ΒΗΘΛΕΕΜ-ΝΑΖΑΡΕΤ: Εσωτερική ερμηνεία

Εκτός από τα συνηθισμένα μαθήματα – ομιλίες, που κάνουμε, με διάφορα θέματα Χριστιανικά, τα οποία προσπαθούμε με τη δι­κή μας θεώρηση να σας αναπτύξουμε, θα κάνουμε αρχή για να ερμηνεύσουμε, όσο μπορούμε, τα διάφορα σύμβολα, που αναφέρονται γύρω από το έργο του Κυρίου μας, καθώς επίσης και μία  προσπά­θεια εσωτερικής διείσδυσης, στο ασύλληπτο Τέλει­ο Θείο Έργο τού Χριστού μας.

Κύριε, παρακαλώ Σε επίτρεψέ μου, δώσε μου την άδεια και την βοήθεια πού χρειάζομαι για ν’ ανασύρω πτυχές του εσωτερικού Θείου Έργου Σου και να καταστήσω κοινωνούς τους αδελφούς μου των κεκαλυμμένων Θείων Αληθειών Σου. Δώσε μου Κύριε από το Άγιό Σου Φως την Έμπνευση που μου χρειάζεται για ν’ αρχίσω με σεβασμό απέραντο και θαυμασμό και Αγάπη, μα και με πολλή προ­σοχή τις αποκαλύψεις του εσωτερικού Θείου Σου Έρ­γου, και Κύριε, φώτισε κι άλλους εργάτες Σου παρακαλώ Σε, για να συνεχίσουν και να συμπληρώσουν τις ελλείψεις πού θα παρου­σιάσω.

Αδελφοί μου θα προσπαθήσω με πολλή προσοχή να σας κατα­στήσω κοινωνούς Θείων Αληθειών. Όσοι από εσάς δεν μπορούν να εννοήσουν το βάθος του περιεχομένου των αποκαλύψεων αυτών θα τους παρακαλέσω να μη βιαστούν να τις απορρίψουν, ούτε να βι­αστούν να με κατακρίνουν ή να μου αποδώσουν μομφή ότι δήθεν είμαι αιρετικός και τα αναγραφόμενά μου διαστρέφουν το Έργο του Κυρίου μας, ή δεν είναι γραμμένα έτσι. Ας προσπαθήσουν με αγαθή διάθεση, προσευχόμενοι και με τη βοήθεια του Θεού να εννοήσουν ό,τι θέλω να φανερώσω και να ωφεληθούν.

 Ο Κύριος, ο Θείος Λόγος, ο καταδεξάμενος να ενδυθεί σάρκα και να καταστεί ορατός στους ανθρώπους, έκανε ένα Έργο Απόλυτα Τέλειο, σαν τη Θεία Τελειότητά Του και άφησε τους ανθρώπους να το ακολουθήσουν, να το εννοήσουν και να το εφαρμόσουν όταν θα ήταν έτοιμοι.

Μέχρι σήμερα το Έργο Του εξαπλώθηκε, στο εξωτερικό του τουλάχιστον μέρος, σε όλη σχεδόν την ανθρωπότητα, πού επί δύο χιλιάδες χρόνια γαλουχείται με τίς διδασκαλίες του Ευαγγελί­ου. Τώρα ήλθε η περίοδος που το ανθρώπινο πνεύμα ωρίμασε περισ­σότερο και αφού έκανε κατά πρώτον την εξωτερική όψη της Αλή­θειας που του αποκαλύφθηκε αποδεκτή, μπορούμε, με μεγαλύτερη ωριμότητα τώρα ν’ ασχοληθούμε βαθύτερα, με την εσωτερική ερμηνεία των συμβόλων, και να πάρουμε και κάποια άλλη γεύση από την Τελειότητά του.

Πρέπει αυτό το Θείο Έργο, που όλοι γνωρίσαμε από τις Γρα­φές, να το μεταφέρουμε εντός μας, εσωτερικά, με προ­σοχή, για να μη γίνουν παρερμηνείες, και να το κάνουμε πραγμα­τικότητα ζώσα εντός μας. Γιατί όπως ξέρετε όλοι, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να λάβει γνώση και γεύση κάποιος ενός θέμα­τος, μέχρι να φθάσει να γνωρίσει αυτό τέλεια, από όλες τίς πλευ­ρές και τις κατόψεις του.

