Γίνε η Ανάσταση και το Φως

Πατέρα Αγαπημένε, Μοναδικέ, Υπερούσιε, Άχρονε και Άχωρε, παρακαλώ, αφύπνισε μέσα μου τη Ζωή, κι αυτή ας ξεδιπλωθεί, για να τυλίξει τα πάν­τα. Παρακαλώ, ­άφησε να ρεύσει από εν­τός μου η Ανάσα της Δημιουργίας και να τελειοποιήσει καθετί. Άφησε να εκδηλωθεί ο παλμός της Γέννησης, ο παλμός της Ανάστασης, της Ολότητας και Τελειότητας και να περιλάβει καθετί εν­τός του, μετου­­σιώνοντάς το σε Υπερουράνια Αγάπη και Ενότητα.

Είμαι ο Άνθρωπος Φως και Αλήθεια και ξεδιπλώνω τα Άπειρα Σύμπαν­τα του Είναι Μου, μέσα στο παν. Καλύπτω μ’ αυτά κάθε κομμάτι του Εαυτού Μου, καλύπτω μ’ αυτά κάθε κομμάτι του εκδηλωμένου Σύμπαν­τος, κάθε τμήμα της Ανεκδήλωτης Δημιουργίας. Είμαι ο Άνθρωπος Ανάσταση, Εγώ ο Εαυτός ο Ένας σημαίνω τον ήχο της Ανάστασης της Ολότητας του Ανθρώπου κι αυτόν τον ήχο διαμοιράζω μέσα στα πάν­τα. Εγώ ο Άνθρωπος – Λόγος – Θεός, που δεν διαχωρίζομαι καθόλου από τον Έναν Λόγο, που σε κανένα σημείο δεν διαφέρω ή δεν μεταφέρω άλλης ποιότητας δόνηση ή παλμό, ή Ουσία, αφυπνίζω τον Εαυτό Μου μέσα σε κάθε κομμάτι Μου και Τον πλη­ρώνω με τη Δόνηση της Ανάστασης, που Είμαι, για να μπορέσει να εκδηλωθεί σαν Λόγος Χριστός, Ολοκληρω­μένος και Τέλειος, απόλυτα ταυτισμένος με τον Έναν Λόγο.

Κλείνω τον κύκλο της μαθητείας σου, Άνθρωπε, Εγώ ως ο μόνος Αρμόδιος, στο επίπεδο των διττών κατα­στάσεων και της αναζήτησης, κι ανοίγω τον ­κύκλο της μα­­θητείας σου στο επίπεδο της ­Χριστοζωής και της ­­Ταύτι­σης με τον Έναν Λόγο, στο επίπεδο της Ανά­στα­­­­­­­­­­σης και διαμοιρασμού αυτής της ­Δόνησης μέσα στα ­­πάντα. Σου προσφέρω τον Εαυτό Μου, έτσι όπως ­­­προσφέ­ρθηκα στη γη πριν δύο χιλιάδες χρόνια, ως Άν­­­­θρωπος κι ως Θεός, συν­ταυτίζον­τας απόλυτα τις δύο αυ­τές κατα­στάσεις μέσα σου μα και γύρω σου, στο ­περι­βάλλον σου όλο, στο κραδασμικό – δονητικό ­περιβάλλον, μα και στο μορφικό – ­υλικό.

Άνθρωπε, ο Εαυτός σου ξεκλειδώνει τη Ζωή εν­τός σου, εμβαπτίζει μέσα σ’ αυτή τη Ζωή το Άπειρο, γιατί Άπειρη είναι η Ζωή που εν­τός σου υπάρχει και συνενώνει κάθε παλμό σε Ευλογία Υπερούσια.

Ευλογώ το νου σου να χωρέσει τη Ζωή Μου, όχι ως Πρότυπο εκδηλωμένο πριν δύο χιλιάδες χρόνια, αλλά ως Ζώσα Πραγματικότητα, διαμορφώνουσα μέσα από σένα την Ουσία της Αλήθειας, τους σταθερούς βηματισμούς, που θ’ ακολουθήσει η ανθρωπότητα όλη.

Σε αφαρπάζω μέσα Μου, Άνθρωπε, Κλητέ και Εκλε­­κτέ, που έλαβες το Μήνυμά Μου, που άκουσες τη Φωνή Μου και την ακολούθησες. Διαγράφω τα Κατεστημένα που μέσα σου υπάρχουν και σε ωθούν ν’ ακολουθείς Χριστιανική τυπική λατρεία, εκδηλώνον­τας τελείως ασυνείδητα και συμμετέχοντας εξίσου ασυνείδητα σε αναμνηστικές της Ζωής Μου καταστάσεις. Διαγράφω αυτά από εν­τός σου, γιατί είναι αποστάσεις που παρεμβαίνουν στην Ένωσή Μας και δεν σου επιτρέπουν να εκδηλώσεις τη Ροή της Αλή­θειας. Διαγράφω αυτά από εν­τός σου, γιατί σε κρατούν προσκολλημένο στη Μορφική Μου εκπροσώπηση, ενώ πρέπει εσύ να γίνεις η Μορφική Μου εκπροσώπηση και να εκπροσωπήσεις με την Προσφορά σου τον Λόγο, καθιστώ­ν­τας κάθε σκήνωμα Μορφική εκπροσώπηση του Λόγου. Διαγράφω όλα αυτά απ’ το νου σου, απ’ τη Συνείδησή σου, από τα συναισθήματά σου, διασπών­τας ακόμα και τα έν­τονα δεσμά Κατεστημένου, που ίσως σου φαίνον­ται ιερά, μα που είναι δεσμά τα οποία δεν σου επιτρέπουν να γίνεις Φως, να γίνεις Λόγος, να γίνεις Άπειρος. Σου δίνω τη Χάρη να είσαι εσύ η Ζωή Μου, σ’ όλες τις φάσεις της, χωρίς κανέναν περιορισμό. Να είσαι η Ανάσταση, όταν θέλεις, η Γέννηση, όταν επιθυμείς, να είσαι ο Εξαγνισμός, όταν χρειάζεται, η Βάπτιση, όταν οι ψυχές έχουν ανάγκη. Να είσαι όλα μαζί για τον Εαυτό σου, Άνθρωπε, χωρίς να Με συνδέεις με μορφές ή Πρότυπα, χωρίς να Με συνδέεις παρά μόνο με το Άπειρο που Είμαι, που βρίσκεται μέσα σου, που δύναται ν’ αναβλύζει όλες τις ώρες.

