό συμφέρον. Μόνο το μίσος και μια αστείρευτη επιθυμία που επιβουλεύεται τα αγαθά των άλλων διοικούν και εμπνέουν την ανθρωπότητα σήμερα. Μια ανθρωπότητα που μέρα με τη μέρα εξωθείται στον όλεθρο και στην καταστροφή.

Οι ισχυροί καταδυναστεύουν τους αδύναμους και οι αδύναμοι συνενώνονται και οργανώνονται για να αποτινάξουν τον αφόρητο ζυγό, που τους πιέζει τόσο ώστε να μην μπορούν να ανασάνουν. Μόνο η Πίστη στο Θεό και η Αγάπη προς Αλλήλους θα είναι η μοναδική πυξίδα, που θα καθοδηγεί τις τύχες της ανθρωπότητας προς μία αιώνια Ειρήνη και πανανθρώπινη Ευτυχία.

Δυστυχώς η άρνηση (η κακόβουλος αντενεργός δύναμη) δεν έπαψε από καταβολής κόσμου να συγκεντρώνει τις συντεταγμένες δυνάμεις της, να αντιστρατεύεται και να καταπολεμά το Θείο Δημιουργικό Έργο. Όσο όμως κι αν αντιστρατεύεται και συνεχίζει να συγκεντρώνει τις αδιάβλητες δυνάμεις της, θα αναγκαστεί να υποκύψει και να εξουδετερωθεί από τις ακτίνες του Θείου Φωτός της Αληθείας, το Οποίο σαν ένας άλλος φωταυγής Ήλιος θα διασκορπίσει τα σκοτεινά σύννεφα που συσσωρεύονται πάνω στην ανθρωπότητα και δεν επιτρέπουν υπό τη σκιά τους στους ανθρώπους που βρίσκονται στην πεδιάδα να βρουν την αληθινή Οδό, η Οποία καταλήγει στην κορυφή του Όρους όπου εκεί ανεγείρεται και ανυψώνεται ο Πάνσεπτος και Περικαλλής Ναός της Θείας Αλήθειας και Δικαιοσύνης.

Απόδοση από την αντίστοιχη διδασκαλία 176 (σελ. 393)

ΦΩΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΡΕΟΝ ΑΠΟ ΧΡΙΣΤΟΥ – ΤΟΜΟΣ Α΄

Υπάρχει ένα κακό που είδα να γίνεται εδώ στη γη, μια απροσεξία των αρχόντων: Τοποθετούν σε υψηλές θέσεις τους ανόητους και σε χαμηλές τους επιφανείς. Είδα δούλους να πηγαίνουν καβάλα πάνω στ’ άλογα και άρχοντες να πηγαίνουν πεζοί σαν δούλοι.

Όποιος σκάβει λάκκο, μέσα σ’ αυτόν θα πέσει· κι όποιος χαλάει φράχτη, θα δεχτεί δάγκωμα φιδιού. Όποιος βγάζει απ’ το νταμάρι πέτρες, μπορεί απ’ αυτές να πληγωθεί, κι αυτός που σχίζει ξύλα κινδυνεύει.

Αν της αξίνας η κόψη στομώσει και δεν ακονιστεί, πρέπει πιότερη δύναμη να βάζει αυτός που τη δουλεύει. Πράγματι, προϋπόθεση κάθε επιτυχίας είναι η εκ των προτέρων σκέψη. Τι ωφελεί το γητευτή κι αν ξέρει να γητεύει, όταν το φίδι ορμήσει πρώτο και τον δαγκώσει;

Στο στόμα του σοφού τα λόγια έχουνε χάρη· ενώ τα χείλη του ανόητου θα τον καταστρέψουν. Αρχίζει λέγοντας ανοησίες και τελειώνει λέγοντας πράγματα τρελά. Όταν αρχίσει δεν λέει να σταματήσει. Ο άνθρωπος δεν ξέρει τίποτα για το μέλλον· ποιος θα του πει τι θα συμβεί μετά απ’ αυτόν; Όταν οι ανόητοι μιλούν πολύ, κουράζονται τόσο, που μετά δεν έχουν τη δύναμη ούτε το δρόμο για το σπίτι τους να βρουν!

Εκκλησιαστής 10:5-15