Από τη Βαβέλ στην Ενότητα – Η Πνευματική Πορεία του Ανθρώπου

Αγαπημένε αδελφέ,

Μέσα στην Ιστορία της Ανθρωπότητας, υψώθηκε κάποτε ένας Πύργος – όχι μόνο από πέτρα και πηλό, αλλά από έπαρση και διαχωρισμό: ο Πύργος της Βαβέλ. Στην πνευματική του σημασία, αυτό το σύμβολο μαρτυρεί την προσπάθεια του ανθρώπου να υψωθεί προς τον Θεό με ιδιοποίηση της δύναμης, με διάσπαση της ενότητας, με απόσχιση από την Πηγή της Αλήθειας. Η Βαβέλ δεν είναι μονάχα ένα ιστορικό επεισόδιο· είναι η κάθε στιγμή που ο άνθρωπος απομακρύνεται από την ουσιαστική κοινωνία με τον Άλλον και από την υπακοή στον Θείο Νου.

Στον αντίποδα αυτής της αποστασίας, αναδύεται η διδασκαλία της Ενότητας. Εκεί όπου η Βαβέλ έφερε σύγχυση, ανταγωνισμό και γλωσσική αποξένωση, η Ενότητα οικοδομεί Συνείδηση Θείας Κοινωνίας. Στην Ενότητα δεν υφίσταται η πτώση του ενός εναντίον του άλλου· υφίσταται η άνοδος όλων προς τον Ένα.

Η Βαβέλ είναι το σύμβολο του διασκορπισμού του εαυτού. Είναι η άρνηση της Θείας Ιερουργίας και η υιοθέτηση της ανθρώπινης αυτάρκειας. Είναι η πλάνη πως ο άνθρωπος μόνος του μπορεί να χτίσει πνευματικό ύψος, χωρίς Θεία καθοδήγηση. Γι’ αυτό και το αποτέλεσμα ήταν η σύγχυση: η διασπορά, ο κατακερματισμός του λόγου, των σκέψεων, των καρδιών.

Η Ενότητα όμως είναι Μυστήριο. Δεν ενοποιεί τις εξωτερικές μορφές, ούτε καταλύει την ποικιλομορφία· αλλά φανερώνει τον κοινό Πατέρα πίσω από κάθε ύπαρξη. Είναι το πνευματικό ρεύμα που, αντί να προσπαθεί να ανέβει στους ουρανούς με πύργους, κατέρχεται ως ταπείνωση μέσα στις ψυχές για να τις εξυψώσει από μέσα προς τα άνω. Η Ενότητα χτίζεται όχι με τούβλα, άσβεστο και γνώσεις, αλλά με την προσευχή, τη θυσία και την Αγάπη.

Η Βαβέλ κατέρρευσε όταν έπαψε να υπακούει στον Νόμο της Θείας Λειτουργίας. Η Ενότητα υψώνεται όταν ο άνθρωπος λειτουργεί ως ολότητα· όταν οι διανοητικές, συναισθηματικές και υλικές του εκφράσεις υποτάσσονται στο Λόγο του Θεού και γίνονται όργανα Αγάπης και Φωτός. Τότε δεν υπάρχει διαστροφή, αλλά μεταμόρφωση. Δεν υπάρχει διαίρεση, αλλά Συμφωνία Πνευμάτων.

Η σημερινή Ανθρωπότητα ζει ξανά τη Βαβέλ – με άλλη γλώσσα, με τεχνολογία, με ιδεολογίες. Κι όμως, η πνευματική ανάγκη παραμένει: να θεραπευθεί η διάσπαση και να επανενωθεί το ανθρώπινο σώμα στην καρδιά του Θεού.

Η Ενότητα αρχίζει από τον καθένα μας. Όταν πάψω να κρίνω και αρχίσω να αγαπώ· όταν πάψω να υψώνω φράγματα και αρχίσω να οικοδομώ γέφυρες· όταν εγκαταλείψω τη Βαβέλ του εγώ και επιστρέψω στην Οικουμενικότητα του Είναι. Εκεί, στην εσωτερική Σιγή, γεννιέται η νέα Λειτουργία – η αληθινή Πεντηκοστή – όπου όλα τα μέλη μιλούν πλέον την ίδια γλώσσα: τη γλώσσα της Χάριτος. Ας μην ξαναχτίσουμε τη Βαβέλ· ας χτίσουμε εντός μας τον Ναό της Ενότητας. Διότι μόνο έτσι, «πάντες Eν ώσιν» – και όπου δύο ή τρεις εν τω ονόματι του Πατρός συναχθούν, εκεί αναπαύεται ο Λόγος, και γίνεται το Σώμα Ολόκληρο.

Αμήν