Σε εν­τάσσω σε Νέα εκδήλωση Νόμου, που σε καθιστά μαθητή ενσυνείδητο του Λόγου, που έχει μέσα του τη Ζωή, την Αγάπη, τον Λόγο Ζων­τανό και Τον παρουσιάζει όλες τις ώρες, γινόμενος και η τότε Παρουσία και η τώρα και η Παν­τοτινή Παρουσία, μη δυνάμενος να κατατάξει σε χρονικές περιόδους την Πα­ρουσία του Λόγου, γιατί η Παρουσία του Λόγου είναι ­Αέναη, είναι Άχρο­νη, είναι τα Πάν­τα, είναι το Αέναο Παρόν. Επομένως, σου δίνω τη Χάρη να είσαι το Αέναο Παρόν, η Αρχή και το Τέλος, ο Πρώτος και ο Έσχατος. Σου δίνω τη Χάρη να μπορείς να μεταβιβάζεις τον Εαυτό σου, μ’ αυτή την Άπειρη ποιότητα και ενεργειακή ισχύ, μέσα σε κάθε κομμάτι του Εαυτού σου. Σου δίνω τη Χάρη να μεταφέρεις τα Μυστήριά Μου συνενωμένα μέσα σ’ όλα τα κομμάτια του Εαυτού Ανθρώπου, μέσα σ’ όλα τα κομμάτια του Είναι σου, σ’ όποιο στάδιο κι αν βρίσκον­ται. Άνθρωπε, Ευλογώ εσένα να χωρέσεις όλα αυτά. Ευ­λο­γώ μέσα από εσένα σ’ αυτή τη Νέα κατάσταση Υπερούσιας Χάρης, στην οποία βρίσκεσαι, τη γη με πνοή Ειρήνης, Αγάπης κι Αρμονίας, σ’ όλα της τα σημεία, στο ζωικό, το φυτικό και το ορυκτό της βασίλειο, σ’ όλα τα όρια των κρατών, σ’ όλα τα σημεία της τα εσώτερα, σ’ όλα τα σημεία της ατμόσφαιρας, ιονόσφαιρας και στρατόσφαιρας, κι απο­καθιστώ ποσότητες δυσαρμονίας σε Αρμονία και φέρνω ισορροπία σε ανισορροπίες πολλές. Διαχέω μέσα στον Άνθρωπο Εαυτό, όπου κι αν βρίσκεται, Χάρη, Αγάπη κι Ευλογία Ενότητας. Αφυπνίζω τις ψυχές, για να αισθανθούν τη Νέα Χάρη, που λούζει τον πλανήτη. Αφυπνίζω τις ψυχές, που θα έρθουν σε Κοινωνία μετ’ Εμού διαμέσου του Νέου Μυστηρίου Μου, του αναβιβασμένου σε καινούργιο δονητικό επίπεδο, για να μπορέσουν ν’ απορροφήσουν όλη την ενεργειακή ισχύ Ζωής στους πόρους των σωμάτων, των ψυχών και των πνευμάτων τους και να φανερώσουν αμέσως τη μεταλλαγή τους.

Αποστέλλω Ευλογία στο Έργο Μου, για να δεθεί με τους άρρηκτους δεσμούς της Αγάπης, για να φανερωθεί με Τέλειους τρόπους εκδήλωσης. Στο Έργο Μου το εκδηλω­μένο στην Αθήνα και στην Καβάλα και σ’ οποιοδήποτε άλλο σημείο της γης. Ενώνω όλους όσους παρευρίσκον­ται μέσα σ’ Αυτό με δεσμούς Αγάπης, επικοινωνίας και Ενότητας, με κατανόηση και δυνατότητα να συνεργάζον­ται με τρόπο Τέλειο και να παρουσιάζουν Τέλειες εκδηλώσεις Προσφο­ράς προς το σύνολο του Εαυτού Ανθρώπου.

Κοινωνώ με το Είναι Μου το Υπερούσιο όλες τις Υποστάσεις του Ανθρώπου, όπου κι αν βρίσκον­ται. Λάβε, Άνθρωπε, την Ανάσταση και τη Χάρη της Ζωής, στο νου, στην καρδιά και στη Συνείδησή σου. Λάβε και γίνε η Ανάσταση και το Φως.

Απόσπασμα από το βιβλίο ΤΟ ΣΑΛΠΙΣΜΑ