Θ’ αρχίσουμε από τα πιο άπλα και θα προχωρήσουμε σιγά-σι­γά στα δυσκολότερα θέματα, παρουσιάζοντας μια πλευρά που δεν είναι καθόλου γνωστή στους πολλούς, και σε πιστούς ακόμη. Και όπως είναι φυσικό θ’ αρχίσουμε εξηγώντας τις λέξεις Βηθλεέμ και Ναζαρέτ, δύο μέρη που στο ένα γεννήθηκε και στο άλλο μεγά­λωσε ο Κύριος.

ΒΗΘΛΕΕΜ

Είναι γραμμένο στα Ευαγγέλια: «Του δε Ιησού γεννηθέντος εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας» (Ματθ. Β΄1) και ακόμη: «Και σύ Βηθλεέμ γη Ιούδα, ουδαμώς ελαχίστη ει εν τοις ηγεμόσιν Ιούδα· εκ σου γαρ εξελεύσεται ηγούμενος, όστις ποιμανεί τον λαόν μου τον Ισραήλ».(Ματθ. Β΄6)

Το Ευαγγέλιο μας λέει, και όλοι γνωρίζετε την Ιστορική αυτή άλήθεια, ότι ο Κύριος γεννήθηκε στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας, όπως είχε προαναγγελθεί η Γέννησή Του από τους Προφήτες, δηλαδή έχουμε την επαλήθευση της προρρήσεως με την οποία ο Θεός, διά των Προφητών, προανήγγειλε την Γέννηση του Μεσσία.

Το παλαιότερο όνομα της Βηθλεέμ, προ της γεννήσεως του Κυρίου, ήταν Εφραθά, που στα Εβραϊκά σημαίνει γόνιμος. Αρ­γότερα ονομάστηκε Βηθλεέμ, που στα Εβραϊκά επίσης σημαί­νει Οίκος του άρτου.

«Εγώ Ειμί ο Άρτος της Ζωής», λέει ο Κύριος. (Ιωάν. ΣΤ΄35,38).

«Εγώ Ειμί ο Άρτος ο ζών, ο εκ του Ουρανού καταβάς». (Ι­ωάν. ΣΤ΄51).

Σας συνδέω τα διάφορα σημεία για να δείτε το θέμα ολόκληρο και φυσικά λίγο βαθύτερα. Καθώς βλέπετε τα Ονόματα δεν εί­ναι τυχαία και εκφράζουν έννοιες πνευματικές, συνυφασμένες και αλληλένδετες. Βηθλεέμ λοιπόν συμβολίζει τον τόπο γεννήσεως της Ουσίας. Δείχνει το νευρικό κέντρο στο λάκκο του στομάχου, διά μέσου του οποίου Παγκόσμιος Ουσία ενώνει τα εκλεπτυσμένα ή πνευματοποιημένα χημικά προϊόντα της σωματικής ουσίας. Διά μέσου αυτού του Κέντρου βαθμιαίως γεννώνται τα στοιχεία εκείνα πού τείνουν να κατασκευάσουν το Πνευματικό σώμα του Χριστού ανθρώπου. Στην Βηθλεέμ, το Κέντρο Ουσίας στον άνθρωπο, μία ένωση Αγάπης και Σοφίας λαμβάνει χώρα και ο Χριστός εκδηλώνεται κατ’ Ουσία, εντός του ανθρώπου.

Η φυλή τού Ιούδα συμβολίζει, τη συνάθροιση σκέψεων πού έχουν αναγνωρίσει πνευματικά πράγματα ως τη μία και μόνη πραγ­ματικότητα σκέψεως. Έτσι η Ουσία στην οποία ο άνθρωπος Ιησούς γεννάται εντός μας πρέπει να είναι Πνευματική κατά χαρακτήρα.

Βλέπετε λοιπόν πώς μέσα από αυτή την Ιστορική Αλήθεια, που κανείς πιά δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει την εγκυρότητά της, αν και πολλοί αντιφρονούντες προσπάθησαν μέχρι σήμερα με διάφο­ρους τρόπους ν’ ανατρέψουν και ν’ αμφισβητήσουν τα διάφορα γε­γονότα που συνέβησαν σ’ αυτή την εποχή, χωρίς βέβαια να το κα­τορθώσουν, ξεπηδά, φανερώνεται και μια άλλη πλευρά της ίδιας Αλήθειας, η εσωτερική της πλευρά, πού μέχρι τώρα παρέμενε σκεπα­σμένη, και που έχει ιδιαίτερη αξία για όλους μας, γιατί θα μας βοηθήσει να μεταφέρουμε εντός μας τη ζωή και το έργο τού Κυ­ρίου μας, όχι θεωρητικά μα στην πράξη, και θα μας βοηθήσει γνωρίζοντας τις πτυχές του έργου αυτού, στη δική μας Χριστοποίηση, που είναι και ο τελικός προορισμός μας πάνω στη γη. Ανακεφαλαιώνοντας το θέμα επαναλαμβάνω ότι οι σκέψεις μας πρέπει να έχουν αναγνωρίσει τον πνευματικό μας προορισμό, σαν την μόνη πραγματικότητα που διέπει τη ζωή μας. Η γη μας να είναι Eφραθά κατ’ αρχήν, δηλαδή γόνιμη, κατάσταση δεκτική πε­ραιτέρω εξελίξεως, για ν’ αναπτυχθεί το Κέντρο της Βηθλεέμ, το μέρος που είναι το Κέντρο γεννήσεως του Άρτου της Ζωής, δη­λαδή για ν’ αρχίσει να φανερώνεται εντός μας η Παρουσία του Κυ­ρίου μας.

ΝΑΖΑΡΕΤ

Η Ναζαρέτ ήταν πόλη της Γαλιλαίας, όπου διέμενε ο Κύριος από την επιστροφή Του από την Αίγυπτο μέχρι τη δημοσία εμφάνισή Του. «Και ελθών κατώκησεν εις πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, όπως πληρωθή το ρηθέν διά των Προφητών ότι Ναζωραίος κληθήσεται». (Ματθ. Β΄23).

Η σημασία της Ναζαρέτ είναι βλαστός λαμπρός, επιτηρούμενος και φρουρούμενος. Όταν αρχίζουμε να αφυπνιζόμαστε στην Α­λήθεια ότι είμαστε Υιοί Θεού, κλάδοι της μίας Αληθινής Αμπέλου, όταν λαμβάνουμε την ενδεδειγμένη στάση λατρείας, της επαγρυπνήσεως και της συγκεντρώσεως στον οφθαλμό του Νου επί της Χριστού Αληθείας και ηρεμούμε σ’ αυτή την κατάσταση συνειδήσεως, τότε είμαστε δεκτικοί στην έμπνευση του Πνεύματος. «Και ήλθεν εις την Ναζαρέτ, ου ην τεθραμμένος και εισήλθε κατά το ειωθός αυτώ εν τη ημέρα των Σαββάτων εις την Συναγωγήν και ανέστη αναγνώναι». ( Λουκ. Δ΄16).

Η Ναζαρέτ ήταν ένας τόπος καταφρονημένος και θεωρείτο μία Κοινότητα ασήμαντη, σχεδόν ανυπόληπτη. « Εκ Ναζαρέτ δύναταί τι αγαθόν είναι;» (Ιωάν. Α΄47). Σε αυτόν τον θεωρούμενο κατώτερο τόπο ο Ιησούς ανατράφηκε και μεγάλωσε. Έτσι και στον φαινομενικά μέτριο νου, που δεν περιμένει κανείς να παρουσιάσει πολλά επιτεύγματα, η Αλήθεια του Χριστού συλλαμβάνεται και αναπτύσσεται και εκφράζεται., Ναζαρέτ λοιπόν είναι ο κοι­νός, ο συνήθης, ο ασήμαντος, τόπος ανάπτυξής, μέσω του οποίου ο Χριστός έρχεται σε εκδήλωση.

Σας έκανα μια αρχή. Θα επακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες ερμηνείες με σκοπό να δείτε μια άλλη, πλευρά, που θα σάς βοηθήσει να προχωρήσετε στον προορισμό σας. Αλλά είναι ανάγκη οι ερμηνείες αυτές να γίνουν απόλυτα κατανοητές, να γίνουν κτήμα σας. Πρέπει να πλησιάσετε πολύ κοντά στον Καταδεκτικό Θε­ό της Αγάπης, που μας φανερώθηκε, για να μπορέσετε να Τον πλη­σιάσετε να νοιώσετε αδελφοί Του, να αισθάνεστε ότι υπάρχει και ζει εντός σας. Μα για να γίνει αυτό είναι ανάγκη, πρέπει, να απομακρυνθείτε, όσο μπορείτε γρηγορότερα, από την τοποθέτηση που επικρατεί σε πολλούς σήμερα περί Θεού βλοσυρού, και εκδικητικού, από την τοποθέτηση που αγνοούντες καλλιέργησαν επί αιώνες, περί του Απρόσιτου Θεού, αγνοούντες τα ρήματά Του: «Ο τε αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός πάντες δι’ ην αιτίαν ουκ επαισχύνεται αδελ­φούς αυτού καλείν λέγων, απαγγελώ το Όνομά σου τοις αδελ­φοίς μου».

Διδάσκαλος Ιωάννης – Παράκλητος